Rodzaje i zalety podnośników Winncare

Winncare to producent urządzeń medycznych na skalę globalną, a dzięki doskonałej jakości i profesjonalnemu podejściu zaufało nam już wielu klientów instytucjonalnych ale również indywidualnych. Podnośniki zarówno sufitowe jak i jezdne, dają większe poczucie bezpieczeństwa pacjentom przy ich przenoszeniu, zaś ich zastosowanie przynosi znaczącą ulgę w pracy ich opiekunów. W rezultacie użycie ich ułatwia i zwiększa komfort pracy opiekunów, pielęgniarek i pracowników medycznych. Przybliżymy dzisiaj Państwu informacje na temat:

  • przeznaczenia podnośników;
  • ich rodzajów;
  • zalet podnośników;
  • oraz na co zwrócić uwagę przy wyborze odpowiedniego podnośnika.

Przeznaczenie podnośników

Podnośniki sufitowe, jezdne, basenowe czy wannowe to urządzenia przeznaczone dla osób:

  • które są częściowo bądź całkowicie unieruchomione i poruszają się na wózku inwalidzkim,
  • po amputacji bądź z deformacjami kończyn,
  • z dolegliwościami wywołującymi sztywność i uszkodzenia stawów,
  • dotkniętych chorobami układu krążeniowego,
  • w podeszłym wieku.

Podział podnośników

W zależności od przeznaczenia i funkcjonalności, podnośniki dla osób niepełnosprawnych dzielimy na stacjonarne i mobilne.

Podnośniki stacjonarne, jak sama nazwa wskazuje, to urządzenia mocowane na stałe w pobliżu łóżka pacjenta, zwykle do ściany, podłogi lub sufitu. Tego typu podnośniki służą głównie do podnoszenia pacjenta z łóżka i przenoszenia go np. na krzesło czy wózek inwalidzki. W opozycji do stacjonarnych – podnośniki mobilne można natomiast wykorzystywać na różne sposoby. Godnym uwagi jest fakt, że można je dowolnie przemieszczać, ponieważ nie mocuje się ich na stałe. Podnośniki mobilne są niezależne, dlatego świetnie sprawdzają się w sytuacjach, kiedy trzeba przenieść osobę leżącą w inne miejsce, np. do łazienki. Są one zdecydowanie bardziej funkcjonalne.

 

Rodzaje podnośników mobilnych

 

  • podnośniki jezdne,
  • basenowe,
  • podnośniki wannowe,
  • podnośniki sufitowe.

Zalety podnośników jezdnych

Podnośniki jezdne stanowią najbardziej popularną grupę wśród tych urządzeń. umożliwiają przenoszenie osoby niepełnosprawnej bez użycia siły i są tańsze od podnośników sufitowych. Wspomaganie się takim sprzętem znacznie ułatwia pracę osobie opiekującej się pacjentem i eliminuje problemy zdrowotne, które wynikają z konieczności jego podnoszenia. Dla przykładu zakres pracy podnośnika Solar 185 pozwala na podnoszenie pacjenta ważącego do 185 kg bezpośrednio z podłogi. Obsługa podnośników jezdnych jest bardzo łatwa i nie wymaga specjalnych szkoleń. Sterujemy nimi za pomocą pilota. Natomiast elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V poprawia to stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.

                
           
Podstawa jezdna w modelach Winncare jest tak zaprojektowana, aby ułatwić dojazd do fotela, krzesła czy wózka inwalidzkiego, a jednocześnie umożliwić swobodny przejazd między pomieszczeniami. Kompaktowy rozmiar, pojemny akumulator i proste sterowanie to jego główne zalety. Sprawiają że jest to sprzęt odpowiedni zarówno do placówek medycznych jak i opieki domowej.

Podnośnik wannowy

Wychodząc naprzeciw największym oczekiwaniom wszystkich pacjentów, w celu umożliwienia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie prezentujemy podnośnik wannowy. Przede wszystkim jest on idealnym rozwiązaniem dla osób, które nie są w stanie samodzielnie wejść i wyjść z wanny.  Archimedes to podnośnik montowany w wannie pacjenta.   Za pomocą wodoodpornego pilota można z łatwością opuszczać i podnosić pacjenta. Umożliwia osobom starszym oraz  niepełnosprawnym kąpiele, które pomagają zredukować ból oraz poprawiają ich ogólne samopoczucie.

kąpiel pacjenta
                     Podnośnik wannowy Archimedes

 

Podnośnik basenowy

Dla osób z ograniczoną mobilnością, które lubią korzystać z basenów mamy w ofercie podnośnik basenowy POOL E-185® . Podnośnik ten zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i wygodę użytkowania na pływalniach krytych oraz odkrytych. Wyposażyliśmy go w specjalne nosze lub krzesło do użytku w basenie. Urządzenie POOL E-185® posiada akumulator z wskaźnikiem ładowania, przyciskiem zatrzymania oraz awaryjnym opuszczanie elektryczne. Ma dwie podstawy obrotowe: do osadzenia w betonie oraz do przykręcenia bezpośrednio do podłoża. Jest odpowiedni dla pacjentów ważących do 185 kg.

Podnośnik basenowy POOL E-185®

Zalety podnośnika sufitowego

Z całą pewnością największą zaletą podnośnika sufitowego LUNA jest odciążenie codziennej pracy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Opatentowane haki na podwieszkach pozwalają na ich prosty i bezpieczny sposób mocowania. W rezultacie osoba z niepełnosprawnością, która posiada sprawne kończyny górne, jest w stanie nawet sama z podnośnika LUNA korzystać i przemieszczać się z łóżka na wózek czy też do innego pomieszczenia. Jest urządzeniem, które doskonale sprawdza się w pionizacji i rehabilitacji chodu. W konsekwencji pozwala na lepszą organizację dnia oraz oszczędność czasu i pieniędzy. Sterowanie pilotem, ręczny system awaryjnego opuszczania, ochrona przed zachlapaniem na poziomie IPX4 to atuty które wyróżniają LUNĘ wśród podobnych urządzeń dostępnych na rynku, umożliwiając bezpieczne korzystanie w łazienkach i pokojach kąpielowych.

 

https://www.youtube.com/watch?v=uPPKvn-UOCA

 

Na co warto zwrócić uwagę przed zakupem podnośnika?

Decydując się na zakup podnośnika dla osób niepełnosprawnych należy uwzględnić kilka istotnych elementów. Warto zastanowić się do jakich czynności podnośnik będzie wykorzystywany i czy:

  • w pomieszczeniu, w którym ma być zamontowany podnośnik, można wydzielić miejsce do montażu platformy podnośnika,
  •  można zamontować szyny dla podnośnika sufitowego,
  •  mamy odpowiednią ilość miejsca na manewry podnośnikiem jezdnym.

Przy wyborze podnośnika jezdnego, powinniśmy zwrócić uwagę między innymi na zastosowane nosidło i materiał z jakiego został wykonany. Oprócz tego czy nosidło będzie komfortowe w użyciu – czy posiada podparcie na głowę, czy wykonano go z materiałów wysokiej jakości. Materiał z jakiego są wykonane podwieszki Winncare to poliester, ponieważ charakteryzuje się on dużą wytrzymałością oraz jest łatwy w utrzymaniu czystości. Siatka poliestrowa wykorzystywana w przypadku podwieszek kąpielowych jest idealna do kąpieli i bardzo szybko wysycha. Dlatego większość naszych chust posiada bezpieczne obciążenie maksymalne do 275 kg, zaś na wszystkie udzielamy 2 lat gwarancji.

Więcej na temat rodzajów nosideł przeczytasz w naszym odrębnym artykule Wybieramy podwieszkę Winncare

Produkowane przez nas urządzenia wyróżniają się najwyższą jakością. Są także zgodne z wymaganymi normami, przepisami i wytycznymi, dotyczącymi produktów o charakterze medycznym. Wszystkie produkty posiadają wymagane certyfikaty. Dzięki temu zyskujemy pewność, że dane urządzenia i produkty są bezpieczne. Aby wybrać odpowiedni podnośnik warto zasięgnąć opinii fachowca w tej dziedzinie. Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.

Zastosowanie materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych

 

Pacjent unieruchomiony często nie ma możliwości samodzielnej zmiany pozycji ułożenia ciała. Powoduje to powstawanie odleżyn, trudno gojących się uszkodzeń i martwicy tkanek spowodowanych długotrwałym uciskiem. W celu pomocy opiekunom w zmianie pozycji ułożenia ciała chorych osób, został stworzony materac zmiennociśnieniowy. Ze względu na swoją budowę i właściwości stał się niezbędnym wyposażeniem łóżka każdego pacjenta leżącego. Pamiętajmy, że materac przeciwodleżynowy jest także zalecany w przypadku osób wstających, ale spędzających w pozycji leżącej ponad 15 godzin na dobę. W dzisiejszym wpisie omówimy:

  • budowę materaca zmiennociśnieniowego;
  • tryby pracy takiego materaca;
  • warianty specjalistycznych materacy;
  • materiały zastosowane w ich produkcji.

Budowa materaca przeciwodleżynowego

Zadaniem materaca przeciwodleżynowego zmiennociśnieniowego jest imitowanie naturalnej potrzeby zmiany ułożenia ciała, a tym samym miejsca ucisku, ponieważ pacjent sam nie może zmieniać pozycji. Ich wnętrze stanowią podłużne komory przypominające rury lub bąbelki. Pompa wtłacza w nie powietrze o różnym ciśnieniu, powodując zmianę kształtu powierzchni materaca. Pacjent, jeśli nie stracił czucia w ciele, może odczuwać delikatny, rytmiczny masaż. W materacach przeciwodleżynowych rurowych komory dzielą się na kanały, z których można spuszczać powietrze, np. w miejscu stóp w celu odciążenia pięt. Ich wysokość także może się zmieniać, regulując poziom ciśnienia powietrza w komorach materaca. Aby osiągnąć optymalną pozycję i nacisk na ciało, materac i pompa współpracują ze sobą, ponieważ zbyt wysokie ciśnienie w komorach spowoduje, że pacjent będzie leżał jak na twardym podłożu. Aby ułatwić pracę opiekuna, materace przeciwodleżynowe Winncare dostosowują poziom ciśnienia do budowy ciała i wagi pacjenta.

