Zasady prawidłowego transferu pacjenta

podnoszenie pacjenta

W dzisiejszym artykule zaprezentujemy Państwu techniki usprawniające przemieszczanie pacjenta z ograniczeniami ruchowymi. Prawidłowy transfer chorego przyczynia się do poprawy ergonomii wykonywanych czynności oraz zmniejszenia ilości urazów wśród osób opiekujących się chorymi. Niewątpliwie niweluje również ryzyko powstawania zdarzeń niepożądanych podczas wykonywania czynności higienicznych, pielęgnacyjnych, rehabilitacyjnych czy opiekuńczych.

Zasada ergonomii pracy opiekuna

Ważnym aspektem jest, aby wykonując czynności związane z opieką nad osobą chorą pamiętać o zasadach ergonomii. Chodzi o to, żeby wykonać czynność w taki sposób, aby zużyć na nią jak najmniej energii i siły. Możemy to zrobić korzystając ze specjalistycznego sprzętu, bądź z urządzeń które już posiadamy. Pamiętajmy jeśli jest to możliwe, aby zachęcać do współpracy w działaniu pacjenta. Każda wykonana czynność samodzielnie przez pacjenta to ważny i potrzebny krok w jego rehabilitacji. Jeżeli posiadamy specjalistyczne łóżko to możemy dostosować jego wysokość do naszego wzrostu. Możemy obniżyć wezgłowie łóżka przy zmianie pościeli. Jeżeli nie posiadamy zaś specjalistycznego łóżka to warto zastanowić się nad jego zakupem bądź wypożyczeniem.  Pomocy w dofinansowaniu sprzętów rehabilitacyjnych udzielają również PFRON, PCPR, MOPS i GOPS.

Przeniesienie pacjenta

Przed rozpoczęciem czynności polegającej na przemieszczeniu pacjenta należy przygotować najbliższe otoczenie. Przysunąć bliżej wózek czy fotel, usunąć z podłogi kable i dywany, nałożyć choremu kapcie a także zadbać o komfortowe ubranie osoby sprawującej opiekę. Bez wątpienia w codziennej pracy osób opiekujących się chorymi z deficytami ruchowymi jest prawidłowa pozycja ciała opiekuna przyjęta podczas wykonywania danej czynności. Zalecenia są takie aby opiekun stał w rozkroku, z nogami ugiętymi w kolanach i wyprostowanymi plecami. Podczas transferu opiekun tworzy z pacjentem bryłę i wykorzystując mechanizm dźwigni unosi i przesadza chorego. Staramy się nie skręcać tułowia. Stopy powinny zmienić swoje położenie wraz z tułowiem.

                                  Prawidłowa technika ręcznego podnoszenia pacjenta z łóżka

 

Zanim przystąpimy do czynności polegającej na przemieszczeniu pacjenta to pamiętajmy o bardzo istotnej kwestii, mianowicie o tym aby chorego poinformować co się zaraz wydarzy. Pomoże to wyeliminować niepożądane zdarzenia takie jak upadek czy uraz. Przypomnijmy naszemu pacjentowi aby nie chwytał nas z szyję i nie obejmował w pasie.

 

Wstawanie z opiekunem

To bardzo dobre ćwiczenie, które przygotowuje pacjenta do nauki chodu. Opiekun siada obok chorego, obniża łóżko tak aby stopy dotykały podłogi a następnie obejmuje go aby mieć kontrolę i prowadzi ruch.

                                            Prawidłowa technika wstawania z pacjentem z łóżka

 

Najważniejsza zasada przy przenoszeniu pacjenta (ciężaru) to zadbać o to by znajdował się blisko naszego ciała. Stworzenie jednej bryły z chorym czy przedmiotem zmniejsza ryzyko urazów w układzie kostno-szkieletowym ponieważ obciążenie naszego kręgosłupa, barków czy kończyn górnych jest równomierne.

Podnosząc z ziemi ciężki przedmiot, próbując podnieść również chorego, należy wykonać czynność z przysiadu, na zgiętych kolanach i z wyprostowanym kręgosłupem, tak  by nasze ciało było obciążone w najmniejszym możliwie stopniu. W przeciwnym razie na układ stawowy, mięśniowy i kostny będą działały duże siły, generując przeciążenie i zwiększając ryzyko  urazów oraz wypadków.

                                       Prawidłowa technika podnoszenia ciężaru z podłogi

 

Reasumując pamiętajmy aby mierzyć siły na zamiary. Nie próbujmy unosić czy przenosić pacjenta jeśli wiemy, że sami nie damy sobie rady. Korzystajmy z pomocy drugiego opiekuna lub samego chorego jeśli mamy taką możliwość. Unikajmy gwałtownych ruchów i szarpnięć, a także chwytania chorego pod pachy czy opiekuna za szyję.

 

 

Błędy popełniane przy ręcznym transferze chorego oraz ich skutki

podnoszenie pacjenta

Ręczne przemieszczanie pacjenta może nieść za sobą wiele zagrożeń zarówno dla pacjenta jak i jego opiekuna. Bezsprzecznie wynika to z nieznajomości technik prawidłowego transferu. Przyczyną jest też brak odpowiedniego sprzętu ułatwiającego opiekę jak np. podnośnik, pionizator czy poduszka podnosząca z pompą. Na większe ryzyko wypadków niewątpliwie mają wpływ małe pomieszczenia, wąskie progi i przejścia w lokalach, które zamieszkują chorzy.

Normy ręcznego przenoszenia

Na wstępie warto przypomnieć, że normy ręcznego przenoszenia ciężarów są ściśle określone w przepisach prawa. Nie są one jednak sprecyzowane jeśli chodzi o sektor ochrony zdrowia i pracę z pacjentem. Zgodnie z § 13. 1 Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:

1) dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,

2) dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

W związku z powyższym niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie pacjentów o masie ciała większej niż 12 kg dla kobiet oraz 30 kg dla mężczyzn.

Najczęściej popełniane BŁĘDY przy transferze chorego:

  • ciągnięcie pacjenta pod pachy,

  • podnoszenie chorego do pozycji siedzącej poprzez ciągnięcie go za ręce,

  • pionizacja przy łóżku poprzez ciągnięcie za ręce,

  • chwytanie opiekuna za szyję przy wstawaniu z łóżka,

  • obejmowanie opiekuna w pasie przy podnoszeniu z łóżka,

  • nieprawidłowa pozycja opiekuna przy pielęgnowaniu chorego.

 

Skutki popełnianych błędów występujące u pacjentów

Podczas ciągnięcia pacjenta pod pachy może dojść do urazu w stawie barkowym, złamań patologicznych, oraz zwiększenia ryzyka powstania odleżyn (wzrost tarcia pomiędzy skórą chorego a jego bielizną). Wyobraźmy sobie, że leżymy w łóżku a ktoś z całych sił ciągnie nas za ręce próbując nas podnieść. Możemy sobie tylko wyobrazić związany z tym ból jak również ryzyko upadku gdy „ręce nam się wyślizną”. Urazy w stawie barkowym czy złamania powodują ból i znacznie ograniczają możliwość poruszania czy choćby zmiany pozycji ciała chorego. Pamiętajmy, że leczenie złamań u pacjentów z osteoporozą czy zmianami nowotworowymi jest bardzo trudne a czasami wręcz niemożliwe.

