Winncare wraz z Panią Joanną Szwedo, która jest pielęgniarką wyspecjalizowaną w opiece długoterminowej i paliatywnej stworzyło poradnik dla opiekunów osób niepełnosprawnych. Poradnik ten powstał w odpowiedzi na liczne problemy z jakimi spotykają się oni na co dzień. Dedykowany jest więc dla wszystkich, którzy zajmują się opieką i pielęgnacją pacjenta z problemami w poruszaniu się. W poradniku cenne informacje nt. przemieszczania znajdą zarówno profesjonaliści (pielęgniarki, położne, fizjoterapeuci, opiekunowie medyczni), sprawujący opiekę nad chorymi w zakładach opieki zdrowotnej oraz ośrodkach pomocy społecznej. Kierujemy go również do opiekunów nieformalnych (najczęściej rodzina, znajomi pacjenta) opiekujących się chorym (często bliskim) w warunkach domowych. Z poradnika dowiecie się Państw przede wszystkim o:
problemach związanych z przemieszczaniem chorych z ograniczeniami ruchowymi, problemach w codziennej pielęgnacji i opiece nad chorymi, upadkach osób starszych;
normach dotyczących ręcznego przemieszczania;
niebezpieczeństwach i skutkach nieprawidłowego przenoszenia i przemieszczania pacjenta;
prawidłowych technikach podnoszenia i przemieszczania chorych z problemami z mobilnością, zastosowaniu medycznego sprzętu pomocniczego.
ludzie starzy ( u których występują zmiany inwolucyjne związane ze starzeniem się, a także często objawy zespołu słabości);
chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych, po urazach rdzenia kręgowego (najczęściej ofiary zdarzeń komunikacyjnych, upadków z wysokości, skoków do wody i innych nieszczęśliwych wypadków);
pacjenci po udarach mózgu (w wyniku których występują niedowłady, porażenia znacznie utrudniające przemieszczanie się chorego jak również jego układanie);
chorzy z chorobami neurodegeneracyjnymi ( min. SM, SMA, SLA , u których dochodzi do stopniowej utraty sprawności oraz narastania problemów z mobilnością );
pacjenci niepełnosprawni ( w tym dzieci-dorośli, często z MPD, z wadami wrodzonymi);
pacjenci z dysfunkcjami narządu ruchu ( np. po amputacjach);
pacjenci z czasową dysfunkcją ruchową ( po zabiegach operacyjnych).
Najczęstsze problemy pojawiające się w codziennej pielęgnacji oraz opiece nad osobą z dysfunkcjami ruchowymi
Podstawy problem w codziennej opiece nad chorym z ograniczeniami ruchowymi, stanowi utrzymanie higieny ciała. Często pacjent nie ma szans na kąpiel a jego toaleta to głównie mycie w obrębie łóżka.
Kolejnym jest zaspokojenie potrzeb fizjologicznych chorego. Przede wszystkim ograniczenia ruchowe, istnienie wielu chorób towarzyszących, deficyt opieki, bariery architektoniczne mają wpływ na trudności w dostosowaniu otoczenia dla indywidualnych potrzeb pacjenta.
Błędy podczas niewłaściwego przemieszczania chorego.
Ciągnięcie pacjenta pod pachy
2. Niewłaściwe podnoszenia pacjenta do pozycji siedzącej w łóżku
3. Pionizacja przy łóżku – ciągnięcie pacjenta za ręce
4. Niewłaściwe podnoszenie pacjenta chwytającego opiekuna za szyję
5. Podnoszenie pacjenta obejmującego opiekuna w pasie
6. Nieprawidłowa pozycja opiekuna podczas czynności pielęgnacyjnych
Skutki błędnego postępowania dla opiekuna
Praca przy osobie niepełnosprawnej, bez możliwości zastosowania sprzętu ułatwiającego transfer, oraz w nieprawidłowej pozycji ciała, może doprowadzić do obciążeń układu mięśniowo-szkieletowego, które skutkują urazami kumulacyjnymi i ostrymi kręgosłupa. Długotrwałe obciążenie kręgosłupa m.in. w odcinku lędźwiowym może stanowić zagrożenie zwyrodnieniami czy urazami ostrymi, skutkującymi niezdolnością do pracy oraz opieki nad chorym.
W poradniku szeroko omówiliśmy prawidłowe techniki podnoszenia i przemieszczania. Ponadto omówiliśmy zastosowanie różnego rodzaju sprzętów pomocnych podczas transferu chorego, kąpieli, korzystania z toalety oraz podnoszenia z podłogi.
Podsumowując powstaniu poradnika przyświecał jeden, główny cel: ułatwienie pracy z pacjentem, u którego występują ograniczenia ruchowe. Przedstawiliśmy rozwiązania usprawniające przemieszczanie chorych oraz pielęgnację pacjentów. Poradnik jest swoistym kompendium wiedzy niezbędnej w pracy z chorym. Dodatkowym celem jest edukacja z zakresu prawidłowego postępowania. W rezultacie aby wszystkie działania przy osobie potrzebującej były bezpieczne, zarówno dla niej jak i opiekuna.
Już po raz piąty, inicjator kampanii W kobiecym interesie firma Gedeon Richter, przypomina Polkom o konieczności wykonywania badań ginekologicznych. Tegoroczna edycja Dostrzegamy! Badamy szczególną uwagę poświęca kobietom po 59 roku życia oraz ze stwierdzoną niepełnosprawnością. Kobiety te bardzo często z racji na wiek wycofują się z wielu obszarów życia, w tym m.in. z gabinetów ginekologicznych. Z radością informujemy, że nasza firma jest w tym roku Partnerem kampanii.
Jak pokazały wyniki badania opinii [1], prawie co trzecia respondentka po 59 roku życia, w tym z niepełnosprawnością, nie odwiedziła ginekologa na przestrzeni ostatnich dwóch i więcej lat. Około 14% pytanych nie pamiętało, kiedy taka wizyta miała miejsce. Z kolei badanie zrealizowane w 2022 roku wykazało, że aż 77% kobiet z niepełnosprawnością nie było w ciągu ostatniego roku u ginekologa, a 22% przyznało, że nie było nigdy w życiu. Wśród Polek ogółem, w wieku rozrodczym, 72% przyznało, że ma świadomość, iż regularne wizyty u ginekologa i badania pomagają wcześnie wykryć groźne choroby. Natomiast ze względu na różne ograniczenia (m.in. psychologiczne) tylko 1/3 Polek chodzi regularnie do ginekologa.[2]
W Polsce jest ok. 5,5 mln kobiet w wieku senioralnym, a z uwagi na starzejące się społeczeństwo do 2050 roku kobiety te będą stanowiły 22,2% ogółu ludności kraju.[3] Zdaniem ekspertów, wiek nie zwalnia z konieczności wykonywania profilaktycznych badań ginekologicznych, a zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników wskazują na zasadność wykonywania wymazu cytologicznego minimum co 3 lata oraz testu w kierunku HPV raz na 5 lat.[4] Niestety, z badania opinii na temat profilaktyki ginekologicznej przeprowadzonego przez SW Research[5] na zlecenie Gedeon Richter Polska, oraz Fundacji Watch Health Care, kobiety po 59 roku życia nie wiedzą jak często należy wykonywać badania cytologiczne (20%) oraz test na HPV (aż 63%).
Bezpłatne badania ginekologiczne
Już 27 maja swoją trasę rozpocznie Mobilny Gabinet Ginekologiczny kampanii Dostrzegamy! Badamy. W kobiecym interesie, który odwiedzi 8 miast w trzech województwach:
łódzkim – Łódź 27.05, Zduńska Wola 28.05,
lubuskim – Zielona Góra 02.06, Międzyrzecz 03.06, Strzelce Krajeńskie 04.06,
Zainteresowane kobiety mogą skorzystać z darmowych konsultacji ginekologicznych oraz badań (cytologia płynna, USG ginekologiczne, test na obecność wirusa HPV). Istnieje także możliwość konsultacji z fizjoterapeutką uroginekologiczną. Mobilny Gabinet Ginekologiczny spełnia wymogi bezpieczeństwa oraz jest specjalnie przystosowany, by przyjąć pacjentki z niepełnosprawnościami.
Zapisy
Na badania mogą zapisać się wszystkie kobiety, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet 59+, bez względu na miejsce zamieszkania, narodowość czy stopień niepełnosprawności. Wymogiem jest posiadanie ze sobą dowodu osobistego lub paszportu.
W trosce o komfort kobiet zapisy będą odbywały się dwutorowo:
pacjentki bez orzeczenia o niepełnosprawności mogą zapisać się na wizytę osobiście, w dniu badania, na miejscu,
pacjentki w wieku 59+ (rok urodzenia 1964 i wcześniej) w tym z niepełnosprawnością mogą umawiać się na badanie pod numerem telefonu 452 852 886 (od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-16:00, w soboty i niedziele od 8:00-16:00) lub e-mailowo: zapisy@wkobiecyminteresie.pl (konieczne podanie numeru Legitymacji Osoby z Niepełnosprawnością).