Na czym polega praca materaca przeciwodleżynowego?

Zadaniem materaca jest zmniejszenie ucisku i poprawa cyrkulacji krwi, dzięki czemu nie dochodzi do powstawania odleżyn. Dokonując wyboru tego rodzaju specjalistycznego materaca należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, przede wszystkim ilość godzin jakie spędza w pozycji leżącej oraz jego budowę ciała i wagę.

TRYBY PRACY

Większość nowoczesnych materacy pracuje w min. dwóch trybach: dynamicznym i statycznym. Tryb dynamiczny polega na naprzemiennym napełnianiu jednej z dwóch komór. Długość cyklu zależy od modelu i ustawienia, jednak zazwyczaj trwa około 5-10 minut. Dwa modele materacy przeciwodleżynowych Winncare posiadają także tryb terapeutyczny/pielęgnacyjny (nursing). Materac jest tak napompowany, aby zapewnić stabilne ułożenie podopiecznego, np. w trakcie czynności pielęgnacyjnych. Ta funkcja wyłącza się automatycznie po 30 minutach.

Tryb statyczny niskociśnieniowy należy stosować w przypadku pacjentów wymagających unieruchomienia, np. z powodu urazów neurologicznych lub złamania. Takie ułożenie pozwala na redukcję bólu wtórnego (pojawiającego się przy zmianie pozycji) oraz zamianę na materac statyczny.

Pompa zastosowana w materacu AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR® posiada 3 tryby działania: dynamiczny, statyczny niskociśnieniowy, terapeutyczny.

W ofercie Winncare znajdują się trzy typy materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych. Wszystkie materace rurowe posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy i wagi pacjenta, wbudowany alarm dźwiękowy i wizualny oraz zawór bezpieczeństwa CPR.

Materace przeciwodleżynowe i ich warianty

W ofercie Winncare znajdują się trzy materace przeciwodleżynowe. Wszystkie posiadają pompę z systemem automatycznego i stałego obliczania ciśnienia pompowania dostosowanego do budowy pacjenta, wbudowanym alarmem dźwiękowym i wizualnym, zaworem bezpieczeństwa CPR. Liczba trybów pracy zależy od wybranego modelu. Materace są łatwe w obsłudze i dostępne w wygodnej torbie podróżnej.

  • Axtair One Plus – Polecany w leczeniu odleżyn 1-2 stopnia oraz w ich zapobieganiu u pacjentów o średnim i wysokim ryzyku. Posiada 18 niezależnych komór z poliuretanu, które można swobodnie wyciągać. Pompa pracuje w 1 trybie dynamicznym (naprzemiennym).
  • Axtair Automorpho Plus – Wspomaga leczenie istniejących odleżyn w stopniu 1-4 oraz działa profilaktycznie u pacjentów o ryzyku średnim do wysokiego. Podobnie jak w Axtair One Plus, ten model także posiada 18 niezależnych komór. Wezgłowie posiada wygodną poduszkę przykrywającą dwie statyczne komory. Budowa materaca pozwala na wypuszczenie powietrza z 4 komór pod stopami, odciążając pięty. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
  • Axtair Automorpho Axensor – Wspomaga profilaktykę i leczenie odleżyn 1-4 stopnia. Najbardziej zaawansowany technologicznie materac przeciwodleżynowy Winncare. Używając aplikacji Axensor® Connect,  wygenerujesz raport z historią użycia materaca. Model jest dostępny w dwóch wariantach: dla osób wstających, które leżą ponad 15 godzin na dobę oraz dla osób leżących o słabej kondycji ogólnej. Podobnie jak w Axtair Automorpho Plus istnieje możliwość wypuszczenia powietrza z 4 komór pod stopami. Pompa pracuje w 3 trybach: dynamicznym, statycznym, terapeutycznym/pielęgnacyjnym.
  • Wybór odpowiedniego modelu zależy od stanu chorego oraz jego budowy. W przypadku pacjentów bariatrycznych odpowiednim wyborem będzie materac przeciwodleżynowy Axtair Automorpho Axensor XXL. 
                                         Wnętrze materaca AXTAIR AUTOMORPHO® AXENSOR®

Zalety pokrowców WINNCARE

Pokrowce materacy wykonane z poliestru pokrytego PU, PU HD lub C.I.C (z jonami srebra Ag+),  są rozciągliwe i oddychające. Nie przepuszczają cieczy, ale przepuszczają parę. Dolna strona materacy posiada powierzchnię antypoślizgową.

W terapii ran wykorzystuje się srebro jonowe Ag+. Ma ono działanie bakterio-, grzybo- i wirusobójcze i stanowi świetną profilaktykę wśród chorych, narażonych na powstawanie infekcji, ran i zmian grzybiczych. Jak wykorzystać zalety jonów srebra? Poprzez zastosowanie pokrowca Winncare! Promust CIC dla materaca Axtair Automorpho Plus, One Plus i Axensor, zapewni skórze jeszcze lepszą higienę i czystość.

 

materac przeciwodlezynowy
Materac przeciwodleżynowy Axtair One Plus z zastosowaniem pokrowca CIC

Pamiętaj o komforcie podopiecznego

Warto przypomnieć, że materac przeciwodleżynowy jest tylko elementem profilaktyki przeciwodleżynowej. Pacjent wciąż wymaga opieki i częstych zmian pozycji. Należy dbać o prawidłową pielęgnację skóry osoby unieruchomionej, chronić ją przed maceracją oraz obserwować jej stan. Jeśli podopieczny nie trzyma moczu, należy regularnie zmieniać podkład lub prześcieradło.

Im mniej warstw znajduje się między materacem przeciwodleżynowym a pacjentem, tym terapia jest skuteczniejsza. Dlatego nie należy podkładać dodatkowych poduszek i ręczników. Pacjent powinien mieć na sobie przewiewną, bawełnianą odzież bez szwów w miejscach podparcia (np. głowa, plecy, pięty, łokcie). W przypadku niepokojących objawów, tj. zmian skórnych, gorączki należy skontaktować się z pielęgniarką lub lekarzem prowadzącym.

Warto korzystać z nowoczesnego sprzętu i wyrobów dostępnych na rynku. Do tej grupy należą także materace przeciwodleżynowe Winncare stosowane w zakładach opieki oraz przez osoby prywatne. Zobacz ofertę naszych materacy!

Najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej

Opieka nad osobą niepełnosprawną to wyjątkowo wymagające zadanie, które często pochłania cały czas i energię opiekuna. Opieka wytchnieniowa to Program rządowy, który ma na celu wspierać rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych w ramach pomocy społecznej. Polega on na zapewnieniu opieki osobie niesamodzielnej tak, by w tym czasie jej opiekun faktyczny mógł odpocząć, załatwić sprawy w urzędach lub udać się na leczenie. W tym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat opieki wytchnieniowej, które powinien znać każdy opiekun, mianowicie:

  • na czym polega taka forma pomocy dla opiekuna;
  • jak skorzystać z takiej formy pomocy;
  • jakie są formy realizacji Programu;
  • dlaczego warto korzystać z opieki wytchnieniowej.

Opieka wytchnieniowa – co to za program i do kogo jest skierowany?

Opieka wytchnieniowa to forma pomocy dla osób, które zajmują się osobami niepełnosprawnymi. Program adresowany jest do członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osobami posiadającymi orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, którzy wymagają usług opieki wytchnieniowej. Polega ona na tym, że na czas nieobecności opiekuna osoba niepełnosprawna zostaje pod opieką innej osoby. To pozwala opiekunowi na chwilę oddechu i czas wolny dla siebie. Usługa opieki wytchnieniowej może służyć również okresowemu zabezpieczeniu potrzeb osoby niepełnosprawnej w sytuacji nagłej. To taka sytuacja, gdy opiekun z nagłego powodu nie może wykonywać swoich obowiązków.

Jak skorzystać z opieki wytchnieniowej?

Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, należy skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej ze względu na miejsce zamieszkania. Wiele ośrodków oferuje możliwość korzystania z usług przez kilka dni lub nawet tygodni w miesiącu. W celu rzetelnej kwalifikacji uczestników Programu został wprowadzony pomiar ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakresu niezbędnego wsparcia. Ocena ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu oraz zakres niezbędnego wsparcia jest dokonywana na podstawie danych zawartych w Karcie pomiaru niezależności funkcjonalnej wg zmodyfikowanych kryteriów oceny – Skali FIM. Taką kartę wypełnia lekarz rodzinny/lekarz rehabilitacji medycznej/ fizjoterapeuta/pielęgniarka. Jeśli wynik takiego badania wyniesie od 18 do 75 punktów (wg zmodyfikowanej punktacji), wówczas usługa opieki wytchnieniowej w pierwszej kolejności powinna trafić do członka rodziny lub opiekuna sprawującego bezpośrednią opiekę nad taką osobą niepełnosprawną.

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną

Limit godzin usług opieki wytchnieniowej finansowanych ze środków Funduszu przypadających na jedną osobę niepełnosprawną w danym roku kalendarzowym wynosi nie więcej niż:

    • 240 godzin dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu dziennego; oraz
    • 14 dni dla usług opieki wytchnieniowej świadczonej w ramach pobytu całodobowego.

