„Bo hospicjum to też życie, a nie afirmacja śmierci” – o pracy w hospicjum opowiada wykwalifikowana pielęgniarka Joanna Szwedo

O pracy w hospicjum opowiedziała nam Joanna Szwedo, pielęgniarka z 25-letnim stażem pracy i specjalistka opieki paliatywnej, która od prawie 20 lat jest związana z opieką długoterminową i paliatywną, głównie w domu chorego. Jest osobą która towarzyszy choremu podczas choroby, terapii z których korzysta oraz jego rodzinie, również po śmierci pacjenta. Dlatego poprosiliśmy Panią Joannę aby opowiedziała nam o tym:

  • jak wygląda opieka hospicyjna i jaki jest jej cel;
  • jakich pacjentów obejmuje;
  • o roli pielęgniarki paliatywnej;
  • jak taka praca kształtuje człowieka;
  • jakie osoby mają predyspozycje do pracy w hospicjach.

 

Czy praca w hospicjum to „jedynie” opieka nad pacjentami nieuleczalnie chorymi, podawanie leków, czy coś więcej?

Praca w hospicjum to praca z pacjentem oraz z jego rodziną. Towarzyszymy choremu podczas choroby, terapii, z których korzysta oraz rodzinie także po śmierci pacjenta. Praca ta wygląda zupełnie inaczej niż w innych obszarach ochrony zdrowia. W trakcie choroby kontrolujemy dokuczliwe objawy u pacjenta począwszy od bólu, braku apetytu, wyniszczenia, depresji oraz staramy się je minimalizować. Wspieramy i przygotowujemy rodzinę do codziennej opieki nad bliskim, a także przygotowujemy na jego odejście.

Jakie są rola i obowiązki pielęgniarki paliatywnej w opiece nad pacjentem?

Opieka paliatywna to opieka interdyscyplinarna. Cierpiący człowiek doświadcza bólu somatycznego, obciążenia psychicznego, lęku. Zmaga się z problemami duchowymi, socjalnymi. W związku z tym niezbędne jest, aby chorym zajmował się zespół specjalistów. Pielęgniarka, lekarz, fizjoterapeuta, psycholog, pracownik socjalny, duchowny.

Liderem zespołu terapeutycznego jest pielęgniarka, która przebywa najczęściej  najbliżej chorego oraz jego rodziny. Ona jako pierwsza rozpoznaje problem pacjenta i organizuje niezbędną pomoc. Pielęgniarka w opiece paliatywnej ma szeroki zakres obowiązków, począwszy od czynności medycznych (np. czynności instrumentalne, zmiana opatrunku, podawanie i modyfikacja leków, kontrola bólu i innych objawów) poprzez aktywizacje chorego aż do wsparcia psychicznego. Często staje się także powiernikiem problemów innych członków rodziny.

Jak wygląda dzień pracy pielęgniarki w hospicjum?

Jestem pielęgniarką w hospicjum domowym. Mam grupę swoich pacjentów, do których przyjeżdżam minimum dwa razy w tygodniu, dodatkowo dwa razy w miesiącu towarzyszy mi lekarz. Sama organizuję sobie pracę.

O godzinie 8 odbywa się w zespole odprawa, podczas której omawiamy bieżące problemy chorych I inne sprawy. Planujemy, których pacjentów danego dnia odwiedzimy. Zabieramy niezbędną dokumentację medyczną i wyruszamy do ich domów. Rozpoznajemy problemy, obserwujemy, rozmawiamy, podajemy leki, zmieniamy opatrunki, zakładamy wkłucia podskórne, sprawdzamy czy chory ma zapas leków, kontrolujemy skuteczność terapii, towarzyszymy.

Każda z pielęgniarek pracujących w zespole ma uprawnienia  kwalifikacje do pracy samodzielnej, umożliwia nam to obecny system kształcenia podyplomowego. W związku z tym wiele decyzji podejmujemy na miejscu same. Oczywiście jeżeli jest potrzeba mamy możliwość kontaktu i konsultacji z lekarzem.

W jaki sposób praca w opiece paliatywnej i hospicyjnej zmienia człowieka i jego spojrzenie na świat?

Praca w hospicjum mocno przewartościowuje nasze myślenie o życiu i podejście do niego. Zaczynamy bardziej je celebrować, doceniamy zdrowie, poznajemy kruchość istnienia. Cieszymy się z małych rzeczy i dostrzegamy problemy potrzebujących. Dotykając śmierci uświadamiamy sobie bardzo namacalnie, że życie człowieka ma początek, ale i koniec. Że nie jesteśmy nieśmiertelni, a każda chwila jest pierwsza i ostatnia.

Jakie cechy charakteru powinna posiadać osoba, które chciałaby pracować w hospicjum?

Praca w hospicjum jest pracą trudną. Opieka paliatywna to wąska specjalność, zarówno w pielęgniarstwie jak i medycynie, która wymaga od nas odpowiedzialnego podejścia i akceptacji nieuchronności cierpienia i śmierci. Cechy charakteru osób pracujących w hospicjum to na pewno cierpliwość, empatia, pogoda ducha, umiejętność radzenia sobie ze stresem, szczere zainteresowanie pacjentem, chęć niesienia pomocy.

W swojej pracy często spotykamy się z barierami, przez które nie możemy przejść. Musimy widzieć sens tego, co robimy, chociaż nie zawsze jest tak, jakbyśmy chcieli. Bywa, że nie jesteśmy w stanie pomóc. Mamy pewne ograniczenia i musimy je zaakceptować, a to jest w tej pracy trudne.

Praca w hospicjum to także praca z dziećmi. Są to dzieci z różnymi schorzeniami, najczęściej z różnymi wadami wrodzonymi, ale tez z nowotworami. Praca z najmłodszymi jest trudna, zwłaszcza kiedy dotyczy dzieci z chorobą nowotworową i kiedy są świadome swojej diagnozy. Pytają wprost, dlaczego muszą umierać, mówią, że nie chcą odchodzić, proszą, żeby coś zrobić, żeby nie bolało. Chcą po prostu żyć.

Jeśli chodzi o dzieci z wadami wrodzonymi czy chorobami rzadkimi, praca pielęgniarki to praca z rodzicami, którzy na całym etapie choroby dziecka są najlepszymi ekspertami w opiece. Często jednak potrzebują wsparcia czy pomocy w sytuacjach nowych.

Pracując w hospicjum godzimy się także na stały kontakt z chorymi czy rodzinami. Nie kończymy pracy o 16, tylko często odbieramy telefony wieczorami czy w weekend – zawsze, gdy pojawia się sytuacja, z którą nasi podopieczni sobie nie radzą. Świadomość że jest numer, który można wykręcić w sytuacji nagłej daje poczucie bezpieczeństwa choremu i jego bliskim.

Co każdy powinien wiedzieć o opiece paliatywnej i hospicyjnej?

Nadrzędnym celem opieki paliatywnej jest poprawa jakości życia chorego. Potoczna opinia, że hospicjum to umieralnia, nie ma nic wspólnego z prawdą. Pacjenci objęci opieką, dostają na tym etapie największe zainteresowanie personelu medycznego. Często mówią, że w końcu jest ktoś, kto ich wysłuchał. Na samym etapie diagnozowania i leczenia nie ma na to czasu – wtedy wszystko dzieje się bardzo szybko i krąży wokół walki o zdrowie.

Kiedy wyczerpią się wszystkie możliwości leczenia przyczynowego, pacjent otrzymuje skierowanie do hospicjum. Na początku jest to dla niego ciosem, wyrokiem, ponieważ kojarzy to miejsce z ostatecznością, umieraniem i brakiem ratunku.

Natomiast w momencie kiedy my obejmujemy chorego opieką i łagodzimy jego dokuczliwe objawy oraz tzw. ból wszechogarniający, pacjent odzyskuje radość życia. Nie myśli o śmierci, eutanazji, snuje nawet plany. Zaczyna funkcjonować. Cieszyć się, częściowo wraca do swoich pasji. Ufa nam. Czeka na nasze wizyty, mobilizuje się. Bo hospicjum to też życie, a nie afirmacja śmierci.

