Odleżyny – nowoczesne metody leczenia

W dzisiejszym artykule pragniemy zwrócić uwagę na problem, który dotyka wielu osób niepełnosprawnych, z ograniczeniami ruchowymi, a także ich opiekunów. Mowa o odleżynach, które są poważnym zagrożeniem dla zdrowia i jakości życia. Odleżyny, znane również jako wrzody ciśnieniowe, to uszkodzenia skóry i tkanki podskórnej, które najczęściej występują na kościach biodrowych, kręgosłupie, piętach czy kostkach. Najczęściej wynikają one z długotrwałego nacisku na określone obszary ciała, co prowadzi do niedokrwienia i uszkodzenia tkanek. Poniżej przeczytasz o tym:

  • co to jest odleżyna;
  • stopniach zaawansowania odleżyn;
  • sposobach zapobiegania odleżynom;
  • na czym polega leczenie odleżyn.

Czym jest odleżyna?

Odleżyna, znana również jako dekubitus, jest rodzajem rany powstałej na skórze i tkankach podskórnych wynikającej z długotrwałego nacisku na daną część ciała. Typowo występuje u osób, które przez długi czas pozostają w jednej pozycji, np. ze względu na chorobę, niepełnosprawność czy podeszły wiek. Najczęściej odleżyny pojawiają się na obszarach ciała, gdzie kość jest blisko powierzchni skóry, takich jak pięty, kostki, biodra czy kości krzyżowe.

Stopnie zaawansowania odleżyn

Stopnie zaawansowania odleżyn są kluczowe do zrozumienia, jak poważny jest problem i jakie kroki należy podjąć, aby go skutecznie leczyć. Zasada jest prosta: im wyższy stopień odleżyny, tym więcej uwagi i specjalistycznej opieki wymaga.

1. Pierwszy stopień: W tej fazie odleżyna objawia się jako ciągłe zaczerwienienie skóry, które nie blednie pod naciskiem. Skóra może być ciepła, twarda i może wystąpić obrzęk. W tym stadium skóra jest nienaruszona, ale wymaga natychmiastowej interwencji, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom.

2. Drugi stopień: W drugim stopniu mamy do czynienia z utratą skóry tworzącą owrzodzenie lub pęcherz. Uszkodzenie może dotyczyć skóry właściwej i naskórka. Rana jest otwarta, a skóra wokół niej może być czerwona i obrzęknięta.

3. Trzeci stopień: Na tym etapie mamy pełną grubość utraty skóry, która może ujawnić tłuszcz, ale mięśnie, kości lub ścięgna nadal są zakryte. Rana ma kształt krateru i wymaga specjalistycznej opieki medycznej.

4. Czwarty stopień: To najpoważniejszy stopień odleżyny. W tym przypadku mamy do czynienia z pełną grubością utraty skóry i tkanki, która może ujawnić mięśnie, kości lub ścięgna. Może wystąpić martwica tkanek oraz zakażenie, które może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Fazy gojenia

Fazy gojenia odleżyn są równie ważne do zrozumienia. Następnie rana jest oczyszczana z martwych komórek i bakterii. W fazie ziarninowania rana zaczyna się wypełniać nowymi komórkami i naczyniami krwionośnymi. Na końcu następuje faza epitelizacji, gdzie rana jest pokrywana nową skórą.

Zapobieganie odleżynom

Zapobieganie powstawaniu odleżyn i ich leczenie są kluczowe dla utrzymania zdrowia skóry, szczególnie u osób o ograniczonej motoryce.

1. Regularne zmiany pozycji: najważniejszym krokiem w zapobieganiu odleżynom jest regularne zmiany pozycji ciała, co pomaga zmniejszyć nacisk na narażone obszary skóry.

2. Prawidłowa higiena skóry: skóra powinna być utrzymana w czystości i suchości. Należy unikać agresywnych środków czyszczących, które mogą podrażnić lub wysuszyć skórę.

3. Ochrona skóry: należy używać specjalistycznych kremów lub maści, które tworzą barierę ochronną dla skóry i pomagają zapobiegać uszkodzeniom.

4. Prawidłowe odżywianie: to dieta bogata w białko, witaminy A i C oraz cynk może pomóc w utrzymaniu zdrowej skóry i przyspieszyć gojenie.

Leczenie odleżyn

Leczenie odleżyn może być skomplikowane i wymagać zastosowania różnych metod. Wszystko zależy od stopnia zaawansowania odleżyn, ich lokalizacji oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Oto podstawowe elementy, na które składa się leczenie odleżyn:

1. Profesjonalna ocena: W przypadku wystąpienia odleżyn, pierwszym krokiem powinno być zasięgnięcie porady medycznej. Lekarz lub pielęgniarka dokona oceny stanu rany i zaplanuje odpowiedni plan leczenia.

2. Czyszczenie rany: Rany powinny być regularnie oczyszczane, aby zapobiec infekcjom. Zaleca się stosowanie łagodnych roztworów soli fizjologicznej.

3. Zastosowanie opatrunków: Istnieją specjalistyczne opatrunki, które pomagają utrzymać odpowiedni poziom wilgotności w ranie, co przyspiesza gojenie, m.in.:

  • hydrokoloidowe – zawierające specjalny żel, który wspomaga regenerację nowych komórek skóry w owrzodzeniu,
  • alginianowe – wykonane z wodorostów morskich zawierających sód i wapń, przyspieszające proces gojenia,
  • z nanosrebrem – wykorzystujące antybakteryjne właściwości srebra do czyszczenia zakażonych ran.

4. Leczenie odleżyn wymaga nie tylko odpowiednich technik medycznych, ale także specjalistycznego sprzętu, który może pomóc w zarządzaniu tymi bolesnymi i często trudnymi do leczenia ranami. Materace przeciwodleżynowe są kluczowym elementem w profilaktyce i leczeniu odleżyn.  Ich celem jest zmniejszenie nacisku na podatne na odleżyny obszary ciała.

więcej na temat przeczytasz tutaj Materace zmiennociśnieniowe w profilaktyce odleżyn – WINNCARE

Nowoczesne metody leczenia odleżyn

Technologia medyczna nieustannie się rozwija, wprowadzając nowe, bardziej skuteczne metody leczenia odleżyn. Oto kilka z nich:

1. Terapia podciśnieniowa ran (NPWT) – jest to metoda, która polega na stosowaniu lokalnego podciśnienia do rany w celu przyspieszenia procesu gojenia. Technika ta pomaga zmniejszyć obrzęk, oczyszczać ranę i stymulować tworzenie się nowych tkanek.

2. Bioinżynieria tkankowa –  w tej metodzie wykorzystuje się sztuczne skóry i komórki macierzyste do stymulowania regeneracji tkanek u pacjentów z ciężkimi odleżynami.

3. Hiperbaryczna terapia tlenowa (HBOT) – ta technika polega na wdychaniu czystego tlenu w warunkach zwiększonego ciśnienia. Ułatwia to dotarcie tlenu do uszkodzonych tkanek i przyspiesza proces gojenia.

4. Laseroterapia – laseroterapia jest stosowana do stymulowania krążenia krwi i produkcji kolagenu, co pomaga przyspieszyć proces gojenia.

5. Elektrostymulacja – ta metoda korzysta z niewielkich impulsów elektrycznych, które stymulują mięśnie wokół rany, aby zmniejszyć nacisk i poprawić krążenie.

Pamiętaj, że zapobieganie odleżynom jest zawsze lepszą strategią niż ich leczenie. Regularne zmiany pozycji, dbanie o skórę i prawidłowe odżywianie to podstawowe metody profilaktyki.

Zrozumienie, skąd biorą się odleżyny, gdzie najczęściej występują, jakie są stopnie zaawansowania odleżyn, jak przeciwdziałać odleżynom i jak je leczyć, to klucz do zapewnienia najlepszej opieki nad osobami niepełnosprawnymi i z ograniczeniami ruchowymi. Wiedza to niewątpliwie pierwszy krok do zapobiegania i leczenia odleżyn.

 

https://pixabay.com/pl/photos/gazy-wyleczy%C4%87-banda%C5%BC-3908154/

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/kobieta-w-podeszlym-wieku-lezac-na-lozku-w-domu-opieki-przykrytej-kocem_21453785.htm#fromView=image_search_similar&page=2&position=52&uuid=b96d886b-a16c-4f86-bfe5-cebf64bc5b9e

Demencja u seniorów, jakiego wsparcia najbardziej potrzebują osoby starsze?