Formy realizacji programu opieki wytchnieniowej

Pierwsza forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu dziennego. Ma miejsce w:

  1. miejscu zamieszkania osoby niepełnosprawnej,
  2. ośrodku wsparcia,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Druga forma to świadczenie usług opieki wytchnieniowej w ramach pobytu całodobowego i ma miejsce w:

  1. ośrodku wsparcia,
  2. ośrodku/placówce wpisanej do rejestru właściwego wojewody zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym,
  3. innym miejscu wskazanym przez uczestnika Programu, które otrzyma pozytywną opinię gminy/powiatu,
  4. domu pomocy społecznej.

Czas wolny dla opiekuna – dlaczego jest tak ważny?

Codzienna praca opiekuna to ciągły stres i zmęczenie. Czas wolny dla opiekuna osoby niepełnosprawnej jest niezwykle ważny dla zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Opiekunowie osób niepełnosprawnych często poświęcają cały swój czas i energię na opiekę nad bliskimi, a czasami zapominają o sobie. Dlatego też, dobrze zorganizowany czas wolny może być kluczowy dla zachowania równowagi i sił witalnych.

Opieka wytchnieniowa to ważna forma pomocy dla osób zajmujących się osobami niepełnosprawnymi. Dzięki temu opiekunowie mogą odpocząć i nabrać sił do dalszej pracy. Aby skorzystać z usług opieki wytchnieniowej, warto skontaktować się z odpowiednim ośrodkiem lub organizacją pomocy społecznej oraz wybrać odpowiedniego zastępcę na czas nieobecności.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1787 ze zm.)

https://www.gov.pl/web/uw-opolski/opieka-wytchnieniowa—edycja-2023

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/opieka-wolontariat-wsparcie-dla-pacjentow-niepelnosprawnych-pomoc-szpitalna-opieka-nad-osobami-starszymi-opieka-nad-osobami-starszymi-z-tesknota-za-domem-koncepcja-uslug-opieki-nad-osobami-starszymi_10782523.htm#query=opiekun%20osoby%20niepe%C5%82nosprawnej&position=0&from_view=search&track=ais

BHP w pracy pielęgniarek i opiekunów medycznych

Pielęgniarki oraz opiekunowie medyczni, którzy wykonują przede wszystkim świadczenia pielęgnacyjne, lecznicze, diagnostyczne oraz rehabilitacyjne narażeni są na wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. Dlatego w odniesieniu do tej grupy zawodowej ważne jest przestrzeganie ustalonych zasad bezpieczeństwa pracy – zarówno w stosunku do pacjenta, jak i samego siebie. Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia zostały określone w Międzynarodowej Karcie Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych. Karta ta dostępna jest na stronie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego. My natomiast przybliżymy dzisiaj Państwu najważniejsze informacje dotyczące:

  • czynników środowiska pracy związanych z danym zawodem;
  • schorzeń wynikających z pracy w wymuszonej pozycji;
  • norm ręcznego przenoszenia;
  • zasad prawidłowego podnoszenia ciężkich rzeczy i osób;
  • ogólnych zasad do zastosowania w czynnościach związanych z opieką nad osobami niepełnosprawnymi.

Czynniki środowiska pracy które mogą wywoływać wypadki i schorzenia

Międzynarodowa Karta Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych wymienia czynniki, które mogą wywoływać wypadki. Są to m.in. śliskie nawierzchnie, igły i ostre narzędzia, prąd elektryczny, gorące urządzenia sterylizacyjne, butle ze sprężonymi gazami, substancje chemiczne oraz podnoszenie ciężarów. To ostatnie może wywołać nagłe wystąpienie zespołu bólowego pleców. Karta opisuje także czynniki fizyczne takie jak promieniowanie laserowe i rentgenowskie. W ich rezultacie możliwe są uszkodzenia oczu, poparzenia skóry oraz wystąpienia chorób nowotworowych. Czynniki chemiczne i pyły, które mogą skutkować uczuleniami, zatruciami a nawet zapaleniami skóry i śluzówek. Następnie czynniki biologiczne w postaci mikroorganizmów chorobotwórczych w tym wirus HIV i wirusy zapalenia wątroby typu B i C.

Niebezpieczeństwo w pracy mogą wywołać również czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy. Zalicza się do nich m.in. praca w wymuszonej pozycji ciała, z pacjentami ciężko poszkodowanymi, praca zmianowa, nocna, w godzinach nadliczbowych. Pracownicy służby zdrowia często narażeni są na agresję ze strony pacjentów. Dzisiaj skupimy się na omówieniu czynników ergonomicznych oraz sposobów na ich niwelowanie.

Praca w wymuszonej pozycji

Choroby z grupy MSD, czyli choroby układu mięśniowo-szkieletowego (Muscle Skeleton Disorder) są jedną z najczęstszych schorzeń występujących w pracy w wymuszonej pozycji u pielęgniarek i opiekunów medycznych. Praca w pozycji stojącej, długotrwałe wykonywanie pracy w pozycji siedzącej, jak i przyjmowanie wymuszonej pozycji ciała po dłuższym okresie aktywności zawodowej mogą powodować choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Są to w szczególności choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, obręczy barkowej i nadgarstków.

Normy ręcznego przenoszenia

Normy ręcznego przenoszenia ciężarów są ściśle określone w przepisach prawa. Nie są one jednak sprecyzowane jeśli chodzi o sektor ochrony zdrowia i pracę z pacjentem. Zgodnie z § 13. 1 Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:

1) dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,

2) dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

W związku z powyższym niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie pacjentów o masie ciała większej niż 12 kg dla kobiet oraz 30 kg dla mężczyzn.

Jeżeli mamy do przeniesienia kilka ciężarów bardzo istotne jest równomierne ich rozłożenie na obie połowy ciała.

Zasady prawidłowego podnoszenia ciężaru

  • unikamy dużej częstotliwości podnoszenia ( duże tempo),
  • staramy się utrzymać ciężar w rękach jak najkrócej,
  • podczas podnoszenia minimalizujemy ruchy tułowia (pochylenie, skłony, skręcenia),
  • unikamy podnoszenia obiektów z przemieszczającym się środkiem ciężkości.  Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

podnoszenie pacjenta

Pozycja opiekuna: nogi ugięte w kolanach, rozkrok i plecy proste. Podczas samej czynności przemieszczania np. na wózek, tworzymy z pacjentem bryłę i wykorzystując mechanizm dźwigni
unosimy i przesadzamy chorego.

 

Zasady w zapobieganiu schorzeniom a także zmniejszające codzienne zmęczenie po pracy

Przy wykonywaniu takich czynności jak podnoszenie i przenoszenie pacjenta, przy zabieraniu go na badania,  pielęgnacji, karmieniu i toalecie:

  • dbaj, aby sprzęt i meble w pomieszczeniach pracy zapewniały swobodny dostęp do stanowisk,
  • pamiętaj o stosowaniu sprzętu pomocniczego przeznaczonego do danej czynności: stoliki zabiegowe, wózki funkcyjne, podnośniki, pionizatory, rolki, maty ślizgowe,
  • ograniczaj lub eliminuj konieczność podnoszenia pacjentów leżących,
  • jeżeli pacjent korzysta z łóżka specjalistycznego wykorzystaj jego możliwości i dostosuj wysokość do swojego wzrostu,
  • podnoszenie ciężkich przedmiotów z ziemi powinno odbywać się na niskich nogach,
  • nie podnoś niczego z ziemi mając nogi wyprostowane i zgięte plecy. Ciężar, który przenosisz rozkładaj równomiernie na obie strony ciała,
  • pamiętaj o wykorzystaniu całej powierzchni siedziska, podparciu okolicy lędźwiowej kręgosłupa i przedramion na podłokietnikach,
  • unikaj skrętów tułowia i utrzymywania przez dłuższy czas nieruchomej pozycji ciała,
  • noś wygodne obuwie na grubej antypoślizgowej podeszwie,
  • regularnie korzystaj z przerw na odpoczynek, podczas których możesz wykonać kilka prostych ćwiczeń rozciągających i rozluźniających.

 

                                                                             Przenoszenie pacjenta przy pomocy podnośnika jezdnego Solar 185 

 

Świadczenie pracy w postaci czynności pielęgnacyjnych, leczniczych, diagnostycznych oraz rehabilitacyjnych niesie za sobą wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. W przypadku braku w zakładzie pracy sprzętu pomocniczego do przemieszczania pacjentów leżących/niepełnosprawnych lub jest on niesprawny powinno się zgłosić ten problem przełożonemu, służbie bhp lub społecznemu inspektorowi pracy. Po pracy warto pomyśleć o aktywności fizycznej. Pomoże ona wzmocnić mięśnie grzbietu, brzucha i utrzymać w dobrym stanie Twój kręgosłup. Możesz zapisać się na zajęcia z jogi, pływanie, aerobik. Dowiedz się czy w Twoim miejscu pracy istnieje możliwość dofinansowania takich zajęć lub wykupienia kart abonamentowych. Pamiętaj, że przyjazna atmosfera w pracy niweluje stres, który wpływa negatywnie na obciążenie i napięcie mięśni, potęguje zmęczenie i dolegliwości.

 

Źródła:

https://www.ciop.pl/

https://www.pip.gov.pl/

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/portret-usmiechnietego-lekarza-dziewczyny-pracownika-medycznego-w-bialym-fartuchu-ze-stetoskopem-wskazujacym-palce-w-lewo_34639702.htm#query=szpital&position=43&from_view=search&track=sph

23 lutego – Światowy Dzień Walki z Depresją

23 lutego obchodzimy Światowy Dzień Walki z Depresją. Pamiętajmy, że rozpowszechnianie wiedzy na temat depresji ma bardzo duże znaczenie dla poznania tej choroby, ale również dla podniesienia świadomości konieczności podejmowania jej leczenia jak i działań profilaktycznych. Depresja u osób starszych jest jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznych w tej grupie wiekowej. Niestety, opiekunowie seniorów często mają problemy z jej prawidłowym rozpoznaniem. W dzisiejszym wpisie przypomnimy Państwu m.in.:

  • czym właściwie jest depresja;
  • jakie wyróżniamy przyczyny zachorowań na depresję;
  • jak objawia się depresja u osób starszych;
  • rodzaje depresji;
  • sposoby jej leczenia.