         

               Zwichnięcie stawu barkowego                                     Złamanie patologiczne

 

Skutki popełnianych błędów występujące u opiekunów

Sytuacja, w której opiekun stoi na wyprostowanych nogach i z całych sił próbuje udźwignąć chorego stwarza dla niego ryzyko przeciążenia w okolicy lędźwiowej i barkowej. Niesie to za sobą bolesne konsekwencje a nawet kalectwo. Do uszkodzeń, zwyrodnień czy urazów ostrych może prowadzić także chwytanie opiekuna za szyję czy obejmowanie przy pionizacji. Nieprawidłowa pozycja ciała podczas pracy z chorym, znacznie ją utrudnia. W sytuacji, kiedy opiekun pochyla się nad pacjentem a jego nogi pozostają  wyprostowane, na układ kostno-szkieletowy działają niekorzystne napięcia  i siły o dużym natężeniu. W rezultacie odczuwa on ból i przemęczenie co nierzadko niesie konsekwencje w postaci kontuzji i wypadków. Przyjmowanie pozycji, która zwiększa siłę nacisku na krążek międzykręgowy a także wykonywanie  nagłych skrętów tułowia podczas  nieruchomego ustawienia stóp to bardzo częsty błąd, który niepotrzebnie obciąża kręgosłup. Wyobraźmy sobie, że  podnoszenie ciężaru o wadze 50 kg generuje nacisk na krążek międzykręgowy o wartości 700-800 kg!

                                                     

Nacisk w pozycji leżącej to 25 kg      

                                                             

Nacisk w pozycji stojącej                                     Nacisk w pozycji siedzącej

   to ok. 100 kg                                                                  to ok.  140 kg

 

 

Pamiętajmy, że zgodnie z zasadami ergonomii pracę należy wykonywać w taki sposób, by zużyć jak najmniej energii podczas jej wykonania. Przestrzegajmy technik bezpiecznego przemieszczania pacjenta. Korzystajmy ze sprzętu pomocniczego takiego jak. podnośniki jezdne, sufitowe, krzesła toaletowe czy kąpielowe, balkoniki, chodziki, łatwoślizgi. Wykorzystujmy również w pełni  jego możliwości (np. regulacja wezgłowia, regulacja wysokości łóżka).
O prawidłowych technikach transferu pacjentów przeczytacie Państwo
w kolejnym artykule.

 

 

Aktywność buduje odporność seniorów

Odporność ma pierwszoplanowe znaczenie dla kondycji organizmu. Jest to zdolność organizmu do zwalczania niekorzystnego działania czynników zewnętrznych. Przede wszystkim pozwala bronić go przed ustrojami chorobotwórczymi, czyli wirusami, bakteriami i grzybami. Nasz układ odpornościowy produkuje tzw. przeciwciała, które pozwalają z nimi walczyć. Wyróżnia się dwa rodzaje odporności.

Posiadamy odporność wrodzoną oraz nabytą.

Na odporność wrodzoną składa się m.in. skóra i błony śluzowe układu oddechowego czy też pokarmowego. Do tego rodzaju odporności zaliczamy również takie objawy jak biegunka, wymioty czy podwyższona temperatura ciała. Z kolei odporność nabyta, jak sama nazwa wskazuje, pojawia się wraz z wiekiem. Jest to kolejna linia obrony, która uaktywnia się, kiedy odporność wrodzona nie radzi sobie z infekcją. W rezultacie układ odpornościowy zaczyna w różnych organach organizmu wytwarzać komórki do walki. Są to:

  • monocyty – krwinki białe produkowane w szpiku kostnym, które przekształcają się w makrofagi i pożerają między innymi drobnoustroje, mikroorganizmy oraz uszkodzone, nieprawidłowe lub obumierające komórki, a informacje o tym przekazują limfocytom,
  • limfocyty T – dojrzewają w grasicy, bezpośrednio zwalczają intruza,
  • limfocyty B – powstają w szpiku kostnym, śledzionie i węzłach chłonnych, produkują przeciwciała, które niszczą wroga.

Sprawność fizyczna seniorów

U osób starszych zauważalne jest pogorszenie sprawności fizycznej, co wynika ze zmniejszenia masy i siły mięśni oraz ograniczenia ruchomości w stawach. Wpływa na to siedzący tryb życia i często występujące u seniorów niedożywienie. Zmniejsza się gęstość tkanek kostnych co sprzyja osteoporozie. W razie upadku zwiększa się ryzyko złamania kości, ponadto częściej pojawiają się sińce i dolegliwości bólowe. Odporność organizmu spada. Reasumując seniorzy niechętnie podejmują się wykonywania ćwiczeń.

Powinniśmy myśleć o budowaniu odporności u osób starszych przez cały rok. Szczególnie natomiast w okresie jesienno-zimowym, który jest nacechowany wysokim wskaźnikiem zachorowalności i „łapania infekcji”. Aktywność fizyczna pobudza do pracy makrofagi oraz limfocyty T, które są podstawą odporności. W ten sposób wzmacniamy organizm, ale by utrzymać ten efekt, niezbędna jest regularność. Oczywiście ćwiczenia nie powinny być bardzo męczące, szczególnie jeśli ktoś dotychczas nie uprawiał sportu. Nawet godzinny spacer w średnim tempie może dać pozytywne skutki. Zmniejsza ryzyko infekcji nawet o 30%. Pamiętajmy jednak, że nie można się przemęczać.

Oprócz spacerów osobom starszym zaleca się także takie aktywności jak nordic walking, pływanie, aqua aerobic, fitness (np. z elementami salsy czy tai chi) taniec i jogę. Rodzaj sportu zawsze bezpiecznie jest omówić z lekarzem rodzinnym bądź fizjoterapeutą. Ważnym aspektem jest również odpowiedni ubiór dostosowany do warunków panujących na zewnątrz – tu świetnie sprawdzi się np. odzież termiczna. Na poprawę działania układu immunologicznego duży wpływ ma także dieta. W zimie jedzmy dużo cytrusów, zielonej pietruszki, tłustych ryb, kiszonek i warzyw strączkowych. Starajmy się wysypiać, zminimalizować stres a także unikać używek takich jak tytoń czy alkohol, które obniżają odporność organizmu.

 

aktywność seniora

Gdzie szukać zajęć dla seniorów?

Zajęcia sportowe dla osób starszych są najczęściej organizowane przez domy
i centra kultury, włącznie z działającymi przy nich klubami osiedlowymi.
O aktywność seniora dba Uniwersytet Trzeciego Wieku i Dom Seniora, ponieważ często działają w nich Kluby Seniora. Warto odwiedzić kluby sportowe z siłownią, które oferują korzystne zniżki dla seniorów i organizują zajęcia dla określonych grup wiekowych. Informacji o takich zajęciach należy szukać również na stronach urzędów miasta, bo te często organizują i ogłaszają akcje skierowane do seniorów celem ich aktywizacji. Miejskie fundacje i stowarzyszenia także często włączają się w akcje i organizują na obiektach sportowych programy typu Aktywny senior. Pamiętajmy o siłowniach na świeżym powietrzu w parkach, na osiedlach, w okolicy placów zabaw – są doskonałą opcją na ćwiczenie i pogawędkę z sąsiadem. Odkrycie nowej pasji jak spacer z psem czy nordic walking sprzyja okazjom do zawierania nowych znajomości, poprawy kondycji a co za tym idzie odporności naszego organizmu!