[1],5 Badanie opinii na temat profilaktyki ginekologicznej, SW Research na zlecenie firmy Gedeon Richter Polska oraz Fundacji Watch Health Care, z celową próbą Polek powyżej 59 roku życia, ze wsi i miast do 100 tys. mieszkańców, w tym 61 ankiet z kobietami ze stwierdzoną niepełnosprawnością, 332 ankiety
[2] Badanie zrealizowane przez Instytut ARC Rynek i Opinie na zlecenie Gedeon Richter Polska, maj-czerwiec 2022 r. CAWI,
N= 201 kobiet z niepełnosprawnościami ruchowymi, wzroku i słuchu. Badanie zrealizowane we współpracy z Fundacjami: Avalon, Kulawa Warszawa i Integracja, Polskim Związkiem Głuchych oraz Polskim Związkiem Niewidomych.
[3] Raport: Sytuacja osób starszych w Polsce w 2021 r., GUS, GUS Białystok, Warszawa, Białystok 2022
[4] Schemat postępowania w skriningu podstawowym raka szyjki macicy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) — czerwiec 2022 roku
Jak bezpiecznie przenosić czy podnosić pacjenta nie narażając zdrowia swojego czy osoby chorej? Przypominamy najważniejsze treści webinaru prowadzonego przez Joannę Szwedo, pielęgniarkę i specjalistkę opieki paliatywnej oraz autorkę artykułów z zakresu opieki nad osobami niepełnosprawnymi i długotrwale unieruchomionymi oraz z zakresu leczenia ran trudno gojących się. Webinar „Pacjent i opiekun. Komfort i bezpieczeństwo opiekuna i pacjenta podczas przemieszczania”, odbył się 22 października 2020 roku pod patronatem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Opiekunów Medycznych oraz Koalicji na Pomoc Niesamodzielnym. Wracamy do bardzo ważnych informacji na temat:
pacjentów z dysfunkcjami motorycznymi;
błędów popełnianych przy transferze pacjenta;
skutków nieprawidłowego transferu osoby z ograniczoną mobilnością;
najważniejszych zasad jakie powinny towarzyszyć nam przy przenoszeniu i podnoszeniu osoby chorej.
Ważne jest aby zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.
W czasach, gdy brakuje personelu medycznego każdy, kto opiekuje się osobą z niepełnosprawnością (a duża liczba pacjentów z ograniczoną mobilnością pozostaje w opiece domowej) powinien wiedzieć, jak zadbać zarówno o siebie jak i o swojego pacjenta.
Pamiętajmy, że prawidłowy transfer minimalizuje także ryzyko upadku osoby starszej, którego skutki potrafią być bardzo poważne. W efekcie senior może cierpieć na zespół poupadkowy, a osoba do tej pory aktywna i sprawna, może stać się pacjentem leżącym wymagającym pomocy we wszystkich czynnościach. Więcej na temat przyczyn, objawów i zapobiegania upadkom, dowiesz się z tego artykułu: Zespół poupadkowy – przyczyny, objawy i leczenie.
Transfer pacjenta z zastosowaniem podnośnika sufitowego Luna
Kiedy mówimy o pacjentach z dysfunkcjami motorycznymi?
Opiekunowie zawodowi i niezawodowi zajmują się pacjentami z różnymi chorobami, które także ograniczają ich funkcje motoryczne. Do tego grona zaliczają się m.in.:
Osoby starsze – ograniczona mobilność jest skutkiem procesu starzenia się;
Osoby z niepełnosprawnościami – w tym osoby chorujące od dziecka, np. pacjenci z porażeniem mózgowym;
Osoby z dysfunkcjami narządu ruchu – np. po amputacjach kończyn;
Chorzy po urazach czaszkowo-mózgowych i po urazach rdzenia kręgowego – do ograniczenia funkcji motorycznych dochodzi z powodów mechanicznych;
Chorzy po udarach mózgu – cierpiące na niedowłady i porażenia;
Chorzy cierpiący na choroby neurodegeneracyjne – m.in. SMA, stwardnienie rozsiane.
Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością
Przemieszczanie pacjenta z ograniczoną mobilnością jest wyzwaniem zarówno dla opiekunów formalnych jak i nieformalnych niezależnie od warunków, w jakich odbywa się opieka. Sprawny transfer wymaga odpowiedniego przygotowania merytorycznego i sprzętowego oraz przystosowanego pomieszczenia.
Pamiętajmy że:
Nieprawidłowa technika podnoszenia może spowodować uraz, a w przypadku pacjenta dodatkowo zwiększa ryzyko uszkodzenia mechanicznego skóry oraz powstawania odleżyn w wyniku tarcia.
Pacjent często waży zbyt dużo i jego przemieszczenie wymaga udziału dwóch lub więcej osób.
Opiekun nie zawsze jest w stanie przewidzieć nagły ruch pacjenta.
W niektórych sytuacjach przyjęcie bezpiecznej pozycji jest utrudnione lub niemożliwe.
Jakie błędy może popełnić opiekun w trakcie ręcznego przemieszczania chorego?
Ciągnięcie po materacu – np. w sytuacji, gdy pacjent zsunął się z łóżka w wyniku zbyt wysokiego ustawienia materaca. Optymalna pozycja to ułożenie głowy pod kątem 30° od podłoża.
Ciągnięcie chorego za ręce podczas podnoszenia lub chodzenia.
Chwytanie pacjenta pod pachami, za szyję lub w okolicy pasa.
Nieergonomiczne wykorzystanie sprzętu pomocniczego, np. niedostosowanie wysokości łóżka do wzrostu opiekuna.
Nieprawidłowa postawa opiekuna podczas pracy i transferu.
Prawidłowa pozycja podczas przenoszenia pacjenta na krzesło.
Co może się wydarzyć kiedy w nieprawidłowy sposób przetransferujemy pacjenta?
Ręczne podnoszenie i przenoszenie podopiecznego wymaga od opiekuna dużego wysiłku fizycznego oraz podnosi ryzyko wypadku. W trakcie wykonywania tych czynności może dojść do zerwania ścięgien i więzadeł, skręcenia stawów, uszkodzenia nerwów, złamania kości, zapalenia mięśni bądź wypadnięcia krążka międzykręgowego.
Układ mięśniowo-szkieletowy osoby zajmującej się pacjentem z ograniczonymi funkcjami motorycznymi jest narażony na ogromne obciążenia poprzez obciążenie statyczne (w wyniku przebywania w jednej pozycji) oraz obciążenie dynamiczne (podczas poruszania się). Dlatego jednym z najcięższych problemów zdrowotnych występujących wśród opiekunów są zespoły bólowe kręgosłupa, które wynikają z dużego obciążenia odcinka lędźwiowego podczas nieprawidłowej pozycji w trakcie pracy. Urazy kręgosłupa mogą powstawać w wyniku wielokrotnego i/lub długotrwałego dźwigania nawet niewielkich ciężarów (urazy kumulacyjne) lub w wyniku przekroczenia normy podnoszenia ciężarów albo wypadku przy pracy (urazy ostre).
Prawidłowa postawa w trakcie podnoszenia ciężaru – ugięte kolana, wyprostowany kręgosłup
Najważniejsze zasady przy przenoszeniu i podnoszeniu pacjenta:
Dopasuj wysokość łóżka do swojego wzrostu – jeśli nie możesz tego zrobić, wejdź na łóżko. W ten sposób odciążysz kręgosłup.
W trakcie przemieszczania zawsze pracuj na ugiętych nogach.
Utrzymuj prosty kręgosłup.
Unikaj dźwigania i wykorzystuj środek ciężkości.
Pracuj w bliskim kontakcie z ciałem pacjenta.
Przy przemieszczaniu na wózek, zablokuj hamulec i unieś poręcz boczną tak, aby nie przeszkadzała podczas transferu.
Podjeżdżaj wózkiem jak najbliżej miejsca, z którego chcesz przemieścić podopiecznego.
Mierz siły na zamiary – nie dźwigaj ciężaru potencjalnie niebezpiecznego.
Współpracuj z pacjentem, wykorzystuj jego możliwości.
Nie pozwalaj pacjentowi chwytać Cię za szyję lub w okolicy pasa.
Unikaj dźwigania ze skrętem kręgosłupa na boki.
Wykonuj czynność sprawnie, ale bez pośpiechu.
Bądź zawsze przy pacjencie, szczególnie gdy cierpi na zaburzenia spostrzegania przestrzeni lub boi się upadku.
Zawsze sprawdzaj stan techniczny sprzętu przed transferem.
Równomiernie rozkładaj ciężar.