Definicja depresji

Depresja (lub zaburzenie depresyjne) jest częstym zaburzeniem psychicznym, które poprzez obniżenie nastroju poważnie zakłóca codzienne życie. Objawem depresji nie musi być smutek, bywa, że jest to agresja lub drażliwość. Odbiera nam radość życia, zaburza codzienny rytm, powoduje lęk, a nawet myśli samobójcze.  Możemy ją podejrzewać, jeśli taki stan trwa ponad dwa tygodnie i ma znaczący wpływ na codzienne życie (mamy trudności ze snem, zaburzenia apetytu, dążymy do izolacji od innych ludzi).

Statystyki nie są dla nas łaskawe. Depresja jest numerem jeden na liście przyczyn samobójstw wśród Polaków. Tylko w 2019 roku życie odebrało sobie 5255 osób, a 1100 (21%) z nich miało powyżej 65 lat! W 2019 r. recepty na leki przeciwdepresyjne (refundowane i nierefundowane) zrealizowało 3,8 mln osób. Ponieważ społeczeństwo starzeje się, z każdym rokiem ta liczba będzie wzrastać, dlatego tak ważne jest rozpowszechnianie wiedzy na temat depresji i szybkie rozpoznanie choroby u seniora.

Przyczyny zaburzeń depresyjnych u osób starszych

Przyczyny psychologiczno – społeczne np. śmierć kogoś bliskiego, rozwód, samotność, brak aktywności i zaangażowania w życie społeczne, poczucie braku przydatności. Każdy potrzebuje towarzystwa, dlatego starsze, samotne osoby są szczególnie narażone na rozwój depresji.

Przyczyną rozwijania się depresji u osób starszych może być postępująca niesprawność fizyczna.  Poczucie zależności od innych negatywnie wpływa na samopoczucie i samoocenę. Osoby do tej pory aktywne mają problem, aby odnaleźć się w nowej sytuacji, czują się balastem dla innych. choroby takie jak choroba Alzheimera, choroby nowotworowe, choroby przewlekłe, chroniczny ból  przyczyniają się do obniżonego nastroju oraz tęsknoty za sprawnością psychiczną i fizyczną. Frustracja wynikająca ze zmian i ograniczeń spowodowanych starzeniem się organizmu to również jedna z często występujących przyczyn zaburzenia depresyjnego.

Depresja może być także skutkiem ubocznym przyjmowanych leków. Dlatego jeśli podejrzewamy, że to właśnie one mogą przyczyniać się do występowania objawów zaburzeń depresyjnych, należy poinformować o tym lekarza, który je przepisał – leków nie należy odstawiać bez konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Depresja u osób starszych: objawy

Osoby starsze doświadczające depresji zaczynają wykazywać objawy, które często mogą być mylone z objawami chorób i schorzeń, na które cierpią oraz ze starzeniem się organizmu. Seniorzy także częściej niż młodzi uskarżają się na ból, odczuwają niepokój i lęk, są rozdrażnieni.  Zadaniem opiekuna jest zwrócić na nie uwagę i poinformować o nich lekarza prowadzącego.

Kluczowe objawy to:

  • Obniżony nastrój;
  • Stopniowa utrata radości życia i odczuwania przyjemności;
  • Spadek lub przyrost masy ciała powyżej 5%;
  • Zmniejszenie zainteresowania i aktywności;
  • Problemy ze snem (nadmierna senność lub bezsenność);
  • Poczucie zmęczenia, brak energii;
  • Niska samoocena, brak pewności siebie i poczucia własnej wartości;
  • Spowolnienie lub pobudzenie psychomotoryczne;
  • Problemy z koncentracją, podejmowaniem decyzji, trudności w myśleniu;
  • Myśli samobójcze, myśli o śmierci.

Obniżony nastrój, problemy ze snem, brak energii lub zainteresowania powinny występować przez większość dnia, prawie codziennie. Depresję można rozpoznać także według kryteriów ICD-10 (X edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób), które pozwalają na określenie stopnia nasilenia objawów, dzieląc zaburzenia depresyjne na łagodne, umiarkowane i ciężkie. Do kryteriów ICD-10 należą:

Objawy podstawowe:

  1. Obniżony nastrój,
  2. Utrata zainteresowań i zdolności do radowania się,
  3. Zmniejszenie energii prowadzące do wzmożonej męczliwości i zmniejszenia aktywności.

Objawy dodatkowe:

  1. Osłabienie koncentracji i uwagi,
  2. Niska samoocena i mała wiara w siebie,
  3. Poczucie winy i małej wartości,
  4. Pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości,
  5. Myśli i czyny samobójcze,
  6. Zaburzenia snu,
  7. Zmniejszony apetyt.

Jeśli objawy depresji o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu utrzymują się przez 2–4 tygodnie, niezależnie od wywołujących je przyczyn, wskazana jest konsultacja psychiatryczna. Natomiast w sytuacji gdy ich nasilenie jest znaczne, konsultacja psychiatryczna powinna się odbyć jak najszybciej.

Rodzaje depresji oraz sposoby jej leczenia

Ze względu na fakt, iż depresja jest sprawą indywidualną, a jej objawy i ich natężenie różnią się w zależności od pacjenta, lekarze wyróżniają trzy rodzaje zaburzeń:

  • Mała depresja – To krótkotrwałe objawy depresyjne, które nie spełniają kryteriów rozpoznania epizodu. Charakteryzuje się brakiem energii i zainteresowania, obniżonym nastrojem i pogorszeniem funkcji poznawczych.
  • Dystymia – Przewlekłe zaburzenie związane m.in. z obniżonym nastrojem, płaczliwością, trudnościami z koncentracją, poczuciem bezradności. Cechą charakterystyczną dystymii jest jej okres trwania (min. 2 lata). Epizody dystymii mają lżejszy i krótszy przebieg niż epizody depresyjne.
  • Depresja psychotyczna – Pacjent często cierpi na urojenia i omamy słuchowe, urojenia nihilistyczne i hipochondryczne, wypowiada absurdalne twierdzenia, których treści zmienia się pod wpływem otoczenia. Wzrasta ryzyko samobójstwa. Przyczyną depresji psychotycznej jest starcze zwyrodnienie mózgu.

Celem leczenia depresji jest ustąpienie objawów i przywrócenie funkcjonowania na poziomie sprzed choroby. Jeśli zdiagnozujemy zaburzenia u pacjenta należy przekonać go do podjęcia leczenia, które może mieć charakter psychoterapii, farmakoterapii lub być ich połączeniem. Psychoterapia pomaga określić przyczynę depresyjnego stanu i je zniwelować. Dodatkowo jeśli osoba starsza wychodzi z domu, warto rozważyć terapię zajęciową, warsztaty, spotkania dla seniorów, udział w aktywnościach organizowane przez Uniwersytety Trzeciego Wieku, dzięki którym podopieczny będzie miał kontakt z osobami w podobnym wieku. Pamiętajmy, że nasze towarzystwo pomoże bliskim szybciej odzyskać równowagę i dobre samopoczucie psychiczne.

Jeżeli zaniepokoją Cię jakiekolwiek objawy, które zauważysz u siebie lub podopiecznego seniora, natychmiast poinformuj o tym rodzinę albo lekarza. Osoby starsze leczy się podobnie jak osoby młodsze, stosując zarówno leki przeciwdepresyjne jak i psychoterapię.

 

Źródła:

  1. Kałucka S., 2014. Cechy depresji w wieku podeszłym – etiologia, rozpoznawanie i leczenie. Geriatria, [Online]. 8, 240-247.
  2. Filipska K., Pietrzykowski Ł, Ciesielska N. i inni, 2015. Zaburzenia depresyjne u osób w podeszłym wieku – przegląd literatury. Gerontologia Polska, [Online]. 4, 2015-19.
  3. Statystyka Policyjna – Zamachy samobójcze zakończone zgonem 2017-2019

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/srednio-ustrzelona-starsza-kobieta-patrzaca-przez-okno_25810452.htm#from_view=detail_serie

Top 5 niezbędnych produktów w opiece nad osobą długotrwale unieruchomioną w domu

łóżko rehabilitacyjne

Opieka nad osobą długotrwale unieruchomioną w domu to wyzwanie fizyczne i psychiczne, wymaga odpowiedniego przygotowania i sporej wiedzy.

Dzisiaj przedstawimy Państwu 5 przydatnych sprzętów i wyrobów medycznych, które ułatwią codzienne funkcjonowanie zarówno pacjentowi, jak i jego opiekunowi. Omówimy zalety rzeczy, które w takiej sytuacji są wskazane i bezsprzecznie niezastąpione, mianowicie:

  • materac przeciwodleżynowy;
  • pozycjonery a także poduszki przeciwodleżynowe;
  • łóżko rehabilitacyjne;
  • podnośnik jezdny lub sufitowy;
  • krzesło toaletowo-kąpielowe.

