Winncare partnerem kampanii Gedeon Richter „W kobiecym interesie”

Już po raz piąty, inicjator kampanii W kobiecym interesie firma Gedeon Richter, przypomina Polkom o konieczności wykonywania badań ginekologicznych. Tegoroczna edycja Dostrzegamy! Badamy szczególną uwagę poświęca kobietom po 59 roku życia oraz ze stwierdzoną niepełnosprawnością. Kobiety te bardzo często z racji na wiek wycofują się z wielu obszarów życia, w tym m.in. z gabinetów ginekologicznych. Z radością informujemy, że nasza firma jest w tym roku Partnerem kampanii.

 

Jak pokazały wyniki badania opinii [1], prawie co trzecia respondentka po 59 roku życia, w tym z niepełnosprawnością, nie odwiedziła ginekologa na przestrzeni ostatnich dwóch i więcej lat. Około 14% pytanych nie pamiętało, kiedy taka wizyta miała miejsce. Z kolei badanie zrealizowane w 2022 roku wykazało, że aż 77%  kobiet z niepełnosprawnością nie było w ciągu ostatniego roku u ginekologa, a 22% przyznało, że nie było nigdy w życiu. Wśród Polek ogółem, w wieku rozrodczym, 72% przyznało, że ma świadomość, iż regularne wizyty u ginekologa i badania pomagają wcześnie wykryć groźne choroby. Natomiast ze względu na różne ograniczenia (m.in. psychologiczne) tylko 1/3 Polek chodzi regularnie do ginekologa.[2]

 

W Polsce jest ok. 5,5 mln kobiet w wieku senioralnym, a z uwagi na starzejące się społeczeństwo do 2050 roku kobiety te będą stanowiły 22,2% ogółu ludności kraju.[3] Zdaniem ekspertów, wiek nie zwalnia z konieczności wykonywania profilaktycznych badań ginekologicznych, a zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników wskazują na zasadność wykonywania wymazu cytologicznego minimum co 3 lata oraz testu w kierunku HPV raz na 5 lat.[4] Niestety, z badania opinii na temat profilaktyki ginekologicznej przeprowadzonego przez SW Research[5] na zlecenie Gedeon Richter Polska, oraz Fundacji Watch Health Care, kobiety po 59 roku życia nie wiedzą jak często należy wykonywać badania cytologiczne (20%) oraz test na HPV (aż 63%).

Bezpłatne badania ginekologiczne

Już 27 maja swoją trasę rozpocznie Mobilny Gabinet Ginekologiczny kampanii Dostrzegamy! Badamy. W kobiecym interesie, który odwiedzi 8 miast w trzech województwach:

  1. łódzkim – Łódź 27.05, Zduńska Wola 28.05,
  2. lubuskim – Zielona Góra 02.06, Międzyrzecz 03.06, Strzelce Krajeńskie 04.06,
  3. zachodniopomorskim – Szczecin 09.06, Świnoujście 10.06, Międzyzdroje 11.06.

Zainteresowane kobiety mogą skorzystać z darmowych konsultacji ginekologicznych oraz badań (cytologia płynna, USG ginekologiczne, test na obecność wirusa HPV). Istnieje także możliwość konsultacji z fizjoterapeutką uroginekologiczną. Mobilny Gabinet Ginekologiczny spełnia wymogi bezpieczeństwa oraz jest specjalnie przystosowany, by przyjąć pacjentki z niepełnosprawnościami.

 

Zapisy

Na badania mogą zapisać się wszystkie kobiety, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet 59+, bez względu na miejsce zamieszkania, narodowość czy stopień niepełnosprawności. Wymogiem jest posiadanie ze sobą dowodu osobistego lub paszportu.

W trosce o komfort kobiet zapisy będą odbywały się dwutorowo:

  • pacjentki bez orzeczenia o niepełnosprawności mogą zapisać się na wizytę osobiście, w dniu badania, na miejscu,
  • pacjentki w wieku 59+ (rok urodzenia 1964 i wcześniej) w tym z niepełnosprawnością mogą umawiać się na badanie pod numerem telefonu 452 852 886 (od poniedziałku do piątku
    w godz. 10:00-16:00, w soboty i niedziele od 8:00-16:00)
    lub e-mailowo: zapisy@wkobiecyminteresie.pl (konieczne podanie numeru Legitymacji Osoby z Niepełnosprawnością).

 

[1],5 Badanie opinii na temat profilaktyki ginekologicznej, SW Research na zlecenie firmy Gedeon Richter Polska oraz Fundacji Watch Health Care, z celową próbą Polek powyżej 59 roku życia, ze wsi i miast do 100 tys. mieszkańców, w tym 61 ankiet z kobietami ze stwierdzoną niepełnosprawnością, 332 ankiety

[2] Badanie zrealizowane przez Instytut ARC Rynek i Opinie na zlecenie Gedeon Richter Polska, maj-czerwiec 2022 r. CAWI,
N= 201 kobiet z niepełnosprawnościami ruchowymi, wzroku i słuchu. Badanie zrealizowane we współpracy z Fundacjami: Avalon, Kulawa Warszawa i Integracja, Polskim Związkiem Głuchych oraz Polskim Związkiem Niewidomych.

[3]  Raport: Sytuacja osób starszych w Polsce w 2021 r., GUS, GUS Białystok, Warszawa, Białystok 2022

[4]   Schemat postępowania w skriningu podstawowym raka szyjki macicy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) — czerwiec 2022 roku

Prawa pacjenta

Niepełnosprawność nie powinna stanowić przeszkody w korzystaniu z usług medycznych. Dlatego ważne jest, aby osoby niepełnosprawne były świadome swoich praw jako pacjentów. W tym artykule omówimy kluczowe aspekty praw pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji osób niepełnosprawnych. Przedstawimy również dostosowania, które mają ułatwić korzystanie z opieki zdrowotnej przez osoby niepełnosprawne.

 

Podstawowe prawa pacjenta

Zacznijmy od tego, jakie prawa przysługują każdemu pacjentowi korzystającemu z usług medycznych. Prawa te zostały uregulowane w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, która weszła w życie 26 listopada 2008 roku.

 

Równość i niedyskryminacja.

Każdy pacjent, niezależnie od stopnia sprawności, ma prawo do równego traktowania i braku dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność. Prawo do korzystania  usług medycznych na takim samym poziomie ma każda osoba, niezależnie od swojej płci, rasy, wyznania czy stopnia niepełnosprawności.

 

Dostęp do informacji.

Pacjenci mają prawo do uzyskania wszelkich informacji dotyczących ich stanu zdrowia, diagnozy, leczenia oraz prognoz.

 

Prawo do wyrażenia zgody lub odmowy leczenia.

Każdy pacjent ma prawo wyrazić zgodę na proponowane leczenie lub je odrzucić.

 

Prawo do przyjęcia lub odmowy udziału w eksperymencie medycznym.

Każdy pacjent ma prawo zdecydować, czy chce uczestniczyć w badaniach naukowych.

 

Prywatność i poufność.

Pacjenci mają prawo do ochrony swojej prywatności i poufności informacji medycznych.

 

Prawo do skargi.

Jeśli pacjent czuje się pokrzywdzony lub jego prawa zostały naruszone, ma prawo złożyć skargę na personel medyczny lub placówkę.

Dostosowania dla osób niepełnosprawnych

 

  1. Dostęp do placówek medycznych. Osoby niepełnosprawne mają prawo do korzystania z placówek medycznych przystosowanych do ich potrzeb, takich jak rampy dla wózków inwalidzkich, windy czy odpowiednio wyposażone toalety.

 

  1. Dostęp do informacji w sposób dostosowany do potrzeb. Pacjenci z niepełnosprawnościami mają prawo otrzymywać informacje o leczeniu i diagnozie w sposób dostosowany do ich potrzeb komunikacyjnych, np. za pomocą tłumacza języka migowego czy materiałów zapisanych dużym drukiem.
  1. Wsparcie i asystowanie. Osoby niepełnosprawne mają prawo korzystać z usług asystentów osobistych, tłumaczy czy innych osób wsparcia podczas wizyt czy badania.
  1. Leczenie przewlekłe i rehabilitacja. Pacjenci z niepełnosprawnościami mają prawo uzyskać odpowiednią opiekę zdrowotną, obejmującą leczenie przewlekłe i specjalistyczną rehabilitację.