Dofinansowanie sprzętu rehabilitacyjnego dla dzieci niepełnosprawnych

Koniec roku to dobry czas żeby zastanowić się i zaplanować zakup sprzętu rehabilitacyjnego dla dzieci. Często w budżecie instytucji przyznających dofinansowania zostają oszczędności więc pojawia się okazja do złożenia stosownych wniosków.  Ze względu na ten fakt przybliżymy Państwu kilka możliwości skorzystania z refundacji i dofinansowania do takiego zakupu. Przedstawimy także ofertę naszych produktów, na które możecie Państwo uzyskać dodatkowe środki i odciążyć tym sposobem domowy budżet.

Dofinansowanie NFZ

Zasady refundacji sprzętu rehabilitacyjnego przez NFZ ujęte zostały w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie z dnia 29 maja 2017 r. (Dz. U. 2017 poz. 1061 z późn. zm.). Mogą z niej skorzystać wszystkie osoby, które posiadają ubezpieczenie zdrowotne i otrzymały zlecenie wystawione przez uprawnioną osobę tj. lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, specjalistę, pielęgniarkę czy fizjoterapeutę. E- zlecenie na wyroby medyczne wystawione przez osobę uprawnioną jest natychmiastowo weryfikowane w systemie elektronicznym a następnie elektronicznie potwierdzane przez NFZ (e-potwierdzenie). Przy każdej pozycji znajduje się limit finansowania w ramach ubezpieczenia NFZ, wysokość udziału własnego w kosztach, kryteria przyznawania, okres użytkowania, limit cen napraw oraz osoby uprawnione do wystawiania zlecenia.

Wśród produktów firmy Winncare możecie Państwo uzyskać dopłatę do:

  • poduszki przeciwodleżynowej (pozycja 116),
  • materacy przeciwodleżynowych zmiennociśnieniowych (z wyłączeniem materacy piankowych, pozycja 117),
  • pionizatora (pozycja 125).
Poduszka przeciwodleżynowa KINERIS®
                         Poduszka Kineris®

Poduszka przeciwodleżynowa KINERIS® dla pacjentów z wysokim lub bardzo wysokim ryzykiem powstania odleżyn (w zależności od oceny stanu klinicznego pacjenta) i/lub specyficznym ryzykiem odleżyn kości kulszowej, ze wsparciem asymetrii ciała.

W wersji z zasilaniem powietrzem luz bez, jest dostępna w wielu rozmiarach szerokość i długość siedziska od 28,5cm do 46,5cm, wysokość poduszki 7 i 10 cm.

Materac Axtair® One Plus

Materac Axtair® One Plus stworzony został w celu zapobiegania odleżynom u pacjentów o średnim i wysokim ryzyku ich powstania, którzy przebywają w łóżku przez więcej niż 15 godzin dziennie. Zapewnia on wysoką skuteczność terapeutyczną we wczesnych stadiach odleżyn. Posiada opatentowany system automatycznej i ciągłej kalkulacji ciśnienia dopasowujący się do wagi pacjenta. Istotnie jest bardzo prosty w obsłudze dla opiekunów.

      materac przeciwodleżynowy

                                                 Materac zmiennociśnieniowy Axtair® One Plus

Pionizator Stellar 170

Pionizator Stellar 170 naśladuje naturalny wzór ruchu podczas podnoszenia i opuszczania pacjenta, stanowiąc doskonałe wsparcie podczas fizjoterapii i rehabilitacji. Kompaktowe wymiary i nogi podstawy jezdnej wyprofilowane w delikatne łuki pozwalają na lepszy dostęp do szerokich wózków inwalidzkich, krzeseł, itp.

pionizacja pacjenta
                 Pionizator Stellar 170

Dofinansowanie PFRON

Środki są przyznawane ze względu na miesięczny dochód podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym. Obliczony jest za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku. W rezultacie nie przekracza 50% miesięcznego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie lub 65% w przypadku osoby samotnej.

Na zakup łóżka rehabilitacyjnego refundacja z NFZ nie przysługuje. Możecie Państwo jednak ubiegać się o dofinansowanie ze środków PFRON – maksymalnie do 95% wartości sprzętu (nie więcej niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia).

                         Łóżko dla dzieci Kalin

Z tego źródła można skorzystać decydując się np. na zakup łóżka rehabilitacyjnego KALIN. Przede wszystkim zakup ten ma umożliwić lub w znacznym stopniu ułatwić dziecku niepełnosprawnemu wykonywanie podstawowych, codziennych czynności. Łóżko Kalin wspomaga siadanie i przesiadanie się z łóżka na wózek inwalidzki. Podstawa może zostać ustawiona w pozycji minimalnej z wyprostowanym leżem na wysokości 300 mm.

Do wniosku należy dołączyć kopię orzeczenia lub kopię wypisu o niepełnosprawności. Z samego orzeczenia o niepełnosprawności nie zawsze wynika, że osoba napotyka na bariery w komunikowaniu się związane z ułomnością fizyczną. Dlatego też z ostrożności możemy dołączyć również zaświadczenie lekarskie stwierdzające istnienie ww. barier w komunikowaniu się.

Na szczególną uwagę zasługuje dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych.

Podnośnik Luna w instytucjach opiekuńczych i rehabilitacyjnych
Wykorzystanie podnośnika sufitowego Luna

Wniosek należy złożyć we właściwym miejscowo centrum pomocy rodzinie (PCPR, MOPR).Wysokość dofinansowania to nawet 95% wartości inwestycji. Jego maksymalna wartość to aż piętnastokrotność przeciętnego wynagrodzenia. Dofinansowanie może dotyczyć np. zakupu podnośnika jezdnego lub montażu podnośnika sufitowego, które ułatwiają codzienne przemieszczanie dziecka z niepełnosprawnością.                                               

Kto może uzyskać dofinansowanie?

O dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych mogą ubiegać się osoby fizyczne (w tym małoletnie), które spełniają następujące warunki:

  • posiadają orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (bądź też równoważne z nim) lub w przypadku dzieci i młodzieży w wieku do lat 16 – orzeczenie o niepełnosprawności,
  • rodzaj ich niepełnosprawności potwierdzony (jeżeli nie jest określony w orzeczeniu) aktualnym, ważnym 3 miesiące od daty wystawienia, zaświadczeniem lekarskim „wymaga likwidacji barier architektonicznych”,
  • posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, jeśli taka zgoda jest potrzebna,
  • posiadają stałe zameldowanie w lokalu, w którym ma nastąpić likwidacja barier architektonicznych.