1. Elementarne wyposażenie pacjenta trwale unieruchomionego: materac przeciwodleżynowy

Materac przeciwodleżynowy to elementarny produkt jaki powinien znaleźć się na wyposażeniu łóżka osoby leżącej co najmniej 15 godzin na dobę. Jego podstawową funkcją jest zmniejszenie ucisku i poprawa cyrkulacji krwi, co zapobiega powstawaniu odleżyn. Dokonując wyboru tego rodzaju specjalistycznego materaca należy wziąć pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta, przede wszystkim ilość godzin jakie spędza w pozycji leżącej oraz jego budowę ciała i wagę. W asortymencie Winncare znajdziecie Państwo materace piankowe ( z lateksu, piany poliuretanowej oraz pianki wiskoelastycznej ) oraz zmiennociśnieniowe. Chcąc zakupić materac przeciwodleżynowy, skonsultuj się najpierw w lekarzem prowadzącym, fizjoterapeutą lub pielęgniarką. Tylko profesjonalista fachowo oceni stan chorego i dobierze najlepszy rodzaj materaca.

Zobacz więcej: Wybieramy materac dla pacjenta długotrwale unieruchomionego

                                                                                     Materac z pianki wiskoelastycznej Alova® z poodparciem stóp

 

2. Pozycjonery i poduszki przeciwodleżynowe

Pozycjonery mają szerokie zastosowanie w opiece domowej. Służą do odciążania okolic kości kręgosłupa, lędźwi, bioder, a także utrzymania alternatywnej pozycji półleżącej pod kątem 30 stopni. Są niezastąpione w profilaktyce przeciwodleżynowej, przynoszą również ulgę w bólu stawów, mięśni oraz kręgosłupa. Najlepsze efekty można osiągnąć, stosując zestawy poduszek w odpowiedniej konfiguracji.

Wyrobami medycznymi godnymi polecenia są także poduszki pneumatyczne, które zapewniają wysoki komfort pacjentowi z wysokim ryzykiem powstawania odleżyn i przebywającym na wózku inwalidzkim przez 8-10 godzin na dobę. Poduszka pneumatyczna dba o rozkład ciśnienia oraz minimalizuje nacisk na tkanki i skórę. Dla pacjentów z problemami z zachowaniem równowagi ciała warto wybrać poduszkę dwukomorową z indywidualnie dopasowującymi się kieszeniami teleskopowymi, np. dwukomorowy model Kineris®.

Pozycjonery i poduszki przeciwodleżynowe potrafią służyć przez wiele lat, dlatego warto wziąć pod uwagę jakość ich wykonania.  Wyroby Winncare zawsze cechują się najwyższą jakością wykonania i najlepszymi zastosowanymi w produkcji materiałami. Są odporne na działanie grzybów, pleśni oraz bakterii i mają właściwości antypoślizgowe.

materac przeciwodlezynowy
                                                                                        Pozycjonery i poduszki przeciwodleżynowe

 

3. Łóżko rehabilitacyjne

Pacjent chora leżący w domu powinien posiadać łóżko rehabilitacyjne. Model z regulacją wysokości i oparcia stanowi ogromne wsparcie nie tylko dla pacjenta, ale także dla jego opiekuna i fizjoterapeuty. Najważniejsze elementy w jakie powinno być wyposażone łóżko rehabilitacyjne to:

  • wysięgnik nad łóżkiem – umożliwia pacjentowi samopionizację,
  • barierki po jednej i drugiej stronie łóżka – umożliwiają chwyt i obrót na bok,
  • regulacja wysokości łóżka – pomaga pacjentowi bezpiecznie zejść z łóżka, a opiekunowi bezpiecznie przenieść chorego na podnośnik. Dodatkowo pomaga opiekunowi w czynnościach pielęgnacyjnych, dostosowując wysokość łóżka tak, aby nie nadwyrężać kręgosłupa (np. poprzez schylanie się);
  • możliwość uniesienia oparcia – to bardzo ważny czynnik, który wpływa pozytywnie na wydolność krążeniową i oddechową;
  • kółka – ułatwiają mobilność i umożliwiają dowolne ustawienie łóżka w pomieszczeniu;

Wybierając łóżko rehabilitacyjne, warto zwrócić uwagę nie tylko na funkcje, ale i na jego wygląd. Surowa, stalowa konstrukcja kojarząca się ze szpitalem może wpływać negatywnie na samopoczucie pacjenta, szczególnie gdy korzysta z łóżka na stałe. Wygląd łóżka odgrywa ogromną rolę także, gdy pacjentem jest dziecko.

                                                                                                                                  Łóżko rehabilitacyjne dziecięce Kalin®

 

4. Podnośnik jezdny lub sufitowy

Każdy, kto opiekuje się osobą niesamodzielną, wie, jak bardzo przydaje się podnośnik w codziennym funkcjonowaniu. Usprawnia przenoszenie i podnoszenie chorego, zapewniając mu bezpieczeństwo i poczucie godności, a także odciąża opiekuna.

– Każdy z nas ma tylko jeden kręgosłup i naprawdę musimy o niego dbać. To, że dzisiaj nie mamy problemu z dźwiganiem, nie oznacza, że za 2-3 lata to się nie zmieni. – mówi Gabriel Kolasa, przedstawiciel handlowy Winncare Polska. Dlatego opiekun osoby leżącej powinien przemyśleć zakup podnośnika. W przeciwnym razie istnieje ogromne ryzyko, że za jakiś czas sam będzie potrzebował fizjoterapii.

Na rynku są dostępne dwa rodzaje podnośników: podnośnik jezdny oraz podnośnik sufitowy. Niektóre modele, jak Solar 185, są wyposażone w elektrycznie rozsuwaną podstawę w kształcie litery V, co poprawia stabilność podnośnika oraz ułatwia dostęp do fotela, krzesła lub wózka inwalidzkiego.

Podnośnik sufitowy także zapewnia komfort pracy opiekunowi, a pacjentowi bezpieczne i wygodne przemieszczanie się. Dzięki temu, że jest zamontowany (szyny ścienne, prowadnice sufitowe) zajmuje o wiele mniej miejsca. Więcej na temat podnośników sufitowych oraz ich właściwościach dowiesz się z tego artykułu: Podnośnik jezdny czy sufitowy? Co wybrać?

– Przygotowanie pomieszczeń jest jedynym zadaniem klienta. Wszystkie obliczenia, szkice i plany montażu leżą po stronie przedstawiciela firmy- wyjaśnia Gabriel Kolasa.

pielęgniarka
                                                                                                                                              Podnośnik sufitowy Luna

 

5. Krzesło toaletowo-kąpielowe

W domu czy mieszkaniu warunkiem bezproblemowego i komfortowego korzystania z tego typu sprzętu jest odpowiedni prysznic (bez brodzika). Winncare stworzył  fotel Triton Dual, który zajmuje bardzo mało miejsca i jest przeznaczony do niewielkich łazienek. To jeden z najważniejszych sprzętów, które powinny znaleźć się na wyposażeniu osoby długotrwale unieruchomionej i stanowi techniczną pomoc w opiece nad pacjentem zwłaszcza, kiedy zajmuje się nim tylko jeden opiekun.

Pamiętaj, aby wybrany przez Ciebie model miał ramę wykonaną ze stali nierdzewnej, która jest odporna na negatywne działanie wody i wilgoci. Dla zwiększenia komfortu podopiecznego siedzisko i podłokietniki powinny być wykonane z miękkiego syntetycznego materiału. Dzięki temu krzesło toaletowo-kąpielowe będzie służyć przez długi czas.

 

 

 

toaleta pacjenta
Elektryczne nachylenie siedziska i regulowane oparcie fotela Triton Dual ułatwia użytkownikowi znalezienie najbardziej wygodnej pozycji siedzącej.

 

 

Opieka nad osobą leżącą w domu: uzyskaj dofinansowanie do zakupu sprzętu!

Warto wiedzieć, że osoby prywatne mogą starać się o dofinansowanie na zakup sprzętu z PCPR, MOPSu i różnych fundacji. Korzystając z dofinansowania w celu likwidacji barier technicznych lub architektonicznych, można otrzymać wsparcie o wysokości nawet 95%! Jeśli planujesz zakup materaca przeciwodleżynowego, poproś lekarza o wypisanie zlecenia, dzięki któremu możesz otrzymać refundację z NFZ. W tym artykule szczegółowo opisaliśmy, jak otrzymać dofinansowanie.

– W przypadku montażu podnośnika sufitowego wszystkie formalności załatwiają przedstawiciele Winncare Polska. Oczywiście, wszystko jest zależne od źródła finansowania, np. dofinansowania z PCPR lub MOPSu. Czasami wystarczy tydzień, aby pacjent miał zamontowany system podsufitowy u siebie w domu. – mówi Dariusz Olipra, kierownik działu sprzedaży Winncare Polska – Najczęściej spotykamy się z pozytywnymi reakcjami zarówno pacjenta, jak i opiekuna. Wtedy montaż systemu podsufitowego w następnych pomieszczeniach jest kwestią czasu. Szczerze mówiąc, jeszcze nie miałem klienta, który byłby niezadowolony z Luny.

Jesteś zainteresowany sprzętem Winncare do opieki domowej? Skontaktuj się z nami! Nasz przedstawiciel przyjedzie do Ciebie. Pomoże wybrać najlepsze wyroby medyczne dopasowane do potrzeb pacjenta i przeszkoli z ich obsługi.

Projekt SeniorApp we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej – praca dla opiekunów w Łodzi!

Samotność dotyka coraz większej liczby osób starszych. Wiele z nich, ze względu na stan zdrowia, wymaga wsparcia w sprawach życia codziennego. Niestety, rodzina nie zawsze jest w stanie pomagać. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Łodzi oraz Fundacja SeniorApp wspierają osoby potrzebujące, zapewniając usługi opiekuńcze w domach podopiecznych.