Demencja to wyzwanie, ale zrozumienie jej etapów może pomóc w lepszym radzeniu sobie z nią. Jest kluczowe dla opiekunów osób starszych, pozwala im lepiej zrozumieć, czego mogą oczekiwać w przyszłości, jakie wsparcie będzie potrzebne w różnych etapach choroby oraz jak mogą pomóc sobie i swoim podopiecznym. W dzisiejszym artykule przybliżymy najistotniejsze informacje na temat choroby jaką jest demencja, mianowicie:

  • czym jest demencja;
  • jakie mogą być jej przyczyny;
  • etapy rozwoju tej choroby;
  • sposoby łagodzenia skutków demencji;
  • rola opiekunów w chorobie.

 

Czym dokładnie jest demencja?

Demencja to stan, który prowadzi do upośledzenia funkcji poznawczych. To choroba neurodegeneracyjna, która wymaga specjalistycznego podejścia i wsparcia. Objawy mogą obejmować trudności z pamięcią, utratę zdolności do rozwiązywania problemów lub planowania, trudności w poruszaniu się i orientacji, a także zmiany w nastroju lub osobowości. Niestety, demencja nie jest normalnym procesem starzenia.

Demencja to choroba, która nie tylko wpływa na pamięć, ale również na zachowanie, zdolność do wykonywania codziennych czynności i samodzielność osób starszych. Wszystko to sprawia, że seniorzy z demencją wymagają specjalistycznego wsparcia.

Przyczyny demencji

Demencja to ogólny termin opisujący szereg objawów związanych z pogorszeniem funkcji poznawczych, takich jak pamięć, myślenie i zdolność do wykonywania codziennych czynności. Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną demencji, stanowiąc około 60-80% wszystkich przypadków.

Chociaż demencja i Alzheimer są często używane zamiennie, istnieją istotne różnice między tymi dwoma terminami. Demencja jest zespołem objawów, podczas gdy Alzheimer jest konkretną chorobą, która powoduje te objawy.

Główne przyczyny demencji starczej obejmują także guzy mózgu, udary mózgu, chorobę Parkinsona, a także czynniki genetyczne. Chociaż nie ma jeszcze lekarstwa na demencję, zrozumienie tych przyczyn pozwala na lepsze zarządzanie objawami i dostosowanie strategii opieki.

Etapy rozwoju demencji

Etap wstępny

Pierwszy etap demencji, często nazywany etapem wstępnym, charakteryzuje się subtelnymi zmianami w pamięci i zachowaniu, które mogą być łatwo pomijane lub mylone z normalnym procesem starzenia. W tym etapie osoby starsze mogą potrzebować minimalnego wsparcia, ale istotne jest wczesne rozpoznanie objawów, aby móc zaplanować odpowiednie działania.

Etap umiarkowany

Drugi etap, zwany etapem umiarkowanym, to czas, gdy objawy stają się bardziej widoczne i wpływają na codzienne życie seniorów. Mogą oni mieć trudności z wykonywaniem prostych zadań, takich jak gotowanie czy prowadzenie samochodu. W tym etapie wsparcie opiekunów staje się niezbędne.

Etap zaawansowany

Trzeci etap, czyli etap zaawansowany, to czas, gdy osoby starsze potrzebują pełnej opieki i wsparcia. Mogą mieć trudności z poruszaniem się, mówieniem, a nawet rozpoznawaniem bliskich osób. W tym etapie opiekunowie muszą być przygotowani na zapewnienie całodobowej opieki i wsparcia.

Sposoby leczenia demencji

Należy podkreślić raz jeszcze, że demencja starcza to choroba neurodegeneracyjna, która prowadzi do stopniowego pogorszenia funkcji poznawczych. Chociaż nie ma na nią lekarstwa, istnieją różne metody leczenia, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów i poprawie jakości życia seniorów.

Leczenie farmakologiczne jest jednym z podstawowych sposobów radzenia sobie z demencją. Leki takie jak inhibitory acetylocholinesterazy i memantyna mogą pomóc w kontrolowaniu objawów demencji, takich jak problemy z pamięcią, myśleniem i zachowaniem. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że leki te nie leczą demencji, ale mogą pomóc w łagodzeniu jej objawów.

Terapia behawioralna to kolejna metoda leczenia demencji. Polega ona na uczeniu seniorów i ich opiekunów technik radzenia sobie z trudnymi zachowaniami, takimi jak agresja czy lęk. Terapia ta może pomóc w poprawie jakości życia osób starszych i ich opiekunów.

Stosowanie terapii zajęciowej i fizjoterapii może również przynieść korzyści osobom starszym z demencją. Te metody leczenia mogą pomóc w utrzymaniu niezależności i funkcji fizycznych seniorów, co jest kluczowe dla ich samopoczucia i jakości życia.

Ciekawe informacje

W 2021 r. z oferty bibliotek publicznych skorzystało 826,3 tys. osób powyżej 60 roku życia, tj. o 1,1% mniej niż rok wcześniej. Znacznie mniej seniorów niż w latach poprzednich korzystało również z oferty kulturalnej centrów kultury, domów i ośrodków kultury oraz klubów i świetlic. W 2021 r. w jednostkach tych 130,7 tys. osób w wieku powyżej 60 lat było członkami różnych kół, klubów i sekcji, a 47,7 tys. aktywnie udzielało się w grupach artystycznych.

Rola opiekunów osób chorujących na demencję

Opiekunowie osób starszych z demencją muszą być świadomi, że ich role ulegają zmianie. Zamiast być tylko opiekunami, stają się teraz opiekunami medycznymi, psychologami i koordynatorami opieki. To jest ogromne wyzwanie, ale również szansa na zrozumienie i pomoc osobom starszym w ich trudnej sytuacji.

Według prognozy GUS, liczba ludności w wieku 60 lat i więcej w Polsce w roku 2030 ma wzrosnąć do poziomu 10,8 mln, a w 2050 r. wynieść 13,7 mln. Osoby starsze będą stanowiły około 40% ogółu ludności Polski.

Ze względu na ten fakt kluczowym jest, aby opiekunowie osób starszych z demencją mieli dostęp do odpowiednich informacji i wsparcia. Potrzebują oni wiedzy na temat demencji, jej objawów i sposobów radzenia sobie z nią. Potrzebują również wsparcia w postaci grup wsparcia, szkoleń i konsultacji z profesjonalistami. Należy podkreślić, że demencja nie jest normalnym procesem starzenia. To choroba, która wymaga specjalistycznego podejścia i wsparcia. Osoby starsze z demencją potrzebują przede wszystkim opieki medycznej, ale również wsparcia psychologicznego i społecznego.

 

 

https://www.gov.pl/web/zdrowie/demencja

https://stat.gov.pl/obszary-tematyczne/osoby-starsze/osoby-starsze/sytuacja-osob-starszych-w-polsce-w-2021-roku,2,4.html

https://pl.freepik.com/serie/16518805

Opieka wytchnieniowa – oddech od trudu związanego z codzienną opieką

Opieka wytchnieniowa to specjalny program wsparcia stworzony z myślą o opiekunach osób niesamodzielnych, niepełnosprawnych lub starszych, z ograniczoną mobilnością. Program ten realizowany jest od kilku lat przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej. Takie rozwiązanie pozwala rodzinie odetchnąć na pewien czas od trudu związanego z codzienną opieką nad osobą wymagającą stałej pielęgnacji. W dzisiejszym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej, które powinien znać każdy opiekun, mianowicie:

  • jaki jest główny cel programu;
  • jak skorzystać z programu;
  • jakie są formy realizacji Programu;
  •  korzyści płynące z opieki wytchnieniowej.

Główny cel Programu

Głównym celem Programu jest wsparcie członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osobami posiadającymi orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem traktowanym na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, poprzez możliwość uzyskania doraźnej, czasowej pomocy w formie usługi opieki wytchnieniowej.

Pomoc polega na tym, że na czas nieobecności opiekuna osoba niepełnosprawna zostaje pod opieką innej osoby. To pozwala opiekunowi na chwilę oddechu i czas wolny dla siebie. Usługa opieki wytchnieniowej może służyć również okresowemu zabezpieczeniu potrzeb osoby niepełnosprawnej w sytuacji nagłej. To taka sytuacja, gdy opiekun z nagłego powodu nie może wykonywać swoich obowiązków.

Jak skorzystać z opieki wytchnieniowej?

Aby skorzystać ze wsparcia, należy złożyć stosowny wniosek do organu jednostki samorządu terytorialnego. Uczestnik Programu, któremu przyznano pomoc w postaci usługi opieki wytchnieniowej, nie ponosi odpłatności za tę usługę. Warto również zaznaczyć, że podczas urlopu wytchnieniowego opiekunowi nadal będą przysługiwać wszystkie świadczenia opiekuńcze, do których ma przyznane prawa.