 

 Co robić, gdy Twoje prawa jako pacjenta są naruszone?

 

Jeśli uważasz, że ktoś naruszył Twoje prawa jako osoby niepełnosprawnej, istnieją różne kroki, które możesz podjąć. W większości przypadków wystarczy porozmawiać z personelem medycznym lub kierownictwem placówki i wyrazić swoje obawy. Zawsze można skorzystać z porad prawnych lub skonsultować się z organizacją zajmującą się prawami osób niepełnosprawnych. W ostateczności należy zgłosić problem do odpowiednich organów, takich jak Rzecznik Praw Pacjenta czy Państwowa Inspekcja Sanitarna. Po wyczerpaniu postępowania przed polskimi organami wymiaru sprawiedliwości możesz wnieść skargę do Komitetu Praw Człowieka działającego we współpracy z ONZ lub Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

 

Osoby niepełnosprawne mają takie same prawa jak każdy inny pacjent. Niemniej jednak, mogą one wymagać dodatkowej troski ze strony personelu medycznego oraz dostosowania świadczeń do ich indywidualnych potrzeb. Dlatego warto, aby osoby niepełnosprawne były świadome swoich praw oraz umiały się o nie upominać.

Pamiętajmy że osoby niepełnosprawne mają prawo do korzystania z usług tłumacza języka migowego oraz do dostosowania placówek medycznych do ich potrzeb, np. poprzez instalację podjazdów czy wind dla wózków inwalidzkich.

 

Prawa pacjenta są fundamentalnym elementem opieki zdrowotnej, a osoby niepełnosprawne mają prawo do pełnego ich przestrzegania. Zrozumienie tych praw oraz dostęp do odpowiednich dostosowań to kluczowe aspekty, które umożliwią korzystanie z usług medycznych na równych zasadach dla wszystkich pacjentów.

https://www.gov.pl/web/zdrowie/prawa-pacjenta

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/widok-lekarza-i-pacjenta_7436826.htm#query=prawa%20pacjenta&position=2&from_view=search&track=ais

Samotność seniorów: Jak pokonać samotność w późniejszym życiu?

Samotność osób starszych jest problemem, który dotyka coraz większej liczby ludzi na całym świecie. Niestety, wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak bardzo ten stan może wpłynąć na ich życie. W tym artykule postaramy się omówić problemy dotyczące samotności w późniejszym życiu oraz jej skutki, a także wskazówki, które pomogą oswoić się z tym uczuciem.m.in.:

  • komplikacje zdrowotne;
  • sięganie po używki;
  • ryzyko choroby Alzheimera;
  • depresja;
  • sposoby walki z samotnością.

Samotność prowadzi do komplikacji zdrowotnych

Według badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Brighama Younga, samotność jest tak samo śmiertelna jak palenie czy otyłość. Tymczasem naukowcy z University of Chicago zauważyli, że ciśnienie krwi i poziom stresu są znacznie wyższe u osób samotnych, zwłaszcza seniorów.

Samotni ludzie częściej sięgają po używki

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne udowodniło, izolacja społeczna często prowadzi do złych nawyków zdrowotnych. Samotni seniorzy częściej palą, piją w nadmiarze i zaniedbują potrzebę aktywności fizycznej.

Ryzyko choroby Alzheimera

Badania przeprowadzone przez Rush Institute for Healthy Aging potwierdziły, że samotność jest czynnikiem ryzyka pogorszenia funkcji poznawczych. Testy wykazały, że obecność choroby Alzheimera jest prawie dwukrotnie częściej odnotowywana u samotnych dorosłych, a osłabienie umysłowe następuje szybciej.

Depresja to często skutek samotności osób starszych

Mental Health America wymienia kilka zaskakujących faktów na temat seniorów żyjących w rozwiniętych krajach:

  • 1 na 17 osób w wieku powyżej 65 lat cierpi na depresję;
  • 77% starszych osób odczuwa lęk na myśl o przyszłości;
  • samotni seniorzy popełniają samobójstwa 20% częściej, niż ludzie mający regularny kontakt z bliskimi.

Wraz z wiekiem czasami pojawiają się zmiany, które mogą powodować stres i smutek. Przejście na emeryturę, śmierć ukochanej osoby lub diagnoza choroby mogą sprawić, że seniorzy czują się nieswojo, niespokojnie i nieszczęśliwie, co z czasem przyczynia się do rozwinięcia depresji.

Pomysły na wsparcie samotnych seniorów

Jednym ze sposobów na złagodzenie uczucia samotności jest angażowanie się w nowe działania i hobby. Dzięki temu seniorzy mają możliwość poznania nowych ludzi oraz nawiązywania relacji z rówieśnikami. Warto także dużo rozmawiać z rodziną i przyjaciółmi oraz korzystać z technologii – takich jak telefony komórkowe czy komunikatory internetowe – aby utrzymywać kontakt. Jak widać, samotność może mieć wiele negatywnych konsekwencji, dlatego warto podjąć wysiłek i wesprzeć starsze osoby w walce z izolacją oraz wykluczeniem. Jak to zrobić? Przedstawiamy kilka pomysłów:

Domy opieki dla osób starszych

Placówki, zapewniające całodobową opiekę nad seniorami, cieszą się w Polsce rosnącą popularnością. Nic dziwnego, ponieważ ich zalet jest wiele:

  • zapewniają dostęp do lekarzy specjalistów również dla osób cierpiących na uciążliwe schorzenia,
  • oferują troskliwą opiekę i monitorują stan zdrowia podopiecznych,
  • dzięki nowoczesnemu sprzętowi zapewniają skuteczną terapię przeciwodleżynową oraz rehabilitację dla osób z trudnościami w poruszaniu się,
  • umożliwiają prowadzenie aktywnego życia towarzyskiego,
  • wspierają samodzielność seniorów, dbając o to, by cieszyli się niezależnością jak najdłużej,
  • organizują zajęcia usprawniające, terapię zajęciową i wydarzenia kulturalno-artystyczny,
  • umożliwiają częste odwiedziny rodziny, bliskich oraz przyjaciół,
  • zapewniają wysoki standard życia w nowoczesnym otoczeniu, zaprojektowanym z myślą o potrzebach osób starszych.

Przeprowadzka z własnego mieszkania do pokoju w ośrodku bywa wyzwaniem dla seniora, ponieważ musi on zmienić swoje przyzwyczajenia i nawyki. Warto jednak podjąć ten wysiłek, by zaoferować osobie starszej dużo lepsze warunki życia, a przede wszystkim stałą opiekę specjalistów.

Fundacje, stowarzyszenia, akcje charytatywne

Istnieje wiele organizacji, wspierających osoby starsze, zarówno finansowo, jak i poprzez ich aktywizację oraz angażowanie w zajęcia. Wiele takich fundacji i stowarzyszeń działa na terenie całej Polski, a niektóre mają zasięg regionalny. Sprawdź, czy w twoim sąsiedztwie są organizacje, potrzebujące wsparcia. Dlatego to takie ważne? Ponieważ fundacje dla seniorów nie tylko niosą pomoc osobom, samotnym, schorowanym czy ubogim, ale także działają aktywnie na rzecz zapobiegania wykluczenia społecznego i marginalizacji osób starszych. Organizują akcje, nastawione na zmianę świadomości społeczeństw, dążąc do włączenia seniorów w codzienne życie. Weryfikują regulacje prawne, stojąc na straży ochrony dobra seniorów. Edukują i wspierają tych, którzy chcą włączyć się do działań.

Wolontariat

Jeśli nie masz możliwości, by wspierać fundacje finansowo, możesz zamiast pieniędzy poświęcić starszym osobom swój czas. Organizacje niosące pomoc seniorom nieustannie poszukują wolontariuszy, którzy będą w stanie zarezerwować kilka godzin w tygodniu. Może to być fundacja, działająca w twoim mieście albo pobliski dom seniora. Często sama obecność wolontariusza, który pogra z seniorem w karty albo poczyta mu książkę w zupełności wystarczą, by z dnia na dzień poprawiać ich jakość życia.