Sprzęt usprawniający transfer pacjenta jest ogólnodostępny, dlatego warto stosować go w codziennej pracy. Pamiętaj, że do jego zakupu możesz otrzymać dofinansowanie z PFRON. Więcej informacji na ten temat dowiesz się z tego artykułu:
Opieka długoterminowa to usługa świadczona dla osób wymagających stałej pomocy z powodu chorób, niepełnosprawności lub starości. Pomoc ta może obejmować zarówno wsparcie medyczne, jak i codzienne czynności, takie jak ubieranie się, jedzenie czy dbanie o higienę osobistą. Pierwszym miejscem, do którego warto się zwrócić, poszukując informacji na temat opieki długoterminowej, jest oczywiście Internet. W sieci znajdziemy wiele stron internetowych poświęconych tematyce niepełnosprawności i opieki długoterminowej. Dzisiaj omówimy najbardziej przydatne naszym zdaniem formy pomocy a także podpowiemy gdzie szukać informacji o :
pomocy oferowanej przez PFRON;
świadczeniu pielęgnacyjnym;
pielęgniarskiej opiece długoterminowej w domu;
Środowiskowych Domach Samopomocy;
Domach Pomocy Społecznej;
Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych
ubezpieczeniach z opcją opieki długoterminowej.
Program PFRON dla osób niepełnosprawnych
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) to instytucja pomagająca osobom z niepełnosprawnościami w dostępie do usług rehabilitacyjnych, w tym także opieki długoterminowej.
Opieka długoterminowa świadczona przez PFRON to zespół usług mających na celu wsparcie osób niepełnosprawnych w ich domach lub placówkach opiekuńczych. Obejmuje ona m.in. pielęgnację medyczną, terapie rehabilitacyjne, pomoc psychologiczną i doradztwo zawodowe. Opieka długoterminowa jest dostępna zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dorosłych z różnego rodzaju niepełnosprawnościami – fizycznymi, psychicznymi czy intelektualnymi.
Po więcej informacji → https://www.pfron.org.pl/o-funduszu/struktura-organizacyjna/oddzialy-funduszu/
Świadczenie pielęgnacyjne
Osoby niepełnosprawne mogą ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, które jest przeznaczone dla osób wymagających całodobowej opieki. W rezultacie świadczenie to może być wykorzystywane na pokrycie kosztów związanych z opieką długoterminową. Aby ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, osoba niepełnosprawna musi posiadać orzeczenie o niepełnosprawności oraz spełniać wymagania dotyczące dochodu. Po więcej informacji na ten temat, należy zgłosić się do właściwego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (MOPS) lub Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR).
Szczegółowych informacji szukamy na stronach internetowych ośrodków znajdujących się w miejscowości zamieszkania lub okolicy,
W ramach programów rządowych istnieje możliwość korzystania z usług opieki długoterminowej świadczonej we własnym domu. Zajmuje się tym specjalistyczny personel, tak jak pielęgniarki, terapeuci czy opiekunowie. Usługi te są często finansowane przez gminy i obejmują między innymi pomoc w codziennych czynnościach (np.: kąpiel, ubieranie), wsparcie w rehabilitacji czy podawanie leków.
Środowiskowe Domy Samopomocy (ŚDS) to placówki oferujące opiekę długoterminową dla osób niepełnosprawnych z zaburzeniami psychicznymi. W ramach tych domów oferowane są różnorodne usługi takie jak rehabilitacja, terapia zajęciowa czy grupy wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin. Program rządowy wspiera finansowo funkcjonowanie ŚDS oraz umożliwia niepełnosprawnym dostęp do usług opieki długoterminowej.
Dom opieki społecznej to instytucja, która świadczy usługi w zakresie opieki długoterminowej dla osób niepełnosprawnych oraz starszych. Zapewnia ona swoim mieszkańcom 24-godzinną opiekę oraz zaplecze medyczne i rehabilitacyjne. Dom opieki społecznej oferuje również wsparcie psychologiczne oraz różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne i integracyjne.
Zakład Opiekuńczo-Leczniczy to jednostka medyczna, której celem jest opieka długoterminowa nad pacjentami wymagającymi szczególnego wsparcia, głównie ze względu na stan zdrowia. W ZOL pacjent otrzymuje kompleksową, indywidualnie dobraną opiekę, obejmującą usługi medyczne, rehabilitację oraz pomoc w codziennym funkcjonowaniu.
Ubezpieczenie na życie z opcją opieki długoterminowej
Warta rozważenia jest opcja ubezpieczenia na życie z dodatkową opcją obejmującą opiekę długoterminową. Ubezpieczając się w ten sposób, można zapewnić sobie środki na pokrycie kosztów opieki, gdy zajdzie taka potrzeba. Warto jednak dokładnie sprawdzić warunki ubezpieczenia oraz dostępność takiego rozwiązania na rynku.
Opieka długoterminowa jest niezbędnym elementem życia wielu osób niepełnosprawnych i ich rodzin. W Polsce istnieje kilka programów rządowych umożliwiających dostęp do usług związanych z opieką długoterminową, takich jak Program PFRON, świadczenie pielęgnacyjne, usługi opieki w domu. Działają Środowiskowe Domy Samopomocy, DPS-y czy ZOL-e.
Korzystanie z tych programów może znacznie ułatwić życie osobom niepełnosprawnym oraz ich rodzinom, zapewniając im odpowiednią pomoc i wsparcie. Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną lub opiekunem takiej osoby, warto zapoznać się z dostępnymi formami pomocy i skonsultować się z lekarzem lub pracownikiem socjalnym w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat opieki długoterminowej.
Winncare to producent urządzeń medycznych na skalę globalną, a dzięki doskonałej jakości i profesjonalnemu podejściu zaufało nam już wielu klientów instytucjonalnych ale również indywidualnych. Podnośniki zarówno sufitowe jak i jezdne, dają większe poczucie bezpieczeństwa pacjentom przy ich przenoszeniu, zaś ich zastosowanie przynosi znaczącą ulgę w pracy ich opiekunów. W rezultacie użycie ich ułatwia i zwiększa komfort pracy opiekunów, pielęgniarek i pracowników medycznych. Przybliżymy dzisiaj Państwu informacje na temat:
przeznaczenia podnośników;
ich rodzajów;
zalet podnośników;
oraz na co zwrócić uwagę przy wyborze odpowiedniego podnośnika.
Przeznaczenie podnośników
Podnośniki sufitowe, jezdne, basenowe czy wannowe to urządzenia przeznaczone dla osób:
które są częściowo bądź całkowicie unieruchomione i poruszają się na wózku inwalidzkim,
po amputacji bądź z deformacjami kończyn,
z dolegliwościami wywołującymi sztywność i uszkodzenia stawów,
dotkniętych chorobami układu krążeniowego,
w podeszłym wieku.
Podział podnośników
W zależności od przeznaczenia i funkcjonalności, podnośniki dla osób niepełnosprawnych dzielimy na stacjonarne i mobilne.
Podnośniki stacjonarne, jak sama nazwa wskazuje, to urządzenia mocowane na stałe w pobliżu łóżka pacjenta, zwykle do ściany, podłogi lub sufitu. Tego typu podnośniki służą głównie do podnoszenia pacjenta z łóżka i przenoszenia go np. na krzesło czy wózek inwalidzki. W opozycji do stacjonarnych – podnośniki mobilne można natomiast wykorzystywać na różne sposoby. Godnym uwagi jest fakt, że można je dowolnie przemieszczać, ponieważ nie mocuje się ich na stałe. Podnośniki mobilne są niezależne, dlatego świetnie sprawdzają się w sytuacjach, kiedy trzeba przenieść osobę leżącą w inne miejsce, np. do łazienki. Są one zdecydowanie bardziej funkcjonalne.
Rodzaje podnośników mobilnych
podnośniki jezdne,
basenowe,
podnośniki wannowe,
podnośniki sufitowe.
Zalety podnośników jezdnych
Podnośniki jezdne stanowią najbardziej popularną grupę wśród tych urządzeń. umożliwiają przenoszenie osoby niepełnosprawnej bez użycia siły i są tańsze od podnośników sufitowych. Wspomaganie się takim sprzętem znacznie ułatwia pracę osobie opiekującej się pacjentem i eliminuje problemy zdrowotne, które wynikają z konieczności jego podnoszenia. Dla przykładu zakres pracy podnośnika Solar 185 pozwala na podnoszenie pacjenta ważącego do 185 kg bezpośrednio z podłogi. Obsługa podnośników jezdnych jest bardzo łatwa i nie wymaga specjalnych szkoleń. Sterujemy nimi za pomocą pilota. Natomiast elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V poprawia to stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.
Podstawa jezdna w modelach Winncare jest tak zaprojektowana, aby ułatwić dojazd do fotela, krzesła czy wózka inwalidzkiego, a jednocześnie umożliwić swobodny przejazd między pomieszczeniami. Kompaktowy rozmiar, pojemny akumulator i proste sterowanie to jego główne zalety. Sprawiają że jest to sprzęt odpowiedni zarówno do placówek medycznych jak i opieki domowej.