Wiele ośrodków oferuje możliwość korzystania z usług przez kilka dni lub nawet tygodni w miesiącu. W celu rzetelnej kwalifikacji uczestników Programu został wprowadzony pomiar ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakresu niezbędnego wsparcia. Ocena ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakres niezbędnego wsparcia jest dokonywana na podstawie danych zawartych w Karcie pomiaru niezależności funkcjonalnej wg zmodyfikowanych kryteriów oceny – Skali FIM. Taką kartę wypełnia lekarz rodzinny/lekarz rehabilitacji medycznej/ fizjoterapeuta/pielęgniarka. Jeśli wynik takiego badania wyniesie od 18 do 75 punktów (wg zmodyfikowanej punktacji), wówczas usługa opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności powinna trafić do członka rodziny lub opiekuna sprawującego bezpośrednią opiekę nad taką osobą niepełnosprawną.

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną w danym roku kalendarzowym wynosi nie więcej niż:

  • 240 godzin dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu dziennego;
  • 14 dni dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu całodobowego.

Jakie mamy formy realizacji programu opieki wytchnieniowej?

Usługi opieki wytchnieniowej w ramach pobytu dziennego, mogą być świadczone w godzinach od 6.00 do 22.00 a maksymalna długość świadczenia wynosi 12 godzin dla jednej osoby niepełnosprawnej. Natomiast usługi opieki wytchieniowej w ramach pobytu całodobowego, wynoszą co najmniej 12 godzin nieprzerwanego świadczenia usługi i obejmują nocleg osoby z niepełnosprawnością, w godzinach co najmniej 22.00-6.00, a jedna doba w ramach pobytu całodobowego nie przekracza 24 godzin nieprzerwanego świadczenia usługi.

Pierwsza forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu dziennego. Ma miejsce w:

  1. miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej,
  2. ośrodku wsparcia,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Druga forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu całodobowego i ma miejsce w:

  1. ośrodku wsparcia,
  2. ośrodku/placówce wpisanej do rejestru właściwego wojewody zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Korzyści płynące z  programu opieki wytchnieniowej

Pamiętajmy, że program ten jest skierowany do wszystkich opiekunów osób z ograniczoną mobilnością – rodziców, małżonków, dzieci czy przyjaciół. Wszyscy opiekunowie potrzebują czasu dla siebie, aby móc efektywnie kontynuować swoją misję. Niezależnie od tego, czy są to osoby starsze, dorosłe czy dzieci z niepełnosprawnościami fizycznymi czy umysłowymi. Opieka wytchnieniowa to szansa dla opiekunów na chwilę oddechu i możliwość czerpania satysfakcji z życia poza rolą opiekuna. To także okazja dla osób pod opieką na interakcje z innymi, zdobywanie nowych doświadczeń i odkrywanie radości życia pomimo ograniczeń.

W efekcie, program ten jest inwestycją w dobrostan zarówno opiekunów, jak i osób będących pod ich opieką, pomagając im utrzymać równowagę między obowiązkami opiekuńczymi a życiem osobistym.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 647, 1407, 1429)

https://www.gov.pl/web/uw-opolski/opieka-wytchnieniowa—edycja-2023

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/plaska-konstrukcja-mlodych-ludzi-pomaga-starszych-ilustracji_38476962.htm#fromView=search&page=1&position=16&uuid=878680a7-0b99-4838-a77f-7950688adf35

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/portret-emerytow-para-z-niepelnosprawnoscia-siedzi-na-kanapie-patrzac-na-kamery-starszy-mezczyzna-i-kobieta-przy-kulach-i-wozku-inwalidzkim-dla-ulatwienia-dostepu-i-mobilnosci-cieszacy-sie-wolnym-czasem_24527371.htm#from_view=detail_alsolike

Formy wsparcia seniorów – przewodnik po dostępnych opcjach

Opieka nad osobami starszymi jest kluczowym elementem społeczeństwa, a w Polsce dostępne są różne formy wsparcia dla seniorów. Te formy opieki mają na celu zapewnić bezpieczeństwo, zdrowie i dobre samopoczucie osób starszych. Umożliwić im aktywne i satysfakcjonujące życie. Znalezienie odpowiednich źródeł finansowania na leki może stanowić dla nich wyzwanie.  Dlatego prezentujemy krótki przewodnik, który pomoże w nawigacji po dostępnych opcjach. W dzisiejszym artykule podpowiemy:

  • na jakich stronach internetowych warto szukać informacji na temat wsparcia osób starszych;
  • gdzie szukać informacji na temat produktów refundowanych;
  • jakie są dostępne formy opieki nad osobami starszymi.

Źródła informacji na temat wsparcia w codziennej opiece

Na początek przygotowaliśmy listę stron, które mogą okazać się pomocne w organizowaniu wsparcia oraz w codziennej opiece nad osobą starszą niesamodzielną. Należą do nich:

  • Senior.gov.pl. To rządowy portal, publikujący bieżące informacje o działających programach dla seniorów, projektach związanych z aktywizacją osób starszych czy oferujących im różne formy wsparcia. Warto śledzić aktualizacje na tym portalu, by orientować się, jakie programy działają obecnie i w których z nich można wziąć udział, by uzyskać wsparcie.
  • Portal Ministerstwa Zdrowia. Strona MZ to źródło wiedzy w zakresie dostępnych form wsparcia. W zakładce Usługi dla obywatela znajdują się informacje o dofinansowaniu m.in. do protez, wózka inwalidzkiego, turnusu rehabilitacyjnego, o refundacjach leków, a także – o programach wsparcia w ramach likwidowania barier technicznych dla osób niepełnosprawnych.
  • Strona Narodowego Funduszu Zdrowia. W zakładce Dla pacjenta znajdują się informacje o programach profilaktycznych, świadczeniach zdrowotnych oraz zasadach leczenia uzdrowiskowego. Co istotne, na portalu NFZ można także znaleźć listę organizacji pacjentów, oferujące wsparcie psychologiczne oraz merytoryczne, dotyczące konkretnego schorzenia. Na liście znajdują się, m.in. organizacje pacjentów chorób gastrycznych, urologicznych, diabetologicznych, onkologicznych, etc.

Lista produktów refundowanych

W świecie opieki zdrowotnej, lista produktów refundowanych to kluczowy element systemu zdrowia. Pomaga on pacjentom w dostępie do niezbędnych leków i środków medycznych. Ale co dokładnie oznacza ten termin i jakie korzyści przynosi pacjentom?

Lista produktów refundowanych to wykaz leków i środków medycznych, które są częściowo lub całkowicie pokrywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) lub inne systemy ubezpieczeń zdrowotnych. Oznacza to, że pacjenci płacą za te produkty mniej niż ich rzeczywista cena rynkowa.

Lista jest aktualizowana co miesiąc przez Ministerstwo Zdrowia. Aktualizacje mogą obejmować dodanie nowych leków, usunięcie innych lub zmianę poziomu dofinansowania. Wszystkie te zmiany mają na celu zapewnienie pacjentom najbardziej skutecznych i opłacalnych opcji leczenia.

Recepta na produkt refundowany

Aby skorzystać z listy produktów refundowanych, pacjenci muszą mieć receptę od lekarza na jeden z leków lub środków medycznych znajdujących się na liście. Następnie muszą udać się do apteki, która akceptuje program refundacji. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że nie wszystkie leki są dostępne w każdej aptece. Dlatego zawsze warto sprawdzić dostępność leku przed udaniem się do apteki.

Formy opieki dostępne w Polsce

Usługi świadczone przez pielęgniarkę lub fachowego opiekuna

Zatrudnienie pielęgniarki to zdecydowanie kosztowna opcja. Niewątpliwie oferuje osobie starszej profesjonalną opiekę i specjalistyczne wsparcie również w nagłych wypadkach. Pielęgniarka nie ma uprawnień lekarza, ale może wykonywać niektóre zabiegi medyczne, takie jak wykonywanie zastrzyków, zmiana opatrunków, podawanie leków.

Zatrudnienie fachowej opiekunki, która posiada doświadczenie w opiece nad osobami starszymi. Może ona sprawować opiekę przez kilka godzin dziennie lub całodobowo. Opiekunka osób starszych nie ma takich samych uprawnień co pielęgniarka. W rezultacie nie może dawkować leków czy wykonywać żadnych medycznych zabiegów. Wie jednak, jak odpowiednio zaopiekować się seniorem, borykającym się ze schorzeniami i trudnościami w poruszaniu się. Wie, jak go aktywizować oraz jak organizować czas, posiłki i zajęcia, by pomagać podopiecznemu zachować zdrowie na dłużej.