Pomoc instytucji publicznych w obliczu singularyzacji społeczeństwa

Zjawisko singularyzacji społeczeństwa stanowi szczególnie dotkliwy problem wśród osób starszych, które nie zawsze mają się do kogo zwrócić o pomoc. Według Raportu SeniorApp “Ocena potrzeb w zakresie wsparcia dla Seniorów w Polsce” z 2022 roku, aż 24% badanych osób wskazało, że nie może liczyć na pomoc. Osamotnienie bardzo często doprowadza do sytuacji wykluczenia społecznego osób starszych i z niepełnosprawnościami. Bardzo ważne jest zatem zaangażowanie instytucji publicznych w pomoc dla najbardziej potrzebujących. W Łodzi zajmuje się tym Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, który m.in. zapewnia pomoc w formie usług opiekuńczych.

Rodzaje pomocy na jaką mogą liczyć osoby starsze w ramach realizowanego projektu

Usługi opiekuńcze przyznawane są potrzebującym, którzy wymagają wsparcia ze strony innych osób, a nie mogą otrzymywać takiej pomocy ze strony bliskich. W 2023 roku, usługi opiekuńcze dla mieszkańców Łodzi realizuje między innymi Fundacja SeniorApp we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Opiekunowie zaspokajają codzienne potrzeby życiowe podopiecznych, zapewniają im pielęgnację i opiekę higieniczną, a przy tym pomagają w kontaktach z otoczeniem.
Osoby starsze i z niepełnosprawnościami otrzymują różnego rodzaju pomoc. Są to zarówno czynności związane z pielęgnacją i higieną osobistą pacjenta, jak i opieką nad chorym leżącym, zleconą przez lekarza. Opiekunowie mogą też towarzyszyć podczas wizyt lekarskich, czy realizować recepty podopiecznym. Poza usługami, związanymi z dbaniem o zdrowie i higienę podopiecznych, opiekunowie pomagają również w codziennych czynnościach – przygotowują posiłki, robią zakupy, piorą odzież, czy opłacają rachunki. Mogą również dbać o zachowanie porządku w mieszkaniu, zajmowanym przez podopiecznego.
Wiek i choroby bardzo często wpływają na codzienne funkcjonowanie wielu osób. Niestety, wielu seniorów nie ma do kogo zwrócić się o pomoc. W takich sytuacjach pomoc instytucjonalna jest niezbędna.

Jeżeli szukasz pomocy lub pracy w charakterze opiekuna skontaktuj się z nami!

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Łodzi wraz z Fundacją SeniorApp wspierają potrzebujących, zapewniając pomoc w formie usług opiekuńczych. Osoby chętne do podjęcia
współpracy z Fundacją a także pracy w charakterze opiekunów, zachęcamy do kontaktu telefonicznego pod numerem telefonu 606 911 111. Praca opiekuna osoby starszej polega na wykonywaniu różnego rodzaju obowiązków,  w zależności od stanu zdrowia i potrzeb podopiecznego.

Pomoc dla osób starszych i niesamodzielnych

Opieka nad osobą starszą lub ciężko chorą może być trudna i wyczerpująca psychicznie i fizycznie. Omówimy dzisiaj sposoby oraz odpowiedni sprzęt które sprawią, że opieka nad osobami niesamodzielnymi w domu stanie się znacznie łatwiejsza. Z dzisiejszego artykułu dowiecie się Państwo o:

  • rodzajach fachowej pomocy w opiece nad osobą niesamodzielną;
  • specjalistycznych placówkach świadczących taką pomoc;
  • najważniejszych sprzętach ułatwiających funkcjonowanie pacjenta i opiekuna.

Rodzaje fachowej pomocy w opiece nad osobą niesamodzielną

Dokonując wyboru określonej formy opieki powinniśmy uwzględnić możliwości najbliższych pacjentowi osób – zarówno te finansowe, jak i czasowe. W zależności od rodzaju schorzenia czy niepełnosprawności, mamy do wyboru: opiekę domową, wsparcie pielęgniarki rodzinnej a także zapewnienie całodobowego wsparcia w domu opieki.

Specjalistyczna pomoc świadczona przez pielęgniarkę

To zdecydowanie kosztowna opcja, ale oferujemy osobie starszej profesjonalną opiekę i specjalistyczne wsparcie również w nagłych wypadkach. Pielęgniarka nie ma uprawnień lekarza, ale może wykonywać niektóre zabiegi medyczne, takie jak wykonywanie zastrzyków, zmiana opatrunków, podawanie leków.

Zatrudnienie fachowej opiekunki

Alternatywnym rozwiązaniem może być zatrudnienie opiekunki, która posiada doświadczenie w opiece nad osobami starszymi i może sprawować tę opiekę przez kilka godzin dziennie lub całodobowo. Głównym zadanie takiej osoby jest aktywizowanie pacjenta oraz takie organizowanie mu czasu, posiłków i zajęć, by pomagać podopiecznemu zachować zdrowie na dłużej. Opiekunka osób starszych nie ma takich samych uprawnień, co pielęgniarka – nie może dawkować leków czy wykonywać żadnych medycznych zabiegów. Wie jednak, jak odpowiednio zaopiekować się seniorem, borykającym się ze schorzeniami i trudnościami w poruszaniu się.

Opieka pielęgniarki świadczona w ramach umowy z NFZ

Pielęgniarka rodzinna podpisuje umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, więc praca przez nią świadczona jest bez dodatkowego obciążenia budżetu chorego i jego bliskich. Pielęgniarka rodzinna (środowiskowa) to osoba profesjonalnie przygotowana do prowadzenia czynności opiekuńczych. Oznacza to, że ukończyła kurs lub studia z zakresu pielęgniarstwa rodzinnego i posiada odpowiednie doświadczenie. Może ona świadczyć opiekę pielęgnacyjną, diagnostyczną, leczniczą oraz rehabilitacyjną. Prawo do skorzystania z takiej formy wsparcia mają osoby niesamodzielnie lub obłożnie chore, wymagające wykonywania specjalistycznych czynności, jak zmiana opatrunku czy regularne zastrzyki. By uzyskać pomoc pielęgniarki środowiskowej, pacjent powinien zadeklarować wybór lekarza pierwszego kontaktu. Niezbędne jest także złożenie deklaracji wyboru pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Dokumenty do wypełnienia znajdują się na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia.

Opieka długoterminowa
Osoba obłożnie chora, nie wymagająca pobytu w szpitalu, ale potrzebująca systematycznej opieki, może zostać zakwalifikowany do pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Dotyczy to najczęściej osób, które przez ponad 2 tygodnie wymagają takich świadczeń, jak: kroplowy wlew dożylny, zabiegi pielęgnacyjno-lecznicze w stomii, przetoce, odleżynach; karmienie przez zgłębnik i przez przetokę, płukanie pęcherza moczowego, pielęgnacja związana z rurką tracheotomijną, zakładanie i usuwanie cewnika. W zakwalifikowaniu chorej osoby do objęcia opieką pomoże pacjentowi lekarz pierwszego kontaktu oraz pielęgniarka środowiskowa.

Prywatny dom opieki

Ogromną zaletą prywatnych domów opieki jest zapewniona regularna kontrola stanu zdrowia. Badania przeprowadzane są na bieżąco,  natychmiastowa jest również interwencja w razie problemów występujących np. w środku nocy. Jeżeli bliskie osoby seniora nie są w stanie zapewnić mu pełnego, całodobowego wsparcia, jakiego potrzebuje, to może okazać się dobrym rozwiązaniem. Taka instytucja zatrudnia specjalistów – lekarzy, pielęgniarki, psychologów – którzy są w stanie zaoferować pacjentowi profesjonalną opiekę, również w sytuacji, gdy schorzenia pogłębiają się lub pojawiają się nowe, na przykład demencja czy depresja. Choroby te nie zawsze są dostatecznie wcześnie wykrywane, a osoby starsze, które dotykają niepełnosprawności, są szczególnie na nie narażone.
Wykwalifikowana kadra to jednak nie wszystko. Prywatne domy opieki inwestują w profesjonalny sprzęt, który umożliwia transport osób niesamodzielnych, również z dużą nadwagą. Pozwala to na prowadzenie regularnych zajęć rehabilitacyjnych, kontakt z innymi osobami w placówce, podejmowanie czynności pielęgnacyjnych. Krótko mówiąc, podopieczny nie jest unieruchomiony w łóżku.
Niewątpliwie zaletą prywatnych domów opieki jest także obecność innych pacjentów, umożliwiająca socjalizowanie się seniorów. Wpływa to pozytywnie zarówno na ich psychikę, jak i zdrowie.

Dom Pomocy Społecznej

Seniorowi, który wymaga opieki całodobowej lub nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej (DPS). Z zasady, taki DPS powinien znajdować się w miejscowości zamieszkiwanej przez osobę starszą, chyba że czas oczekiwania na przydzielenie miejsca wynosi ponad 3 miesiące. Wówczas pacjent kierowany jest – za swoją zgodą lub zgodą opiekuna prawnego – do innej, najbliższej placówki.
Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Sposób jego funkcjonowania musi także uwzględniać wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców.
Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Więcej informacji o kosztach utrzymania i kryteriach dochodowych, związanych z opieką w DPS-ie, znajduje się na stronie Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.

Dom Dziennego Pobytu

Ciekawym rozwiązaniem są Domy Dziennego Pobytu, odpowiedzialne za organizowanie czasu i aktywizowanie seniorów niezatrudnionych, przebywających na emeryturze lub rencie oraz osób niepełnosprawnych, niezdolnych do pracy.
Najważniejsze cele takiej placówki to aktywizacja społeczna oraz zaspokajanie potrzeb towarzyskich i kulturalnych. To także organizowanie zajęć służących utrzymaniu sprawności psychofizycznej i zapewnienie całodziennego wyżywienia. Podstawą do korzystania z usług Domu Dziennego Pobytu jest decyzja administracyjna wydana w oparciu o rodzinny wywiad środowiskowy. Opłatę za pobyt określa się na poziomie kosztów wyżywienia, odpowiadających kwocie stawki żywieniowej.
Z ofertą Dziennych Domów Pobytu w całej Polsce można zapoznać się na stronie Domy Seniora. Wiele domów opieki posiada oddzielną salę gimnastyczną, świetlicę, salę do terapii zajęciowej. Warto upewnić się, że senior będzie mógł brać udział w zajęciach, mimo niepełnosprawności lub schorzeń utrudniających samodzielne funkcjonowanie.