Podnośnik wannowy
Wychodząc naprzeciw największym oczekiwaniom wszystkich pacjentów, w celu umożliwienia osobom starszym oraz niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie prezentujemy podnośnik wannowy. Przede wszystkim jest on idealnym rozwiązaniem dla osób, które nie są w stanie samodzielnie wejść i wyjść z wanny. Archimedes to podnośnik montowany w wannie pacjenta. Za pomocą wodoodpornego pilota można z łatwością opuszczać i podnosić pacjenta. Umożliwia osobom starszym oraz niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie.
Podnośnik wannowy Archimedes
Podnośnik basenowy
Dla osób z ograniczoną mobilnością, które lubią korzystać z basenów mamy w ofercie podnośnik basenowy POOL E-185® . Podnośnik ten zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i wygodę użytkowania na pływalniach krytych oraz odkrytych. Wyposażyliśmy go w specjalne nosze lub krzesło do użytku w basenie. Urządzenie POOL E-185® posiada akumulator z wskaźnikiem ładowania, przyciskiem zatrzymania oraz awaryjnym opuszczanie elektryczne. Ma dwie podstawy obrotowe: do osadzenia w betonie oraz do przykręcenia bezpośrednio do podłoża. Jest odpowiedni dla pacjentów ważących do 185 kg.
Podnośnik basenowy POOL E-185®
Zalety podnośnika sufitowego
Z całą pewnością największą zaletą podnośnika sufitowego LUNA jest odciążenie codziennej pracy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Opatentowane haki na podwieszkach pozwalają na ich prosty i bezpieczny sposób mocowania. W rezultacie osoba z niepełnosprawnością, która posiada sprawne kończyny górne, jest w stanie nawet sama z podnośnika LUNA korzystać i przemieszczać się z łóżka na wózek czy też do innego pomieszczenia. Jest urządzeniem, które doskonale sprawdza się w pionizacji i rehabilitacji chodu. W konsekwencji pozwala na lepszą organizację dnia oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Sterowanie pilotem, ręczny system awaryjnego opuszczania, ochrona przed zachlapaniem na poziomie IPX4 to atuty które wyróżniają LUNĘ wśród podobnych urządzeń dostępnych na rynku, umożliwiając bezpieczne korzystanie w łazienkach i pokojach kąpielowych.
https://www.youtube.com/watch?v=uPPKvn-UOCA
Na co warto zwrócić uwagę przed zakupem podnośnika?
Decydując się na zakup podnośnika dla osób niepełnosprawnych należy uwzględnić kilka istotnych elementów. Warto zastanowić się do jakich czynności podnośnik będzie wykorzystywany i czy:
w pomieszczeniu, w którym ma być zamontowany podnośnik, można wydzielić miejsce do montażu platformy podnośnika,
można zamontować szyny dla podnośnika sufitowego,
mamy odpowiednią ilość miejsca na manewry podnośnikiem jezdnym.
Przy wyborze podnośnika jezdnego, powinniśmy zwrócić uwagę między innymi na zastosowane nosidło i materiał z jakiego został wykonany. Oprócz tego czy nosidło będzie komfortowe w użyciu – czy posiada podparcie na głowę, czy wykonano go z materiałów wysokiej jakości. Materiał z jakiego są wykonane podwieszki Winncare to poliester, ponieważ charakteryzuje się on dużą wytrzymałością oraz jest łatwy w utrzymaniu czystości. Siatka poliestrowa wykorzystywana w przypadku podwieszek kąpielowych jest idealna do kąpieli i bardzo szybko wysycha. Dlatego większość naszych chust posiada bezpieczne obciążenie maksymalne do 275 kg, zaś na wszystkie udzielamy 2 lat gwarancji.
Produkowane przez nas urządzenia wyróżniają się najwyższą jakością. Są także zgodne z wymaganymi normami, przepisami i wytycznymi, dotyczącymi produktów o charakterze medycznym. Wszystkie produkty posiadają wymagane certyfikaty. Dzięki temu zyskujemy pewność, że dane urządzenia i produkty są bezpieczne. Aby wybrać odpowiedni podnośnik warto zasięgnąć opinii fachowca w tej dziedzinie. Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.
Pacjent unieruchomiony często nie ma możliwości samodzielnej zmiany pozycji ułożenia ciała. Powoduje to powstawanie odleżyn, trudno gojących się uszkodzeń i martwicy tkanek spowodowanych długotrwałym uciskiem. W celu pomocy opiekunom w zmianie pozycji ułożenia ciała chorych osób, został stworzony materac zmiennociśnieniowy. Ze względu na swoją budowę i właściwości stał się niezbędnym wyposażeniem łóżka każdego pacjenta leżącego. Pamiętajmy, że materac przeciwodleżynowy jest także zalecany w przypadku osób wstających, ale spędzających w pozycji leżącej ponad 15 godzin na dobę. W dzisiejszym wpisie omówimy:
budowę materaca zmiennociśnieniowego;
tryby pracy takiego materaca;
warianty specjalistycznych materacy;
materiały zastosowane w ich produkcji.
Budowa materaca przeciwodleżynowego
Zadaniem materaca przeciwodleżynowego zmiennociśnieniowego jest imitowanie naturalnej potrzeby zmiany ułożenia ciała, a tym samym miejsca ucisku, ponieważ pacjent sam nie może zmieniać pozycji. Ich wnętrze stanowią podłużne komory przypominające rury lub bąbelki. Pompa wtłacza w nie powietrze o różnym ciśnieniu, powodując zmianę kształtu powierzchni materaca. Pacjent, jeśli nie stracił czucia w ciele, może odczuwać delikatny, rytmiczny masaż. W materacach przeciwodleżynowych rurowych komory dzielą się na kanały, z których można spuszczać powietrze, np. w miejscu stóp w celu odciążenia pięt. Ich wysokość także może się zmieniać, regulując poziom ciśnienia powietrza w komorach materaca. Aby osiągnąć optymalną pozycję i nacisk na ciało, materac i pompa współpracują ze sobą, ponieważ zbyt wysokie ciśnienie w komorach spowoduje, że pacjent będzie leżał jak na twardym podłożu. Aby ułatwić pracę opiekuna, materace przeciwodleżynowe Winncare dostosowują poziom ciśnienia do budowy ciała i wagi pacjenta.
Na czym polega praca materaca przeciwodleżynowego?
Zadaniem materaca jest zmniejszenie ucisku i poprawa cyrkulacji krwi, dzięki czemu nie dochodzi do powstawania odleżyn. Dokonując wyboru tego rodzaju specjalistycznego materaca należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, przede wszystkim ilość godzin jakie spędza w pozycji leżącej oraz jego budowę ciała i wagę.
TRYBY PRACY
Większość nowoczesnych materacy pracuje w min. dwóch trybach: dynamicznym i statycznym. Tryb dynamiczny polega na naprzemiennym napełnianiu jednej z dwóch komór. Długość cyklu zależy od modelu i ustawienia, jednak zazwyczaj trwa około 5-10 minut. Dwa modele materacy przeciwodleżynowych Winncare posiadają także tryb terapeutyczny/pielęgnacyjny (nursing). Materac jest tak napompowany, aby zapewnić stabilne ułożenie podopiecznego, np. w trakcie czynności pielęgnacyjnych. Ta funkcja wyłącza się automatycznie po 30 minutach.
Tryb statyczny niskociśnieniowy należy stosować w przypadku pacjentów wymagających unieruchomienia, np. z powodu urazów neurologicznych lub złamania. Takie ułożenie pozwala na redukcję bólu wtórnego (pojawiającego się przy zmianie pozycji) oraz zamianę na materac statyczny.
Pompa zastosowana w materacu AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR® posiada 3 tryby działania: dynamiczny, statyczny niskociśnieniowy, terapeutyczny.
W ofercie Winncare znajdują się trzy typy materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych. Wszystkie materace rurowe posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy i wagi pacjenta, wbudowany alarm dźwiękowy i wizualny oraz zawór bezpieczeństwa CPR.
Materace przeciwodleżynowe i ich warianty
W ofercie Winncare znajdują się trzy materace przeciwodleżynowe. Wszystkie posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy pacjenta, wbudowanym alarmem dźwiękowym i wizualnym, zaworem bezpieczeństwa CPR. Liczba trybów pracy zależy od wybranego modelu. Materace są łatwe w obsłudze i dostępne w wygodnej torbie podróżnej.
Axtair One Plus – Polecany w leczeniu odleżyn 1-2 stopnia oraz w ich zapobieganiu u pacjentów o średnim i wysokim ryzyku. Posiada 18 niezależnych komór z poliuretanu, które można swobodnie wyciągać. Pompa pracuje w 1 trybie dynamicznym (naprzemiennym).