Wizyty pielęgniarki rodzinnej

Pielęgniarka rodzinna (środowiskowa) to osoba, która jest profesjonalnie przygotowana do prowadzenia czynności opiekuńczych. Oznacza to, że ukończyła kurs lub studia z zakresu pielęgniarstwa rodzinnego i posiada odpowiednie doświadczenie. Może ona świadczyć opiekę pielęgnacyjną, diagnostyczną, leczniczą oraz rehabilitacyjną. Pielęgniarka rodzinna podpisuje umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, co oznacza, że jej opieka jest darmowa. Prawo do skorzystania z takiej formy wsparcia mają osoby niesamodzielnie lub obłożnie chore, wymagające wykonywania specjalistycznych czynności, jak zmiana opatrunku czy regularne zastrzyki. By uzyskać pomoc pielęgniarki środowiskowej, pacjent powinien zadeklarować wybór lekarza pierwszego kontaktu. Niezbędne jest także złożenie deklaracji wyboru pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Dokumenty do wypełnienia znajdują się na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia.

Pielęgniarska opieka długoterminowa

Natomiast pacjent obłożnie chory, który nie wymaga pobytu w szpitalu może zostać zakwalifikowany do pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Dotyczy to najczęściej osób, które przez ponad 2 tygodnie wymagają takich świadczeń, jak: kroplowy wlew dożylny, zabiegi pielęgnacyjno-lecznicze w stomii, przetoce, odleżynach; karmienie przez zgłębnik i przez przetokę, płukanie pęcherza moczowego, pielęgnacja związana z rurką tracheotomijną, zakładanie i usuwanie cewnika. W zakwalifikowaniu chorej osoby do objęcia opieką pomoże pacjentowi lekarz pierwszego kontaktu oraz pielęgniarka środowiskowa.

Prywatne domy opieki i DPS-y

Gdy natomiast bliskie osoby seniora nie są w stanie zapewnić mu pełnego, całodobowego wsparcia, dobrym rozwiązaniem może okazać się prywatny dom opieki. Instytucja zatrudnia specjalistów – lekarzy, pielęgniarki, psychologów. Są w stanie zaoferować pacjentowi profesjonalną opiekę.

Seniorowi, który wymaga opieki całodobowej lub nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej (DPS). Z zasady, taki DPS powinien znajdować się w miejscowości przez nią zamieszkiwanej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy czas oczekiwania na przydzielenie miejsca wynosi ponad 3 miesiące. Wówczas pacjent kierowany jest – za swoją zgodą lub zgodą opiekuna prawnego – do innej, najbliższej placówki.
Więcej informacji o kosztach utrzymania i kryteriach dochodowych, związanych z opieką w DPS-ie, znajduje się na stronie Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.

Domy Dziennego Pobytu

Osoby starsze mogą korzystać także z tzw. Domów Dziennego Pobytu, odpowiedzialnych za organizowanie czasu i aktywizowanie seniorów przebywających na emeryturze lub rencie oraz osób niepełnosprawnych, niezdolnych do pracy. Najważniejsze cele takiej placówki, to aktywizacja społeczna, zaspokajanie potrzeb towarzyskich i kulturalnych. Ośrodki te organizują zajęcia służące utrzymaniu sprawności psychofizycznej a także zapewniają całodzienne wyżywienie. Podstawą do korzystania z usług Domu Dziennego Pobytu jest decyzja administracyjna wydana w oparciu o rodzinny wywiad środowiskowy. Opłatę za pobyt określa się na poziomie kosztów wyżywienia, odpowiadających kwocie stawki żywieniowej.
Z ofertą Dziennych Domów Pobytu w całej Polsce można zapoznać się na stronie Domy Seniora.

Znajomość rzetelnych źródeł wiedzy to podstawa w sytuacji, gdy osoba z rodziny potrzebuje specjalistycznego wsparcia. Dowiesz się dzięki nim, w jaki sposób uzyskać dofinansowanie, gdzie szukać wsparcia i szybkiej pomocy. W Polsce dostępne są różne formy opieki i wsparcia dla osób niepełnosprawnych. Mają one na celu umożliwienie im pełnego i aktywnego udziału w społeczeństwie. Ważne jest jednak, aby osoby niepełnosprawne i ich rodziny były świadome dostępnych opcji i korzystały z nich w pełni. W rezultacie poprawią jakość swojego życia.

 

 

 

 

https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/radosna-corka-doroslego-pozdrowienia-szczesliwa-zdziwiona-starsza-matka-w-ogrodzie-3768131/

https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/jedzenie-zywnosc-siedzenie-stol-18459207/

Jak przetrwać falę upałów? Niezbędne porady dla seniorów, dzieci i ich opiekunów

Wraz z nadejściem lata i wzrostem temperatur, konieczne jest podjęcie odpowiednich środków ostrożności, aby chronić najbardziej narażone grupy, takie jak osoby starsze i dzieci, przed skutkami upałów. W dzisiejszym wpisie przypominamy o:

  • najistotniejszych środkach ostrożności w okresie upałów;
  • poważnych zagrożeniach jakimi są udary i odwodnienie organizmu;
  • właściwym przygotowaniu mieszkania na upały.

Sposoby na ochronę przed słońcem i wysoką temperaturą

1. Nawodnienie: Regularne spożywanie płynów jest kluczowe dla utrzymania prawidłowego nawodnienia organizmu. Osoby starsze i dzieci są szczególnie narażone na odwodnienie, dlatego zalecamy picie co najmniej 2 litrów wody dziennie. Pijmy dużo płynów, nawet jeśli nie czujemy pragnienia. Unikajmy napojów alkoholowych i kofeinowych, które mogą prowadzić do odwodnienia.

2. Ochrona przed słońcem: Unikajmy przebywania na zewnątrz w godzinach największego nasłonecznienia, czyli między 10:00 a 16:00. Jeśli musisz wyjść na zewnątrz, pamiętaj o założeniu kapelusza i okularów przeciwsłonecznych. Ubierajmy się odpowiednio: lekkie, przewiewne ubrania ochronią skórę przed słońcem.

3. Ochrona skóry: Zawsze warto zabezpieczyć skórę kremem z wysokim filtrem UV, nawet jeśli nie planujemy spędzać dużo czasu na zewnątrz.

4. Chłodzenie organizmu: Prysznic lub kąpiel w chłodnej wodzie może pomóc obniżyć temperaturę ciała. Możemy również używać mokrych ręczników lub butelek z zimną wodą.

5. Lekka dieta: Spożywanie lekkich posiłków, takich jak sałatki, owoce i warzywa, może pomóc utrzymać organizm w dobrej kondycji podczas upałów.

6. Regularny odpoczynek: Upały mogą powodować zmęczenie, dlatego ważne jest, aby regularnie odpoczywać i unikać nadmiernego wysiłku.

Udar i odwodnienie

Udar i odwodnienie są poważnymi zagrożeniami dla zdrowia, szczególnie podczas fali upałów. Osoby starsze, dzieci oraz osoby z niektórymi przewlekłymi chorobami są szczególnie narażone na te problemy. Aby uniknąć tych skutków upałów, ważne jest zrozumienie ich przyczyn i objawów oraz podjęcie odpowiednich środków ostrożności.

Udar cieplny może wystąpić, gdy temperatura ciała gwałtownie wzrasta i przekracza 40°C, co może prowadzić do uszkodzenia mózgu lub innych narządów. Objawy udaru cieplnego mogą obejmować gorącą, suchą skórę, szybki puls, ból głowy, zawroty głowy, nudności lub wymioty, utratę przytomności lub drgawki. W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast wezwać pomoc medyczną.

Odwodnienie to stan, w którym organizm traci więcej płynów niż jest w stanie uzupełnić. Może to prowadzić do szeregów problemów zdrowotnych, w tym udaru cieplnego. Objawy odwodnienia mogą obejmować suchość w ustach i gardle, uczucie pragnienia, zmniejszoną ilość moczu lub moczu o ciemnym kolorze, szybkie bicie serca czy ospałość. W przypadku wystąpienia tych objawów, należy natychmiast zacząć nawadniać organizm poprzez spożywanie wody lub innych płynów.

Pamiętaj, że upały mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Dbając o siebie i swoich bliskich podczas fali upałów, można uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych takich jak udar czy odwodnienie.