Pomoc osobom z otoczenia

Być może w twoim bliskim sąsiedztwie znajduje się osoba, potrzebująca wsparcia. Przyjrzyj się swoim sąsiadom, odwiedź starszą parę lub samotnego seniora, mieszkającego w twoim bloku. Pamiętaj, by taką bezpośrednią pomoc udzielać z dużą dozą empatii i delikatnością. Zacznij od poznania seniora, spędź z nim trochę czasu, zaoferuj pomoc w zakupach czy załatwieniu spraw na mieście, przynieś ciepły posiłek. Szanuj przy tym granice seniora i nie trać zapału, jeśli nie reaguje z takim entuzjazmem, jakiego oczekujesz. Osoby starsze potrafią być bardzo dumne, a lata samotności sprawiają, że zamykają się na innych. Jeśli czujesz, że jesteś w stanie podjąć się takiego wyzwania, na pewno wzbogacisz czyjeś życie.

 

Podsumowując, samotność seniorów nie musi być rzeczą nieuniknioną. Kluczem do budowania satysfakcjonującego życia w późniejszym wieku jest zaangażowanie się w działania społeczne, które umożliwiają nawiązywanie nowych relacji i utrzymanie poczucia przynależności. Warto podjąć wysiłek i wesprzeć starsze osoby w walce z izolacją oraz wykluczeniem aby zminimalizować ryzyko negatywnych konsekwencji jakie niesie życie w samotności.

 

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/kreskowka-opieki-nad-osobami-starszymi-ze-stara-kobieta-chodzaca-w-ilustracji-wektorowych-parku_37916610.htm#query=osoby%20starsze%20spacer&position=7&from_view=search&track=robertav1_2_sidr

Sport bez barier – jak aktywność fizyczna wpływa na jakość życia osób niepełnosprawnych

W dzisiejszych czasach coraz więcej osób z niepełnosprawnościami angażuje się w różnorodne formy aktywności fizycznej. Sporty dla niepełnosprawnych przeżywają swoją rewolucję i coraz częściej dostępne są różne dyscypliny sportowe, które umożliwiają rozwijanie pasji oraz zdobywanie sukcesów. Osoby niepełnosprawne mają do dyspozycji coraz szersze możliwości, aby w pełni korzystać z życia. W tym artykule skupimy się na pozytywnych aspektach sportu i aktywności fizycznej dla osób niepełnosprawnych oraz na korzyściach jakie może przynieść zarówno dla nich samych, jak i dla społeczeństwa:

  • poprawa kondycji fizycznej;
  • pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne;
  • integracja społeczna;
  • rozwój osobisty;
  • przykłady zajęć sportowych, które oferują wybrane fundacje.

 

Sport to zdrowie

Przede wszystkim, sporty dla osób z niepełnosprawnościami pomagają poprawić ogólną kondycję fizyczną. Ćwiczenia wpływają na wzrost wytrzymałości, siły mięśniowej oraz koordynacji ruchowej. Poprawa tych aspektów przekłada się na lepszą sprawność w codziennym życiu oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych.

Warto przez sport zadbać o zdrowie psychiczne

Aktywność fizyczna wpływa również pozytywnie na zdrowie psychiczne uczestników sportów dla niepełnosprawnych. Działa kojąco na nerwy, pomaga w redukcji stresu oraz zwiększa poczucie własnej wartości. Ponadto, osoby uprawiające sport mają większą motywację do pokonywania codziennych wyzwań oraz są bardziej odporne na problemy psychiczne.

Integracja społeczna

Kolejnym aspektem, na który warto zwrócić uwagę, jest integracja społeczna. Sporty dla niepełnosprawnych są doskonałym sposobem na nawiązywanie znajomości oraz budowanie więzi z innymi osobami. Drużyny i kluby sportowe stwarzają możliwość wymiany doświadczeń oraz wzajemnego wsparcia. To natomiast przyczynia się do zwiększenia poczucia przynależności oraz akceptacji przez innych.

Rozwój umiejętności

Sport dla osób niepełnosprawnych to również doskonała okazja do rozwijania swoich umiejętności, zarówno fizycznych, jak i mentalnych. Aktywność fizyczna pobudza rozwój koordynacji ruchowej, wytrzymałości czy siły, a także uczy samodyscypliny, koncentracji czy pracy w grupie.

Poprawa samooceny

Osoby niepełnosprawne często borykają się z ograniczoną pewnością siebie oraz mniejszym poczuciem własnej wartości. Uprawianie sportu daje im szansę na pokazanie swoich umiejętności, osiąganie sukcesów i wyznaczanie sobie kolejnych celów. Wszystko to wpływa na poprawę ich samooceny oraz przekonanie o własnych możliwościach.

 

Dostępność sportów dla osób niepełnosprawnych rośnie z każdym rokiem. Wiele miast i ośrodków sportowych oferuje zajęcia dostosowane do potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Niektóre popularne dyscypliny to między innymi: goalball (piłka bramkowa) dla osób niewidomych, boccia dla osób z niepełnosprawnościami ruchowymi, siedząca siatkówka, koszykówka czy też rugby na wózkach inwalidzkich. Warto również szukać informacji na stronach internetowych fundacji.

Fundacja AKTYWNIbezBARIER organizuje szkolenia sportowe oraz obozy sportowo-rehabilitacyjne przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością, które zainteresowane są zwiększaniem swojej aktywności fizycznej i usamodzielnianiem w życiu społecznym.

https://aktywnibezbarier.org/oferta/

 

Innym przykładem jest Fundacja Avalon, która organizuje zajęcia sportowe stacjonarnie oraz online z takich aktywności jak cross trening, joga czy zumba.

https://www.fundacjaavalon.pl/programy/avalon-active/aktywnosci/

Avalon Extreme w ramach projektu realizowanego we współpracy z PFRON prowadzi darmowe treningi kondycyjno-siłowe. Są one prowadzone dla osób z niepełnosprawnościami we wszystkich miastach wojewódzkich w Polsce.

Więcej informacji → https://avalonextreme.pl/extratrening/

Decydując się na uprawianie sportu, warto wybrać taką dyscyplinę, która przyniesie najwięcej satysfakcji i przyjemności. Oczywiście nie zapominamy skonsultować swojego wyboru z lekarzem lub specjalistą. To bardzo ważne aby upewnić się, że dana forma aktywności będzie odpowiednia dla stanu zdrowia danej osoby.

Podsumowując, sporty dla niepełnosprawnych przynoszą wiele korzyści ze sobą. Aktywność fizyczna poprawia kondycję zarówno fizyczną, jak i psychiczną osób z niepełnosprawnościami. Sport umożliwia integrację społeczną oraz daje szansę na rozwijanie pasji i zdobywanie sukcesów. Pamiętajmy, że sport dla osób niepełnosprawnych to więcej niż tylko forma rehabilitacji – to możliwość pełnego uczestnictwa w życiu społecznym oraz szansa na pokazanie swojej wartości.

 

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/pelny-strzal-ludzi-grajacych-w-koszykowke_20081549.htm#page=2&query=si%C5%82ownia%20niepe%C5%82nosprawni&position=49&from_view=search&track=robertav1_2_sidr

Jak bezpiecznie przenosić i podnosić pacjenta?

Pacjent i opiekun. Komfort oraz bezpieczeństwo opiekuna i pacjent podczas przemieszczania.

Jak bezpiecznie przenosić czy podnosić pacjenta nie narażając zdrowia swojego czy osoby chorej? Przypominamy najważniejsze treści webinaru prowadzonego przez Joannę Szwedo, pielęgniarkę i specjalistkę opieki paliatywnej oraz autorkę artykułów z zakresu opieki nad osobami niepełnosprawnymi i długotrwale unieruchomionymi oraz z zakresu leczenia ran trudno gojących się. Webinar „Pacjent i opiekun. Komfort i bezpieczeństwo opiekuna i pacjenta podczas przemieszczania”, odbył się 22 października 2020 roku pod patronatem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Opiekunów Medycznych oraz Koalicji na Pomoc Niesamodzielnym. Wracamy do bardzo ważnych informacji na temat:

  • pacjentów z dysfunkcjami motorycznymi;
  • błędów popełnianych przy transferze pacjenta;
  • skutków nieprawidłowego transferu osoby z ograniczoną mobilnością;
  • najważniejszych zasad jakie powinny towarzyszyć nam przy przenoszeniu i podnoszeniu osoby chorej.

Ważne jest aby zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.

W czasach, gdy brakuje personelu medycznego każdy, kto opiekuje się osobą z niepełnosprawnością (a duża liczba pacjentów z ograniczoną mobilnością pozostaje w opiece domowej) powinien wiedzieć, jak zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.