Axtair Automorpho Plus – Wspomaga leczenie istniejących odleżyn w stopniu 1-4 oraz działa profilaktycznie u pacjentów o ryzyku średnim do wysokiego. Podobnie jak w Axtair One Plus, ten model także posiada 18 niezależnych komór. Wezgłowie posiada wygodną poduszkę przykrywającą dwie statyczne komory. Budowa materaca pozwala na wypuszczenie powietrza z 4 komór pod stopami, odciążając pięty. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
Axtair Automorpho Axensor – Wspomaga profilaktykę i leczenie odleżyn 1-4 stopnia. Najbardziej zaawansowany technologicznie materac przeciwodleżynowy Winncare. Używając aplikacji Axensor® Connect, wygenerujesz raport z historią użycia materaca. Model jest dostępny w dwóch wariantach: dla osób wstających, które leżą ponad 15 godzin na dobę oraz dla osób leżących o słabej kondycji ogólnej. Podobnie jak w Axtair Automorpho Plus istnieje możliwość wypuszczenia powietrza z 4 komór pod stopami. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
Wybór odpowiedniego modelu zależy od stanu chorego oraz jego budowy. W przypadku pacjentów bariatrycznych odpowiednim wyborem będzie materac przeciwodleżynowy Axtair Automorpho Axensor XXL.
Wnętrze materaca AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR®
Zalety pokrowców WINNCARE
Pokrowce materacy wykonane z poliestru pokrytego PU, PU HD lub C.I.C (z jonami srebra Ag+), są rozciągliwe i oddychające. Nie przepuszczają cieczy, ale przepuszczają parę. Dolna strona materacy posiada powierzchnię antypoślizgową.
W terapii ran wykorzystuje się srebro jonowe Ag+. Ma ono działanie bakterio-, grzybo- i wirusobójcze i stanowi świetną profilaktykę wśród chorych, narażonych na powstawanie infekcji, ran i zmian grzybiczych. Jak wykorzystać zalety jonów srebra? Poprzez zastosowanie pokrowca Winncare! Promust CIC dla materaca Axtair Automorpho Plus, One Plus i Axensor, zapewni skórze jeszcze lepszą higienę i czystość.
Warto przypomnieć, że materac przeciwodleżynowy jest tylko elementem profilaktyki przeciwodleżynowej. Pacjent wciąż wymaga opieki i częstych zmian pozycji. Należy dbać o prawidłową pielęgnację skóry osoby unieruchomionej, chronić ją przed maceracją oraz obserwować jej stan. Jeśli podopieczny nie trzyma moczu, należy regularnie zmieniać podkład lub prześcieradło.
Im mniej warstw znajduje się między materacem przeciwodleżynowym a pacjentem, tym terapia jest skuteczniejsza. Dlatego nie należy podkładać dodatkowych poduszek i ręczników. Pacjent powinien mieć na sobie przewiewną, bawełnianą odzież bez szwów w miejscach podparcia (np. głowa, plecy, pięty, łokcie). W przypadku niepokojących objawów, tj. zmian skórnych, gorączki należy skontaktować się z pielęgniarką lub lekarzem prowadzącym.
Warto korzystać z nowoczesnego sprzętu i wyrobów dostępnych na rynku. Do tej grupy należą także materace przeciwodleżynowe Winncare stosowane w zakładach opieki oraz przez osoby prywatne. Zobacz ofertę naszych materacy!
Opieka nad osobą niepełnosprawną to wyjątkowo wymagające zadanie, które często pochłania cały czas i energię opiekuna. Opieka wytchnieniowa to Program rządowy, który ma na celu wspierać rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych w ramach pomocy społecznej. Polega on na zapewnieniu opieki osobie niesamodzielnej tak, by w tym czasie jej opiekun faktyczny mógł odpocząć, załatwić sprawy w urzędach lub udać się na leczenie. W tym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej, które powinien znać każdy opiekun, mianowicie:
na czym polega taka forma pomocy dla opiekuna;
jak skorzystać z takiej formy pomocy;
jakie są formy realizacji Programu;
dlaczego warto korzystać z opieki wytchnieniowej.
Opieka wytchnieniowa – co to za program i do kogo jest skierowany?
Opieka wytchnieniowa to forma pomocy dla osób, które zajmują się osobami niepełnosprawnymi. Program adresowany jest do członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osobami posiadającymi orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, którzy wymagają usług opieki wytchnieniowej. Polega ona na tym, że na czas nieobecności opiekuna osoba niepełnosprawna zostaje pod opieką innej osoby. To pozwala opiekunowi na chwilę oddechu i czas wolny dla siebie. Usługa opieki wytchnieniowej może służyć również okresowemu zabezpieczeniu potrzeb osoby niepełnosprawnej w sytuacji nagłej. To taka sytuacja, gdy opiekun z nagłego powodu nie może wykonywać swoich obowiązków.
Jak skorzystać z opieki wytchnieniowej?
Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, należy skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej ze względu na miejsce zamieszkania. Wiele ośrodków oferuje możliwość korzystania z usług przez kilka dni lub nawet tygodni w miesiącu. W celu rzetelnej kwalifikacji uczestników Programu został wprowadzony pomiar ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakresu niezbędnego wsparcia. Ocena ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakres niezbędnego wsparcia jest dokonywana na podstawie danych zawartych w Karcie pomiaru niezależności funkcjonalnej wg zmodyfikowanych kryteriów oceny – Skali FIM. Taką kartę wypełnia lekarz rodzinny/lekarz rehabilitacji medycznej/ fizjoterapeuta/pielęgniarka. Jeśli wynik takiego badania wyniesie od 18 do 75 punktów (wg zmodyfikowanej punktacji), wówczas usługa opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności powinna trafić do członka rodziny lub opiekuna sprawującego bezpośrednią opiekę nad taką osobą niepełnosprawną.
Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną
Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną w danym roku kalendarzowym wynosi nie więcej niż:
240 godzin dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu dziennego; oraz
14 dni dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu całodobowego.
Formy realizacji programu opieki wytchnieniowej
Pierwsza forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu dziennego. Ma miejsce w:
miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej,
ośrodku wsparcia,
innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
domu pomocy społecznej.
Druga forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu całodobowego i ma miejsce w:
innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
domu pomocy społecznej.
Czas wolny dla opiekuna – dlaczego jest tak ważny?
Codzienna praca opiekuna to ciągły stres i zmęczenie. Czas wolny dla opiekuna osoby niepełnosprawnej jest niezwykle ważny dla zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Opiekunowie osób niepełnosprawnych często poświęcają cały swój czas i energię na opiekę nad bliskimi, a czasami zapominają o sobie. Dlatego też, dobrze zorganizowany czas wolny może być kluczowy dla zachowania równowagi i sił witalnych.
Opieka wytchnieniowa to ważna forma pomocy dla osób zajmujących się osobami niepełnosprawnymi. Dzięki temu opiekunowie mogą odpocząć i nabrać sił do dalszej pracy. Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, warto skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej oraz wybrać odpowiedniego zastępcę na czas nieobecności.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1787 ze zm.)
Opieka nad osobą długotrwale unieruchomioną w domu to wyzwanie fizyczne i psychiczne, wymaga odpowiedniego przygotowania i sporej wiedzy.
Dzisiaj przedstawimy Państwu 5 przydatnych sprzętów i wyrobów medycznych, które ułatwią codzienne funkcjonowanie zarówno pacjentowi, jak i jego opiekunowi. Omówimy zalety rzeczy, które w takiej sytuacji są wskazane i bezsprzecznie niezastąpione, mianowicie:
Materac przeciwodleżynowy to elementarny produkt jaki powinien znaleźć się na wyposażeniu łóżka osoby leżącej co najmniej 15 godzin na dobę. Jego podstawową funkcją jest zmniejszenie ucisku i poprawa cyrkulacji krwi, co zapobiega powstawaniu odleżyn. Dokonując wyboru tego rodzaju specjalistycznego materaca należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, przede wszystkim ilość godzin jakie spędza w pozycji leżącej oraz jego budowę ciała i wagę. W asortymencie Winncare znajdziecie Państwo materace piankowe ( z lateksu, piany poliuretanowej oraz pianki wiskoelastycznej ) oraz zmiennociśnieniowe. Chcąc zakupić materac przeciwodleżynowy, skonsultuj się najpierw w lekarzem prowadzącym, fizjoterapeutą lub pielęgniarką. Tylko profesjonalista fachowo oceni stan chorego i dobierze najlepszy rodzaj materaca.
Pozycjonery mają szerokie zastosowanie w opiece domowej. Służą do odciążania okolic kości kręgosłupa, lędźwi, bioder, a także utrzymania alternatywnej pozycji półleżącej pod kątem 30 stopni. Są niezastąpione w profilaktyce przeciwodleżynowej, przynoszą również ulgę w bólu stawów, mięśni oraz kręgosłupa. Najlepsze efekty można osiągnąć, stosując zestawy poduszek w odpowiedniej konfiguracji.
Wyrobami medycznymi godnymi polecenia są także poduszki pneumatyczne, które zapewniają wysoki komfort pacjentowi z wysokim ryzykiem powstawania odleżyn i przebywającym na wózku inwalidzkim przez 8-10 godzin na dobę. Poduszka pneumatyczna dba o rozkład ciśnienia oraz minimalizuje nacisk na tkanki i skórę. Dla pacjentów z problemami z zachowaniem równowagi ciała warto wybrać poduszkę dwukomorową z indywidualnie dopasowującymi się kieszeniami teleskopowymi, np. dwukomorowy model Kineris®.