Przygotowanie mieszkania

Przygotowanie mieszkania na upał, zwłaszcza w kontekście opieki nad osobą starszą czy dzieckiem wymaga szczególnej uwagi. Wymienię kilka praktycznych kroków, które pomogą stworzyć komfortowe i bezpieczne warunki dla osoby pod opieką:

Pamiętajmy o zasłanianiu okien. Aby zablokować dostęp promieni słonecznych do pomieszczeń, zasłaniajmy okna za pomocą żaluzji, rolet lub ciężkich zasłon. Zasłonięcie okien może znacznie obniżyć temperaturę wewnątrz domu. W okresie upałów równie ważna jest wentylacja mieszkania. Regularne wietrzenie pomieszczeń, zwłaszcza rano i wieczorem, kiedy temperatury są niższe, pomaga utrzymać świeże powietrze w domu. Rozważenie zakupu wentylatora lub klimatyzatora może być również korzystne i przynieść ulgę.

Pamiętajmy, że każda osoba jest inna i może inaczej reagować na upał. Monitorowanie stanu zdrowia osób pod opieką i natychmiastowe działanie w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów jest kluczowe.

 

 

 

 

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/okulary-przeciwsloneczne-z-odswiezajacym-napojem_1188882.htm#from_view=detail_alsolike

https://pixabay.com/pl/photos/drink-limonka-woda-puchar-1487304/

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/kieliszek-przeznaczone-do-walki-radioelektronicznej-termometru-w-piasku-na-plazy_10073858.htm#fromView=search&page=1&position=4&uuid=6a549d62-9f3b-47fa-81fe-ea154cadf67b

Zasady kierowania i koszty utrzymania w domach pomocy społecznej (DPS)

dom opieki

Domy pomocy społecznej (DPS) odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu opieki nad osobami w podeszłym wieku, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu. W jednym z poprzednich artykułów omówiliśmy charakterystykę tych placówek. W związku z rosnącym zainteresowaniem tą formą wsparcia, chcielibyśmy przybliżyć Państwu także informacje na temat:

  • zasad kierowania do DPS;
  • kosztów z tym związanych;
  • wymaganych dokumentów.

Z usług Domów Opieki Społecznej (DPS) skorzystać mogą osoby, które wymagają całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności. Takie, które nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

Skierowanie do DPS

Decyzję o skierowaniu do DPS podejmuje powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności po przeprowadzeniu odpowiedniej oceny. Ocena ta obejmuje zarówno stan zdrowia osoby starszej, jak i jej możliwości samodzielnego funkcjonowania. W przypadku osób, które nie są w stanie samodzielnie złożyć wniosku, mogą to zrobić za nich ich opiekunowie.

Wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej należy złożyć w ośrodku pomocy społecznej w miejscu zamieszkania. Wobec osób bezdomnych właściwy do rozpatrzenia wniosku jest ośrodek pomocy społecznej ze względu na miejsce ostatniego stałego zameldowania. Na pierwszym etapie pracownik socjalny ośrodka pomocy społecznej w terminie do 14 dni roboczych (a w sprawach niecierpiących zwłoki do 2 dni roboczych) od chwili otrzymania wniosku przeprowadzi z Wnioskodawcą lub opiekunem prawnym wywiad środowiskowy w celu ustalenia sytuacji osobistej, dochodowej i rodzinnej. Następnie zostaną przeprowadzone wywiady środowiskowe z krewnymi (współmałżonkiem, dziećmi, wnukami i prawnukami, rodzicami i dziadkami). Ma to na celu ustalenie wysokości ich opłaty za pobyt członka rodziny w DPS.

Koszty utrzymania w DPS

Koszty utrzymania w DPS są zróżnicowane i zależą od wielu czynników, takich jak standard obiektu, zakres świadczonych usług czy lokalizacja. W większości przypadków koszty te są pokrywane z emerytury lub renty osoby przebywającej w DPS. Istnieje również możliwość uzyskania dodatkowego wsparcia finansowego ze strony państwa.

Osoby zobowiązane do wnoszenia opłaty

Osoby zobowiązane do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej to w kolejności:

  1. mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
  2. małżonek, zstępni przed wstępnymi,
  3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej

– przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.

Opłatę za pobyt w DPS wnoszą:

  1. mieszkaniec DPS, jednak nie więcej niż 70% swojego dochodu,
  2. małżonek, zstępni przed wstępnymi pod warunkiem, że:
    • w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli jej dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium,
    • w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie,
  3. gmina, z której osoba została skierowana do DPS w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w DPS, a opłatami wnoszonymi przez mieszkańca i osoby zobowiązane.

Bardzo często przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej danego typu zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej wynosi ponad 3 miesiące. W takim wypadku osobę kieruje się na jej wniosek do domu pomocy społecznej tego samego typu zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania, w którym przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie jest krótszy niż 3 miesiące.

Wymagane dokumenty

Domy pomocy społecznej (DPS) są niezbędnym wsparciem dla wielu seniorów wymagających specjalistycznej opieki. Proces ubiegania się o miejsce w DPS może być skomplikowany, dlatego przedstawiamy listę dokumentów, które są wymagane podczas składania wniosku:

  • Wniosek osoby lub jej przedstawiciela ustawowego. Jest to podstawowy dokument, który musi zostać złożony w pierwszej kolejności. Można go uzyskać bezpośrednio w placówce DPS lub na stronie internetowej instytucji;
  • Rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadzony przez pracownika socjalnego w miejscu zamieszkania wnioskodawcy;
  • Dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość wnioskodawcy – do wglądu;
  • Dokumenty potwierdzające sytuację finansową wnioskodawcy (np. decyzja ZUS o wysokości przyznanego świadczenia);
  • Zaświadczenie, o którym mowa w art. 22 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach – w przypadku jego posiadania;
  • W razie konieczności inne dokumenty potwierdzające okoliczności sprawy;
  • W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi lub osób niepełnosprawnych intelektualnie zaświadczenia psychologa i lekarza psychiatry.

Inne dokumenty

Ponadto w przypadku kierowania do domu pomocy społecznej osoby ubezwłasnowolnionej pamiętajmy aby dołączyć:

  • postanowienie sądu o ubezwłasnowolnieniu,
  • postanowienie sądu o ustanowieniu opiekuna prawnego lub kuratora,
  • postanowienie sądu zezwalające opiekunowi na umieszczenie osoby ubezwłasnowolnionej w domu pomocy społecznej.

W pierwszej kolejności polecamy skontaktować się bezpośrednio z wybranym DPS w celu uzyskania szczegółowych informacji na temat wymaganych dokumentów. Przede wszystkim pozwoli to na uproszczenie procesu składania wniosku i przyspieszenie umieszczenia osoby starszej w odpowiedniej placówce.

 

 

https://www.gov.pl/web/rodzina/dom-pomocy-spolecznej

https://mopr.lublin.eu/poradnik/pomoc-specjalistyczna/domy-pomocy-spolecznej?highlight=WyJkcHMiXQ==

Ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej

https://pl.freepik.com/serie/38674341

https://pixabay.com/pl/illustrations/seniorzy-opieki-dla-os%C3%B3b-starszych-1505935/

Poradnik Winncare – Przemieszczanie osób z ograniczeniami ruchowymi

Przemieszczanie osób z ograniczeniami ruchowymi to istotna kwestia, która wymaga szczególnej uwagi. Osoby z ograniczeniami ruchowymi, czyli te, które mają trudności z samodzielnym poruszaniem się ze względu na różne schorzenia, wiek lub niepełnosprawność, często potrzebują pomocy w codziennych czynnościach. W oparciu o Poradnik jaki stworzył Winncare omówimy dzisiaj przede wszystkim:

  • kim są pacjenci z ograniczoną mobilnością;
  • na jakie problemy napotykają w życiu codziennym;
  • w jakim celu stworzyliśmy nasz Poradnik.

Pierwszym krokiem w rozumieniu i zarządzaniu tą problematyką jest poznanie charakterystyki osób z ograniczeniami ruchowymi. To grupa bardzo zróżnicowana – od osób starszych przez osoby po urazach, po osoby z chorobami neurologicznymi i dzieci. Wszystkie jednak łączy jedno – ograniczona zdolność do samodzielnego przemieszczania się.

Kim jest pacjent z ograniczoną mobilnością?

Pacjenci z ograniczoną mobilnością to głównie:

  • ludzie starzy ( u których występują zmiany inwolucyjne związane ze starzeniem się, a także często objawy zespołu słabości);
  • chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych, po urazach rdzenia kręgowego (najczęściej ofiary zdarzeń komunikacyjnych, upadków z wysokości, skoków do wody i innych nieszczęśliwych wypadków);
  • pacjenci po udarach mózgu (w wyniku których występują niedowłady, porażenia znacznie utrudniające przemieszczanie się chorego jak również jego układanie);
  • chorzy z chorobami neurodegeneracyjnymi ( min. SM, SMA, SLA , u których dochodzi do stopniowej utraty sprawności oraz narastania problemów z mobilnością );
  • pacjenci niepełnosprawni ( w tym dzieci-dorośli, często z MPD, z wadami wrodzonymi);
  • pacjenci z dysfunkcjami narządu ruchu ( np. po amputacjach);
  • pacjenci z czasową dysfunkcją ruchową ( po zabiegach operacyjnych).