Kiedy umiera pacjent, jego rodzina dalej jest objęta naszą opieką. Może skorzystać z pomocy psychologa. Organizujemy także cykliczne spotkania dla rodzin w żałobie i inne różne formy wsparcia, np. dla dzieci osieroconych. Działalność hospicjum jest bardzo szeroka.

Wiem, że ta praca ma sens, kiedy pacjent choruje bez bólu, kiedy odchodzi w ciszy i spokoju, kiedy rodzina jest na to przygotowana i naturalnie przechodzi przez proces żałoby. A słowa “dobrze, że spotkaliśmy Was na swojej drodze, bez Was byłoby nam niezmiernie trudno” dają siłę do dalszej pracy – Joanna Szwedo, pielęgniarka paliatywna.

 

Jeśli opiekujesz się osobą z ograniczeniami ruchowymi zapraszamy po kolejne interesujące treści jakie ma do przekazania nam Pani Joanna Szwedo. Pani Joanna była prelegentką na bezpłatnym webinarze pt. „Pacjent i opiekun. Komfort i bezpieczeństwo opiekuna i pacjenta podczas przemieszczania”, który odbył się 22 października 2020 r. pod  patronatem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Opiekunów Medycznych oraz Koalicji na Pomoc Niesamodzielnym https://winncare.pl/akademia/?p=2468&preview=true . Poprowadziła również 6 października 2022 r. w ramach projektu we współpracy z Gazetą Wyborczą „Pod dobrą opieką”  webinar „Profilaktyka odleżyn. Jak poprawić jakość życia pacjentów długotrwale unieruchomionych?”. 

Jak zapewnić najlepszą opiekę choremu po udarze mózgu

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak wygląda powrót do domu osoby po udarze mózgu? To wyzwanie, które wymaga nie tylko medycznej wiedzy, ale także empatii i zrozumienia. Około 1,1 miliona mieszkańców Europy doświadcza udaru każdego roku, z czego udar niedokrwienny stanowi ok. 80% wszystkich przypadków. Z roku na rok rośnie liczba osób, których udar dotyka w coraz młodszym wieku. Przybliżymy dzisiaj najistotniejsze informacje na temat opieki nad chorym po udarze mózgu, mianowicie omówimy:

  • definicję udaru;
  • następstwa udarów mózgu;
  • jak powinno być przystosowane otoczenie osoby chorej gdy wraca do domu;
  • jak powinna wyglądać dieta chorego po udarze.

 

Definicja udaru

Udar mózgu to nagłe i dramatyczne zdarzenie, które może zmienić życie osoby i jej rodziny. Udaru mózgu według Światowej Organizacji Zdrowia jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym wystąpieniem ogniskowego, a niekiedy również uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub prowadzą wcześniej do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa.

Ryzyko wystąpienia udaru

Na ryzyko wystąpienia udaru wpływają m. in. takie czynniki jak:

  • nadciśnienie tętnicze;
  • palenie papierosów;
  • otyłość;
  • nieodpowiednia dieta;
  •  brak aktywności fizycznej;
  • cukrzyca;
  • nadużywanie alkoholu;
  • czynniki psychospołeczne – stres;
  • choroby serca.

Następstwa udaru

Następstwa udaru mogą być różne – od lekkich do ciężkich, a ich skala zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj udaru, jego lokalizacja czy szybkość udzielonej pomocy. Po udarze niektóre osoby mogą mieć problemy z mówieniem lub pisaniem (afazja) oraz problemy z pamięcią. Mogą również mieć mniejszy lub bardziej znaczny paraliż ciała.

Kiedy komórki nerwowe są pozbawione tlenu, nawet przez kilka minut, umierają i nigdy się nie zregenerują. Jednak mózg ma pewną zdolność adaptacyjną. Zdrowe komórki nerwowe czasami potrafią przejąć funkcje martwych komórek, jeśli są stymulowane przez różne ćwiczenia.

Opieka w domu po udarze to kluczowy element procesu rehabilitacji osoby po udarze. Chory po udarze potrzebuje wsparcia nie tylko w zakresie podstawowych czynności życiowych, ale także w procesie powrotu do zdrowia. Rehabilitacja osoby po udarze to nie tylko ćwiczenia i terapia, ale także wsparcie emocjonalne i pomoc w adaptacji do nowej sytuacji.

Otoczenie chorego po udarze odgrywa kluczową rolę w jego powrocie do zdrowia. Właściwe przygotowanie domu, dostosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej, a także wsparcie ze strony bliskich to elementy, które mogą znacząco przyspieszyć proces rehabilitacji. Pamiętajmy aby uprzątnąć często uczęszczane przejścia z przedmiotów, które mogą potencjalnie przeszkadzać w przemieszczaniu takich jak meble, zabawki i przewody. Zadbajmy o gumowe podkładki pod dywany i chodniki aby zapobiec ich ślizganiu i przesuwaniu, czy o punktowe oświetlenie ułatwiające poruszanie się w nocy.

Dieta po udarze

Dieta chorego po udarze to kolejny ważny aspekt opieki. Właściwe odżywianie może przyspieszyć proces gojenia, pomóc w walce z otyłością, cukrzycą czy nadciśnieniem – czynnikami, które mogą zwiększyć ryzyko kolejnego udaru. Co powinien jeść chory, który doświadczył udaru mózgu? Przede wszystkim:

  • chude mięso (drób, cielęcina),

  • ryby (zawierają zdrowe kwasy omega-3, korzystnie wpływające na układ sercowo-naczyniowy),

  • mleko i jego przetwory,

  • kasze, ryże, makarony (najlepiej pełnoziarniste),

  • oliwa z oliwek, oleje roślinne, nasiona,

  • warzywa i owoce.

Zdecydowanie należy wyeliminować zawierające dużo nasyconych kwasów tłuszczowych i cholesterolu tłuste mięsa, podroby, masło, a także bogate w sód (podwyższający ciśnienie krwi) słone przekąski, konserwy, żywność wysoko przetworzoną i typu fast food.

Opieka w domu po udarze to nie tylko obowiązek, ale także szansa na to, aby pomóc bliskiej osobie wrócić do pełni zdrowia. To wyzwanie, które wymaga zaangażowania, cierpliwości i miłości, ale które może przynieść ogromną satysfakcję. Pamiętajmy, że udar mózgu to dramatyczne zdarzenie, ale właściwa opieka i wsparcie mogą pomóc choremu wrócić do pełni zdrowia. Ważne jest, aby pacjent czuł się kochany i wspierany, a także miał możliwość rozmowy o swoich uczuciach i obawach.

 

NFZ o zdrowiu. Udar niedokrwienny mózgu, Warszawa 2019

pacjent,gov.pl

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/starsza-pacjentka-na-wozku-inwalidzkim-czuje-sie-zmartwiona-podczas-komunikowania-sie-z-lekarzem-i-trzymania-sie-za-rece_25567330.htm?query=chory%20po%20udarze%20m%C3%B3zgu#from_view=detail_alsolike

 

Pokój dziecka z niepełnosprawnością

Pokój dziecka z niepełnosprawnością to przestrzeń, która powinna być przede wszystkim funkcjonalna i bezpieczna. Dzięki odpowiednim rozwiązaniom, takim jak łóżko dziecięce Kalin, podnośnik sufitowy Luna, dziecko może cieszyć się swobodą ruchu i komfortem, a opiekunowie mają pewność, że ich pociecha jest bezpieczna.

Z przyjemnością prezentujemy Państwu Pokój dziecka niepełnosprawnego – przestrzeń zaprojektowaną z myślą o dzieciach z niepełnosprawnością. Kluczowym elementem pokoju jest łóżko dziecięce.

Zalety łóżka dziecięcego KALIN®

To nie jest zwykłe łóżko. Zapewnia dziecku nie tylko komfort snu, ale także bezpieczeństwo i niezależność. Łóżko Kalin zaprojektowaliśmy z myślą o dzieciach z różnymi rodzajami niepełnosprawności, z uwzględnieniem ich indywidualnych potrzeb. Jest wyposażone w specjalne barierki, które chronią malucha przed upadkiem, a jednocześnie umożliwiają mu samodzielne wchodzenie i wychodzenie z łóżka. Kalin to łóżeczko specjalnie zaprojektowane i przystosowane dla dzieci w wieku od 3 do 12 lat. Lączy funkcjonalność z estetyką, dostosowaliśmy je do specyficznych potrzeb naszych małych użytkowników.