Pozycjonery i poduszki przeciwodleżynowe potrafią służyć przez wiele lat, dlatego warto wziąć pod uwagę jakość ich wykonania. Wyroby Winncare zawsze cechują się najwyższą jakością wykonania i najlepszymi zastosowanymi w produkcji materiałami. Są odporne na działanie grzybów, pleśni oraz bakterii i mają właściwości antypoślizgowe.
Pacjent chora leżący w domu powinien posiadać łóżko rehabilitacyjne. Model z regulacją wysokości i oparcia stanowi ogromne wsparcie nie tylko dla pacjenta, ale także dla jego opiekuna i fizjoterapeuty. Najważniejsze elementy w jakie powinno być wyposażone łóżko rehabilitacyjne to:
wysięgnik nad łóżkiem – umożliwia pacjentowi samopionizację,
barierki po jednej i drugiej stronie łóżka – umożliwiają chwyt i obrót na bok,
regulacja wysokości łóżka – pomaga pacjentowi bezpiecznie zejść z łóżka, a opiekunowi bezpiecznie przenieść chorego na podnośnik. Dodatkowo pomaga opiekunowi w czynnościach pielęgnacyjnych, dostosowując wysokość łóżka tak, aby nie nadwyrężać kręgosłupa (np. poprzez schylanie się);
możliwość uniesienia oparcia – to bardzo ważny czynnik, który wpływa pozytywnie na wydolność krążeniową i oddechową;
kółka – ułatwiają mobilność i umożliwiają dowolne ustawienie łóżka w pomieszczeniu;
Wybierając łóżko rehabilitacyjne, warto zwrócić uwagę nie tylko na funkcje, ale i na jego wygląd. Surowa, stalowa konstrukcja kojarząca się ze szpitalem może wpływać negatywnie na samopoczucie pacjenta, szczególnie gdy korzysta z łóżka na stałe. Wygląd łóżka odgrywa ogromną rolę także, gdy pacjentem jest dziecko.
Każdy, kto opiekuje się osobą niesamodzielną, wie, jak bardzo przydaje się podnośnik w codziennym funkcjonowaniu. Usprawnia przenoszenie i podnoszenie chorego, zapewniając mu bezpieczeństwo i poczucie godności, a także odciąża opiekuna.
– Każdy z nas ma tylko jeden kręgosłup i naprawdę musimy o niego dbać. To, że dzisiaj nie mamy problemu z dźwiganiem, nie oznacza, że za 2-3 lata to się nie zmieni. – mówi Gabriel Kolasa, przedstawiciel handlowy Winncare Polska. Dlatego opiekun osoby leżącej powinien przemyśleć zakup podnośnika. W przeciwnym razie istnieje ogromne ryzyko, że za jakiś czas sam będzie potrzebował fizjoterapii.
Na rynku są dostępne dwa rodzaje podnośników: podnośnik jezdny oraz podnośnik sufitowy. Niektóre modele, jak Solar 185, są wyposażone w elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V, co poprawia stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.
Podnośnik sufitowy także zapewnia komfort pracy opiekunowi, a pacjentowi bezpieczne i wygodne przemieszczanie się. Dzięki temu, że jest zamontowany (szyny ścienne, prowadnice sufitowe) zajmuje o wiele mniej miejsca. Więcej na temat podnośników sufitowych oraz ich właściwościach dowiesz się z tego artykułu: Podnośnik jezdny czy sufitowy? Co wybrać?
– Przygotowanie pomieszczeń jest jedynym zadaniem klienta. Wszystkie obliczenia, szkice i plany montażu leżą po stronie przedstawiciela firmy- wyjaśnia Gabriel Kolasa.
W domu czy mieszkaniu warunkiem bezproblemowego i komfortowego korzystania z tego typu sprzętu jest odpowiedni prysznic (bez brodzika). Winncare stworzył fotel Triton Dual, który zajmuje bardzo mało miejsca i jest przeznaczony do niewielkich łazienek. To jeden z najważniejszych sprzętów, które powinny znaleźć się na wyposażeniu osoby długotrwale unieruchomionej i stanowi techniczną pomoc w opiece nad pacjentem zwłaszcza, kiedy zajmuje się nim tylko jeden opiekun.
Pamiętaj, aby wybrany przez Ciebie model miał ramę wykonaną ze stali nierdzewnej, która jest odporna na negatywne działanie wody i wilgoci. Dla zwiększenia komfortu podopiecznego siedzisko i podłokietniki powinny być wykonane z miękkiego syntetycznego materiału. Dzięki temu krzesło toaletowo-kąpielowe będzie służyć przez długi czas.
Elektryczne nachylenie siedziska i regulowane oparcie fotela Triton Dual ułatwia użytkownikowi znalezienie najbardziej wygodnej pozycji siedzącej.
Opieka nad osobą leżącą w domu: uzyskaj dofinansowanie do zakupu sprzętu!
Warto wiedzieć, że osoby prywatne mogą starać się o dofinansowanie na zakup sprzętu z PCPR, MOPSu i różnych fundacji. Korzystając z dofinansowania w celu likwidacji barier technicznych lub architektonicznych, można otrzymać wsparcie o wysokości nawet 95%! Jeśli planujesz zakup materaca przeciwodleżynowego, poproś lekarza o wypisanie zlecenia, dzięki któremu możesz otrzymać refundację z NFZ. W tym artykule szczegółowo opisaliśmy, jak otrzymać dofinansowanie.
– W przypadku montażu podnośnika sufitowego wszystkie formalności załatwiają przedstawiciele Winncare Polska. Oczywiście, wszystko jest zależne od źródła finansowania, np. dofinansowania z PCPR lub MOPSu. Czasami wystarczy tydzień, aby pacjent miał zamontowany system podsufitowy u siebie w domu. – mówi Dariusz Olipra, kierownik działu sprzedaży Winncare Polska – Najczęściej spotykamy się z pozytywnymi reakcjami zarówno pacjenta, jak i opiekuna. Wtedy montaż systemu podsufitowego w następnych pomieszczeniach jest kwestią czasu. Szczerze mówiąc, jeszcze nie miałem klienta, który byłby niezadowolony z Luny.
Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.
Opieka nad osobą starszą lub ciężko chorą może być trudna i wyczerpująca psychicznie i fizycznie. Omówimy dzisiaj sposoby oraz odpowiedni sprzęt które sprawią, że opieka nad osobami niesamodzielnymi w domu stanie się znacznie łatwiejsza. Z dzisiejszego artykułu dowiecie się Państwo o:
rodzajach fachowej pomocy w opiece nad osobą niesamodzielną;
specjalistycznych placówkach świadczących taką pomoc;
najważniejszych sprzętach ułatwiających funkcjonowanie pacjenta i opiekuna.
Rodzaje fachowej pomocy w opiece nad osobą niesamodzielną
Dokonując wyboru określonej formy opieki powinniśmy uwzględnić możliwości najbliższych pacjentowi osób – zarówno te finansowe, jak i czasowe. W zależności od rodzaju schorzenia czy niepełnosprawności, mamy do wyboru: opiekę domową, wsparcie pielęgniarki rodzinnej a także zapewnienie całodobowego wsparcia w domu opieki.
Specjalistyczna pomoc świadczona przez pielęgniarkę
To zdecydowanie kosztowna opcja, ale oferujemy osobie starszej profesjonalną opiekę i specjalistyczne wsparcie również w nagłych wypadkach. Pielęgniarka nie ma uprawnień lekarza, ale może wykonywać niektóre zabiegi medyczne, takie jak wykonywanie zastrzyków, zmiana opatrunków, podawanie leków.
Zatrudnienie fachowej opiekunki
Alternatywnym rozwiązaniem może być zatrudnienie opiekunki, która posiada doświadczenie w opiece nad osobami starszymi i może sprawować tę opiekę przez kilka godzin dziennie lub całodobowo. Głównym zadanie takiej osoby jest aktywizowanie pacjenta oraz takie organizowanie mu czasu, posiłków i zajęć, by pomagać podopiecznemu zachować zdrowie na dłużej. Opiekunka osób starszych nie ma takich samych uprawnień, co pielęgniarka – nie może dawkować leków czy wykonywać żadnych medycznych zabiegów. Wie jednak, jak odpowiednio zaopiekować się seniorem, borykającym się ze schorzeniami i trudnościami w poruszaniu się.