 

 

Prawidłowe wstawanie z opiekunem. Opiekun towarzyszy podopiecznemu podczas wstawania siadając obok niego.
Dużą grupę pacjentów z deficytami ruchowymi stanowią dzieci z:
  • wadami wrodzonymi (takimi jak wrodzone wady serca, wrodzone wady i choroby
    układu nerwowego np. SMA), wady układu kostnego (np. łamliwość kości);
  •  chorobami rzadkimi (często nie mającymi swoich nazw, w których dominują objawy chorobowe utrudniające funkcjonowanie dziecka min. ograniczenie kontaktu z dzieckiem, problemy w poruszaniu się, zwiększone lub zmniejszone napięcie mięśniowe);
  • wadami genetycznymi (np. Zespół Edwardsa, Zespół Downa);
  • chorobami skutkującymi niedowładami czy też wzmożonym napięciem
    mięśniowym (Mózgowe porażenie dziecięce);
  • problemami wynikającymi z niedotlenienia czy urazu okołoporodowego;
  • chorobą nowotworową;
  • uszkodzeniami po urazach czaszkowo mózgowych czy urazach;
    rdzenia kręgowego w wyniku wypadków;
  • chorobami metabolicznymi (np. Mukopolisacharydoza).

Problemy osób z ograniczoną mobilnością w życiu codziennym

Kolejnym aspektem są problemy, które mogą wystąpić podczas codziennej pielęgnacji i opieki nad osobami z ograniczeniami ruchowymi. Te obejmują upadki – jedną z najczęstszych przyczyn dodatkowych urazów u osób starszych oraz niewłaściwe przenoszenie i przemieszczanie pacjenta, które może prowadzić do dodatkowych schorzeń i urazów zarówno u pacjenta, jak i opiekuna.

Życie codzienne osób z ograniczoną mobilnością jest pełne wyzwań. Ograniczenia te mogą wynikać z różnych przyczyn, takich jak urazy, choroby neurologiczne, wrodzone, starość czy niepełnosprawność. W każdym przypadku mogą one wpływać na zdolność do wykonywania podstawowych czynności, takich jak poruszanie się, jedzenie, ubieranie się czy korzystanie z łazienki.

Natomiast niewłaściwe przenoszenie pacjenta może wynikać zarówno z braku znajomości prawidłowych technik, jak i niewłaściwego używania sprzętu medycznego. W rezultacie błędy te mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak urazy kręgosłupa, przeciążenia mięśniowe, a nawet pęknięcia kości.

W jakim celu opracowaliśmy nasz Poradnik?

Powstaniu Poradnika przyświecał jeden, główny cel: ułatwienie pracy z pacjentem, u którego występują ograniczenia ruchowe.

Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z nim oraz stosowanie prawidłowych technik podnoszenia i przemieszczania chorych. W poradniku omawiamy różne techniki i narzędzia pomocnicze, które mogą ułatwić te procesy. Pokazujemy między innymi jak prawidłowo podnieść pacjenta z łóżka czy jak bezpiecznie przemieścić go na wózek. Omawiamy także korzystanie z różnego rodzaju sprzętu medycznego, takiego jak chodziki, wózki inwalidzkie czy podnośniki.

Na koniec warto zaznaczyć, że prawidłowe przemieszczanie pacjentów z ograniczoną mobilnością jest nie tylko kwestią komfortu i bezpieczeństwa pacjentów, ale także zdrowia i dobrobytu opiekunów. Dlatego nasz poradnik stanowi cenne źródło wiedzy dla wszystkich tych, którzy na co dzień pracują z osobami z ograniczeniami ruchowymi, zarówno profesjonalistów jak i opiekunów nieformalnych.

Zachęcamy Państwa do pobrania Poradnika : https://winncare.pl/poradnik/

Poradnik Winncare – Upadki osób starszych

upadki seniorów

Upadki są jednym z najczęstszych problemów, z jakimi borykają się osoby starsze i niepełnosprawne. Mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak złamania, siniaki, a nawet zespół po upadkowy. Szacuje się, iż na świecie dochodzi co roku do 37,3 mln upadków. Poradnik Winncare dostarcza niezbędnych informacji na temat tego, jak zapobiegać upadkom, jak prawidłowo reagować, gdy do nich dojdzie, oraz jak minimalizować ich skutki. My natomiast w dzisiejszym artykule skupimy się na:

  • przyczynach upadków;
  • najistotniejszych informacjach na temat norm ręcznego przenoszenia pacjentów;
  • powikłaniach upadków;
  • definicji zespołu poupadkowego;
  • sposobach zapobiegania upadkom.

Pobierz nasz PORADNIK 

Najistotniejsze przyczyny upadków wśród osób starszych

  • Zmniejszenie siły mięśniowej i równowagi – Wraz z wiekiem naturalnie następuje osłabienie siły mięśniowej i równowagi, co zwiększa ryzyko upadku;
  • Problemy ze wzrokiem – Problemy z ostrością widzenia, percepcją głębi lub kontrastu mogą prowadzić do niezauważenia przeszkód lub nierówności terenu;
  • Leki – Niektóre leki, zwłaszcza te na sen, przeciwbólowe czy uspokajające mogą prowadzić do zawrotów głowy, senności czy spowolnienia reakcji;
  • Choroby przewlekłe – Choroby takie jak Parkinsona, Alzheimera czy cukrzyca mogą wpływać na koordynację ruchową i równowagę;
  • Niebezpieczne warunki w domu – Niewłaściwe oświetlenie, luźne dywany, brak poręczy w strategicznych miejscach to tylko niektóre z potencjalnych zagrożeń w domu.

Informacje na temat norm ręcznego przenoszenia pacjentów

Poradnik zawiera szczegółowe informacje na temat norm ręcznego przenoszenia pacjentów. Te normy są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno pacjentom, jak i opiekunom. Niestety, często są one ignorowane lub nieznane, co prowadzi do błędów i potencjalnych urazów. Dlatego Winncare dąży do zmiany tego stanu rzeczy, dostarczając jasnych i zrozumiałych wytycznych.

Normy ręcznego przenoszenia pacjentów to standardy opracowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa zarówno pacjentom, jak i osobom ich przenoszącym. Normy te uwzględniają takie aspekty jak prawidłowe podnoszenie pacjenta, przemieszczanie go z łóżka na wózek inwalidzki czy przenoszenie na szpitalne łoże.

W Polsce są określone w Rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych. Zgodnie z tym przepisem, pracownik może podnosić lub przenosić ręcznie przedmioty o masie nieprzekraczającej dla:

  • kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,
  • mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

 

Ręczne przenoszenie pacjentów jest często koniecznością i może prowadzić do szeregu problemów dla opiekuna takich jak przeciążenie mięśni, bóle kręgosłupa czy nawet urazy. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie norm ręcznego przenoszenia – dzięki nim możliwe jest uniknięcie tych problemów oraz zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu pacjenta.

Powikłania upadków

Upadki, szczególnie wśród osób starszych lub z ograniczeniami ruchowymi, mogą prowadzić do poważnych powikłań:

  • złamania szyjki kości udowej ( w 90% jako następstwo upadków);
  • złamania kości ramiennej, kości promieniowej, kręgosłupa, żeber, okolicy nadgarstka;
  • uszkodzenia miednicy;
  • urazy śródczaszkowe, uszkodzenia tkanek miękkich.
podnoszenie pacjenta
Złamanie patologiczne

Należy także podkreślić, że upadek może być dla starszego pacjenta traumatycznym przeżyciem i prowadzić do strachu przed kolejnymi upadkami. To zaś może skutkować unikaniem aktywności, co z kolei prowadzi do osłabienia mięśni i zwiększa ryzyko kolejnych upadków. Poważne urazy po upadku mogą znacznie ograniczyć samodzielność pacjenta. Wiele osób po takim incydencie wymaga pomocy w codziennych czynnościach lub nawet stałego nadzoru.