Łóżko dziecięce KALIN®

Podnośnik sufitowy LUNA

Ale to nie wszystko. Ważnym elementem w pokoju dziecka niepełnosprawnego jest także podnośnik sufitowy Luna. To innowacyjne rozwiązanie, które znacznie ułatwia codzienne czynności, takie jak przenoszenie dziecka z łóżka do wózka czy do łazienki. Podnośnik Luna to gwarancja bezpieczeństwa i komfortu zarówno dla dziecka, jak i dla opiekuna. Dzięki temu, że podnośnik jest zamontowany na suficie, zajmuje o wiele mniej miejsca niż tradycyjne podnośniki. Co więcej, wszystkie obliczenia, szkice i plany montażu leżą po stronie przedstawiciela firmy, co znacznie ułatwia proces instalacji.

Dziecko z niepełnosprawnością, która posiada sprawne kończyny górne, jest w stanie nawet samo z podnośnika LUNA korzystać i przemieszczać się z łóżka na wózek czy też do innego pomieszczenia. Jest urządzeniem, które doskonale sprawdza się w pionizacji i rehabilitacji chodu. W konsekwencji pozwala na lepszą organizację dnia oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Sterowanie pilotem, ręczny system awaryjnego opuszczania, ochrona przed zachlapaniem na poziomie IPX4 to atuty które wyróżniają LUNĘ wśród podobnych urządzeń dostępnych na rynku. W konsekwencji umożliwia bezpieczne korzystanie w łazienkach i pokojach kąpielowych.

Zastosowanie podnośnika sufitowego Luna w pokoju dziecięcym

Warto również wspomnieć, że opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością mogą otrzymać do 95% dofinansowania ze środków PFRON na likwidację barier architektonicznych i technicznych. Dofinansowanie może być przeznaczone na montaż podnośnika sufitowego Luna. Po więcej informacji zapraszamy do wpisu na temat Dofinansowanie sprzętu rehabilitacyjnego dla dzieci niepełnosprawnych.

Pokój dziecka niepełnosprawnego to przestrzeń, która pokazuje, że niepełnosprawność nie musi ograniczać. To miejsce, które inspiruje i motywuje do działania, pokazując, że każde dziecko, niezależnie od swojej sytuacji, zasługuje na komfort, bezpieczeństwo i przestrzeń do rozwoju.

Jak otoczenie wpływa na rekonwalescencję i samopoczucie osób chorych i seniorów?

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak otoczenie wpływa na rekonwalescencję i samopoczucie osoby chorej? Jak ważne jest dla osoby z niepełnosprawnością czy seniora, aby czuć się komfortowo i bezpiecznie w swoim domu?

Najnowsze badania pokazują, że otoczenie, w którym przebywa osoba chora, ma ogromny wpływ na jej rekonwalescencję i samopoczucie. Nie chodzi tylko o otoczenie fizyczne, ale także o otoczenie społeczne, które obejmuje rodzinę, przyjaciół i personel medyczny.

Komfortowy i bezpieczny pokój

Rekonwalescencja to proces, który wymaga nie tylko odpowiedniego leczenia, ale także odpowiedniego otoczenia. Pokój, w którym przebywa osoba chora, powinien być przede wszystkim komfortowy i bezpieczny. Ważne jest, aby był dobrze oświetlony, cichy i czysty. Pokój, w którym przebywa pacjent, powinien być przede wszystkim dostosowany do jego potrzeb. Właściwe oświetlenie, dostęp do niezbędnych urządzeń, a także estetyka wnętrza, mogą znacząco wpłynąć na samopoczucie i przyspieszyć proces rekonwalescencji.

Wsparcie bliskich osób

Samopoczucie osoby chorej jest ściśle związane z jej otoczeniem. Osoba, która czuje się wspierana i zrozumiana przez swoje otoczenie, ma lepsze samopoczucie i jest bardziej skłonna do podjęcia walki z chorobą. Bliskie osoby odgrywają kluczową rolę w procesie rekonwalescencji. Ich wsparcie, zarówno emocjonalne, jak i praktyczne, jest nieocenione. Wspólne spędzanie czasu, rozmowy, a nawet proste gesty, takie jak pomoc w codziennych czynnościach, mogą znacząco poprawić samopoczucie osoby chorej.

Ważne jest, aby pamiętać, że każda osoba jest inna i ma swoje indywidualne potrzeby. Dlatego też, otoczenie powinno być dostosowane do tych potrzeb, biorąc pod uwagę ograniczenia wynikające z niepełnosprawności.

Urządzenia ułatwiające codzienne funkcjonowanie

Właściwe przemieszczanie pacjentów z ograniczoną mobilnością, likwidacja barier architektonicznych i technicznych, a także dbałość o ergonomię wykonywanych czynności to tylko niektóre z działań, które mogą przyczynić się do poprawy samopoczucia i rekonwalescencji osoby chorej. Likwidacja barier architektonicznych to kosztowne przedsięwzięcie, na które możecie się ubiegać Państwo ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nawet raz w roku. Z tytułu tego rodzaju likwidacji, aby ułatwić osobie niepełnosprawnej codzienne funkcjonowanie można wystąpić o pomoc w zakupie np. podnośnika jezdnego lub montażu podnośnika sufitowego LUNA, które to ułatwiają codzienne przemieszczanie osoby z ograniczoną mobilnością.

Zmniejszenie ilości urazów wśród osób opiekujących się chorymi oraz zmniejszenie zdarzeń niepożądanych podczas wykonywania czynności higienicznych, pielęgnacyjnych, rehabilitacyjnych czy opiekuńczych to kolejne korzyści płynące z odpowiedniego dostosowania otoczenia do potrzeb pacjenta. Wszystko to przekłada się na poprawę jakości życia pacjenta, a także na zwiększenie jego zaangażowania w leczenie.

Jednakże, aby osiągnąć te korzyści, niezbędne jest zrozumienie, jakie są indywidualne potrzeby i ograniczenia wynikające z niepełnosprawności pacjenta. Tylko wtedy możliwe jest stworzenie otoczenia, które będzie sprzyjało rekonwalescencji i poprawie samopoczucia.

Podsumowując, otoczenie, w którym przebywa osoba chora, ma ogromne znaczenie dla jej samopoczucia i procesu rekonwalescencji. Właściwe warunki, wsparcie bliskich osób i dostosowanie otoczenia do indywidualnych potrzeb, mogą znacząco przyspieszyć ten proces i poprawić jakość życia osoby chorej.

Warto wiedzieć, że osoby prywatne mogą starać się o dofinansowanie na zakup sprzętu z PCPR, MOPSu i różnych fundacji. Korzystając z dofinansowania w celu likwidacji barier technicznych lub architektonicznych, można otrzymać wsparcie o wysokości nawet 95%! Jeśli planujesz zakup materaca przeciwodleżynowego, poproś lekarza o wypisanie zlecenia, dzięki któremu możesz otrzymać refundację z NFZ. W tym artykule szczegółowo opisaliśmy, jak otrzymać dofinansowanie.

Poradnik „Właściwe przemieszczanie pacjentów z ograniczoną mobilnością”

poradnik

Winncare wraz z Panią Joanną Szwedo, która jest pielęgniarką wyspecjalizowaną w opiece długoterminowej i paliatywnej stworzyło poradnik dla opiekunów osób niepełnosprawnych. Poradnik ten powstał w odpowiedzi na liczne problemy z jakimi spotykają się oni na co dzień. Dedykowany jest więc dla wszystkich, którzy zajmują się opieką i pielęgnacją pacjenta z problemami w poruszaniu się. W poradniku cenne informacje nt. przemieszczania znajdą zarówno profesjonaliści (pielęgniarki, położne, fizjoterapeuci, opiekunowie medyczni), sprawujący opiekę nad chorymi w zakładach opieki zdrowotnej oraz ośrodkach pomocy społecznej. Kierujemy go również do opiekunów nieformalnych (najczęściej rodzina, znajomi pacjenta) opiekujących się chorym (często bliskim) w warunkach domowych. Z poradnika dowiecie się Państw przede wszystkim o:

  • problemach związanych z przemieszczaniem chorych z ograniczeniami ruchowymi, problemach w codziennej pielęgnacji i opiece nad chorymi, upadkach osób starszych;
  • normach dotyczących ręcznego przemieszczania;
  • niebezpieczeństwach i skutkach nieprawidłowego przenoszenia i przemieszczania pacjenta;
  • prawidłowych technikach podnoszenia i przemieszczania chorych z problemami z mobilnością, zastosowaniu medycznego sprzętu pomocniczego.