Pamiętajmy, że przy ubieganiu się o dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych nie obowiązuje kryterium dochodowe. Nie oznacza to jednak, że w trakcie rozpatrywania wniosków komisja nie będzie brała pod uwagę sytuacji materialnej wnioskodawcy. Może się tak zdarzyć, że komisja będzie rozpatrywała wnioski osób w podobnej sytuacji zdrowotnej, mieszkaniowej, materialnej itp. Możliwe, że dofinansowanie otrzyma osoba o zdecydowanie niższych dochodach i trudniejszej sytuacji.

Dofinansowanie obejmuje koszt zakupu urządzeń, materiałów budowlanych oraz budowy lub robót budowlanych uwzględnionych w umowie. Zakres rzeczowy i finansowy prac w zakresie likwidacji barier architektonicznych określa zweryfikowany kosztorys. Należy pamiętać, że nie są zwracane nakłady poniesione przed podpisaniem umowy.

Fundacje

Kiedy już uzyskaliśmy wsparcie  NFZ, skorzystaliśmy z pomocy PCPR i wciąż brakuje, aby sfinalizować zakup drogiego sprzętu, to warto poszukać innych rozwiązań. Jednym z nich są fundacje. W pierwszej kolejności skontaktujmy się telefonicznie z osobą odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń. Często podstawowe informacje, o tym jak można uzyskać pomoc znajdziemy na stronie internetowej fundacji. W większości niezbędne jest napisanie uzasadnionej prośby lub wypełnienie odpowiedniego formularza oraz dołączenie pełnej dokumentacji. W rezultacie fundacja weryfikuje osobę, która może skorzystać z pomocy. Możecie Państwo zacząć współpracę z organizacjami ogólnokrajowymi jak i z tymi działającymi lokalnie.

Skontaktuj się z naszym przedstawicielem. Nasi pracownicy pomogą dobrać najlepsze produkty dostosowane do Państwa potrzeb.

  1. Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie z dnia 29 maja 2017 r. (Dz. U. 2019 poz. 1267 z późn. zm.).
  2. https://www.pfron.org.pl/

 

 

Sposoby na jesienną chandrę

Jesienne przesilenie może być przyczyną gorszego samopoczucia u wielu osób. Jednak grupą szczególnie na nie narażoną są osoby starsze oraz osoby samotne. Ze względu na niższe temperatury i częste opady deszczu przebywamy mniej na świeżym powietrzu, co skutkuje niedotlenieniem naszego organizmu. Stajemy się apatyczni, przygnębieni, trudno nam o letni optymizm. Dopada nas zmęczenie.

Krótszy dzień i słabsze oddziaływanie promieni słonecznych wpływa na zmniejszenie produkcji witaminy D. Jej niedobór negatywnie oddziałuje na nasze ciało i umysł. Objawy takie jak szybkie przemęczanie się, spadek odporności czy ogólne osłabienie mogą być związane z niedoborem słońca, a co za tym idzie – witaminy D. Wraz z końcem bogatego w świeże warzywa i owoce lata zmienia się także nasza dieta, co nie zostaje bez wpływu na nasz organizm.

Objawy jesiennego przesilenia:

  • Fizyczne osłabienie
  • Spadek odporności
  • Podatność na infekcje
  • Przygnębienie i drażliwość
  • Unikanie kontaktów towarzyskich
  • Napady smutku i negatywne myśli
  • Brak motywacji do działania
  • Problemy ze snem
  • Pogorszona koncentracja

Jak przetrwać trudną lecz piękną porę roku jaką jest jesień?

Podpowiemy Wam jak nie dać się przygnieść jesiennej chandrze i przetrwać tą trudną porę roku. Przede wszystkim nawadniajmy się! Pamiętajmy aby wypijać co najmniej 2 litry płynów dziennie. Jesień to świetna pora aby dodać sobie energii pieczołowicie przygotowywanymi w lecie kompotami i sokami. Odporność wzmocnią rozgrzewające a zarazem pyszne herbaty np. z pomarańczą i imbirem. Wybierajmy produkty, które pobudzą funkcjonowanie układu trawiennego –  pełnoziarniste, zawierające dużą ilość błonnika. Korzystajmy z dostępnych jeszcze jesienią owoców i warzyw, takich jak np. jabłka, gruszki, buraki, cukinie, dynie. Pikantna zupa dyniowa doprawiona sokiem z pomarańczy rozgrzeje i poprawi nastój na resztę dnia! Ten wybór z pewnością zapobiegnie odkładaniu dodatkowych kilogramów i uczuciu ciężkości.

Witamina D źródłem dobrej energii

Bardzo ważne jest, aby jesienią dostarczyć naszym organizmom odpowiednią dawkę witaminy D. Korzystajmy więc z ładnej pogody i spacerujmy na świeżym powietrzu kiedy tylko mamy taką możliwość. Ponieważ większość ludzi to osoby potrzebujące kontaktu z innymi, wykorzystujmy ku temu każdy powód i każdą sytuację.  Zaplanujmy spotkania z rodziną i przyjaciółmi. To dobry czas na wspólne wyjścia do kina, teatru albo zorganizowanie spotkania ze znajomymi, których nie widzieliśmy wiele lat. Nakręcajmy pozytywne emocje, aby jak najbardziej sobie tą porę roku umilić. To najlepszy czas na nadrobienie ciekawych pozycji książkowych, filmowych czy słuchanie ulubionej muzyki po wyczerpującym dniu. Jednak najpotężniejszą bronią w walce z jesienną chandrą jest aktywność fizyczna. Kiedy ćwiczymy wytwarzają się endorfiny, czyli hormony szczęścia. Dzięki nim mamy większą energię i lepsze samopoczucie. Warto więc każdą wolną chwilę spędzać w ruchu i na spacerach. Nie zapominajmy też jak nieoceniony wpływ na nasze samopoczucie ma dobry sen. Dobrze zrobić sobie krótką drzemkę w ciągu dnia.

Ale najpierw włóżmy piękny szalik i pójdźmy na spacer. Podziwiać piękny dywan z liści, zbierać kasztany i obserwować wiewiórki robiące zapasy na zimę. To przecież nasza kolorowa piękna jesień!

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/uklad-dyni-plasko-swieckich_10806237.htm#page=1&position=19&from_view=search

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/piekne-autumn-leaves-na-jesieni-czerwone-tlo-sunny-daylight-horizontal_1284513.htm#page=1&position=43&from_view=search

https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/natura-lato-suchy-zwierze-4597981/

BHP w opiece nad pacjentem niepełnosprawnym

BHP w pracy pielęgniarki

Pielęgniarki oraz opiekunowie medyczni, którzy wykonują przede wszystkim świadczenia pielęgnacyjne, lecznicze, diagnostyczne oraz rehabilitacyjne narażeni są na wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. Dlatego w odniesieniu do tej grupy zawodowej ważne jest przestrzeganie ustalonych zasad bezpieczeństwa pracy – zarówno w stosunku do pacjenta, jak i samego siebie. Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia zostały określone w Międzynarodowej Karcie Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych. Karta ta dostępna jest na stronie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego.

Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich negatywne skutki dla zdrowia

Wyżej wymieniona karta wymienia czynniki, które mogą wywoływać wypadki. Są to m.in. śliskie nawierzchnie, igły i ostre narzędzia, prąd elektryczny, gorące urządzenia sterylizacyjne, butle ze sprężonymi gazami, substancje chemiczne oraz podnoszenie ciężarów. To ostatnie może wywołać nagłe wystąpienie zespołu bólowego pleców. Karta opisuje także czynniki fizyczne takie jak promieniowanie laserowe i rentgenowskie. W ich rezultacie możliwe są uszkodzenia oczu, poparzenia skóry oraz wystąpienia chorób nowotworowych. Czynniki chemiczne i pyły, które mogą skutkować uczuleniami, zatruciami a nawet zapaleniami skóry i śluzówek. Następnie czynniki biologiczne w postaci mikroorganizmów chorobotwórczych w tym wirus HIV i wirusy zapalenia wątroby typu B i C.

Niebezpieczeństwo w pracy mogą wywołać również czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy. Zalicza się do nich m.in. praca w wymuszonej pozycji ciała, z pacjentami ciężko poszkodowanymi, praca zmianowa, nocna, w godzinach nadliczbowych. Pracownicy służby zdrowia często narażeni są na agresję ze strony pacjentów. Dzisiaj skupimy się na omówieniu czynników ergonomicznych oraz sposobów na ich niwelowanie.

Zagrożenia związane z pracą w wymuszonej pozycji 

Choroby z grupy MSD, czyli choroby układu mięśniowo-szkieletowego (Muscle Skeleton Disorder) są jedną z najczęstszych schorzeń występujących w pracy pielęgniarek i opiekunów medycznych. Praca w pozycji stojącej, długotrwałe wykonywanie pracy w pozycji siedzącej, jak i przyjmowanie wymuszonej pozycji ciała po dłuższym okresie aktywności zawodowej mogą powodować choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Są to w szczególności choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, obręczy barkowej i nadgarstków. 

Normy ręcznego przenoszenia

Normy ręcznego przenoszenia ciężarów są ściśle określone w przepisach prawa. Nie są one jednak sprecyzowane jeśli chodzi o sektor ochrony zdrowia i pracę z pacjentem. Zgodnie z § 13. 1 Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:

1) dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,

2) dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

W związku z powyższym niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie pacjentów o masie ciała większej niż 12 kg dla kobiet oraz 30 kg dla mężczyzn.

Zasady prawidłowego podnoszenia ciężaru

  • unikamy dużej częstotliwości podnoszenia ( duże tempo),
  • staramy się utrzymać ciężar w rękach jak najkrócej,
  • podczas podnoszenia minimalizujemy ruchy tułowia (pochylenie, skłony, skręcenia),
  • unikamy podnoszenia obiektów z przemieszczającym się środkiem ciężkości.  Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

 

Aby zapobiegać schorzeniom a także zmniejszyć codzienne zmęczenie po pracy wykonując takie czynności jak podnoszenie i przenoszenie pacjenta, przy zabieraniu go na badania,  pielęgnacji, karmieniu i toalecie:

  • dbaj, aby sprzęt i meble w pomieszczeniach pracy zapewniały swobodny dostęp do stanowisk,
  • stosuj sprzęt pomocniczy przeznaczony do danej czynności: stoliki zabiegowe, wózki funkcyjne, podnośniki, pionizatory, rolki, maty ślizgowe,
  • ograniczaj lub eliminuj konieczność podnoszenia pacjentów leżących,
  • jeżeli pacjent korzysta z łóżka specjalistycznego wykorzystaj jego możliwości i dostosuj wysokość do swojego wzrostu,
  • podnoszenie ciężkich przedmiotów z ziemi powinno odbywać się na niskich nogach,
  • nie podnoś niczego z ziemi mając nogi wyprostowane i zgięte plecy. Ciężar, który przenosisz rozkładaj równomiernie na obie strony ciała,
  • pamiętaj o wykorzystaniu całej powierzchni siedziska, podparciu okolicy lędźwiowej kręgosłupa i przedramion na podłokietnikach,
  • unikaj skrętów tułowia i utrzymywania przez dłuższy czas nieruchomej pozycji ciała,
  • noś wygodne obuwie na grubej antypoślizgowej podeszwie,
  • regularnie korzystaj z przerw na odpoczynek, podczas których możesz wykonać kilka prostych ćwiczeń rozciągających i rozluźniających.

         

                                        

Podnoszenie pacjenta z podłogi i z łóżka przy pomocy podnośnika jezdnego Solar 185 

 

 W przypadku braku w zakładzie pracy sprzętu pomocniczego do przemieszczania pacjentów leżących/niepełnosprawnych lub jest on niesprawny powinno się zgłosić ten problem przełożonemu, służbie bhp lub społecznemu inspektorowi pracy. Po pracy pomyśl o aktywności fizycznej. Pomoże ona wzmocnić mięśnie grzbietu, brzucha i utrzymać w dobrym stanie Twój kręgosłup. Możesz zapisać się na zajęcia z jogi, pływanie, aerobik. Dowiedz się czy w Twoim miejscu pracy istnieje możliwość dofinansowania takich zajęć lub wykupienia kart abonamentowych. Pamiętaj, że przyjazna atmosfera w pracy niweluje stres, który wpływa negatywnie na obciążenie i napięcie mięśni, potęguje zmęczenie i dolegliwości.

 

Źródła:

https://www.ciop.pl/

https://www.pip.gov.pl/

Normy wodoodporności – podział i zastosowanie do wyrobów medycznych

Czym jest wodoodporność i co oznaczają normy IPX?

Wodoodporność jest cechą określającą wytrzymałość materiału na szkodliwe działanie wody. IPX jest międzynarodową normą określającą wodoodporne właściwości różnego rodzaju przyrządów i sprzętów specjalistycznych. Parametr wodoodporności określany jest za pomocą 9-stopniowej skali IPX wg standardu IEC 529, gdzie zero określa najniższą wodoodporność, a 8 najwyższą.

Sprzęty medyczne i ich wodoodporność

Sprzęty oraz artykuły o parametrze IPX 8 są produktami o najwyższej klasie wodoodporności. W rezultacie produkty, które posiadają takie oznaczenie są przystosowane do długotrwałego zanurzenia. Nie powinniśmy używać przyrządów o parametrach poniżej IPX3  w sytuacjach, podczas gdy mogą ulec znacznemu zalaniu wodą np. w pomieszczeniach kąpielowych. Możemy przyjąć, że produkty posiadające parametr IPX4 będą odpowiednio chroniły zawartość w takich sytuacjach. W związku z tym pamiętajmy, aby wybierać opakowania posiadające minimum takie oznaczenie. Przede wszystkim oznakowania szukamy na opakowaniu (obudowie) danego artykułu oraz w instrukcjach obsługi. Pamiętajmy również, że na naszą prośbę takich informacji chętnie udzielą pracownicy firmy Winncare.