Sprzęty i urządzenia polecane osobom niesamodzielnym

Profesjonalne sprzęty w znaczący sposób ułatwią i odciążą one pracę osoby która zajmuje się pacjentem. Sprawią również, że codzienne czynności  osoby niepełnosprawnej będą zdecydowanie bardziej komfortowe. Najważniejsze to:

  • Łóżko rehabilitacyjne, które zapewni odpowiedni komfort. Powinno posiadać barierki, zabezpieczające pacjenta przed wypadnięciem oraz regulację wysokości, pozwalającą na przybranie wygodnej pozycji, zarówno w nocy, jak i w ciągu dnia. Kółka przymocowane do łóżka zapewniają mobilność, a wysięgnik nad łóżkiem – samodzielną pionizację.

Polecamy również: Wyposażenie pokoju osoby niepełnosprawnej: jakie meble wybrać?

  • Materac przeciwodleżynowy zmiennociśnieniowy, zalecany u osób unieruchomionych. Jest on wyposażony w specjalną pompę, która tłoczy powietrze do wewnątrz materaca, zmieniając regularnie nacisk na poszczególne punkty ciała. Zapobiega w ten sposób powstawaniu odleżyn, które mogą przerodzić się w uciążliwe i bolesne rany.

Warto przeczytać: Jak działa materac zmiennociśnieniowy rurowy?

  • Poduszki pozycjonujące, które umożliwiają utrzymanie zalecanej pozycji, odciążając jednocześnie określone części ciała i zapobiegając powstawaniu odleżyn.

Poznaj więcej: Poduszki pozycjonujące. Praktyczne przykłady ułożenia pacjenta

  • Podnośniki jezdne i sufitowe są niezastąpionym urządzeniem wspierającym osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunów w codziennym funkcjonowaniu. Usprawniają czynności przenoszenia i podnoszenia chorego, zapewniając mu komfort, bezpieczeństwo i poczucie godności, a także odciążają opiekuna. Dodatkowo, można na nie dostać dofinansowanie. .

Dowiedz się więcej: Podnosnik jezdny czy sufitowy, co  wybrac?

Pamiętajmy aby przed umieszczeniem bliskiej osoby w jakiejkolwiek instytucji zorientować się, z jakich rozwiązań korzysta dana placówka. To bardzo ważne aby pacjent  mógł swobodnie uczestniczyć w zajęciach i terapiach, korzystać z rehabilitacji czy otrzymywać rzetelną opiekę higieniczną. Podamy Państwu przykład gdzie podnośnik sufitowy Luna zmienił codzienną pracę i funkcjonowanie ośrodków, które zdecydowały się na ich wykorzystanie. Zachęcamy do zapoznania się ze wpisem: Podnośnik sufitowy Luna w domach opieki społecznej.

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/starsza-kobieta-rozmawia-z-rodzina-na-komunikacji-wideo-w-domu-opieki-pielegniarka-trzymajaca-smartfona-ze-zdalna-konferencja-online-dla-pacjenta-w-lozku-z-choroba-udzielajaca-pomocy_20730833.htm#page=5&query=senior%20w%20%C5%82%C3%B3%C5%BCku&position=19&from_view=search&track=ais

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/widok-z-przodu-starszych-kobiet-dezynfekujacych-rece-w-domu_7436093.htm#page=2&query=pomoc%20dla%20seniora&position=23&from_view=search&track=ais

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/szczesliwa-dojrzala-para-robi-cwiczenia-rozciagajace-z-pomoca-fizjoterapeuty-w-domu_26401477.htm#query=seniorzy%20razem&position=44&from_view=search&track=sph

Odleżyny – co należy wiedzieć?

Odleżyny to poważne, bolesne i trudno gojące się rany, więc w trakcie czynności pielęgnacyjnych pamiętajmy jak istotne jest by oglądać skórę pacjenta, w szczególności miejsca narażone na ich powstawanie. Przybliżymy dzisiaj Państwu najważniejsze informacje na temat odleżyn, w szczególności:

  • Najpopularniejsze skale oceny ryzyka rozwoju odleżyn;
  • Stopnie zaawansowania rozwoju odleżyn;
  • Fazy gojenia;
  • Sposoby ich leczenia.

 

Skale oceny ryzyka rozwoju odleżyn

Opiekując się osobą unieruchomioną na pewno spotkaliście się Państwo ze skalami oceny ryzyka rozwoju odleżyn. Mają wspólny cel, mianowicie pomagają ocenić stan pacjenta, usunąć czynniki ryzyka (jeśli to możliwe) i wdrożyć działania profilaktyczne. Do najpopularniejszych należą:

  • Skala Norton– opracowana w 1975 r. przez Doreen Norton, pielęgniarkę geriatryczną. Skala jest prosta i polega na ocenie od 1 do 4 pięć czynników: stan fizyczny pacjenta, stan świadomości, aktywność, możliwość samodzielnego zmieniania pozycji, sprawność zwieraczy odbytu i cewki moczowej. Wynik poniżej 14 punktów wskazuje na ryzyko wystąpienia odleżyn. Im niższy wynik, tym wyższe zagrożenie.
  • Skala Waterflow– o wiele bardziej szczegółowy system klasyfikacji. Polega na ocenie wielu czynników ryzyka podzielonych na 10 kategorii: budowa ciała (0-3 pkt), stan skóry (0-3 pkt), płeć i wiek (1-5 pkt), trzymanie moczu i stolca (0-3 pkt), mobilność (0-5 pkt), apetyt (0-5 pkt), odżywienie komórkowe (1-8 pkt), choroby towarzyszące (4-6 pkt), urazy i przebyte zabiegi (5 pkt), przyjmowane leki (4 pkt za każdy). Wynik równy lub wyższy niż 10 pkt to stan alarmowy, równy lub wyższy niż 15 pkt stanowi zagrożenie, zaś wynik równy lub wyższy niż 20 pkt wskazuje na bardzo wysokie ryzyko odleżyn.
  • Skala Bradena – tę skalę stosujemy w Winncare, dopasowując materac do wysokości ryzyka wystąpienia odleżyn. W skali Bradena oceniamy 6 czynników ryzyka (percepcja, wilgotność, mobilność, aktywność, stan odżywienia, tarcie i siły ściskania) w 4-stopniowej skali. Zagrożenie wystąpienia odleżyn wzrasta, gdy wynik pacjenta wynosi poniżej 16 punktów.

                                                                                                                                                       Skala Braden

Niestety nie zawsze działania profilaktyczne i wiedza o ryzyku wystąpienia odleżyn pomagają w ich uniknięciu. Wtedy warto wiedzieć, w jakim stopniu zaawansowania znajdują się rany.

Stopnie zaawansowania odleżyn

Ocena stadium rozwoju odleżyny odgrywa ogromną rolę w jej leczeniu. Dzięki prawidłowemu rozpoznaniu pielęgniarka, lekarz prowadzący lub fizjoterapeuta doradzi, które preparaty i opatrunki będą najbardziej skuteczne oraz jakie działania można wprowadzić, aby uniemożliwić powiększanie się urazu. Pozwala także na późniejszą weryfikację skuteczności leczenia.

Rozwój rany możemy określić, np. na podstawie jej barwy (różowa, czerwona, żółta, czarna), jednak najpopularniejszymi metodami są system klasyfikacji EUPAP/NPUAP oraz skala Torrance’a

Przeczytaj także: Materac przeciwodleżynowy – jak używać?

Klasyfikacja odleżyn EPUAP/NPUAP

Zgodnie z międzynarodowym systemem klasyfikacji opracowanym przez EPUAP (European Pressure Ulcer Advisory – Europejski Panel Doradczy ds. Odleżyn) i NPUAP (American National Pressure Ulcer Advisory Panel) rozwój odleżyny mierzymy w 4-stopniowej skali.

  • I stopień – Nieblednący rumień. Na skórze, szczególnie w miejscu wyniosłości kostnej, pojawia się zaczerwienienie, które nie blednie i może sprawiać ból pacjentowi. Skóra może być także cieplejsza/chłodniejsza albo twardsza / bardziej miękka od sąsiadującej tkanki.
  • II stopień – Zmniejszona grubość. Dochodzi do częściowej utraty grubości skóry właściwej. Zaczerwienienie zmienia się w otwarte, płytkie owrzodzenie z różowoczerwonym dnem lub pęcherze z płynem surowiczym lub surowiczo-krwistym. Tkanka martwicza wilgotna jeszcze nie występuje. Uwaga na pomyłki! Rana może przypominać uraz, podrażnienie, macerację naskórka.
  • III stopień – Pełna utrata grubości skóry. Widać postępującą utratę grubości skóry właściwej, co prowadzi do odsłonięcia podskórnej tkanki tłuszczowej. Głębokość rany zależy od jej umiejscowienia (im grubsza tkanka tłuszczowa, tym głębsza rana). Na tym etapie może już wystąpić tkanka martwicza wilgotna oraz podminowanie i tunelowanie rany.
  • IV stopień – Pełna utrata grubości tkanki. Ostatni stopień to pełny zanik grubości tkanki. Rana jest tak zaawansowana, że odsłania kości, mięśnie lub ścięgna, które są także wyczuwalne w trakcie dotyku. Istnieje ryzyko zapalenia szpiku lub kości. Może wystąpić oddzielająca się tkanka martwicza lub strup. Często dochodzi do podminowania i tunelowania rany.