📌Poradnik do pobrania na stronie: https://winncare.pl/poradnik/

Kim jest pacjent z ograniczoną mobilnością?

Pacjenci z ograniczoną mobilnością to głównie:

  • ludzie starzy ( u których występują zmiany inwolucyjne związane ze starzeniem się, a także często objawy zespołu słabości);
  • chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych, po urazach rdzenia kręgowego (najczęściej ofiary zdarzeń komunikacyjnych, upadków z wysokości, skoków do wody i innych nieszczęśliwych wypadków);
  • pacjenci po udarach mózgu (w wyniku których występują niedowłady, porażenia znacznie utrudniające przemieszczanie się chorego jak również jego układanie);
  • chorzy z chorobami neurodegeneracyjnymi ( min. SM, SMA, SLA , u których dochodzi do stopniowej utraty sprawności oraz narastania problemów z mobilnością );
  • pacjenci niepełnosprawni ( w tym dzieci-dorośli, często z MPD, z wadami wrodzonymi);
  • pacjenci z dysfunkcjami narządu ruchu ( np. po amputacjach);
  • pacjenci z czasową dysfunkcją ruchową ( po zabiegach operacyjnych).

Najczęstsze problemy pojawiające się w codziennej pielęgnacji oraz opiece nad osobą z dysfunkcjami ruchowymi

Podstawy problem w codziennej opiece nad chorym z ograniczeniami ruchowymi,  stanowi utrzymanie higieny ciała. Często pacjent nie ma szans na kąpiel a jego toaleta to głównie mycie w obrębie łóżka.

Kolejnym jest zaspokojenie potrzeb fizjologicznych chorego. Przede wszystkim ograniczenia ruchowe, istnienie wielu chorób towarzyszących, deficyt opieki, bariery architektoniczne mają wpływ na trudności w dostosowaniu otoczenia dla indywidualnych potrzeb pacjenta.

Błędy podczas niewłaściwego przemieszczania chorego.

  1. Ciągnięcie pacjenta pod pachy

podnoszenie pacjenta

2. Niewłaściwe podnoszenia pacjenta do pozycji siedzącej w łóżku

podnoszenie pacjenta

3. Pionizacja przy łóżku – ciągnięcie pacjenta za ręce

podnoszenie pacjenta

4. Niewłaściwe podnoszenie pacjenta chwytającego opiekuna za szyję

podnoszenie pacjenta

5. Podnoszenie pacjenta obejmującego opiekuna w pasie

podnoszenie pacjenta

6. Nieprawidłowa pozycja opiekuna podczas czynności pielęgnacyjnych

podnoszenie pacjenta

 

Skutki błędnego postępowania dla opiekuna

Praca przy osobie niepełnosprawnej, bez możliwości zastosowania sprzętu ułatwiającego transfer, oraz w nieprawidłowej pozycji ciała, może doprowadzić do obciążeń układu mięśniowo-szkieletowego, które skutkują urazami kumulacyjnymi i ostrymi kręgosłupa. Długotrwałe obciążenie kręgosłupa m.in. w odcinku lędźwiowym może stanowić zagrożenie zwyrodnieniami czy urazami ostrymi, skutkującymi niezdolnością do pracy oraz opieki nad chorym.

W poradniku szeroko omówiliśmy prawidłowe techniki podnoszenia i przemieszczania. Ponadto omówiliśmy zastosowanie różnego rodzaju sprzętów pomocnych podczas transferu chorego, kąpieli, korzystania z toalety oraz podnoszenia z podłogi.

 

Podsumowując powstaniu poradnika przyświecał jeden, główny cel: ułatwienie pracy z pacjentem, u którego występują ograniczenia ruchowe. Przedstawiliśmy  rozwiązania usprawniające przemieszczanie chorych oraz pielęgnację pacjentów. Poradnik jest swoistym kompendium wiedzy niezbędnej w pracy z chorym. Dodatkowym celem jest edukacja z zakresu prawidłowego postępowania. W rezultacie aby wszystkie działania przy osobie potrzebującej były bezpieczne, zarówno dla niej jak i opiekuna.

 

Poradnik do pobrania na stronie: https://winncare.pl/poradnik/

Winncare partnerem kampanii Gedeon Richter „W kobiecym interesie”

Już po raz piąty, inicjator kampanii W kobiecym interesie firma Gedeon Richter, przypomina Polkom o konieczności wykonywania badań ginekologicznych. Tegoroczna edycja Dostrzegamy! Badamy szczególną uwagę poświęca kobietom po 59 roku życia oraz ze stwierdzoną niepełnosprawnością. Kobiety te bardzo często z racji na wiek wycofują się z wielu obszarów życia, w tym m.in. z gabinetów ginekologicznych. Z radością informujemy, że nasza firma jest w tym roku Partnerem kampanii.

 

Jak pokazały wyniki badania opinii [1], prawie co trzecia respondentka po 59 roku życia, w tym z niepełnosprawnością, nie odwiedziła ginekologa na przestrzeni ostatnich dwóch i więcej lat. Około 14% pytanych nie pamiętało, kiedy taka wizyta miała miejsce. Z kolei badanie zrealizowane w 2022 roku wykazało, że aż 77%  kobiet z niepełnosprawnością nie było w ciągu ostatniego roku u ginekologa, a 22% przyznało, że nie było nigdy w życiu. Wśród Polek ogółem, w wieku rozrodczym, 72% przyznało, że ma świadomość, iż regularne wizyty u ginekologa i badania pomagają wcześnie wykryć groźne choroby. Natomiast ze względu na różne ograniczenia (m.in. psychologiczne) tylko 1/3 Polek chodzi regularnie do ginekologa.[2]

 

W Polsce jest ok. 5,5 mln kobiet w wieku senioralnym, a z uwagi na starzejące się społeczeństwo do 2050 roku kobiety te będą stanowiły 22,2% ogółu ludności kraju.[3] Zdaniem ekspertów, wiek nie zwalnia z konieczności wykonywania profilaktycznych badań ginekologicznych, a zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników wskazują na zasadność wykonywania wymazu cytologicznego minimum co 3 lata oraz testu w kierunku HPV raz na 5 lat.[4] Niestety, z badania opinii na temat profilaktyki ginekologicznej przeprowadzonego przez SW Research[5] na zlecenie Gedeon Richter Polska, oraz Fundacji Watch Health Care, kobiety po 59 roku życia nie wiedzą jak często należy wykonywać badania cytologiczne (20%) oraz test na HPV (aż 63%).

Bezpłatne badania ginekologiczne

Już 27 maja swoją trasę rozpocznie Mobilny Gabinet Ginekologiczny kampanii Dostrzegamy! Badamy. W kobiecym interesie, który odwiedzi 8 miast w trzech województwach:

  1. łódzkim – Łódź 27.05, Zduńska Wola 28.05,
  2. lubuskim – Zielona Góra 02.06, Międzyrzecz 03.06, Strzelce Krajeńskie 04.06,
  3. zachodniopomorskim – Szczecin 09.06, Świnoujście 10.06, Międzyzdroje 11.06.

Zainteresowane kobiety mogą skorzystać z darmowych konsultacji ginekologicznych oraz badań (cytologia płynna, USG ginekologiczne, test na obecność wirusa HPV). Istnieje także możliwość konsultacji z fizjoterapeutką uroginekologiczną. Mobilny Gabinet Ginekologiczny spełnia wymogi bezpieczeństwa oraz jest specjalnie przystosowany, by przyjąć pacjentki z niepełnosprawnościami.