Skala i oznaczenie wodoodporności

  •         IPX 0 – brak ochrony,
  •         IPX 1 – to ochrona przed opadami wody, która jest równoważna opadowi deszczu o natężeniu 3-5mm na minutę przez 10 minut,
  •         IPX 2 – warunki takie, jak dla IPX 1, ale woda spada z różnych kierunków pod kątem do 15 stopni,
  •         IPX 3 – zabezpieczenie przed spryskiwaniem wodą pod ciśnieniem 80-100 kN/m2 o natężeniu 10 l/min w czasie 5 minut. Woda dociera pod kątem odchylonym od pionu do 60 stopni,
  •         IPX 4 – warunki takie, jak dla IPX 3, ale woda dociera pod wszelkimi kątami,
  •         IPX 5 – obrona przed strumieniami wody, które docierają pod wszelkimi kątami z dysz o średnicy 6,3mm z odległości 3 metrów pod ciśnieniem 30kN/m2 o natężeniu 12,5 l/min przez 3 minuty,
  •         IPX 6 – zabezpieczenie przed wystawieniem na bardzo intensywny kontakt z wodą. Woda dociera z odległości 3m pod wszelkimi kątami pod ciśnieniem 100kN/m2 o natężeniu 100 l/min przez 3 minuty,
  •         IPX 7 – ochrona przed zanurzeniem w wodzie na głębokość 1 metra na czas do 30 minut,
  •         IPX 8 – pełna ochrona przed ciągłym zanurzeniem w wodzie.

Jakie oznaczenie posiadają urządzenia firmy Winncare?

Wyroby Winncare wyróżniają się innowacyjnością oraz najwyższą jakością wykonania więc bez obaw udzielamy na nasze produkty do 5 lat gwarancji. Nieustannie wdrażamy nowości technologiczne, które poprawiają komfort i bezpieczeństwo pacjenta i opiekuna. Przy wyborze sprzętu zarówno do placówki specjalistycznej oraz opieki nad pacjentem w domu sprawdzajmy jakie parametry wodoodporności posiada dany artykuł. Bezsprzecznie pozwoli to nam uniknąć jego uszkodzenia a często nawet niebezpiecznych wypadków. Jeżeli planujemy użytkować sprzęt w łazienkach i pomieszczeniach, w których wilgotność jest duża to ochrona na poziomie IPX4 jest niezbędna. Zastosowaliśmy w naszych podnośnikach sufitowych Luna oraz Luna Move ochronę IPX4, ponieważ umożliwia to Państwu bezpieczne stosowanie tych urządzeń w łazienkach i pokojach kąpielowych.

wózkowanna LAMBDA

Pełna klasa wodoodporności podwodnej IPX7

Piloty Luna są dostępne w klasie ochrony IPX4 i IPX7, gdzie IPx4 toleruje ochlapanie, a IPx7 chroni przed skutkami całkowitego zanurzenia w wodzie do 1 m przez 30 minut. Podobnie, w pełni wodoodporny pilot posiada nasz podnośnik wannowy Archimedes. Wysoką ochronę przed zachlapaniem posiadają także inne nasze urządzenia np. fotel TRITON/DUAL– IPX6, w którym zastosowaliśmy zmywalny materiał LINAK IPX6 DURA™. Miejsca połączeń śrubowych / łączeń są uszczelnione a fotel jest w pełni wykonany jako konstrukcja spawana ze stali. W rezultacie zapobiega to dostawaniu się wody do rurek, z których wykonano konstrukcję. Fotel pokryliśmy podwójną powłoką, dzięki czemu jest odporny na rdzę. Wózkowanna LAMBDA posiada ochronę na poziomie IPX5, piloty i sterowniki w pionizatorze STELLAR 170 oraz podnośnikach HELIOS 150 i SOLAR 185 –  IPX4.

Zastosowanie podnośnika Luna oraz fotela Triton/Dual

Dla bezpieczeństwa użytkowania poddajemy produkty Winncare rygorystycznym testom i kontroli jakości. Nasi przedstawiciele przedstawią szczegóły oferty oraz pomogą dobrać najlepsze produkty dostosowane do Państwa potrzeb. Skontaktuj się z naszym przedstawicielem.

Wyżej wymienione urządzenia są dostępne nie tylko dla dużych placówek i gabinetów, ale także dla pacjentów w opiece domowej. Istnieje możliwość otrzymania dofinansowania na podnośnik sufitowy z PFRON. Może ono wynieść nawet 95%.

By otrzymać dofinansowanie ze środków PFRON, należy złożyć pisemny wniosek. Jest ono realizowane w ramach likwidacji barier architektonicznych oraz likwidacji barier technicznych. Więcej o dofinansowaniu z PFRON przeczytasz we wpisie: Podnośnik sufitowy na PFRON. Jak zdobyć nawet 95% dofinansowania?

Pomocy w dofinansowaniu sprzętów rehabilitacyjnych udzielają również PCPR, MOPS i GOPS.

Dieta i rola wody u starszych osób

dieta

W wieku podeszłym dochodzi do zmian fizjologicznych w przewodzie pokarmowym, które powodują zmniejszenie możliwości trawienia i wchłaniania wielu składników pokarmowych, zmniejsza się przemiana materii, obniża się również aktywność fizyczna a to za sprawą tego, że z upływem lat organizm pracuje wolniej. Zmniejsza się ilość wydzielanej śliny i soków trawiennych, trudniej więc trawić pokarm. Badania dowodzą, że seniorzy odżywiają się bardzo źle. Odpowiadają za to złe nawyki żywieniowe, braki w uzębieniu utrudniające przeżuwanie, „chudszy portfel” i pogorszone samopoczucie, często spowodowane osamotnieniem.

Zdrowe odżywianie chroni przed chorobami

Z wiekiem spada zapotrzebowanie na tłuszcze, natomiast wzrasta zagrożenie niedoborem wapnia spowodowane wolniejszym metabolizmem. Organizm w wieku podeszłym narażony jest na niedobór żelaza i cynku. Bardzo ważne jest spożywanie odpowiednich ilości antyoksydantów – karotenoidów, tykoferolu i witaminy C. Chronią one przed powstawaniem wolnych rodników, które wywołują takie czynniki jak stres, palenie tytoniu czy choroby degeneracyjne. Antyoksydanty chronią komórki przed uszkodzeniami, im ich więcej tym spada ryzyko zachorowania na zaćmę, nowotwory czy choroby układu krążenia. U osób w podeszłym wieku wzrasta ryzyko niedoboru witamin b6i b12 oraz kwasu foliowego. Spowodowane to jest często zapaleniem błony śluzowej żołądka oraz zaburzeniami czynności wątroby.

Dieta u osób starszych

Najważniejszym źródłem składników odżywczych powinno być pożywienie a przy doborze diety osób starszych należy wziąć pod uwagę towarzyszące im choroby i przyjmowane leki, które mogą zmniejszać lub zwiększać łaknienie, obniżać wchłanianie lub zmniejszać wydalanie składników odżywczych. Pamiętajmy że złe odżywianie i brak ruchu przyspieszają starzenie się organizmu, zwiększają ryzyko chorób i negatywnie wpływają na samopoczucie.
Dieta osób starszych powinna uwzględniać dużą zawartość składników odżywczych przy ilości kalorii odpowiedniej do zużywania energii, a co za tym idzie aktywności fizycznej. Nadmiar energii prowadzi do otyłości a następnie chorób takich jak miażdżyca, cukrzyca czy nadciśnienie, zaś niedobór może prowadzić do depresji czy niedożywienia.