Czym jest zespół poupadkowy (post-fall syndrom)

Zespół poupadkowy ( Post -fall syndrom ) jest groźnym następstwem upadków seniorów. Szacuje się, iż dotyczy nawet 65 % osób , które upadły. Charakteryzuje się narastaniem lęku przed kolejnym upadkiem i jego konsekwencjami. W następstwie tego seniorzy często rezygnują z codziennych czynności, ograniczają mobilność, wychodzenie z domu, przestają podejmować wcześniejsze aktywności. To z kolei może prowadzić do pogorszenia stanu psychicznego – strachu przed kolejnymi upadkami, obniżenia samooceny czy depresji.

Więcej na temat zespołu poupadkowego we wpisie: https://winncare.pl/akademia/porady/zespol-poupadkowy-przyczyny-objawy-i-leczenie/

Zespół poupadkowy - przyczyny, objawy i leczenie

Jak możemy zapobiegać upadkom?

Ryzyko upadku można zminimalizować, zapewniając osobie starszej przyjazne otoczenie, w którym czuje się bezpiecznie. Przede wszystkim zapobieganie upadkom jest kluczowym elementem opieki nad osobami z ograniczoną mobilnością. Upadki mogą prowadzić do poważnych obrażeń i dalszego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. Poniżej przedstawiamy kilka zaleceń, które mogą pomóc w zapobieganiu upadkom:

  • Prawidłowe Przemieszczanie Pacjentów – Opiekunowie powinni znać i stosować prawidłowe techniki podnoszenia i przemieszczania pacjenta. Niewłaściwe przenoszenie może prowadzić do utraty równowagi i upadku zarówno pacjenta jak i opiekuna;
  • Użycie Sprzętu Pomocniczego – Wiele osób z ograniczoną mobilnością korzysta ze sprzętu pomocniczego, takiego jak laski, chodziki czy podnośniki. Ważne jest, aby sprzęt ten był odpowiedni dla pacjenta i był regularnie sprawdzany pod kątem uszkodzeń mogących prowadzić do upadków;
  • Bezpieczne Warunki w Domu – Upewnij się, że dom jest bezpieczny dla osoby o ograniczonej mobilności. Usuń luźne dywany, zadbaj o odpowiednie oświetlenie, zainstaluj poręcze tam, gdzie są potrzebne;
  • Aktywność Fizyczna – Regularne ćwiczenia mogą poprawić siłę i równowagę, co może pomóc zapobiec upadkom. Konsultacja z fizjoterapeutą może pomóc w ustaleniu odpowiedniego programu ćwiczeń;
  • Regularne badania lekarskie – są ważne, aby monitorować ogólny stan zdrowia pacjenta i dostosowywać plan opieki w razie potrzeby.

Poradnik Winncare dostarcza szczegółowych informacji na temat tych norm, wskazując na najważniejsze kwestie do zapamiętania. Znajdziemy w nim między innymi informacje na temat prawidłowego podnoszenia pacjenta, technik przemieszczania go czy zasad bezpiecznego korzystania ze sprzętu medycznego.

Jest on dostępny do pobrania za darmo na stronie: https://winncare.pl/poradnik/. Zachęcamy wszystkich opiekunów, zarówno profesjonalnych, jak i nieformalnych, do skorzystania z tego cennego źródła wiedzy.

Opieka nad seniorami w domach pomocy społecznej (DPS)

Liczba osób starszych w populacji mieszkańców Polski systematycznie rośnie. Na początku 2022 r. liczba osób w wieku powyżej 60 lat wyniosła około 9,7 mln, tj. 25,7 % mieszkańców naszego kraju. W czasach, kiedy starzenie się populacji staje się coraz bardziej widoczne, domy pomocy społecznej (DPS) odgrywają kluczową rolę w społeczeństwie. Stają się one nieodzownym elementem naszej rzeczywistości. Ale czy wiemy, jakie są różne rodzaje tych instytucji i jakie usługi oferują? Pozwólcie, że przybliżymy dzisiaj informacje na temat:

  • czym są domy pomocy społecznej;
  • jakie są ich typy;
  • jakie formy pomocy oferują DPS-y.

Co to właściwie jest dom pomocy społecznej ?

Dom pomocy społecznej to placówka, która zapewnia opiekę nad osobami, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu. Osobę wymagającą tej formy wsparcia kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego. Misja takiej placówki to zapewnienie bezpiecznego, komfortowego środowiska, które promuje ich niezależność, jednocześnie zapewniając niezbędną opiekę i wsparcie.

Domy pomocy społecznej dla osób starszych

Po pierwsze, wyróżniamy domy pomocy społecznej o charakterze ogólnym. Są to miejsca, które oferują wszechstronną opiekę nad osobami starszymi, niezależnie od ich stanu zdrowia. Znajdują się tu zarówno osoby, które potrzebują stałej opieki medycznej, jak i te, które są w stanie samodzielnie funkcjonować, ale potrzebują wsparcia w codziennych czynnościach.

Domy pomocy społecznej specjalistyczne, to miejsca, które skupiają się na opiece nad osobami starszymi z określonymi problemami zdrowotnymi, takimi jak demencja czy choroby przewlekłe. W tych domach, opieka jest dostosowana do specyficznych potrzeb mieszkańców, a personel jest specjalnie przeszkolony do pracy z daną grupą pacjentów.

Po trzecie, są domy pomocy społecznej dla osób starszych z niepełnosprawnościami. Te instytucje zapewniają opiekę nad seniorami, którzy mają trudności z poruszaniem się lub wykonują codzienne czynności z powodu niepełnosprawności.

Rozumienie różnorodności domów pomocy społecznej jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego miejsca dla siebie lub swojego bliskiego. Każdy senior ma swoje unikalne potrzeby i wymagania, a naszym zadaniem jest zapewnić, że każdy znajdzie miejsce, które najlepiej odpowiada jego potrzebom.

Domy pomocy społecznej to nie tylko miejsca dla osób starszych. Mianowicie są to również ośrodki, które świadczą wsparcie dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, fizycznie oraz uzależnionych od alkoholu. Ich działalność ma kluczowe znaczenie dla poprawy jakości życia tych osób i ich rodzin.

Domy pomocy społecznej dla dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie

Domy pomocy społecznej dla dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie dostarczają wszechstronnej opieki i edukacji, pozwalając im na rozwijanie umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia. Mają na celu promowanie niezależności i aktywności społecznej przez udział w różnorodnych programach i zajęciach.

Domy pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie

Kiedy chodzi o dzieci i młodzież niepełnosprawną intelektualnie, domy pomocy społecznej oferują specjalistyczną opiekę i edukację dostosowaną do ich indywidualnych potrzeb. Przykładem mogą być programy terapeutyczne, które pomagają im rozwijać umiejętności społeczne i komunikacyjne.

Domy pomocy społecznej dla osób niepełnosprawnych fizycznie

Dla osób niepełnosprawnych fizycznie, domy pomocy społecznej zapewniają nie tylko opiekę medyczną, ale również terapię rehabilitacyjną. Celem jest pomoc w utrzymaniu i poprawie ich zdolności motorycznych, a także wsparcie w codziennych czynnościach.

Domy pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu

W przypadku osób uzależnionych od alkoholu, domy pomocy społecznej oferują programy odwykowe i wsparcie psychologiczne. Co najważniejsze placówki te pomagają im w walce z uzależnieniem i dążeniu do zdrowego stylu życia.

Ciekawe informacje

Dla przykładu, na terenie Warszawy funkcjonuje obecnie 19 DPS-ów prowadzonych przez lub na zlecenie m.st. Warszawy, w tym:

  • 7 domów dla osób w podeszłym wieku,
  • 7 domów dla osób przewlekle somatycznie chorych,
  • 4 domy dla osób niepełnosprawnych intelektualnie (dla dorosłych i dla dzieci),
  • 1 dom dla osób przewlekle chorych psychicznie.

Bezpośrednią pieczę nad tymi placówkami sprawuje Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie (WCPR).

Formy pomocy oferowane przez domy pomocy społecznej

Osoby przebywające w domach pomocy społecznej mogą liczyć na szeroki zakres wsparcia, który jest dostosowany do ich indywidualnych potrzeb. Są to m.in.:

  1. Opieka Medyczna i Terapeutyczna – obejmuje zarówno regularne wizyty lekarskie, jak i dostęp do specjalistów, takich jak fizjoterapeuci czy logopedzi.
  2. Wsparcie Psychologiczne – np. regularne sesje z psychologiem lub terapeutą, które pomagają mieszkańcom radzić sobie z        emocjonalnymi wyzwaniami.
  3. Edukacja i Rozwój Umiejętności – wiele domów pomocy społecznej oferuje programy edukacyjne i zajęcia rozwijające       umiejętności, które pomagają mieszkańcom rozwijać swoje zdolności i zainteresowania. Może to obejmować naukę podstawowych umiejętności życiowych, takich jak gotowanie czy zarządzanie finansami, jak również wsparcie w dalszej edukacji.
  4. Wsparcie Społeczne – domy pomocy społecznej są również miejscem, gdzie mieszkańcy mogą budować relacje i uczestniczyć w życiu społecznym. Regularne wydarzenia społeczne, grupy wsparcia czy zajęcia grupowe pomagają mieszkańcom utrzymywać zdrowe relacje z innymi.
  5. Wsparcie dla Rodzin – domy pomocy społecznej często oferują wsparcie dla rodzin swoich mieszkańców. To może obejmować doradztwo, edukację na temat specyficznych potrzeb bliskich, a także pomoc w utrzymaniu regularnego kontaktu z bliskimi.