 

Zapisy

Na badania mogą zapisać się wszystkie kobiety, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet 59+, bez względu na miejsce zamieszkania, narodowość czy stopień niepełnosprawności. Wymogiem jest posiadanie ze sobą dowodu osobistego lub paszportu.

W trosce o komfort kobiet zapisy będą odbywały się dwutorowo:

  • pacjentki bez orzeczenia o niepełnosprawności mogą zapisać się na wizytę osobiście, w dniu badania, na miejscu,
  • pacjentki w wieku 59+ (rok urodzenia 1964 i wcześniej) w tym z niepełnosprawnością mogą umawiać się na badanie pod numerem telefonu 452 852 886 (od poniedziałku do piątku
    w godz. 10:00-16:00, w soboty i niedziele od 8:00-16:00)
    lub e-mailowo: zapisy@wkobiecyminteresie.pl (konieczne podanie numeru Legitymacji Osoby z Niepełnosprawnością).

 

[1],5 Badanie opinii na temat profilaktyki ginekologicznej, SW Research na zlecenie firmy Gedeon Richter Polska oraz Fundacji Watch Health Care, z celową próbą Polek powyżej 59 roku życia, ze wsi i miast do 100 tys. mieszkańców, w tym 61 ankiet z kobietami ze stwierdzoną niepełnosprawnością, 332 ankiety

[2] Badanie zrealizowane przez Instytut ARC Rynek i Opinie na zlecenie Gedeon Richter Polska, maj-czerwiec 2022 r. CAWI,
N= 201 kobiet z niepełnosprawnościami ruchowymi, wzroku i słuchu. Badanie zrealizowane we współpracy z Fundacjami: Avalon, Kulawa Warszawa i Integracja, Polskim Związkiem Głuchych oraz Polskim Związkiem Niewidomych.

[3]  Raport: Sytuacja osób starszych w Polsce w 2021 r., GUS, GUS Białystok, Warszawa, Białystok 2022

[4]   Schemat postępowania w skriningu podstawowym raka szyjki macicy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) — czerwiec 2022 roku

Jak bezpiecznie przenosić i podnosić pacjenta?

Pacjent i opiekun. Komfort oraz bezpieczeństwo opiekuna i pacjent podczas przemieszczania.

Jak bezpiecznie przenosić czy podnosić pacjenta nie narażając zdrowia swojego czy osoby chorej? Przypominamy najważniejsze treści webinaru prowadzonego przez Joannę Szwedo, pielęgniarkę i specjalistkę opieki paliatywnej oraz autorkę artykułów z zakresu opieki nad osobami niepełnosprawnymi i długotrwale unieruchomionymi oraz z zakresu leczenia ran trudno gojących się. Webinar „Pacjent i opiekun. Komfort i bezpieczeństwo opiekuna i pacjenta podczas przemieszczania”, odbył się 22 października 2020 roku pod patronatem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Opiekunów Medycznych oraz Koalicji na Pomoc Niesamodzielnym. Wracamy do bardzo ważnych informacji na temat:

  • pacjentów z dysfunkcjami motorycznymi;
  • błędów popełnianych przy transferze pacjenta;
  • skutków nieprawidłowego transferu osoby z ograniczoną mobilnością;
  • najważniejszych zasad jakie powinny towarzyszyć nam przy przenoszeniu i podnoszeniu osoby chorej.

Ważne jest aby zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.

W czasach, gdy brakuje personelu medycznego każdy, kto opiekuje się osobą z niepełnosprawnością (a duża liczba pacjentów z ograniczoną mobilnością pozostaje w opiece domowej) powinien wiedzieć, jak zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.

Pamiętajmy, że prawidłowy transfer minimalizuje także ryzyko upadku osoby starszej, którego skutki potrafią być bardzo poważne. W efekcie senior może cierpieć na zespół poupadkowy, a osoba do tej pory aktywna i sprawna, może stać się pacjentem leżącym wymagającym pomocy we wszystkich czynnościach. Więcej na temat przyczyn, objawów i zapobiegania upadkom, dowiesz się z tego artykułu: Zespół poupadkowy – przyczyny, objawy i leczenie.

Podnośnik Luna w instytucjach opiekuńczych i rehabilitacyjnych

Transfer pacjenta z zastosowaniem podnośnika sufitowego Luna

Kiedy mówimy o pacjentach z dysfunkcjami motorycznymi?

Opiekunowie zawodowi i niezawodowi zajmują się pacjentami z różnymi chorobami, które także ograniczają ich funkcje motoryczne. Do tego grona zaliczają się m.in.:

  • Osoby starsze – ograniczona mobilność jest skutkiem procesu starzenia się;
  • Osoby z niepełnosprawnościami – w tym osoby chorujące od dziecka, np. pacjenci z porażeniem mózgowym;
  • Osoby z dysfunkcjami narządu ruchu – np. po amputacjach kończyn;
  • Chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych i po urazach rdzenia kręgowego – do ograniczenia funkcji motorycznych dochodzi z powodów mechanicznych;
  • Chorzy po udarach mózgu – cierpiące na niedowłady i porażenia;
  • Chorzy cierpiący na choroby neurodegeneracyjne – m.in. SMA, stwardnienie rozsiane.

Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością

Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością jest wyzwaniem zarówno dla opiekunów formalnych jak i nieformalnych niezależnie od warunków, w jakich odbywa się opieka. Sprawny transfer wymaga odpowiedniego przygotowania merytorycznego i sprzętowego oraz przystosowanego pomieszczenia.

Pamiętajmy że:

  • Nieprawidłowa technika podnoszenia może spowodować uraz, a w przypadku pacjenta dodatkowo zwiększa ryzyko uszkodzenia mechanicznego skóry oraz powstawania odleżyn w wyniku tarcia.
  • Pacjent często waży zbyt dużo i jego przemieszczenie wymaga udziału dwóch lub więcej osób.
  • Opiekun nie zawsze jest w stanie przewidzieć nagły ruch pacjenta.
  • W niektórych sytuacjach przyjęcie bezpiecznej pozycji jest utrudnione lub niemożliwe.

Jakie błędy może popełnić opiekun w trakcie ręcznego przemieszczania chorego?

  • Ciągnięcie po materacu – np. w sytuacji, gdy pacjent zsunął się z łóżka w wyniku zbyt wysokiego ustawienia materaca. Optymalna pozycja to ułożenie głowy pod kątem 30° od podłoża.
  • Ciągnięcie chorego za ręce podczas podnoszenia lub chodzenia.
  • Chwytanie pacjenta pod pachami, za szyję lub w okolicy pasa.
  • Nieergonomiczne wykorzystanie sprzętu pomocniczego, np. niedostosowanie wysokości łóżka do wzrostu opiekuna.
  • Nieprawidłowa postawa opiekuna podczas pracy i transferu.
Prawidłowa pozycja podczas przenoszenia pacjenta na krzesło.

Co może się wydarzyć kiedy w nieprawidłowy sposób przetransferujemy pacjenta?

Ręczne podnoszenie i przenoszenie podopiecznego wymaga od opiekuna dużego wysiłku fizycznego oraz podnosi ryzyko wypadku. W trakcie wykonywania tych czynności może dojść do zerwania ścięgien i więzadeł, skręcenia stawów, uszkodzenia nerwów, złamania kości, zapalenia mięśni bądź wypadnięcia krążka międzykręgowego.

Układ mięśniowo-szkieletowy osoby zajmującej się pacjentem z ograniczonymi funkcjami motorycznymi jest narażony na ogromne obciążenia poprzez obciążenie statyczne (w wyniku przebywania w jednej pozycji) oraz obciążenie dynamiczne (podczas poruszania się). Dlatego jednym z najcięższych problemów zdrowotnych występujących wśród opiekunów są zespoły bólowe kręgosłupa, które wynikają z dużego obciążenia odcinka lędźwiowego podczas nieprawidłowej pozycji w trakcie pracy. Urazy kręgosłupa mogą powstawać w wyniku wielokrotnego i/lub długotrwałego dźwigania nawet niewielkich ciężarów (urazy kumulacyjne) lub w wyniku przekroczenia normy podnoszenia ciężarów albo wypadku przy pracy (urazy ostre).