Opieka pielęgniarki świadczona w ramach umowy z NFZ
Pielęgniarka rodzinna podpisuje umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, więc praca przez nią świadczona jest bez dodatkowego obciążenia budżetu chorego i jego bliskich. Pielęgniarka rodzinna (środowiskowa) to osoba profesjonalnie przygotowana do prowadzenia czynności opiekuńczych. Oznacza to, że ukończyła kurs lub studia z zakresu pielęgniarstwa rodzinnego i posiada odpowiednie doświadczenie. Może ona świadczyć opiekę pielęgnacyjną, diagnostyczną, leczniczą oraz rehabilitacyjną. Prawo do skorzystania z takiej formy wsparcia mają osoby niesamodzielnie lub obłożnie chore, wymagające wykonywania specjalistycznych czynności, jak zmiana opatrunku czy regularne zastrzyki. By uzyskać pomoc pielęgniarki środowiskowej, pacjent powinien zadeklarować wybór lekarza pierwszego kontaktu. Niezbędne jest także złożenie deklaracji wyboru pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Dokumenty do wypełnienia znajdują się na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia.
Opieka długoterminowa
Osoba obłożnie chora, nie wymagająca pobytu w szpitalu, ale potrzebująca systematycznej opieki, może zostać zakwalifikowany do pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Dotyczy to najczęściej osób, które przez ponad 2 tygodnie wymagają takich świadczeń, jak: kroplowy wlew dożylny, zabiegi pielęgnacyjno-lecznicze w stomii, przetoce, odleżynach; karmienie przez zgłębnik i przez przetokę, płukanie pęcherza moczowego, pielęgnacja związana z rurką tracheotomijną, zakładanie i usuwanie cewnika. W zakwalifikowaniu chorej osoby do objęcia opieką pomoże pacjentowi lekarz pierwszego kontaktu oraz pielęgniarka środowiskowa.
Prywatny dom opieki
Ogromną zaletą prywatnych domów opieki jest zapewniona regularna kontrola stanu zdrowia. Badania przeprowadzane są na bieżąco, natychmiastowa jest również interwencja w razie problemów występujących np. w środku nocy. Jeżeli bliskie osoby seniora nie są w stanie zapewnić mu pełnego, całodobowego wsparcia, jakiego potrzebuje, to może okazać się dobrym rozwiązaniem. Taka instytucja zatrudnia specjalistów – lekarzy, pielęgniarki, psychologów – którzy są w stanie zaoferować pacjentowi profesjonalną opiekę, również w sytuacji, gdy schorzenia pogłębiają się lub pojawiają się nowe, na przykład demencja czy depresja. Choroby te nie zawsze są dostatecznie wcześnie wykrywane, a osoby starsze, które dotykają niepełnosprawności, są szczególnie na nie narażone.
Wykwalifikowana kadra to jednak nie wszystko. Prywatne domy opieki inwestują w profesjonalny sprzęt, który umożliwia transport osób niesamodzielnych, również z dużą nadwagą. Pozwala to na prowadzenie regularnych zajęć rehabilitacyjnych, kontakt z innymi osobami w placówce, podejmowanie czynności pielęgnacyjnych. Krótko mówiąc, podopieczny nie jest unieruchomiony w łóżku.
Niewątpliwie zaletą prywatnych domów opieki jest także obecność innych pacjentów, umożliwiająca socjalizowanie się seniorów. Wpływa to pozytywnie zarówno na ich psychikę, jak i zdrowie.
Dom Pomocy Społecznej
Seniorowi, który wymaga opieki całodobowej lub nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej (DPS). Z zasady, taki DPS powinien znajdować się w miejscowości zamieszkiwanej przez osobę starszą, chyba że czas oczekiwania na przydzielenie miejsca wynosi ponad 3 miesiące. Wówczas pacjent kierowany jest – za swoją zgodą lub zgodą opiekuna prawnego – do innej, najbliższej placówki.
Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Sposób jego funkcjonowania musi także uwzględniać wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców.
Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Więcej informacji o kosztach utrzymania i kryteriach dochodowych, związanych z opieką w DPS-ie, znajduje się na stronie Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.
Dom Dziennego Pobytu
Ciekawym rozwiązaniem są Domy Dziennego Pobytu, odpowiedzialne za organizowanie czasu i aktywizowanie seniorów niezatrudnionych, przebywających na emeryturze lub rencie oraz osób niepełnosprawnych, niezdolnych do pracy.
Najważniejsze cele takiej placówki to aktywizacja społeczna oraz zaspokajanie potrzeb towarzyskich i kulturalnych. To także organizowanie zajęć służących utrzymaniu sprawności psychofizycznej i zapewnienie całodziennego wyżywienia. Podstawą do korzystania z usług Domu Dziennego Pobytu jest decyzja administracyjna wydana w oparciu o rodzinny wywiad środowiskowy. Opłatę za pobyt określa się na poziomie kosztów wyżywienia, odpowiadających kwocie stawki żywieniowej.
Z ofertą Dziennych Domów Pobytu w całej Polsce można zapoznać się na stronie Domy Seniora. Wiele domów opieki posiada oddzielną salę gimnastyczną, świetlicę, salę do terapii zajęciowej. Warto upewnić się, że senior będzie mógł brać udział w zajęciach, mimo niepełnosprawności lub schorzeń utrudniających samodzielne funkcjonowanie.
Sprzęty i urządzenia polecane osobom niesamodzielnym
Profesjonalne sprzęty w znaczący sposób ułatwią i odciążą one pracę osoby która zajmuje się pacjentem. Sprawią również, że codzienne czynności osoby niepełnosprawnej będą zdecydowanie bardziej komfortowe. Najważniejsze to:
Łóżko rehabilitacyjne, które zapewni odpowiedni komfort. Powinno posiadać barierki, zabezpieczające pacjenta przed wypadnięciem oraz regulację wysokości, pozwalającą na przybranie wygodnej pozycji, zarówno w nocy, jak i w ciągu dnia. Kółka przymocowane do łóżka zapewniają mobilność, a wysięgnik nad łóżkiem – samodzielną pionizację.
Materac przeciwodleżynowy zmiennociśnieniowy, zalecany u osób unieruchomionych. Jest on wyposażony w specjalną pompę, która tłoczy powietrze do wewnątrz materaca, zmieniając regularnie nacisk na poszczególne punkty ciała. Zapobiega w ten sposób powstawaniu odleżyn, które mogą przerodzić się w uciążliwe i bolesne rany.
Poduszki pozycjonujące, które umożliwiają utrzymanie zalecanej pozycji, odciążając jednocześnie określone części ciała i zapobiegając powstawaniu odleżyn.
Podnośniki jezdne i sufitowe są niezastąpionym urządzeniem wspierającym osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunów w codziennym funkcjonowaniu. Usprawniają czynności przenoszenia i podnoszenia chorego, zapewniając mu komfort, bezpieczeństwo i poczucie godności, a także odciążają opiekuna. Dodatkowo, można na nie dostać dofinansowanie. .
Pamiętajmy aby przed umieszczeniem bliskiej osoby w jakiejkolwiek instytucji zorientować się, z jakich rozwiązań korzysta dana placówka. To bardzo ważne aby pacjent mógł swobodnie uczestniczyć w zajęciach i terapiach, korzystać z rehabilitacji czy otrzymywać rzetelną opiekę higieniczną. Podamy Państwu przykład gdzie podnośnik sufitowy Luna zmienił codzienną pracę i funkcjonowanie ośrodków, które zdecydowały się na ich wykorzystanie. Zachęcamy do zapoznania się ze wpisem: Podnośnik sufitowy Luna w domach opieki społecznej.
Odleżyny to poważne, bolesne i trudno gojące się rany, więc w trakcie czynności pielęgnacyjnych pamiętajmy jak istotne jest by oglądać skórę pacjenta, w szczególności miejsca narażone na ich powstawanie. Przybliżymy dzisiaj Państwu najważniejsze informacje na temat odleżyn, w szczególności:
Najpopularniejsze skale oceny ryzyka rozwoju odleżyn;
Stopnie zaawansowania rozwoju odleżyn;
Fazy gojenia;
Sposoby ich leczenia.
Skale oceny ryzyka rozwoju odleżyn
Opiekując się osobą unieruchomioną na pewno spotkaliście się Państwo ze skalami oceny ryzyka rozwoju odleżyn. Mają wspólny cel, mianowicie pomagają ocenić stan pacjenta, usunąć czynniki ryzyka (jeśli to możliwe) i wdrożyć działania profilaktyczne. Do najpopularniejszych należą:
Skala Norton– opracowana w 1975 r. przez Doreen Norton, pielęgniarkę geriatryczną. Skala jest prosta i polega na ocenie od 1 do 4 pięć czynników: stan fizyczny pacjenta, stan świadomości, aktywność, możliwość samodzielnego zmieniania pozycji, sprawność zwieraczy odbytu i cewki moczowej. Wynik poniżej 14 punktów wskazuje na ryzyko wystąpienia odleżyn. Im niższy wynik, tym wyższe zagrożenie.