Pamiętajmy, że prawidłowy transfer minimalizuje także ryzyko upadku osoby starszej, którego skutki potrafią być bardzo poważne. W efekcie senior może cierpieć na zespół poupadkowy, a osoba do tej pory aktywna i sprawna, może stać się pacjentem leżącym wymagającym pomocy we wszystkich czynnościach. Więcej na temat przyczyn, objawów i zapobiegania upadkom, dowiesz się z tego artykułu: Zespół poupadkowy – przyczyny, objawy i leczenie.

Podnośnik Luna w instytucjach opiekuńczych i rehabilitacyjnych

Transfer pacjenta z zastosowaniem podnośnika sufitowego Luna

Kiedy mówimy o pacjentach z dysfunkcjami motorycznymi?

Opiekunowie zawodowi i niezawodowi zajmują się pacjentami z różnymi chorobami, które także ograniczają ich funkcje motoryczne. Do tego grona zaliczają się m.in.:

  • Osoby starsze – ograniczona mobilność jest skutkiem procesu starzenia się;
  • Osoby z niepełnosprawnościami – w tym osoby chorujące od dziecka, np. pacjenci z porażeniem mózgowym;
  • Osoby z dysfunkcjami narządu ruchu – np. po amputacjach kończyn;
  • Chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych i po urazach rdzenia kręgowego – do ograniczenia funkcji motorycznych dochodzi z powodów mechanicznych;
  • Chorzy po udarach mózgu – cierpiące na niedowłady i porażenia;
  • Chorzy cierpiący na choroby neurodegeneracyjne – m.in. SMA, stwardnienie rozsiane.

Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością

Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością jest wyzwaniem zarówno dla opiekunów formalnych jak i nieformalnych niezależnie od warunków, w jakich odbywa się opieka. Sprawny transfer wymaga odpowiedniego przygotowania merytorycznego i sprzętowego oraz przystosowanego pomieszczenia.

Pamiętajmy że:

  • Nieprawidłowa technika podnoszenia może spowodować uraz, a w przypadku pacjenta dodatkowo zwiększa ryzyko uszkodzenia mechanicznego skóry oraz powstawania odleżyn w wyniku tarcia.
  • Pacjent często waży zbyt dużo i jego przemieszczenie wymaga udziału dwóch lub więcej osób.
  • Opiekun nie zawsze jest w stanie przewidzieć nagły ruch pacjenta.
  • W niektórych sytuacjach przyjęcie bezpiecznej pozycji jest utrudnione lub niemożliwe.

Jakie błędy może popełnić opiekun w trakcie ręcznego przemieszczania chorego?

  • Ciągnięcie po materacu – np. w sytuacji, gdy pacjent zsunął się z łóżka w wyniku zbyt wysokiego ustawienia materaca. Optymalna pozycja to ułożenie głowy pod kątem 30° od podłoża.
  • Ciągnięcie chorego za ręce podczas podnoszenia lub chodzenia.
  • Chwytanie pacjenta pod pachami, za szyję lub w okolicy pasa.
  • Nieergonomiczne wykorzystanie sprzętu pomocniczego, np. niedostosowanie wysokości łóżka do wzrostu opiekuna.
  • Nieprawidłowa postawa opiekuna podczas pracy i transferu.
Prawidłowa pozycja podczas przenoszenia pacjenta na krzesło.

Co może się wydarzyć kiedy w nieprawidłowy sposób przetransferujemy pacjenta?

Ręczne podnoszenie i przenoszenie podopiecznego wymaga od opiekuna dużego wysiłku fizycznego oraz podnosi ryzyko wypadku. W trakcie wykonywania tych czynności może dojść do zerwania ścięgien i więzadeł, skręcenia stawów, uszkodzenia nerwów, złamania kości, zapalenia mięśni bądź wypadnięcia krążka międzykręgowego.

Układ mięśniowo-szkieletowy osoby zajmującej się pacjentem z ograniczonymi funkcjami motorycznymi jest narażony na ogromne obciążenia poprzez obciążenie statyczne (w wyniku przebywania w jednej pozycji) oraz obciążenie dynamiczne (podczas poruszania się). Dlatego jednym z najcięższych problemów zdrowotnych występujących wśród opiekunów są zespoły bólowe kręgosłupa, które wynikają z dużego obciążenia odcinka lędźwiowego podczas nieprawidłowej pozycji w trakcie pracy. Urazy kręgosłupa mogą powstawać w wyniku wielokrotnego i/lub długotrwałego dźwigania nawet niewielkich ciężarów (urazy kumulacyjne) lub w wyniku przekroczenia normy podnoszenia ciężarów albo wypadku przy pracy (urazy ostre).

Pacjent i opiekun. Komfort oraz bezpieczeństwo opiekuna i pacjent podczas przemieszczania.
Prawidłowa postawa w trakcie podnoszenia ciężaru – ugięte kolana, wyprostowany kręgosłup

Najważniejsze zasady przy przenoszeniu i podnoszeniu pacjenta:

  1. Dopasuj wysokość łóżka do swojego wzrostu – jeśli nie możesz tego zrobić, wejdź na łóżko. W ten sposób odciążysz kręgosłup.
  2. W trakcie przemieszczania zawsze pracuj na ugiętych nogach.
  3. Utrzymuj prosty kręgosłup.
  4. Unikaj dźwigania i wykorzystuj środek ciężkości.
  5. Pracuj w bliskim kontakcie z ciałem pacjenta.
  6. Przy przemieszczaniu na wózek, zablokuj hamulec i unieś poręcz boczną tak, aby nie przeszkadzała podczas transferu.
  7. Podjeżdżaj wózkiem jak najbliżej miejsca, z którego chcesz przemieścić podopiecznego.
  8. Mierz siły na zamiary – nie dźwigaj ciężaru potencjalnie niebezpiecznego.
  9. Współpracuj z pacjentem, wykorzystuj jego możliwości.
  10. Nie pozwalaj pacjentowi chwytać Cię za szyję lub w okolicy pasa.
  11. Unikaj dźwigania ze skrętem kręgosłupa na boki.
  12. Wykonuj czynność sprawnie, ale bez pośpiechu.
  13. Bądź zawsze przy pacjencie, szczególnie gdy cierpi na zaburzenia spostrzegania przestrzeni lub boi się upadku.
  14. Zawsze sprawdzaj stan techniczny sprzętu przed transferem.
  15. Równomiernie rozkładaj ciężar.

Sprzęt usprawniający transfer pacjenta jest ogólnodostępny, dlatego warto stosować go w codziennej pracy. Pamiętaj, że do jego zakupu możesz otrzymać dofinansowanie z PFRON. Więcej informacji na ten temat dowiesz się z tego artykułu:

Pomoc dla opiekunów dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością

Więcej interesujących i fachowych treści możecie zobaczyć Państwo także tutaj:

Profilaktyka odleżyn. Jak poprawić jakość życia pacjentów długotrwale unieruchomionych?

Śledź nasz profil na Facebooku!

Kluczowe informacje na temat opieki długoterminowej

Opieka długoterminowa to usługa świadczona dla osób wymagających stałej pomocy z powodu chorób, niepełnosprawności lub starości. Pomoc ta może obejmować zarówno wsparcie medyczne, jak i codzienne czynności, takie jak ubieranie się, jedzenie czy dbanie o higienę osobistą. Pierwszym miejscem, do którego warto się zwrócić, poszukując informacji na temat opieki długoterminowej, jest oczywiście Internet. W sieci znajdziemy wiele stron internetowych poświęconych tematyce niepełnosprawności i opieki długoterminowej. Dzisiaj omówimy najbardziej przydatne naszym zdaniem formy pomocy a także podpowiemy gdzie szukać informacji o :

  • pomocy oferowanej przez PFRON;
  • świadczeniu pielęgnacyjnym;
  • pielęgniarskiej opiece długoterminowej w domu;
  • Środowiskowych Domach Samopomocy;
  • Domach Pomocy Społecznej;
  • Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych
  • ubezpieczeniach z opcją opieki długoterminowej.

Program PFRON dla osób niepełnosprawnych

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) to instytucja pomagająca osobom z niepełnosprawnościami w dostępie do usług rehabilitacyjnych, w tym także opieki długoterminowej.