Pacjent i opiekun. Komfort oraz bezpieczeństwo opiekuna i pacjent podczas przemieszczania.
Prawidłowa postawa w trakcie podnoszenia ciężaru – ugięte kolana, wyprostowany kręgosłup

Najważniejsze zasady przy przenoszeniu i podnoszeniu pacjenta:

  1. Dopasuj wysokość łóżka do swojego wzrostu – jeśli nie możesz tego zrobić, wejdź na łóżko. W ten sposób odciążysz kręgosłup.
  2. W trakcie przemieszczania zawsze pracuj na ugiętych nogach.
  3. Utrzymuj prosty kręgosłup.
  4. Unikaj dźwigania i wykorzystuj środek ciężkości.
  5. Pracuj w bliskim kontakcie z ciałem pacjenta.
  6. Przy przemieszczaniu na wózek, zablokuj hamulec i unieś poręcz boczną tak, aby nie przeszkadzała podczas transferu.
  7. Podjeżdżaj wózkiem jak najbliżej miejsca, z którego chcesz przemieścić podopiecznego.
  8. Mierz siły na zamiary – nie dźwigaj ciężaru potencjalnie niebezpiecznego.
  9. Współpracuj z pacjentem, wykorzystuj jego możliwości.
  10. Nie pozwalaj pacjentowi chwytać Cię za szyję lub w okolicy pasa.
  11. Unikaj dźwigania ze skrętem kręgosłupa na boki.
  12. Wykonuj czynność sprawnie, ale bez pośpiechu.
  13. Bądź zawsze przy pacjencie, szczególnie gdy cierpi na zaburzenia spostrzegania przestrzeni lub boi się upadku.
  14. Zawsze sprawdzaj stan techniczny sprzętu przed transferem.
  15. Równomiernie rozkładaj ciężar.

Sprzęt usprawniający transfer pacjenta jest ogólnodostępny, dlatego warto stosować go w codziennej pracy. Pamiętaj, że do jego zakupu możesz otrzymać dofinansowanie z PFRON. Więcej informacji na ten temat dowiesz się z tego artykułu:

Pomoc dla opiekunów dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością

Więcej interesujących i fachowych treści możecie zobaczyć Państwo także tutaj:

Profilaktyka odleżyn. Jak poprawić jakość życia pacjentów długotrwale unieruchomionych?

Śledź nasz profil na Facebooku!

Kluczowe informacje na temat opieki długoterminowej

Opieka długoterminowa to usługa świadczona dla osób wymagających stałej pomocy z powodu chorób, niepełnosprawności lub starości. Pomoc ta może obejmować zarówno wsparcie medyczne, jak i codzienne czynności, takie jak ubieranie się, jedzenie czy dbanie o higienę osobistą. Pierwszym miejscem, do którego warto się zwrócić, poszukując informacji na temat opieki długoterminowej, jest oczywiście Internet. W sieci znajdziemy wiele stron internetowych poświęconych tematyce niepełnosprawności i opieki długoterminowej. Dzisiaj omówimy najbardziej przydatne naszym zdaniem formy pomocy a także podpowiemy gdzie szukać informacji o :

  • pomocy oferowanej przez PFRON;
  • świadczeniu pielęgnacyjnym;
  • pielęgniarskiej opiece długoterminowej w domu;
  • Środowiskowych Domach Samopomocy;
  • Domach Pomocy Społecznej;
  • Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych
  • ubezpieczeniach z opcją opieki długoterminowej.

Program PFRON dla osób niepełnosprawnych

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) to instytucja pomagająca osobom z niepełnosprawnościami w dostępie do usług rehabilitacyjnych, w tym także opieki długoterminowej.

Opieka długoterminowa świadczona przez PFRON to zespół usług mających na celu wsparcie osób niepełnosprawnych w ich domach lub placówkach opiekuńczych. Obejmuje ona m.in. pielęgnację medyczną, terapie rehabilitacyjne, pomoc psychologiczną i doradztwo zawodowe. Opieka długoterminowa jest dostępna zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dorosłych z różnego rodzaju niepełnosprawnościami – fizycznymi, psychicznymi czy intelektualnymi.

Po więcej informacji → https://www.pfron.org.pl/o-funduszu/struktura-organizacyjna/oddzialy-funduszu/

Świadczenie pielęgnacyjne

Osoby niepełnosprawne mogą ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, które jest przeznaczone dla osób wymagających całodobowej opieki. W rezultacie świadczenie to może być wykorzystywane na pokrycie kosztów związanych z opieką długoterminową. Aby ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, osoba niepełnosprawna musi posiadać orzeczenie o niepełnosprawności oraz spełniać wymagania dotyczące dochodu. Po więcej informacji na ten temat, należy zgłosić się do właściwego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (MOPS) lub Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR).

Szczegółowych informacji szukamy na stronach internetowych ośrodków znajdujących się w miejscowości zamieszkania lub okolicy,

np. → https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/swiadczenia_rodzinne/swiadczenie_pielegnacyjne

Usługi opieki w domu

W ramach programów rządowych istnieje możliwość korzystania z usług opieki długoterminowej świadczonej we własnym domu. Zajmuje się tym specjalistyczny personel, tak jak pielęgniarki, terapeuci czy opiekunowie. Usługi te są często finansowane przez gminy i obejmują między innymi pomoc w codziennych czynnościach (np.: kąpiel, ubieranie), wsparcie w rehabilitacji czy podawanie leków.

Więcej informacji → https://pacjent.gov.pl/artykul/pielegniarska-domowa-opieka-dlugoterminowa

https://swiatprzychodni.pl/swiadczenia/pielegniarska-opieka-dlugoterminowa/

 

Środowiskowe Domy Samopomocy

Środowiskowe Domy Samopomocy (ŚDS) to placówki oferujące opiekę długoterminową dla osób niepełnosprawnych  z zaburzeniami psychicznymi. W ramach tych domów oferowane są różnorodne usługi takie jak rehabilitacja, terapia zajęciowa czy grupy wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin. Program rządowy wspiera finansowo funkcjonowanie ŚDS oraz umożliwia niepełnosprawnym dostęp do usług opieki długoterminowej.

https://www.gov.pl/web/rodzina/srodowiskowe-domy-samopomocy-informator

https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/pomoc_specjalistyczna/sds_ks

 Dom opieki społecznej

Dom opieki społecznej to instytucja, która świadczy usługi w zakresie opieki długoterminowej dla osób niepełnosprawnych oraz starszych. Zapewnia ona swoim mieszkańcom 24-godzinną opiekę oraz zaplecze medyczne i rehabilitacyjne. Dom opieki społecznej oferuje również wsparcie psychologiczne oraz różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne i integracyjne.

https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/pomoc_specjalistyczna/dps

Zakład Opiekuńczo-Leczniczy (ZOL)

Zakład Opiekuńczo-Leczniczy to jednostka medyczna, której celem jest opieka długoterminowa nad pacjentami wymagającymi szczególnego wsparcia, głównie ze względu na stan zdrowia. W ZOL pacjent otrzymuje kompleksową, indywidualnie dobraną opiekę, obejmującą usługi medyczne, rehabilitację oraz pomoc w codziennym funkcjonowaniu.

https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/co-musisz-wiedziec-o-zol-i-zpo

Ubezpieczenie na życie z opcją opieki długoterminowej

Warta rozważenia jest opcja ubezpieczenia na życie z dodatkową opcją obejmującą opiekę długoterminową. Ubezpieczając się w ten sposób, można zapewnić sobie środki na pokrycie kosztów opieki, gdy zajdzie taka potrzeba. Warto jednak dokładnie sprawdzić warunki ubezpieczenia oraz dostępność takiego rozwiązania na rynku.

Opieka długoterminowa jest niezbędnym elementem życia wielu osób niepełnosprawnych i ich rodzin. W Polsce istnieje kilka programów rządowych umożliwiających dostęp do usług związanych z opieką długoterminową, takich jak Program PFRON, świadczenie pielęgnacyjne, usługi opieki w domu. Działają Środowiskowe Domy Samopomocy, DPS-y czy ZOL-e.

