4 września 2020
Profilaktyka odleżyn to jedno z kluczowych pojęć, które zna każdy opiekun pacjenta leżącego lub poruszającego się na wózku inwalidzkim. Jak powstają odleżyny? Gdzie najczęściej występują? Czy można ich uniknąć? Oto najważniejsze informacje.
Odleżynami nazywamy przewlekłe, trudno gojące się rany, które powstają w wyniku ucisku na tkankę skóry. Jak przebiega cały proces? Długotrwały nacisk prowadzi do zaburzenia ukrwienia, co powoduje niedotlenienie komórek i tkanek. Tkanki obumierają, powodując owrzodzenie martwicze, czyli właśnie odleżyny. Początkowo odleżyna objawia się lekkim zaczerwienieniem, które z czasem blednie. Kolejnym etapem jest rozwój rany, który stopniowo może prowadzić nawet do uszkodzenia mięśni, stawów i kości. Im wyższy stopień zaawansowania, tym żmudniejszy proces leczenia, dlatego w przypadku odleżyn liczy się szybka reakcja.
Fazy rozwoju odleżyny
Każdy pacjent leżący powinien być badany pod kątem ryzyka występowania odleżyn. Lekarz prowadzący może przeprowadzić wywiad, stosując jedną ze skal, np. Nortona, Bradena, Waterlowa. Jeśli wynik wskaże wysokie prawdopodobieństwo rozwoju ran, lekarz i opiekun pacjenta wdrażają działania profilaktyczne i eliminują czynniki ich powstawania.
Poduszka cylindryczna z poduszką odwodzącą kolona służące profilaktyce odleżyn w kostkach i kolanach
Przeczytaj także: Klasyfikacja odleżyn – poznaj stopnie zaawansowania i fazy gojenia
Podstawowym działaniem profilaktycznym jest codzienna higiena i pielęgnacja chorego. Każdego dnia myj i dokładnie myj osuszaj ciało. Zawsze sprawdzaj stan skóry (zwróć uwagę na zaczerwienienia, otarcia i pęcherze). W miejscach szczególnie narażonych na występowanie odleżyn stosuj środki do pielęgnacji skóry, np. kremy, balsamy lub preparaty zalecone przez lekarza.
Pamiętaj o pościeli i odzieży pacjenta. Wybieraj poszwy i ubrania z przewiewnych, naturalnych tkanin bez grubych szwów, które mogłyby uciskać skórę. Dbaj o dobrze naciągnięte prześcieradło i kołdrę tak, aby podopieczny nie leżał na sfałdowanym materiale ani guzikach.
Często zmieniaj pozycję pacjenta (minimum co 2 godziny) i wykonuj czynności pobudzające ukrwienie, np. masaż (omijając wystające elementy kostne), oklepywanie, a w przypadku pacjenta sparaliżowanego, ruchy bierne każdej części ciała. Jeśli pacjent porusza się na wózku inwalidzkim, dbaj o częstą zmianę pozycji, unoś chorego, aby poprawić ukrwienie miejsc obciążonych w trakcie siedzenia, stosuj poduszki przeciwodleżynowe, np. poduszkę Kineris® lub ALOVA™ .
Poduszka przeciwodleżynowa Kineris®
Dieta także odgrywa znaczącą rolę w profilaktyce odleżynowej. Posiłki powinny być bogate w białko i składniki mineralne, np. cynk i selen oraz witaminy A, C, E. Proces gojenia się ran także wiąże się z budową nowych tkanek, a tym samym większym zapotrzebowaniem na energię niż w przypadku osoby zdrowej (ok. 30-35 kcal/kg masy ciała pacjenta).
Dodatkowo każdy pacjent unieruchomiony powinien być wyposażony w podstawowy sprzęt rehabilitacyjny i wyroby medyczne, które zminimalizują nacisk na skórę i tkanki podskórne. To przede wszystkim:
Poduszki przeciwodleżynowe ALOVA™
Materace przeciwodleżynowe Winncare zalecane przy danym stopniu ryzyka wystąpienia odleżyn (kliknij aby powiększyć)
Przeczytaj także: Materac przeciwodleżynowy – jak używać?
Pamiętaj, że profilaktyka odleżyn odgrywa znaczącą rolę w opiece nad osobą leżącą i poruszającą się na wózku inwalidzkim, dlatego powinna być wdrożona już na samym początku unieruchomienia. Dbaj o higienę pacjenta i kontroluj stan skóry. Często zmieniaj pozycję i wykonuj masaże pobudzające krążenie. Możesz również złożyć wniosek o dofinansowanie zakupu materaca przeciwodleżynowego. Dowiedz się, jak zdobyć dofinansowanie do sprzętu rehabilitacyjnego i wyrobów medycznych.
Jeśli mimo działań profilaktycznych podejrzewasz u swojego podopiecznego wczesne stadium odleżyn, od razu poinformuj o tym lekarza prowadzącego, który wdroży odpowiednie leczenie. Tutaj liczy się czas!
Temat odleżyn doskonale udowadnia prawdziwość słów „lepiej zapobiegać niż leczyć”. Niestety, nie zawsze udaje się uniknąć ich powstawania. Warto pamiętać, że choć proces leczenia bywa długi, bolesny i kosztowny, to jednak możliwy.