Opieka długoterminowa świadczona przez PFRON to zespół usług mających na celu wsparcie osób niepełnosprawnych w ich domach lub placówkach opiekuńczych. Obejmuje ona m.in. pielęgnację medyczną, terapie rehabilitacyjne, pomoc psychologiczną i doradztwo zawodowe. Opieka długoterminowa jest dostępna zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dorosłych z różnego rodzaju niepełnosprawnościami – fizycznymi, psychicznymi czy intelektualnymi.

Po więcej informacji → https://www.pfron.org.pl/o-funduszu/struktura-organizacyjna/oddzialy-funduszu/

Świadczenie pielęgnacyjne

Osoby niepełnosprawne mogą ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, które jest przeznaczone dla osób wymagających całodobowej opieki. W rezultacie świadczenie to może być wykorzystywane na pokrycie kosztów związanych z opieką długoterminową. Aby ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, osoba niepełnosprawna musi posiadać orzeczenie o niepełnosprawności oraz spełniać wymagania dotyczące dochodu. Po więcej informacji na ten temat, należy zgłosić się do właściwego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (MOPS) lub Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR).

Szczegółowych informacji szukamy na stronach internetowych ośrodków znajdujących się w miejscowości zamieszkania lub okolicy,

np. → https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/swiadczenia_rodzinne/swiadczenie_pielegnacyjne

Usługi opieki w domu

W ramach programów rządowych istnieje możliwość korzystania z usług opieki długoterminowej świadczonej we własnym domu. Zajmuje się tym specjalistyczny personel, tak jak pielęgniarki, terapeuci czy opiekunowie. Usługi te są często finansowane przez gminy i obejmują między innymi pomoc w codziennych czynnościach (np.: kąpiel, ubieranie), wsparcie w rehabilitacji czy podawanie leków.

Więcej informacji → https://pacjent.gov.pl/artykul/pielegniarska-domowa-opieka-dlugoterminowa

https://swiatprzychodni.pl/swiadczenia/pielegniarska-opieka-dlugoterminowa/

 

Środowiskowe Domy Samopomocy

Środowiskowe Domy Samopomocy (ŚDS) to placówki oferujące opiekę długoterminową dla osób niepełnosprawnych  z zaburzeniami psychicznymi. W ramach tych domów oferowane są różnorodne usługi takie jak rehabilitacja, terapia zajęciowa czy grupy wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin. Program rządowy wspiera finansowo funkcjonowanie ŚDS oraz umożliwia niepełnosprawnym dostęp do usług opieki długoterminowej.

https://www.gov.pl/web/rodzina/srodowiskowe-domy-samopomocy-informator

https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/pomoc_specjalistyczna/sds_ks

 Dom opieki społecznej

Dom opieki społecznej to instytucja, która świadczy usługi w zakresie opieki długoterminowej dla osób niepełnosprawnych oraz starszych. Zapewnia ona swoim mieszkańcom 24-godzinną opiekę oraz zaplecze medyczne i rehabilitacyjne. Dom opieki społecznej oferuje również wsparcie psychologiczne oraz różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne i integracyjne.

https://mopr.lublin.eu/?id=poradnik/pomoc_specjalistyczna/dps

Zakład Opiekuńczo-Leczniczy (ZOL)

Zakład Opiekuńczo-Leczniczy to jednostka medyczna, której celem jest opieka długoterminowa nad pacjentami wymagającymi szczególnego wsparcia, głównie ze względu na stan zdrowia. W ZOL pacjent otrzymuje kompleksową, indywidualnie dobraną opiekę, obejmującą usługi medyczne, rehabilitację oraz pomoc w codziennym funkcjonowaniu.

https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/co-musisz-wiedziec-o-zol-i-zpo

Ubezpieczenie na życie z opcją opieki długoterminowej

Warta rozważenia jest opcja ubezpieczenia na życie z dodatkową opcją obejmującą opiekę długoterminową. Ubezpieczając się w ten sposób, można zapewnić sobie środki na pokrycie kosztów opieki, gdy zajdzie taka potrzeba. Warto jednak dokładnie sprawdzić warunki ubezpieczenia oraz dostępność takiego rozwiązania na rynku.

Opieka długoterminowa jest niezbędnym elementem życia wielu osób niepełnosprawnych i ich rodzin. W Polsce istnieje kilka programów rządowych umożliwiających dostęp do usług związanych z opieką długoterminową, takich jak Program PFRON, świadczenie pielęgnacyjne, usługi opieki w domu. Działają Środowiskowe Domy Samopomocy, DPS-y czy ZOL-e.

Korzystanie z tych programów może znacznie ułatwić życie osobom niepełnosprawnym oraz ich rodzinom, zapewniając im odpowiednią pomoc i wsparcie. Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną lub opiekunem takiej osoby, warto zapoznać się z dostępnymi formami pomocy i skonsultować się z lekarzem lub pracownikiem socjalnym w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat opieki długoterminowej.

Rodzaje i zalety podnośników Winncare

Winncare to producent urządzeń medycznych na skalę globalną, a dzięki doskonałej jakości i profesjonalnemu podejściu zaufało nam już wielu klientów instytucjonalnych ale również indywidualnych. Podnośniki zarówno sufitowe jak i jezdne, dają większe poczucie bezpieczeństwa pacjentom przy ich przenoszeniu, zaś ich zastosowanie przynosi znaczącą ulgę w pracy ich opiekunów. W rezultacie użycie ich ułatwia i zwiększa komfort pracy opiekunów, pielęgniarek i pracowników medycznych. Przybliżymy dzisiaj Państwu informacje na temat:

  • przeznaczenia podnośników;
  • ich rodzajów;
  • zalet podnośników;
  • oraz na co zwrócić uwagę przy wyborze odpowiedniego podnośnika.

Przeznaczenie podnośników

Podnośniki sufitowe, jezdne, basenowe czy wannowe to urządzenia przeznaczone dla osób:

  • które są częściowo bądź całkowicie unieruchomione i poruszają się na wózku inwalidzkim,
  • po amputacji bądź z deformacjami kończyn,
  • z dolegliwościami wywołującymi sztywność i uszkodzenia stawów,
  • dotkniętych chorobami układu krążeniowego,
  • w podeszłym wieku.

Podział podnośników

W zależności od przeznaczenia i funkcjonalności, podnośniki dla osób niepełnosprawnych dzielimy na stacjonarne i mobilne.

Podnośniki stacjonarne, jak sama nazwa wskazuje, to urządzenia mocowane na stałe w pobliżu łóżka pacjenta, zwykle do ściany, podłogi lub sufitu. Tego typu podnośniki służą głównie do podnoszenia pacjenta z łóżka i przenoszenia go np. na krzesło czy wózek inwalidzki. W opozycji do stacjonarnych – podnośniki mobilne można natomiast wykorzystywać na różne sposoby. Godnym uwagi jest fakt, że można je dowolnie przemieszczać, ponieważ nie mocuje się ich na stałe. Podnośniki mobilne są niezależne, dlatego świetnie sprawdzają się w sytuacjach, kiedy trzeba przenieść osobę leżącą w inne miejsce, np. do łazienki. Są one zdecydowanie bardziej funkcjonalne.

 

Rodzaje podnośników mobilnych

 

  • podnośniki jezdne,
  • basenowe,
  • podnośniki wannowe,
  • podnośniki sufitowe.

Zalety podnośników jezdnych

Podnośniki jezdne stanowią najbardziej popularną grupę wśród tych urządzeń. umożliwiają przenoszenie osoby niepełnosprawnej bez użycia siły i są tańsze od podnośników sufitowych. Wspomaganie się takim sprzętem znacznie ułatwia pracę osobie opiekującej się pacjentem i eliminuje problemy zdrowotne, które wynikają z konieczności jego podnoszenia. Dla przykładu zakres pracy podnośnika Solar 185 pozwala na podnoszenie pacjenta ważącego do 185 kg bezpośrednio z podłogi. Obsługa podnośników jezdnych jest bardzo łatwa i nie wymaga specjalnych szkoleń. Sterujemy nimi za pomocą pilota. Natomiast elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V poprawia to stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.

                
           
Podstawa jezdna w modelach Winncare jest tak zaprojektowana, aby ułatwić dojazd do fotela, krzesła czy wózka inwalidzkiego, a jednocześnie umożliwić swobodny przejazd między pomieszczeniami. Kompaktowy rozmiar, pojemny akumulator i proste sterowanie to jego główne zalety. Sprawiają że jest to sprzęt odpowiedni zarówno do placówek medycznych jak i opieki domowej.