Korzystanie z tych programów może znacznie ułatwić życie osobom niepełnosprawnym oraz ich rodzinom, zapewniając im odpowiednią pomoc i wsparcie. Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną lub opiekunem takiej osoby, warto zapoznać się z dostępnymi formami pomocy i skonsultować się z lekarzem lub pracownikiem socjalnym w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat opieki długoterminowej.

Rodzaje i zalety podnośników Winncare

Winncare to producent urządzeń medycznych na skalę globalną, a dzięki doskonałej jakości i profesjonalnemu podejściu zaufało nam już wielu klientów instytucjonalnych ale również indywidualnych. Podnośniki zarówno sufitowe jak i jezdne, dają większe poczucie bezpieczeństwa pacjentom przy ich przenoszeniu, zaś ich zastosowanie przynosi znaczącą ulgę w pracy ich opiekunów. W rezultacie użycie ich ułatwia i zwiększa komfort pracy opiekunów, pielęgniarek i pracowników medycznych. Przybliżymy dzisiaj Państwu informacje na temat:

  • przeznaczenia podnośników;
  • ich rodzajów;
  • zalet podnośników;
  • oraz na co zwrócić uwagę przy wyborze odpowiedniego podnośnika.

Przeznaczenie podnośników

Podnośniki sufitowe, jezdne, basenowe czy wannowe to urządzenia przeznaczone dla osób:

  • które są częściowo bądź całkowicie unieruchomione i poruszają się na wózku inwalidzkim,
  • po amputacji bądź z deformacjami kończyn,
  • z dolegliwościami wywołującymi sztywność i uszkodzenia stawów,
  • dotkniętych chorobami układu krążeniowego,
  • w podeszłym wieku.

Podział podnośników

W zależności od przeznaczenia i funkcjonalności, podnośniki dla osób niepełnosprawnych dzielimy na stacjonarne i mobilne.

Podnośniki stacjonarne, jak sama nazwa wskazuje, to urządzenia mocowane na stałe w pobliżu łóżka pacjenta, zwykle do ściany, podłogi lub sufitu. Tego typu podnośniki służą głównie do podnoszenia pacjenta z łóżka i przenoszenia go np. na krzesło czy wózek inwalidzki. W opozycji do stacjonarnych – podnośniki mobilne można natomiast wykorzystywać na różne sposoby. Godnym uwagi jest fakt, że można je dowolnie przemieszczać, ponieważ nie mocuje się ich na stałe. Podnośniki mobilne są niezależne, dlatego świetnie sprawdzają się w sytuacjach, kiedy trzeba przenieść osobę leżącą w inne miejsce, np. do łazienki. Są one zdecydowanie bardziej funkcjonalne.

 

Rodzaje podnośników mobilnych

 

  • podnośniki jezdne,
  • basenowe,
  • podnośniki wannowe,
  • podnośniki sufitowe.

Zalety podnośników jezdnych

Podnośniki jezdne stanowią najbardziej popularną grupę wśród tych urządzeń. umożliwiają przenoszenie osoby niepełnosprawnej bez użycia siły i są tańsze od podnośników sufitowych. Wspomaganie się takim sprzętem znacznie ułatwia pracę osobie opiekującej się pacjentem i eliminuje problemy zdrowotne, które wynikają z konieczności jego podnoszenia. Dla przykładu zakres pracy podnośnika Solar 185 pozwala na podnoszenie pacjenta ważącego do 185 kg bezpośrednio z podłogi. Obsługa podnośników jezdnych jest bardzo łatwa i nie wymaga specjalnych szkoleń. Sterujemy nimi za pomocą pilota. Natomiast elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V poprawia to stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.

                
           
Podstawa jezdna w modelach Winncare jest tak zaprojektowana, aby ułatwić dojazd do fotela, krzesła czy wózka inwalidzkiego, a jednocześnie umożliwić swobodny przejazd między pomieszczeniami. Kompaktowy rozmiar, pojemny akumulator i proste sterowanie to jego główne zalety. Sprawiają że jest to sprzęt odpowiedni zarówno do placówek medycznych jak i opieki domowej.

Podnośnik wannowy

Wychodząc naprzeciw największym oczekiwaniom wszystkich pacjentów, w celu umożliwienia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie prezentujemy podnośnik wannowy. Przede wszystkim jest on idealnym rozwiązaniem dla osób, które nie są w stanie samodzielnie wejść i wyjść z wanny.  Archimedes to podnośnik montowany w wannie pacjenta.   Za pomocą wodoodpornego pilota można z łatwością opuszczać i podnosić pacjenta. Umożliwia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie.

kąpiel pacjenta
                     Podnośnik wannowy Archimedes

 

Podnośnik basenowy

Dla osób z ograniczoną mobilnością, które lubią korzystać z basenów mamy w ofercie podnośnik basenowy POOL E-185® . Podnośnik ten zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i wygodę użytkowania na pływalniach krytych oraz odkrytych. Wyposażyliśmy go w specjalne nosze lub krzesło do użytku w basenie. Urządzenie POOL E-185® posiada akumulator z wskaźnikiem ładowania, przyciskiem zatrzymania oraz awaryjnym opuszczanie elektryczne. Ma dwie podstawy obrotowe: do osadzenia w betonie oraz do przykręcenia bezpośrednio do podłoża. Jest odpowiedni dla pacjentów ważących do 185 kg.

Podnośnik basenowy POOL E-185®

Zalety podnośnika sufitowego

Z całą pewnością największą zaletą podnośnika sufitowego LUNA jest odciążenie codziennej pracy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Opatentowane haki na podwieszkach pozwalają na ich prosty i bezpieczny sposób mocowania. W rezultacie osoba z niepełnosprawnością, która posiada sprawne kończyny górne, jest w stanie nawet sama z podnośnika LUNA korzystać i przemieszczać się z łóżka na wózek czy też do innego pomieszczenia. Jest urządzeniem, które doskonale sprawdza się w pionizacji i rehabilitacji chodu. W konsekwencji pozwala na lepszą organizację dnia oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Sterowanie pilotem, ręczny system awaryjnego opuszczania, ochrona przed zachlapaniem na poziomie IPX4 to atuty które wyróżniają LUNĘ wśród podobnych urządzeń dostępnych na rynku, umożliwiając bezpieczne korzystanie w łazienkach i pokojach kąpielowych.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uPPKvn-UOCA

 

Na co warto zwrócić uwagę przed zakupem podnośnika?

Decydując się na zakup podnośnika dla osób niepełnosprawnych należy uwzględnić kilka istotnych elementów. Warto zastanowić się do jakich czynności podnośnik będzie wykorzystywany i czy:

  • w pomieszczeniu, w którym ma być zamontowany podnośnik, można wydzielić miejsce do montażu platformy podnośnika,
  •  można zamontować szyny dla podnośnika sufitowego,
  •  mamy odpowiednią ilość miejsca na manewry podnośnikiem jezdnym.

Przy wyborze podnośnika jezdnego, powinniśmy zwrócić uwagę między innymi na zastosowane nosidło i materiał z jakiego został wykonany. Oprócz tego czy nosidło będzie komfortowe w użyciu – czy posiada podparcie na głowę, czy wykonano go z materiałów wysokiej jakości. Materiał z jakiego są wykonane podwieszki Winncare to poliester, ponieważ charakteryzuje się on dużą wytrzymałością oraz jest łatwy w utrzymaniu czystości. Siatka poliestrowa wykorzystywana w przypadku podwieszek kąpielowych jest idealna do kąpieli i bardzo szybko wysycha. Dlatego większość naszych chust posiada bezpieczne obciążenie maksymalne do 275 kg, zaś na wszystkie udzielamy 2 lat gwarancji.

Więcej na temat rodzajów nosideł przeczytasz w naszym odrębnym artykule Wybieramy podwieszkę Winncare

Produkowane przez nas urządzenia wyróżniają się najwyższą jakością. Są także zgodne z wymaganymi normami, przepisami i wytycznymi, dotyczącymi produktów o charakterze medycznym. Wszystkie produkty posiadają wymagane certyfikaty. Dzięki temu zyskujemy pewność, że dane urządzenia i produkty są bezpieczne. Aby wybrać odpowiedni podnośnik warto zasięgnąć opinii fachowca w tej dziedzinie. Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.