Pamiętaj aby jeść zróżnicowane posiłki

Należy pamiętać o tym aby spożywać urozmaicone posiłki, najbardziej wartościowe czyli zbożowe (pieczywo, kasze czy makarony razowe), owoce i warzywa, nabiał (kefir, jogurty, chude sery) oraz okresowo rośliny strączkowe i jaja. Można wspomagać się produktami wzbogacanymi wapniem, witaminami (np. sokami, napojami mlecznymi, makaronami czy płatkami śniadaniowymi). Pamiętajmy o spożywaniu małych i świeżych porcji i o tym, że wygląd posiłku również ma znaczenie.

Jakie są zalety urozmaiconego jedzenia?

  • większa szansa na dostarczenie wielu składników odżywczych,
  • mniejsze ryzyko narażenia na substancje chemiczne, np. pestycydy, konserwanty, metale ciężkie,
  • większa ochrona przed chorobami przewlekłymi,
  • mniejsze ryzyko interakcji między lekami i składnikami odżywczymi.

obiad rodzinny

U podstawy piramidy żywienia u osób starszych znajduje się woda.

Zaleca się spożywanie co najmniej ośmiu szklanek napojów, dlatego że ryzyko odwodnienia u osób starszych wzrasta. Nie czują one często pragnienia a odpowiednia ilość płynów chroni nerki, zapobiega infekcjom układu moczowego, powstawaniu kamieni i zaparciom. Pamiętajmy jednak, że spożywanie większej ilości kawy i alkoholu często prowadzi do odwodnienia. Woda jest składnikiem budulcowym i doskonałym rozpuszczalnikiem dla składników odżywczych oraz odpowiada za prawidłowy proces trawienia i regulacji temperatury ciała. Duże odwodnienie organizmu może prowadzić nawet do zatrzymania pracy nerek a następnie jego zatrucia. Niedobór wody jest szczególnie niebezpieczny w wysokich temperaturach, ponieważ zaburza termoregulację ciała – chłodzimy się przecież wydzielając pot przez skórę, która u osób starszych jest dużo cieńsza co powoduje szybszą utratę wody.
Jakie mogą być skutki odwodnienia:

  • bóle i zawroty głowy,
  • zaburzenia mowy,
  • choroby układu moczowego,
  • zmiany ciśnienia krwi,
  • spadek masy ciała,
  • zaparcia,
  • suchość skóry i śluzówek.

Jak możemy szybko uzupełnić niedobór wody w organizmie?

Zaleca się spożywanie czystej wody, wzbogaconej ewentualnie odrobiną soli kuchennej, często ale w małych porcjach. Nie jest prawdą, że podczas wysokich temperatur powinno się ograniczyć picie wody, ponieważ organizm gdy nie ma dostatecznej ilości wody nie może wydalić nadmiaru ciepła co prowadzi do przegrzania. Należy unikać picia dużej ilości napojów gazowanych ponieważ hamują one uczucie pragnienia. Pamiętajmy również, że spożywanie dużej ilości piwa powoduje częste oddawanie moczu i nadmierną utratę wody z organizmu. Pamiętajmy że właściwe nawodnienie organizmu jest kluczowe dla zdrowia, dobrego samopoczucia i sprawności, szczególnie dla osób starszych.

Źródła:
Jarosz M. (2018). Żywienie i styl życia osób w starszym wieku. IŻŻ. Warszawa

Wypoczynek seniorów – pomysły na skuteczny relaks

senior ćwiczy

Wspólne oglądanie telewizji dla wielu z nas jest przyjemnym zakończeniem dnia. Siedząc obok siebie, wpatrując się w jakąś historię na ekranie, jesteśmy razem, ale niezobowiązani do mówienia i aktywności. Odpoczywamy… Oglądanie telewizji to nie jedyny sposób na efektywny relaks dlatego poniżej wyjaśniamy co możemy zrobić żeby dobrze wypocząć, i dlaczego odpoczynek jest tak bardzo istotny dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia.

Dlaczego odpoczynek jest tak bardzo ważny?

Jest nam potrzebny, wręcz konieczny do życia — jak powietrze, woda czy jedzenie. Stan relaksu charakteryzuje się zmniejszeniem napięcia mięśniowego, tempa pracy serca i ciśnienia krwi oraz spowolnieniem oddechu. Osoby potrafiące efektywnie odpoczywać są mniej podatne na bezsenność, stres, depresję, lęki i bóle głowy.
Odpoczynek wcale nie musi oznaczać lenistwa ani bezczynności. Dlaczego? Odpoczynek to przerwa w jakimś wysiłku i polega on na robieniu tego co sprawia nam przyjemność. Jest nam potrzebny, aby odzyskać właściwą perspektywę patrzenia. Zwłaszcza w chwilach, gdy wydaje nam się, że czegoś się nie da, że zabrnęliśmy w ślepą uliczkę. Odpoczynek pomaga nam również właściwie dbać o relacje z bliskimi, przyjaciółmi czy też znajomymi. Poprawia pamięć, koncentrację, myślenie i daje więcej motywacji do działania. Wypoczęci lepiej radzimy sobie ze stresem.

Seniorze, czy umiesz dobrze odpoczywać?

Pierwszy krok to pozwolenie samemu sobie na odpoczynek. Gdy jesteśmy zmęczeni i brak nam siły to tylko dzięki odpoczynkowi zdobędziemy energię, aby wykonać wszystkie czekające nas obowiązki. Odpoczynek trzeba zaplanować, potraktować go jak każdą inną ważną aktywność i wpisać do kalendarza. Pamiętajmy, aby codziennie przeznaczyć minimum pół godziny dla siebie, na czynności które sprawiają nam przyjemność np. spacer, kąpiel, słuchanie muzyki, czytanie, krzyżówki – to czego dusza potrzebuje!

Sposoby odpoczywania

Nie ma jednego dobrego sposobu na relaks. Każdy z nas ma swoje osobiste upodobania, coś innego sprawia nam przyjemność. Telewizor wcale nie musi być jedyną formą odpoczynku osób starszych.
Aktywność fizyczna

  • korzystnie oddziałuje na układy: oddechowy, krążenia, kostno-stawowy i pokarmowy,
  •  poprawia nastrój,
  • zwiększa odporność na stres i regeneruje,
  • zapobiega chorobom przewlekłym takim jak cukrzyca, choroba wieńcowa czy miażdżyca,
  • podnosi odporność organizmu i pozwala kontrolować masę ciała.

    Nigdy nie jest za późno na codzienne ćwiczenia czy przyłączenie się do znajomych spacerujących z psami.
    Pamiętajmy o przeciwwskazaniach do podejmowania aktywności ruchowej u osób starszych. Są one rzadkie, ale jednak istnieją. Zalicza się do nich m.in. obecność tętniaka aorty, krańcową niewydolność krążenia czy bardzo wysokie ciśnienie tętnicze krwi.

    dziadkowie w podróży
    Wędrówki, spacery to rekomendowane formy relaksu. 

    Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rekomenduje, aby osoby starsze podejmowały aktywność fizyczną na umiarkowanym poziomie przez co najmniej 30 minut, co najmniej 5 dni w tygodni, ponieważ przynosi ona korzyści na wielu płaszczyznach. Regularne ćwiczenia pomagają utrzymać gęstość kości – która spada wraz w wiekiem, poprawiają mobilność i wzmacniają mięśnie. Pozwalają także zachować niezależność i czujność psychiczną. Odpowiednią i mającą bardzo korzystny wpływ formą ruchu dla osób starszych mogą być codzienne spacery – ze średnią prędkością. Coraz większym zainteresowaniem cieszy się marsz z kijami tzw. nordic walking. W trakcie marszu należy zwrócić uwagę na równy, rytmiczny chód i skupienie się na swobodnym oddechu. Osobom starszym zaleca się także pływanie, tenis, golf ( bez użycia wózka ), wodny aerobik, jazdę na rowerze, taniec czy rower stacjonarny. Joga łagodzi ból pleców, zaś gimnastyka i ćwiczenia rozciągające pomagają w zwykłych czynnościach dnia codziennego jak np. zakładanie skarpet czy wiązanie butów.

    A może zatańczymy?

    Rozrywka nie jest zarezerwowana tylko dla młodych. Pozwala skutecznie oderwać myśli od codziennych problemów. Taniec jest wspaniałą formą aktywności (oczywiście jeżeli lekarz pozwoli), ponieważ pozwala w miły sposób rozciągać mięśnie i likwidować źródło bólu. Doskonale też wpływa na koordynację ruchów. Osoby starsze także mogą wyjść ze znajomymi do restauracji, kina czy teatru. Nie zapominajmy, że wspaniałą formą relaksu jest masaż (różne formy), wizyta w spa lub salonie piękności. Nawet kąpiel z dodatkiem olejków np. lawendowego świetnie koi i uspokaja.
    relaks z babcią
    Seniorze, rób to co sprawia Ci przyjemność! Czy będzie to taniec, łowienie ryb czy haftowanie, a może majsterkowanie!
    Spędzaj czas z bliskimi i przyjaciółmi. Ta forma odpoczynku jest szczególnie potrzebna, bo przecież każdy z nas potrzebuje poczucia bliskości, troski i zrozumienia. Wybierz się z wnukami do parku lub do zoo, wykonajcie przepiękną abstrakcję akwarelami – to wpłynie na nasze samopoczucie i pozytywną atmosferę w rodzinie, wszyscy będą szczęśliwi.
    Pamiętajmy jednak, że odpoczynek należy wspierać poprzez racjonalne odżywanie oraz przestrzeganie zasad higieny osobistej, które mają ogromny wpływ na nasze dobre samopoczucie. Nadużywanie alkoholu i palenie tytoniu oprócz tego, że zagrażają życiu i zdrowiu nie pozwalają na racjonalne odpoczywanie. Pijmy dużo wody, wysypiajmy się i myślmy pozytywnie, korzystnie wpłynie to na zdrowie oraz podniesie znacząco jakość codziennego życia.

     

    • Wakacje osoby z niepełnosprawnością ruchową – najlepsze pomysły

    Wakacje osoby z niepełnosprawnością - praktyczne wskazówki

    Nie ma chyba osoby, która, gdy nadchodzi lato, nie marzy o wakacyjnym wyjeździe. Choć wakacje osoby z niepełnosprawnością wymaga nieco większych przygotowań niż przeciętnie, coraz więcej hoteli, restauracji i atrakcji turystycznych w Polsce (oraz na świecie) pozbawiono już barier architektonicznych i dostosowano je do szczególnych potrzeb osób m.in. na wózkach.

    Zorganizowana wycieczka czy samodzielny wyjazd?

    Pierwsza decyzja, którą osoba z niepełnosprawnością będzie musiała podjąć, jest taka sama jak zawsze: czy skorzystać z oferty biura podróży i niczym się nie martwić, czy zorganizować wyjazd samodzielnie, zachowując niezależność? W pierwszym przypadku możemy liczyć na specjalne oferty, a nawet wyspecjalizowane biura podróży. Doświadczone biura znają hotele i restauracje pozbawione barier, zapewniają odpowiedni transport (także na wycieczkach fakultatywnych), wiedzą, które atrakcje turystyczne dostosowano do potrzeb osób np. na wózkach. Do wyboru są zarówno wycieczki krajowe, jak i zagraniczne.

    Samodzielny wyjazd również ma sporo zalet. Prawdopodobnie będzie tańszy niż z biurem, zapewnia też większą swobodę i poczucie niezależności. Zarezerwowanie noclegu w odpowiednim hotelu czy sprawdzenie dostępności atrakcji nie nastręczy problemów nikomu, kto swobodnie korzysta z Internetu. Nieco bardziej problematyczne może być zorganizowanie odpowiedniego transportu, jeśli nie dysponujemy autem. Najwygodniejszy będzie prawdopodobnie pociąg. Aktualnie już na niemal 60 polskich dworcach możemy liczyć na pomoc asystenta.

    Wakacje w uzdrowisku

    Połączeniem samodzielnego wyjazdu ze zorganizowaną wycieczką jest pobyt w sanatorium. To dobry pomysł nie tylko dlatego, że osoba z niepełnosprawnością może otrzymać skierowanie z NFZ, a opłata za pobyt i wyżywienie będzie symboliczna (w porównaniu do komercyjnych wakacji). Polskie sanatoria znajdują się w bardzo atrakcyjnych turystycznie, tętniących życiem miejscowościach. Szczególnie w wakacje są to miejsca zapewniające niezapomniane wrażenia. Oprócz tego możemy oczywiście liczyć na zabiegi lecznicze, masaże i profesjonalny personel medyczny.

    Morze, góry, jeziora czy ciekawe miasto?

    Oferta biur podróży, hoteli i sanatoriów jest tak duża, że ograniczeniem jest jedynie wyobraźnia. Warto jednak wziąć pod uwagę kwestie praktyczne. Miejscowości górskie i część miejscowości nadmorskich zaskakują pagórkowatym ukształtowaniem terenu. Dla osób korzystających z wózków elektrycznych nie będzie to problemem, jednak warto to wziąć pod uwagę. W dużych miastach można zwykle liczyć na windy, jeśli atrakcja znajduje się na wzgórzu. Względnie płaskie, rozległe tereny znajdziemy np. na Mazurach.

    Koszty wakacji osoby z niepełnosprawnością

    Wakacje zwykle kosztują tyle, ile możemy na nie w danej chwili wydać – nie można więc oszacować konkretnego kosztu. Najmniej po kieszeni uderzy pobyt w sanatorium. Koszty wszystkich innych pomysłów na urlop będą zbliżone do tych, jakie poniesie osoba pełnosprawna. Choć osoba mająca problemy z poruszaniem nie wybierze raczej ciasnej kwatery i poniesie wyższe koszty noclegów w komfortowym hotelu, liczne zniżki na wstępy do atrakcji zrekompensują straty.

    Niepełnosprawność nie musi oznaczać zamknięcia w czterech ścianach. Polska, Europa i świat stoją otworem przed każdym spragnionym przygody, a niemal we wszystkich atrakcyjnych miejscach można liczyć na udogodnienia. Życzymy udanych wakacji i jak najmniej barier na Państwa drodze.