Podnośnik wannowy

Wychodząc naprzeciw największym oczekiwaniom wszystkich pacjentów, w celu umożliwienia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie prezentujemy podnośnik wannowy. Przede wszystkim jest on idealnym rozwiązaniem dla osób, które nie są w stanie samodzielnie wejść i wyjść z wanny.  Archimedes to podnośnik montowany w wannie pacjenta.   Za pomocą wodoodpornego pilota można z łatwością opuszczać i podnosić pacjenta. Umożliwia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie.

kąpiel pacjenta
                     Podnośnik wannowy Archimedes

 

Podnośnik basenowy

Dla osób z ograniczoną mobilnością, które lubią korzystać z basenów mamy w ofercie podnośnik basenowy POOL E-185® . Podnośnik ten zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i wygodę użytkowania na pływalniach krytych oraz odkrytych. Wyposażyliśmy go w specjalne nosze lub krzesło do użytku w basenie. Urządzenie POOL E-185® posiada akumulator z wskaźnikiem ładowania, przyciskiem zatrzymania oraz awaryjnym opuszczanie elektryczne. Ma dwie podstawy obrotowe: do osadzenia w betonie oraz do przykręcenia bezpośrednio do podłoża. Jest odpowiedni dla pacjentów ważących do 185 kg.

Podnośnik basenowy POOL E-185®

Zalety podnośnika sufitowego

Z całą pewnością największą zaletą podnośnika sufitowego LUNA jest odciążenie codziennej pracy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Opatentowane haki na podwieszkach pozwalają na ich prosty i bezpieczny sposób mocowania. W rezultacie osoba z niepełnosprawnością, która posiada sprawne kończyny górne, jest w stanie nawet sama z podnośnika LUNA korzystać i przemieszczać się z łóżka na wózek czy też do innego pomieszczenia. Jest urządzeniem, które doskonale sprawdza się w pionizacji i rehabilitacji chodu. W konsekwencji pozwala na lepszą organizację dnia oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Sterowanie pilotem, ręczny system awaryjnego opuszczania, ochrona przed zachlapaniem na poziomie IPX4 to atuty które wyróżniają LUNĘ wśród podobnych urządzeń dostępnych na rynku, umożliwiając bezpieczne korzystanie w łazienkach i pokojach kąpielowych.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uPPKvn-UOCA

 

Na co warto zwrócić uwagę przed zakupem podnośnika?

Decydując się na zakup podnośnika dla osób niepełnosprawnych należy uwzględnić kilka istotnych elementów. Warto zastanowić się do jakich czynności podnośnik będzie wykorzystywany i czy:

  • w pomieszczeniu, w którym ma być zamontowany podnośnik, można wydzielić miejsce do montażu platformy podnośnika,
  •  można zamontować szyny dla podnośnika sufitowego,
  •  mamy odpowiednią ilość miejsca na manewry podnośnikiem jezdnym.

Przy wyborze podnośnika jezdnego, powinniśmy zwrócić uwagę między innymi na zastosowane nosidło i materiał z jakiego został wykonany. Oprócz tego czy nosidło będzie komfortowe w użyciu – czy posiada podparcie na głowę, czy wykonano go z materiałów wysokiej jakości. Materiał z jakiego są wykonane podwieszki Winncare to poliester, ponieważ charakteryzuje się on dużą wytrzymałością oraz jest łatwy w utrzymaniu czystości. Siatka poliestrowa wykorzystywana w przypadku podwieszek kąpielowych jest idealna do kąpieli i bardzo szybko wysycha. Dlatego większość naszych chust posiada bezpieczne obciążenie maksymalne do 275 kg, zaś na wszystkie udzielamy 2 lat gwarancji.

Więcej na temat rodzajów nosideł przeczytasz w naszym odrębnym artykule Wybieramy podwieszkę Winncare

Produkowane przez nas urządzenia wyróżniają się najwyższą jakością. Są także zgodne z wymaganymi normami, przepisami i wytycznymi, dotyczącymi produktów o charakterze medycznym. Wszystkie produkty posiadają wymagane certyfikaty. Dzięki temu zyskujemy pewność, że dane urządzenia i produkty są bezpieczne. Aby wybrać odpowiedni podnośnik warto zasięgnąć opinii fachowca w tej dziedzinie. Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.

Najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej

Opieka nad osobą niepełnosprawną to wyjątkowo wymagające zadanie, które często pochłania cały czas i energię opiekuna. Opieka wytchnieniowa to Program rządowy, który ma na celu wspierać rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych w ramach pomocy społecznej. Polega on na zapewnieniu opieki osobie niesamodzielnej tak, by w tym czasie jej opiekun faktyczny mógł odpocząć, załatwić sprawy w urzędach lub udać się na leczenie. W tym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej, które powinien znać każdy opiekun, mianowicie:

  • na czym polega taka forma pomocy dla opiekuna;
  • jak skorzystać z takiej formy pomocy;
  • jakie są formy realizacji Programu;
  • dlaczego warto korzystać z opieki wytchnieniowej.

Opieka wytchnieniowa – co to za program i do kogo jest skierowany?

Opieka wytchnieniowa to forma pomocy dla osób, które zajmują się osobami niepełnosprawnymi. Program adresowany jest do członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osobami posiadającymi orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, którzy wymagają usług opieki wytchnieniowej. Polega ona na tym, że na czas nieobecności opiekuna osoba niepełnosprawna zostaje pod opieką innej osoby. To pozwala opiekunowi na chwilę oddechu i czas wolny dla siebie. Usługa opieki wytchnieniowej może służyć również okresowemu zabezpieczeniu potrzeb osoby niepełnosprawnej w sytuacji nagłej. To taka sytuacja, gdy opiekun z nagłego powodu nie może wykonywać swoich obowiązków.

Jak skorzystać z opieki wytchnieniowej?

Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, należy skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej ze względu na miejsce zamieszkania. Wiele ośrodków oferuje możliwość korzystania z usług przez kilka dni lub nawet tygodni w miesiącu. W celu rzetelnej kwalifikacji uczestników Programu został wprowadzony pomiar ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakresu niezbędnego wsparcia. Ocena ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakres niezbędnego wsparcia jest dokonywana na podstawie danych zawartych w Karcie pomiaru niezależności funkcjonalnej wg zmodyfikowanych kryteriów oceny – Skali FIM. Taką kartę wypełnia lekarz rodzinny/lekarz rehabilitacji medycznej/ fizjoterapeuta/pielęgniarka. Jeśli wynik takiego badania wyniesie od 18 do 75 punktów (wg zmodyfikowanej punktacji), wówczas usługa opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności powinna trafić do członka rodziny lub opiekuna sprawującego bezpośrednią opiekę nad taką osobą niepełnosprawną.

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną w danym roku kalendarzowym wynosi nie więcej niż:

    • 240 godzin dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu dziennego; oraz
    • 14 dni dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu całodobowego.

Formy realizacji programu opieki wytchnieniowej

Pierwsza forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu dziennego. Ma miejsce w:

  1. miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej,
  2. ośrodku wsparcia,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Druga forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu całodobowego i ma miejsce w:

  1. ośrodku wsparcia,
  2. ośrodku/placówce wpisanej do rejestru właściwego wojewody zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Czas wolny dla opiekuna – dlaczego jest tak ważny?

Codzienna praca opiekuna to ciągły stres i zmęczenie. Czas wolny dla opiekuna osoby niepełnosprawnej jest niezwykle ważny dla zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Opiekunowie osób niepełnosprawnych często poświęcają cały swój czas i energię na opiekę nad bliskimi, a czasami zapominają o sobie. Dlatego też, dobrze zorganizowany czas wolny może być kluczowy dla zachowania równowagi i sił witalnych.