Zastosowanie materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych

 

Pacjent unieruchomiony często nie ma możliwości samodzielnej zmiany pozycji ułożenia ciała. Powoduje to powstawanie odleżyn, trudno gojących się uszkodzeń i martwicy tkanek spowodowanych długotrwałym uciskiem. W celu pomocy opiekunom w zmianie pozycji ułożenia ciała chorych osób, został stworzony materac zmiennociśnieniowy. Ze względu na swoją budowę i właściwości stał się niezbędnym wyposażeniem łóżka każdego pacjenta leżącego. Pamiętajmy, że materac przeciwodleżynowy jest także zalecany w przypadku osób wstających, ale spędzających w pozycji leżącej ponad 15 godzin na dobę. W dzisiejszym wpisie omówimy:

  • budowę materaca zmiennociśnieniowego;
  • tryby pracy takiego materaca;
  • warianty specjalistycznych materacy;
  • materiały zastosowane w ich produkcji.

Budowa materaca przeciwodleżynowego

Zadaniem materaca przeciwodleżynowego zmiennociśnieniowego jest imitowanie naturalnej potrzeby zmiany ułożenia ciała, a tym samym miejsca ucisku, ponieważ pacjent sam nie może zmieniać pozycji. Ich wnętrze stanowią podłużne komory przypominające rury lub bąbelki. Pompa wtłacza w nie powietrze o różnym ciśnieniu, powodując zmianę kształtu powierzchni materaca. Pacjent, jeśli nie stracił czucia w ciele, może odczuwać delikatny, rytmiczny masaż. W materacach przeciwodleżynowych rurowych komory dzielą się na kanały, z których można spuszczać powietrze, np. w miejscu stóp w celu odciążenia pięt. Ich wysokość także może się zmieniać, regulując poziom ciśnienia powietrza w komorach materaca. Aby osiągnąć optymalną pozycję i nacisk na ciało, materac i pompa współpracują ze sobą, ponieważ zbyt wysokie ciśnienie w komorach spowoduje, że pacjent będzie leżał jak na twardym podłożu. Aby ułatwić pracę opiekuna, materace przeciwodleżynowe Winncare dostosowują poziom ciśnienia do budowy ciała i wagi pacjenta.

Na czym polega praca materaca przeciwodleżynowego?

Zadaniem materaca jest zmniejszenie ucisku i poprawa cyrkulacji krwi, dzięki czemu nie dochodzi do powstawania odleżyn. Dokonując wyboru tego rodzaju specjalistycznego materaca należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, przede wszystkim ilość godzin jakie spędza w pozycji leżącej oraz jego budowę ciała i wagę.

TRYBY PRACY

Większość nowoczesnych materacy pracuje w min. dwóch trybach: dynamicznym i statycznym. Tryb dynamiczny polega na naprzemiennym napełnianiu jednej z dwóch komór. Długość cyklu zależy od modelu i ustawienia, jednak zazwyczaj trwa około 5-10 minut. Dwa modele materacy przeciwodleżynowych Winncare posiadają także tryb terapeutyczny/pielęgnacyjny (nursing). Materac jest tak napompowany, aby zapewnić stabilne ułożenie podopiecznego, np. w trakcie czynności pielęgnacyjnych. Ta funkcja wyłącza się automatycznie po 30 minutach.

Tryb statyczny niskociśnieniowy należy stosować w przypadku pacjentów wymagających unieruchomienia, np. z powodu urazów neurologicznych lub złamania. Takie ułożenie pozwala na redukcję bólu wtórnego (pojawiającego się przy zmianie pozycji) oraz zamianę na materac statyczny.

Pompa zastosowana w materacu AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR® posiada 3 tryby działania: dynamiczny, statyczny niskociśnieniowy, terapeutyczny.

W ofercie Winncare znajdują się trzy typy materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych. Wszystkie materace rurowe posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy i wagi pacjenta, wbudowany alarm dźwiękowy i wizualny oraz zawór bezpieczeństwa CPR.

Materace przeciwodleżynowe i ich warianty

W ofercie Winncare znajdują się trzy materace przeciwodleżynowe. Wszystkie posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy pacjenta, wbudowanym alarmem dźwiękowym i wizualnym, zaworem bezpieczeństwa CPR. Liczba trybów pracy zależy od wybranego modelu. Materace są łatwe w obsłudze i dostępne w wygodnej torbie podróżnej.

  • Axtair One Plus – Polecany w leczeniu odleżyn 1-2 stopnia oraz w ich zapobieganiu u pacjentów o średnim i wysokim ryzyku. Posiada 18 niezależnych komór z poliuretanu, które można swobodnie wyciągać. Pompa pracuje w 1 trybie dynamicznym (naprzemiennym).
  • Axtair Automorpho Plus – Wspomaga leczenie istniejących odleżyn w stopniu 1-4 oraz działa profilaktycznie u pacjentów o ryzyku średnim do wysokiego. Podobnie jak w Axtair One Plus, ten model także posiada 18 niezależnych komór. Wezgłowie posiada wygodną poduszkę przykrywającą dwie statyczne komory. Budowa materaca pozwala na wypuszczenie powietrza z 4 komór pod stopami, odciążając pięty. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
  • Axtair Automorpho Axensor – Wspomaga profilaktykę i leczenie odleżyn 1-4 stopnia. Najbardziej zaawansowany technologicznie materac przeciwodleżynowy Winncare. Używając aplikacji Axensor® Connect,  wygenerujesz raport z historią użycia materaca. Model jest dostępny w dwóch wariantach: dla osób wstających, które leżą ponad 15 godzin na dobę oraz dla osób leżących o słabej kondycji ogólnej. Podobnie jak w Axtair Automorpho Plus istnieje możliwość wypuszczenia powietrza z 4 komór pod stopami. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
  • Wybór odpowiedniego modelu zależy od stanu chorego oraz jego budowy. W przypadku pacjentów bariatrycznych odpowiednim wyborem będzie materac przeciwodleżynowy Axtair Automorpho Axensor XXL. 
                                         Wnętrze materaca AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR®

Zalety pokrowców WINNCARE

Pokrowce materacy wykonane z poliestru pokrytego PU, PU HD lub C.I.C (z jonami srebra Ag+),  są rozciągliwe i oddychające. Nie przepuszczają cieczy, ale przepuszczają parę. Dolna strona materacy posiada powierzchnię antypoślizgową.

W terapii ran wykorzystuje się srebro jonowe Ag+. Ma ono działanie bakterio-, grzybo- i wirusobójcze i stanowi świetną profilaktykę wśród chorych, narażonych na powstawanie infekcji, ran i zmian grzybiczych. Jak wykorzystać zalety jonów srebra? Poprzez zastosowanie pokrowca Winncare! Promust CIC dla materaca Axtair Automorpho Plus, One Plus i Axensor, zapewni skórze jeszcze lepszą higienę i czystość.

 

Pamiętaj o komforcie podopiecznego

Warto przypomnieć, że materac przeciwodleżynowy jest tylko elementem profilaktyki przeciwodleżynowej. Pacjent wciąż wymaga opieki i częstych zmian pozycji. Należy dbać o prawidłową pielęgnację skóry osoby unieruchomionej, chronić ją przed maceracją oraz obserwować jej stan. Jeśli podopieczny nie trzyma moczu, należy regularnie zmieniać podkład lub prześcieradło.

Im mniej warstw znajduje się między materacem przeciwodleżynowym a pacjentem, tym terapia jest skuteczniejsza. Dlatego nie należy podkładać dodatkowych poduszek i ręczników. Pacjent powinien mieć na sobie przewiewną, bawełnianą odzież bez szwów w miejscach podparcia (np. głowa, plecy, pięty, łokcie). W przypadku niepokojących objawów, tj. zmian skórnych, gorączki należy skontaktować się z pielęgniarką lub lekarzem prowadzącym.

Warto korzystać z nowoczesnego sprzętu i wyrobów dostępnych na rynku. Do tej grupy należą także materace przeciwodleżynowe Winncare stosowane w zakładach opieki oraz przez osoby prywatne. Zobacz ofertę naszych materacy!