Na koniec należy podkreślić, że każda osoba przebywająca w domu pomocy społecznej jest traktowana indywidualnie, z uwzględnieniem jej specyficznych potrzeb i poziomu niepełnosprawności. Co najważniejsze pracownicy domów pomocy społecznej pracują na rzecz zapewnienia każdemu mieszkańcowi najlepszej możliwej opieki i wsparcia. Zrozumienie typów domów pomocy społecznej jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego miejsca dla siebie lub swojego bliskiego. Każda osoba ma swoje unikalne potrzeby i wymagania. Przede wszystkim należy poszukać takiej placówki, które najlepiej odpowiada jego potrzebom.

 

 

 

https://wsparcie.um.warszawa.pl/domy-pomocy-spolecznej

https://www.gov.pl/web/rodzina/dom-pomocy-spolecznej

https://mopr.lublin.eu/poradnik/pomoc-specjalistyczna/domy-pomocy-spolecznej?highlight=WyJkcHMiXQ==

Ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej,

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej

https://pixabay.com/pl/illustrations/seniorzy-opieki-dla-os%C3%B3b-starszych-1505944/

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/pielegniarka-opiekujaca-sie-starsza-osoba_38674344.htm#&position=15&from_view=collections&uuid=aa416c52-97cb-4f33-aaae-37f4b37e5106

Depresja u seniorów: jak rozpoznać i leczyć

Depresja u seniorów to poważny problem, który często jest niedoceniany i nierozpoznany. Wiele osób starszych cierpi w ciszy, nieświadomych, że ich uczucia smutku i bezradności są objawami choroby, która może być skutecznie leczona. Wiele osób starszych cierpi na depresję po prostu nie zdając sobie z tego sprawy. Dlatego ważne jest, aby seniorzy, ich rodziny i opiekunowie byli świadomi objawów depresji i wiedzieli, do kogo się zwrócić o pomoc. Przybliżymy dzisiaj informacje na temat:

  • schorzenia jakim jest depresja;
  • objawów depresji;
  • skutków depresji;
  • sposobów jej leczenia.

Czym właściwie jest depresja?

Depresja jest poważnym schorzeniem psychicznym, które wpływa na sposób, w jaki osoba czuje, myśli i radzi sobie z codziennymi czynnościami. Jest to stan, który prowadzi do utrzymującego się uczucia smutku, beznadziejności i braku zainteresowania lub przyjemności z normalnych aktywności.

Ważnym aspektem jest fakt, że depresja wpływa nie tylko na emocje i zachowanie, ale także może prowadzić do różnych fizycznych objawów. Istotnie osoby cierpiące na depresję mogą doświadczać problemów ze snem, zmiany apetytu, bólu fizycznego i problemów z koncentracją.

Objawy depresji

Depresja u osób w podeszłym wieku jest poważnym problemem zdrowotnym, który często jest niedoceniany lub nierozpoznany. Objawy depresji mogą się różnić w zależności od osoby, ale niektóre z najczęstszych objawów to:

1. Poczucie smutku, beznadziejności lub rozpaczy, które trwa dłużej niż kilka tygodni.
2. Utrata zainteresowania lub przyjemności z normalnych aktywności.
3. Zmiany w apetycie lub wadze.
4. Problemy ze snem, takie jak bezsenność lub nadmierne śnienie.
5. Utrata energii lub ciągłe uczucie zmęczenia.
6. Trudności z koncentracją czy podejmowaniem decyzji, zapominanie.
7. Uczucie bezwartościowości czy winy.
8. Myśli samobójcze lub próby samobójcze.

Skutki depresji

Przede wszystkim depresja jest jednym z najpowszechniejszych problemów zdrowia psychicznego na świecie. Zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), depresja dotyka ponad 264 miliony osób na świecie. Szacuje się, że depresję doświadcza 3,8% populacji, w tym 5,7% dorosłych w wieku powyżej 60 lat. W rezultacie depresja stanowi coraz większy problem zdrowotny i społeczny. Szacuje się, że w Polsce na depresję choruje ok. 1,2 mln osób.

Dane NFZ wskazują, że świadczenia z rozpoznaniem głównym lub współistniejącym depresji miało udzielone w 2021 r. 682 tys. pacjentów i świadczenia najczęściej udzielano osobom w wieku 55-64 lata.

Skutki depresji u osób w podeszłym wieku mogą być poważne i obejmują pogorszenie stanu zdrowia fizycznego, problemy z pamięcią i koncentracją, a także izolację społeczną. Skutki depresji są wielorakie i obejmują zarówno fizyczne, jak i psychiczne konsekwencje. Na poziomie osobistym, depresja może prowadzić do trudności w funkcjonowaniu codziennym a także problemów w relacjach interpersonalnych. Na koniec – w skrajnych przypadkach, depresja może prowadzić do myśli samobójczych lub prób samobójczych.

Statystyki dotyczące samobójstw w Polsce udostępnia Komenda Główna Policji. W 2022 roku odnotowano 14 520 zamachów samobójczych, z czego 2337 to osoby po 60-tym roku życia.

Sposoby walki z depresją

Jednak istnieją skuteczne sposoby walki z depresją u osób starszych:

1. Terapia: Psychoterapia, zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna, jest skutecznym sposobem leczenia depresji. Pomoże ona osobie starszej zrozumieć swoje uczucia i nauczyć się radzić sobie ze stresem.

2. Leki: Leki przeciwdepresyjne mogą być skuteczne w leczeniu depresji u osób starszych, ale muszą być przepisywane i monitorowane przez lekarza.

3. Zdrowy styl życia: Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, unikanie alkoholu i nikotyny oraz dostateczny sen mogą pomóc w walce z depresją.

4. Wsparcie społeczne: Wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół czy grup wsparcia może pomóc osobie starszej radzić sobie z depresją.

Pomoc jest dostępna a depresja jest chorobą, którą można skutecznie leczyć. Niewątpliwie pierwszym krokiem jest skontaktowanie się z lekarzem rodzinnym, który może przeprowadzić ocenę stanu zdrowia psychicznego i skierować do odpowiedniego specjalisty, jeśli to konieczne. Może to być psychiatra, psycholog, terapeuta lub doradca ds. zdrowia psychicznego.

Podsumowując depresja u seniorów jest poważnym problemem, ale z odpowiednią pomocą i wsparciem, seniorzy mogą wrócić do pełni zdrowia i cieszyć się swoim życiem. Pamiętajmy, że zdrowie psychiczne jest równie ważne jak zdrowie fizyczne, a depresja nie jest normalnym skutkiem starzenia.

Gdzie szukać pomocy:

116 123

Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dorosłych w kryzysie emocjonalnym, czynny przez 7 dni w tygodniu w godz. 14.00–22.00

116 111

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, czynny całą dobę przez 7 dni w tygodniu

800 108 108

Bezpłatny telefon wsparcia, czynny od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem dni świątecznych) w godz. 14.00–20.00

121 212

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Rzecznika Praw Dziecka, czynny całą dobę przez 7 dni w tygodniu

22 635 09 54

Telefon zaufania dla osób starszych, czynny w poniedziałek, środę, czwartek w godz. 17.00–20.00

 

 

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/depression

https://statystyka.policja.pl/st/wybrane-statystyki/zamachy-samobojcze/63803,Zamachy-samobojcze-od-2017-roku.html

https://ezdrowie.gov.pl/portal/home/badania-i-dane/zdrowe-dane/raporty/nfz-o-zdrowiu-depresja

https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/jak-pomoc-sobie-i-innym-w-depresji

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/smutny-starszy-mezczyzna-w-domu_26191948.htm#query=senior%20depresja&position=7&from_view=search&track=ais&uuid=6289df8f-d1d2-4ba9-b820-fb01e95e3f8d

https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/mezczyzna-osoba-lozko-sypialnia-8860195/