Opieka wytchnieniowa to ważna forma pomocy dla osób zajmujących się osobami niepełnosprawnymi. Dzięki temu opiekunowie mogą odpocząć i nabrać sił do dalszej pracy. Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, warto skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej oraz wybrać odpowiedniego zastępcę na czas nieobecności.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1787 ze zm.)

https://www.gov.pl/web/uw-opolski/opieka-wytchnieniowa—edycja-2023

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/opieka-wolontariat-wsparcie-dla-pacjentow-niepelnosprawnych-pomoc-szpitalna-opieka-nad-osobami-starszymi-opieka-nad-osobami-starszymi-z-tesknota-za-domem-koncepcja-uslug-opieki-nad-osobami-starszymi_10782523.htm#query=opiekun%20osoby%20niepe%C5%82nosprawnej&position=0&from_view=search&track=ais

BHP w pracy pielęgniarek i opiekunów medycznych

Pielęgniarki oraz opiekunowie medyczni, którzy wykonują przede wszystkim świadczenia pielęgnacyjne, lecznicze, diagnostyczne oraz rehabilitacyjne narażeni są na wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. Dlatego w odniesieniu do tej grupy zawodowej ważne jest przestrzeganie ustalonych zasad bezpieczeństwa pracy – zarówno w stosunku do pacjenta, jak i samego siebie. Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia zostały określone w Międzynarodowej Karcie Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych. Karta ta dostępna jest na stronie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego. My natomiast przybliżymy dzisiaj Państwu najważniejsze informacje dotyczące:

  • czynników środowiska pracy związanych z danym zawodem;
  • schorzeń wynikających z pracy w wymuszonej pozycji;
  • norm ręcznego przenoszenia;
  • zasad prawidłowego podnoszenia ciężkich rzeczy i osób;
  • ogólnych zasad do zastosowania w czynnościach związanych z opieką nad osobami niepełnosprawnymi.

Czynniki środowiska pracy które mogą wywoływać wypadki i schorzenia

Międzynarodowa Karta Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych wymienia czynniki, które mogą wywoływać wypadki. Są to m.in. śliskie nawierzchnie, igły i ostre narzędzia, prąd elektryczny, gorące urządzenia sterylizacyjne, butle ze sprężonymi gazami, substancje chemiczne oraz podnoszenie ciężarów. To ostatnie może wywołać nagłe wystąpienie zespołu bólowego pleców. Karta opisuje także czynniki fizyczne takie jak promieniowanie laserowe i rentgenowskie. W ich rezultacie możliwe są uszkodzenia oczu, poparzenia skóry oraz wystąpienia chorób nowotworowych. Czynniki chemiczne i pyły, które mogą skutkować uczuleniami, zatruciami a nawet zapaleniami skóry i śluzówek. Następnie czynniki biologiczne w postaci mikroorganizmów chorobotwórczych w tym wirus HIV i wirusy zapalenia wątroby typu B i C.

Niebezpieczeństwo w pracy mogą wywołać również czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy. Zalicza się do nich m.in. praca w wymuszonej pozycji ciała, z pacjentami ciężko poszkodowanymi, praca zmianowa, nocna, w godzinach nadliczbowych. Pracownicy służby zdrowia często narażeni są na agresję ze strony pacjentów. Dzisiaj skupimy się na omówieniu czynników ergonomicznych oraz sposobów na ich niwelowanie.

Praca w wymuszonej pozycji

Choroby z grupy MSD, czyli choroby układu mięśniowo-szkieletowego (Muscle Skeleton Disorder) są jedną z najczęstszych schorzeń występujących w pracy w wymuszonej pozycji u pielęgniarek i opiekunów medycznych. Praca w pozycji stojącej, długotrwałe wykonywanie pracy w pozycji siedzącej, jak i przyjmowanie wymuszonej pozycji ciała po dłuższym okresie aktywności zawodowej mogą powodować choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Są to w szczególności choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, obręczy barkowej i nadgarstków.

Normy ręcznego przenoszenia

Normy ręcznego przenoszenia ciężarów są ściśle określone w przepisach prawa. Nie są one jednak sprecyzowane jeśli chodzi o sektor ochrony zdrowia i pracę z pacjentem. Zgodnie z § 13. 1 Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:

1) dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,

2) dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

W związku z powyższym niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie pacjentów o masie ciała większej niż 12 kg dla kobiet oraz 30 kg dla mężczyzn.

Jeżeli mamy do przeniesienia kilka ciężarów bardzo istotne jest równomierne ich rozłożenie na obie połowy ciała.

Zasady prawidłowego podnoszenia ciężaru

  • unikamy dużej częstotliwości podnoszenia ( duże tempo),
  • staramy się utrzymać ciężar w rękach jak najkrócej,
  • podczas podnoszenia minimalizujemy ruchy tułowia (pochylenie, skłony, skręcenia),
  • unikamy podnoszenia obiektów z przemieszczającym się środkiem ciężkości.  Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

podnoszenie pacjenta

Pozycja opiekuna: nogi ugięte w kolanach, rozkrok i plecy proste. Podczas samej czynności przemieszczania np. na wózek, tworzymy z pacjentem bryłę i wykorzystując mechanizm dźwigni
unosimy i przesadzamy chorego.

 

Zasady w zapobieganiu schorzeniom a także zmniejszające codzienne zmęczenie po pracy

Przy wykonywaniu takich czynności jak podnoszenie i przenoszenie pacjenta, przy zabieraniu go na badania,  pielęgnacji, karmieniu i toalecie:

  • dbaj, aby sprzęt i meble w pomieszczeniach pracy zapewniały swobodny dostęp do stanowisk,
  • pamiętaj o stosowaniu sprzętu pomocniczego przeznaczonego do danej czynności: stoliki zabiegowe, wózki funkcyjne, podnośniki, pionizatory, rolki, maty ślizgowe,
  • ograniczaj lub eliminuj konieczność podnoszenia pacjentów leżących,
  • jeżeli pacjent korzysta z łóżka specjalistycznego wykorzystaj jego możliwości i dostosuj wysokość do swojego wzrostu,
  • podnoszenie ciężkich przedmiotów z ziemi powinno odbywać się na niskich nogach,
  • nie podnoś niczego z ziemi mając nogi wyprostowane i zgięte plecy. Ciężar, który przenosisz rozkładaj równomiernie na obie strony ciała,
  • pamiętaj o wykorzystaniu całej powierzchni siedziska, podparciu okolicy lędźwiowej kręgosłupa i przedramion na podłokietnikach,
  • unikaj skrętów tułowia i utrzymywania przez dłuższy czas nieruchomej pozycji ciała,
  • noś wygodne obuwie na grubej antypoślizgowej podeszwie,
  • regularnie korzystaj z przerw na odpoczynek, podczas których możesz wykonać kilka prostych ćwiczeń rozciągających i rozluźniających.

 

                                                                             Przenoszenie pacjenta przy pomocy podnośnika jezdnego Solar 185 

 

Świadczenie pracy w postaci czynności pielęgnacyjnych, leczniczych, diagnostycznych oraz rehabilitacyjnych niesie za sobą wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. W przypadku braku w zakładzie pracy sprzętu pomocniczego do przemieszczania pacjentów leżących/niepełnosprawnych lub jest on niesprawny powinno się zgłosić ten problem przełożonemu, służbie bhp lub społecznemu inspektorowi pracy. Po pracy warto pomyśleć o aktywności fizycznej. Pomoże ona wzmocnić mięśnie grzbietu, brzucha i utrzymać w dobrym stanie Twój kręgosłup. Możesz zapisać się na zajęcia z jogi, pływanie, aerobik. Dowiedz się czy w Twoim miejscu pracy istnieje możliwość dofinansowania takich zajęć lub wykupienia kart abonamentowych. Pamiętaj, że przyjazna atmosfera w pracy niweluje stres, który wpływa negatywnie na obciążenie i napięcie mięśni, potęguje zmęczenie i dolegliwości.

 

Źródła:

https://www.ciop.pl/

https://www.pip.gov.pl/

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/portret-usmiechnietego-lekarza-dziewczyny-pracownika-medycznego-w-bialym-fartuchu-ze-stetoskopem-wskazujacym-palce-w-lewo_34639702.htm#query=szpital&position=43&from_view=search&track=sph

23 lutego – Światowy Dzień Walki z Depresją

23 lutego obchodzimy Światowy Dzień Walki z Depresją. Pamiętajmy, że rozpowszechnianie wiedzy na temat depresji ma bardzo duże znaczenie dla poznania tej choroby, ale również dla podniesienia świadomości konieczności podejmowania jej leczenia jak i działań profilaktycznych. Depresja u osób starszych jest jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznych w tej grupie wiekowej. Niestety, opiekunowie seniorów często mają problemy z jej prawidłowym rozpoznaniem. W dzisiejszym wpisie przypomnimy Państwu m.in.:

  • czym właściwie jest depresja;
  • jakie wyróżniamy przyczyny zachorowań na depresję;
  • jak objawia się depresja u osób starszych;
  • rodzaje depresji;
  • sposoby jej leczenia.