Skala Waterflow– o wiele bardziej szczegółowy system klasyfikacji. Polega na ocenie wielu czynników ryzyka podzielonych na 10 kategorii: budowa ciała (0-3 pkt), stan skóry (0-3 pkt), płeć i wiek (1-5 pkt), trzymanie moczu i stolca (0-3 pkt), mobilność (0-5 pkt), apetyt (0-5 pkt), odżywienie komórkowe (1-8 pkt), choroby towarzyszące (4-6 pkt), urazy i przebyte zabiegi (5 pkt), przyjmowane leki (4 pkt za każdy). Wynik równy lub wyższy niż 10 pkt to stan alarmowy, równy lub wyższy niż 15 pkt stanowi zagrożenie, zaś wynik równy lub wyższy niż 20 pkt wskazuje na bardzo wysokie ryzyko odleżyn.
Skala Bradena – tę skalę stosujemy w Winncare, dopasowując materac do wysokości ryzyka wystąpienia odleżyn. W skali Bradena oceniamy 6 czynników ryzyka (percepcja, wilgotność, mobilność, aktywność, stan odżywienia, tarcie i siły ściskania) w 4-stopniowej skali. Zagrożenie wystąpienia odleżyn wzrasta, gdy wynik pacjenta wynosi poniżej 16 punktów.
Skala Braden
Niestety nie zawsze działania profilaktyczne i wiedza o ryzyku wystąpienia odleżyn pomagają w ich uniknięciu. Wtedy warto wiedzieć, w jakim stopniu zaawansowania znajdują się rany.
Stopnie zaawansowania odleżyn
Ocena stadium rozwoju odleżyny odgrywa ogromną rolę w jej leczeniu. Dzięki prawidłowemu rozpoznaniu pielęgniarka, lekarz prowadzący lub fizjoterapeuta doradzi, które preparaty i opatrunki będą najbardziej skuteczne oraz jakie działania można wprowadzić, aby uniemożliwić powiększanie się urazu. Pozwala także na późniejszą weryfikację skuteczności leczenia.
Rozwój rany możemy określić, np. na podstawie jej barwy (różowa, czerwona, żółta, czarna), jednak najpopularniejszymi metodami są system klasyfikacji EUPAP/NPUAP oraz skala Torrance’a
Zgodnie z międzynarodowym systemem klasyfikacji opracowanym przez EPUAP (European Pressure Ulcer Advisory – Europejski Panel Doradczy ds. Odleżyn) i NPUAP (American National Pressure Ulcer Advisory Panel) rozwój odleżyny mierzymy w 4-stopniowej skali.
I stopień – Nieblednący rumień.Na skórze, szczególnie w miejscu wyniosłości kostnej, pojawia się zaczerwienienie, które nie blednie i może sprawiać ból pacjentowi. Skóra może być także cieplejsza/chłodniejsza albo twardsza / bardziej miękka od sąsiadującej tkanki.
II stopień – Zmniejszona grubość. Dochodzi do częściowej utraty grubości skóry właściwej. Zaczerwienienie zmienia się w otwarte, płytkie owrzodzenie z różowoczerwonym dnem lub pęcherze z płynem surowiczym lub surowiczo-krwistym. Tkanka martwicza wilgotna jeszcze nie występuje. Uwaga na pomyłki! Rana może przypominać uraz, podrażnienie, macerację naskórka.
III stopień – Pełna utrata grubości skóry. Widać postępującą utratę grubości skóry właściwej, co prowadzi do odsłonięcia podskórnej tkanki tłuszczowej. Głębokość rany zależy od jej umiejscowienia (im grubsza tkanka tłuszczowa, tym głębsza rana). Na tym etapie może już wystąpić tkanka martwicza wilgotna oraz podminowanie i tunelowanie rany.
IV stopień – Pełna utrata grubości tkanki. Ostatni stopień to pełny zanik grubości tkanki. Rana jest tak zaawansowana, że odsłania kości, mięśnie lub ścięgna, które są także wyczuwalne w trakcie dotyku. Istnieje ryzyko zapalenia szpiku lub kości. Może wystąpić oddzielająca się tkanka martwicza lub strup. Często dochodzi do podminowania i tunelowania rany.
Klasyfikacja odleżyn w skali Torrance’a
I stopień – Zaczerwienienie, które blednie pod wpływem ucisku palcem. Nie doszło do uszkodzenia mikrokrążenia.
II stopień – Zaczerwienienie nie blednie pod wpływem ucisku, co oznacza, że doszło do uszkodzenia mikrokrążenia. Na skórze pojawia się płytkie, otwarte owrzodzenie. Mogą pojawić się pęcherze i podrażnienia naskórka, a podczas dotykania pacjent odczuwa ból.
III stopień – Uszkodzenie wszystkich warstw skóry. Na dnie rany widać czerwoną ziarninę lub rozpadające się tkanki. Brzeg rany jest otoczony przez rumień i obrzęk.
IV stopień – Uszkodzenie skóry i tkanki podskórnej. Na dnie rany może występować czarna martwica, a brzeg rany jest wyraźnie widoczny.
V stopień – Martwica obejmuje także mięśnie, stawy lub kości. Ranę wypełniają czarnobrązowe, rozpadające się tkanki.
Na odleżyny są narażone osoby unieruchomione, ogromnym wsparciem chorych poruszających się na wózku jest poduszka KINERIS®
Etapy gojenia odleżyn
Niestety, im bardziej zaawansowany stopień rozwoju rany, tym trudniejszy i dłuższy jest proces jej regeneracji, dlatego odleżyny wymagają szybkiej reakcji i wdrożenia leczenia. Warto znać jego przebieg, aby monitorować, czy podjęte działania przynoszą oczekiwany skutek. Wyróżniamy 3 fazy gojenia odleżyny:
Faza wysiękowa lub zapalna – Wokół rany powstaje obrzęk lub zaczerwienienie spowodowane poprawą ukrwienia miejsca uszkodzenia. Rana zaczyna się oczyszczać i usuwać zniszczone tkanki. Produkowany wysięk świadczy o procesie zapalnym. Jest naturalną reakcją organizmu i wspomaga leczenie owrzodzenia.
Faza proliferacji lub ziarninowania – W drugim etapie gojenia się rany wysięku jest coraz mniej, za to przybywa ziarniny. Tkanka łączna stopniowo rozrasta się, naprawiając uszkodzenia. Na powierzchni rany powstaje nowy naskórek.
Fraza dojrzewania lub naskórkowania – Najdłuższy etap regeneracji skóry, który może trwać od paru tygodni do nawet kilku lat. Rana goi się, zaczynając od brzegu, i stopniowo narasta nowo powstającym naskórkiem. Blizna powoli blednie. Naskórek staje się bardziej wytrzymały i różowy.
W celu leczenia odleżyn należy stosować specjalistyczne opatrunki (dostosowane do miejsca występowania i stopnia zaawansowania owrzodzenia), kremy i środki pielęgnacyjne, które przyspieszają gojenie się ran.
Pamiętajmy również aby zadbać o dietę pacjenta bogatą w witaminy oraz składniki mineralne wspomagające regenerację skóry. Zaopatrzmy chorego w materac przeciwodleżynowy, specjalistyczne poduszki i pozycjonery. Podsumowując najważniejsza jest profilaktyka, która uniemożliwia ich rozwój.
Opiekując się osobą unieruchomioną nie zapominajmy o działaniach poprawiających krążenie: częstych zmianach pozycji, lekkich masażach i oklepywaniu. W trakcie czynności pielęgnacyjnych oglądajmy skórę pacjenta, w szczególności miejsca narażone na odleżyny. Jeśli zauważymy podejrzane zaczerwienienie należy niezwłocznie poinformować o tym pielęgniarkę, lekarza prowadzącego lub fizjoterapeutę. Odleżyny to poważne, bolesne i trudno gojące się rany, dlatego tak istotne jest stosowanie się do zaleceń specjalisty. Leczenie ich na własną rękę może przynieść więcej szkody niż pożytku!
Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie należy na jego podstawie stawiać samodzielnej diagnozy, nie posiadając wiedzy ani wykształcenia medycznego.
Dzięki temu może działać prawidłowo, a my przy okazji możemy zbierać informacje do celów analitycznych, reklamowych i społecznościowych. Spokojnie - nikomu obcemu ich nie pokażemy. Ale jeśli chcesz, możesz je wyłączyć wybierając zakładki po lewej stronie.
Ściśle niezbędne ciasteczka
Niezbędne ciasteczka powinny być zawsze włączone, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje dotyczące ustawień ciasteczek.
Jeśli wyłączysz to ciasteczko, nie będziemy mogli zapisać twoich preferencji. Oznacza to, że za każdym razem, gdy odwiedzasz tę stronę, musisz ponownie włączyć lub wyłączyć ciasteczka.
Google Analytics
Korzystamy z Google Analytics. Nie tak często, jakbyśmy chcieli, ale korzystamy. Pomaga to nam analizować i lepiej dostosować stronę do komfortowego przeglądania.
Dlatego bylibyśmy wdzięczni, gdyby ta opcja pozostała nadal włączona.
Najpierw włącz ściśle niezbędne ciasteczka, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje!