Klasyfikacja odleżyn w skali Torrance’a

  • I stopień – Zaczerwienienie, które blednie pod wpływem ucisku palcem. Nie doszło do uszkodzenia mikrokrążenia.
  • II stopień – Zaczerwienienie nie blednie pod wpływem ucisku, co oznacza, że doszło do uszkodzenia mikrokrążenia. Na skórze pojawia się płytkie, otwarte owrzodzenie. Mogą pojawić się pęcherze i podrażnienia naskórka, a podczas dotykania pacjent odczuwa ból.
  • III stopień – Uszkodzenie wszystkich warstw skóry. Na dnie rany widać czerwoną ziarninę lub rozpadające się tkanki. Brzeg rany jest otoczony przez rumień i obrzęk.
  • IV stopień – Uszkodzenie skóry i tkanki podskórnej. Na dnie rany może występować czarna martwica, a brzeg rany jest wyraźnie widoczny.
  • V stopień – Martwica obejmuje także mięśnie, stawy lub kości. Ranę wypełniają czarnobrązowe, rozpadające się tkanki.

Przeczytaj także: Profilaktyka odleżyn – co musisz wiedzieć, opiekując się chorym w domu.

 

                             Na odleżyny są narażone osoby unieruchomione, ogromnym wsparciem chorych poruszających się na wózku jest poduszka KINERIS®

Etapy gojenia odleżyn

Niestety, im bardziej zaawansowany stopień rozwoju rany, tym trudniejszy i dłuższy jest proces jej regeneracji, dlatego odleżyny wymagają szybkiej reakcji i wdrożenia leczenia. Warto znać jego przebieg, aby monitorować, czy podjęte działania przynoszą oczekiwany skutek. Wyróżniamy 3 fazy gojenia odleżyny:

  • Faza wysiękowa lub zapalna – Wokół rany powstaje obrzęk lub zaczerwienienie spowodowane poprawą ukrwienia miejsca uszkodzenia. Rana zaczyna się oczyszczać i usuwać zniszczone tkanki. Produkowany wysięk świadczy o procesie zapalnym. Jest naturalną reakcją organizmu i wspomaga leczenie owrzodzenia.
  • Faza proliferacji lub ziarninowania – W drugim etapie gojenia się rany wysięku jest coraz mniej, za to przybywa ziarniny. Tkanka łączna stopniowo rozrasta się, naprawiając uszkodzenia. Na powierzchni rany powstaje nowy naskórek.
  • Fraza dojrzewania lub naskórkowania – Najdłuższy etap regeneracji skóry, który może trwać od paru tygodni do nawet kilku lat. Rana goi się, zaczynając od brzegu, i stopniowo narasta nowo powstającym naskórkiem. Blizna powoli blednie. Naskórek staje się bardziej wytrzymały i różowy.
Przeczytaj także: Przykłady zastosowania poduszek pozycjonujących

Sposoby leczenia odleżyn

W celu leczenia odleżyn należy stosować specjalistyczne opatrunki (dostosowane do miejsca występowania i stopnia zaawansowania owrzodzenia), kremy i środki pielęgnacyjne, które przyspieszają gojenie się ran.

Pamiętajmy również aby zadbać o dietę pacjenta bogatą w witaminy oraz składniki mineralne wspomagające regenerację skóry. Zaopatrzmy chorego w materac przeciwodleżynowy, specjalistyczne poduszki i pozycjonery. Podsumowując najważniejsza jest profilaktyka, która uniemożliwia ich rozwój.

Opiekując się osobą unieruchomioną nie zapominajmy o działaniach poprawiających krążenie: częstych zmianach pozycji, lekkich masażach i oklepywaniu. W trakcie czynności pielęgnacyjnych oglądajmy skórę pacjenta, w szczególności miejsca narażone na odleżyny. Jeśli zauważymy podejrzane zaczerwienienie należy niezwłocznie poinformować o tym pielęgniarkę, lekarza prowadzącego lub fizjoterapeutę. Odleżyny to poważne, bolesne i trudno gojące się rany, dlatego tak istotne jest stosowanie się do zaleceń specjalisty. Leczenie ich na własną rękę może przynieść więcej szkody niż pożytku!

Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie należy na jego podstawie stawiać samodzielnej diagnozy, nie posiadając wiedzy ani wykształcenia medycznego.

 

Źródła:

Profilaktyka Odleżyn, Podręczny Przewodnik EPUAP i NPUAP

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/corka-trzymajaca-matke-za-reke-w-szpitalu_18642290.htm#page=7&query=chory%20%C5%82%C3%B3%C5%BCko&position=24&from_view=search&track=sph

Pomoc dla opiekunów dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością

Jeśli jesteś opiekunem niepełnoletniego dziecka z niepełnosprawnością (wrodzoną lub nabytą z powodu choroby czy wypadku) przysługuje Ci specjalna pomoc. Jest to m.in. świadczenie pielęgnacyjne, zasiłek pielęgnacyjny ale też inne formy wsparcia. Z dzisiejszego artykułu dowiesz się, na jakie świadczenia może liczyć rodzic lub opiekun niepełnoletniej osoby z niepełnosprawnością, który zrezygnował z pracy aby opiekować się chorym dzieckiem.

  • Największym świadczeniem, na jakie mogą liczyć opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością, jest świadczenie pielęgnacyjne – 2199 zł.
  • Kolejnym jest zasiłek rodzinny. W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764 zł. Wówczas rodzice mogą liczyć na od 95 do 135 zł, w zależności od wieku dziecka.
  • Dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego wynosi miesięcznie od 95 do 135 zł (w zależności od wieku dziecka).
  • Zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 215,84zł miesięcznie przysługuje m.in. niepełnosprawnemu dziecku do 16 roku życia. Obejmuje także osobę do 24 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności.
  • Specjalny zasiłek opiekuńczy, wynoszący 620 zł miesięcznie, związany jest z kryterium dochodowym i przysługuje opiekunom powstrzymującym się od pracy zarobkowej.
  • Jednorazowe świadczenie pieniężne z tytułu urodzenia dziecka w wysokości 4 000 zł matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka bez względu na dochód w przypadku urodzenia dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą ich życiu, powstałe w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu.

Świadczenie pielęgnacyjne

Od 1 stycznia 2022 roku opiekun może otrzymać świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 2119 zł miesięcznie. Musi powstrzymać się od wykonywania pracy zarobkowej, jest to bowiem warunek konieczny, w przeciwnym razie zasiłek przepada. Nawet jeśli rodzic pozostający z dzieckiem w domu miałby możliwość dorobienia do skromnego budżetu, na przykład pracą zdalną na umowę cywilnoprawną, zarobienie choćby 10 zł wiąże się z utratą świadczenia.

Pamiętajmy że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeżeli opiekun ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

Gdy osobą ubiegającą się o przyznanie świadczenia jest rolnik, współmałżonek rolnika lub osoba dzieląca gospodarstwo domowe z rolnikiem przysługuje ono:

  • rolnikowi pod warunkiem, że zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa rolnego,
  • współmałżonkom rolników i ich domownikom, jeśli całkowicie zaprzestaną prowadzenia gospodarstwa lub zaprzestaną wykonywania prac w gospodarstwie.

Zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa (lub pracy w nim) potwierdza się przy składaniu wniosku oświadczeniem pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań.

                                                               Ogromnym wsparciem opiekunów dzieci z niepełnosprawnością jest podnośnik sufitowy LUNA.

Dofinansowanie z PFRON

Zasiłki i świadczenia otrzymywane co miesiąc nie są jedynymi środkami, na jakie mogą liczyć opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością. Dostępne są także liczne możliwości dofinansowań celowych.

  • Do PCPR / MOPS / MOPR warto zgłosić się o dofinansowanie turnusu rehabilitacyjnego – dla dziecka i opiekuna. Dofinansowanie wynosi maksymalnie 27% przeciętnego wynagrodzenia (dla dzieci i uczącej się młodzieży) oraz 18% przeciętnego wynagrodzenia dla opiekuna.
  • Z PFRON można uzyskać zaopatrzenie w sprzęt rehabilitacyjny, ortopedyczny oraz środki pomocnicze. Chodzi tu m.in. o pieluchy, aparaty słuchowe czy okulary, kule, obuwie ortopedyczne, wózki inwalidzkie, pionizatory czy materace przeciwodleżynowe. Szczegółowe informacje na ten temat można uzyskać na stronie PFRON.

Dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych.

Na szczególną uwagę zasługuje dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych. Wniosek należy złożyć we właściwym miejscowo centrum pomocy rodzinie (PCPR, MOPR). Wysokość dofinansowania to nawet 95% wartości inwestycji. Jego maksymalna wartość to aż piętnastokrotność przeciętnego wynagrodzenia. Dofinansowanie może dotyczyć np. zakupu podnośnika jezdnego lub montażu podnośnika sufitowego, które ułatwiają codzienne przemieszczanie dziecka z niepełnosprawnością.

Więcej na temat dofinansowania sprzętów – https://winncare.pl/akademia/porady/dofinansowanie-sprzetu-rehabilitacyjnego-dla-dzieci-niepelnosprawnych/

Jeśli jesteś opiekunem dziecka z niepełnosprawnością i nie korzystałaś/eś jeszcze w tym roku z dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych, skontaktuj się z przedstawicielem Winncare z Twojego regionu. Pomoże on dobrać właściwe rozwiązanie dla Ciebie i Twojego dziecka. Dokona też wyceny, co umożliwi złożenie wniosku do PCPR / MOPS.

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/ilustracja-koncepcja-rodziny-z-niepelnosprawnym-dzieckiem_27637420.htm#query=dziecko%20niepe%C5%82nosprawne&position=1&from_view=search&track=sph

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/trzymajac-sie-za-rece_1193894.htm#page=4&query=mama%20i%20dziecko&position=7&from_view=search&track=sph