Definicja depresji

Depresja (lub zaburzenie depresyjne) jest częstym zaburzeniem psychicznym, które poprzez obniżenie nastroju poważnie zakłóca codzienne życie. Objawem depresji nie musi być smutek, bywa, że jest to agresja lub drażliwość. Odbiera nam radość życia, zaburza codzienny rytm, powoduje lęk, a nawet myśli samobójcze.  Możemy ją podejrzewać, jeśli taki stan trwa ponad dwa tygodnie i ma znaczący wpływ na codzienne życie (mamy trudności ze snem, zaburzenia apetytu, dążymy do izolacji od innych ludzi).

Statystyki nie są dla nas łaskawe. Depresja jest numerem jeden na liście przyczyn samobójstw wśród Polaków. Tylko w 2019 roku życie odebrało sobie 5255 osób, a 1100 (21%) z nich miało powyżej 65 lat! W 2019 r. recepty na leki przeciwdepresyjne (refundowane i nierefundowane) zrealizowało 3,8 mln osób. Ponieważ społeczeństwo starzeje się, z każdym rokiem ta liczba będzie wzrastać, dlatego tak ważne jest rozpowszechnianie wiedzy na temat depresji i szybkie rozpoznanie choroby u seniora.

Przyczyny zaburzeń depresyjnych u osób starszych

Przyczyny psychologiczno – społeczne np. śmierć kogoś bliskiego, rozwód, samotność, brak aktywności i zaangażowania w życie społeczne, poczucie braku przydatności. Każdy potrzebuje towarzystwa, dlatego starsze, samotne osoby są szczególnie narażone na rozwój depresji.

Przyczyną rozwijania się depresji u osób starszych może być postępująca niesprawność fizyczna.  Poczucie zależności od innych negatywnie wpływa na samopoczucie i samoocenę. Osoby do tej pory aktywne mają problem, aby odnaleźć się w nowej sytuacji, czują się balastem dla innych. choroby takie jak choroba Alzheimera, choroby nowotworowe, choroby przewlekłe, chroniczny ból  przyczyniają się do obniżonego nastroju oraz tęsknoty za sprawnością psychiczną i fizyczną. Frustracja wynikająca ze zmian i ograniczeń spowodowanych starzeniem się organizmu to również jedna z często występujących przyczyn zaburzenia depresyjnego.

Depresja może być także skutkiem ubocznym przyjmowanych leków. Dlatego jeśli podejrzewamy, że to właśnie one mogą przyczyniać się do występowania objawów zaburzeń depresyjnych, należy poinformować o tym lekarza, który je przepisał – leków nie należy odstawiać bez konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Depresja u osób starszych: objawy

Osoby starsze doświadczające depresji zaczynają wykazywać objawy, które często mogą być mylone z objawami chorób i schorzeń, na które cierpią oraz ze starzeniem się organizmu. Seniorzy także częściej niż młodzi uskarżają się na ból, odczuwają niepokój i lęk, są rozdrażnieni.  Zadaniem opiekuna jest zwrócić na nie uwagę i poinformować o nich lekarza prowadzącego.

Kluczowe objawy to:

  • Obniżony nastrój;
  • Stopniowa utrata radości życia i odczuwania przyjemności;
  • Spadek lub przyrost masy ciała powyżej 5%;
  • Zmniejszenie zainteresowania i aktywności;
  • Problemy ze snem (nadmierna senność lub bezsenność);
  • Poczucie zmęczenia, brak energii;
  • Niska samoocena, brak pewności siebie i poczucia własnej wartości;
  • Spowolnienie lub pobudzenie psychomotoryczne;
  • Problemy z koncentracją, podejmowaniem decyzji, trudności w myśleniu;
  • Myśli samobójcze, myśli o śmierci.

Obniżony nastrój, problemy ze snem, brak energii lub zainteresowania powinny występować przez większość dnia, prawie codziennie. Depresję można rozpoznać także według kryteriów ICD-10 (X edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób), które pozwalają na określenie stopnia nasilenia objawów, dzieląc zaburzenia depresyjne na łagodne, umiarkowane i ciężkie. Do kryteriów ICD-10 należą:

Objawy podstawowe:

  1. Obniżony nastrój,
  2. Utrata zainteresowań i zdolności do radowania się,
  3. Zmniejszenie energii prowadzące do wzmożonej męczliwości i zmniejszenia aktywności.

Objawy dodatkowe:

  1. Osłabienie koncentracji i uwagi,
  2. Niska samoocena i mała wiara w siebie,
  3. Poczucie winy i małej wartości,
  4. Pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości,
  5. Myśli i czyny samobójcze,
  6. Zaburzenia snu,
  7. Zmniejszony apetyt.

Jeśli objawy depresji o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu utrzymują się przez 2–4 tygodnie, niezależnie od wywołujących je przyczyn, wskazana jest konsultacja psychiatryczna. Natomiast w sytuacji gdy ich nasilenie jest znaczne, konsultacja psychiatryczna powinna się odbyć jak najszybciej.

Rodzaje depresji oraz sposoby jej leczenia

Ze względu na fakt, iż depresja jest sprawą indywidualną, a jej objawy i ich natężenie różnią się w zależności od pacjenta, lekarze wyróżniają trzy rodzaje zaburzeń:

  • Mała depresja – To krótkotrwałe objawy depresyjne, które nie spełniają kryteriów rozpoznania epizodu. Charakteryzuje się brakiem energii i zainteresowania, obniżonym nastrojem i pogorszeniem funkcji poznawczych.
  • Dystymia – Przewlekłe zaburzenie związane m.in. z obniżonym nastrojem, płaczliwością, trudnościami z koncentracją, poczuciem bezradności. Cechą charakterystyczną dystymii jest jej okres trwania (min. 2 lata). Epizody dystymii mają lżejszy i krótszy przebieg niż epizody depresyjne.
  • Depresja psychotyczna – Pacjent często cierpi na urojenia i omamy słuchowe, urojenia nihilistyczne i hipochondryczne, wypowiada absurdalne twierdzenia, których treści zmienia się pod wpływem otoczenia. Wzrasta ryzyko samobójstwa. Przyczyną depresji psychotycznej jest starcze zwyrodnienie mózgu.

Celem leczenia depresji jest ustąpienie objawów i przywrócenie funkcjonowania na poziomie sprzed choroby. Jeśli zdiagnozujemy zaburzenia u pacjenta należy przekonać go do podjęcia leczenia, które może mieć charakter psychoterapii, farmakoterapii lub być ich połączeniem. Psychoterapia pomaga określić przyczynę depresyjnego stanu i je zniwelować. Dodatkowo jeśli osoba starsza wychodzi z domu, warto rozważyć terapię zajęciową, warsztaty, spotkania dla seniorów, udział w aktywnościach organizowane przez Uniwersytety Trzeciego Wieku, dzięki którym podopieczny będzie miał kontakt z osobami w podobnym wieku. Pamiętajmy, że nasze towarzystwo pomoże bliskim szybciej odzyskać równowagę i dobre samopoczucie psychiczne.

Jeżeli zaniepokoją Cię jakiekolwiek objawy, które zauważysz u siebie lub podopiecznego seniora, natychmiast poinformuj o tym rodzinę albo lekarza. Osoby starsze leczy się podobnie jak osoby młodsze, stosując zarówno leki przeciwdepresyjne jak i psychoterapię.

 

Źródła:

  1. Kałucka S., 2014. Cechy depresji w wieku podeszłym – etiologia, rozpoznawanie i leczenie. Geriatria, [Online]. 8, 240-247.
  2. Filipska K., Pietrzykowski Ł, Ciesielska N. i inni, 2015. Zaburzenia depresyjne u osób w podeszłym wieku – przegląd literatury. Gerontologia Polska, [Online]. 4, 2015-19.
  3. Statystyka Policyjna – Zamachy samobójcze zakończone zgonem 2017-2019

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/srednio-ustrzelona-starsza-kobieta-patrzaca-przez-okno_25810452.htm#from_view=detail_serie