Sposoby na jesienną chandrę

Jesienne przesilenie może być przyczyną gorszego samopoczucia u wielu osób. Jednak grupą szczególnie na nie narażoną są osoby starsze oraz osoby samotne. Ze względu na niższe temperatury i częste opady deszczu przebywamy mniej na świeżym powietrzu, co skutkuje niedotlenieniem naszego organizmu. Stajemy się apatyczni, przygnębieni, trudno nam o letni optymizm. Dopada nas zmęczenie.

Krótszy dzień i słabsze oddziaływanie promieni słonecznych wpływa na zmniejszenie produkcji witaminy D. Jej niedobór negatywnie oddziałuje na nasze ciało i umysł. Objawy takie jak szybkie przemęczanie się, spadek odporności czy ogólne osłabienie mogą być związane z niedoborem słońca, a co za tym idzie – witaminy D. Wraz z końcem bogatego w świeże warzywa i owoce lata zmienia się także nasza dieta, co nie zostaje bez wpływu na nasz organizm.

Objawy jesiennego przesilenia:

  • Fizyczne osłabienie
  • Spadek odporności
  • Podatność na infekcje
  • Przygnębienie i drażliwość
  • Unikanie kontaktów towarzyskich
  • Napady smutku i negatywne myśli
  • Brak motywacji do działania
  • Problemy ze snem
  • Pogorszona koncentracja

Jak przetrwać trudną lecz piękną porę roku jaką jest jesień?

Podpowiemy Wam jak nie dać się przygnieść jesiennej chandrze i przetrwać tą trudną porę roku. Przede wszystkim nawadniajmy się! Pamiętajmy aby wypijać co najmniej 2 litry płynów dziennie. Jesień to świetna pora aby dodać sobie energii pieczołowicie przygotowywanymi w lecie kompotami i sokami. Odporność wzmocnią rozgrzewające a zarazem pyszne herbaty np. z pomarańczą i imbirem. Wybierajmy produkty, które pobudzą funkcjonowanie układu trawiennego –  pełnoziarniste, zawierające dużą ilość błonnika. Korzystajmy z dostępnych jeszcze jesienią owoców i warzyw, takich jak np. jabłka, gruszki, buraki, cukinie, dynie. Pikantna zupa dyniowa doprawiona sokiem z pomarańczy rozgrzeje i poprawi nastój na resztę dnia! Ten wybór z pewnością zapobiegnie odkładaniu dodatkowych kilogramów i uczuciu ciężkości.

Witamina D źródłem dobrej energii

Bardzo ważne jest, aby jesienią dostarczyć naszym organizmom odpowiednią dawkę witaminy D. Korzystajmy więc z ładnej pogody i spacerujmy na świeżym powietrzu kiedy tylko mamy taką możliwość. Ponieważ większość ludzi to osoby potrzebujące kontaktu z innymi, wykorzystujmy ku temu każdy powód i każdą sytuację.  Zaplanujmy spotkania z rodziną i przyjaciółmi. To dobry czas na wspólne wyjścia do kina, teatru albo zorganizowanie spotkania ze znajomymi, których nie widzieliśmy wiele lat. Nakręcajmy pozytywne emocje, aby jak najbardziej sobie tą porę roku umilić. To najlepszy czas na nadrobienie ciekawych pozycji książkowych, filmowych czy słuchanie ulubionej muzyki po wyczerpującym dniu. Jednak najpotężniejszą bronią w walce z jesienną chandrą jest aktywność fizyczna. Kiedy ćwiczymy wytwarzają się endorfiny, czyli hormony szczęścia. Dzięki nim mamy większą energię i lepsze samopoczucie. Warto więc każdą wolną chwilę spędzać w ruchu i na spacerach. Nie zapominajmy też jak nieoceniony wpływ na nasze samopoczucie ma dobry sen. Dobrze zrobić sobie krótką drzemkę w ciągu dnia.

Ale najpierw włóżmy piękny szalik i pójdźmy na spacer. Podziwiać piękny dywan z liści, zbierać kasztany i obserwować wiewiórki robiące zapasy na zimę. To przecież nasza kolorowa piękna jesień!

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/uklad-dyni-plasko-swieckich_10806237.htm#page=1&position=19&from_view=search

https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/piekne-autumn-leaves-na-jesieni-czerwone-tlo-sunny-daylight-horizontal_1284513.htm#page=1&position=43&from_view=search

https://www.pexels.com/pl-pl/zdjecie/natura-lato-suchy-zwierze-4597981/

BHP w opiece nad pacjentem niepełnosprawnym

BHP w pracy pielęgniarki

Pielęgniarki oraz opiekunowie medyczni, którzy wykonują przede wszystkim świadczenia pielęgnacyjne, lecznicze, diagnostyczne oraz rehabilitacyjne narażeni są na wiele różnych niebezpieczeństw i zagrożeń. Dlatego w odniesieniu do tej grupy zawodowej ważne jest przestrzeganie ustalonych zasad bezpieczeństwa pracy – zarówno w stosunku do pacjenta, jak i samego siebie. Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia zostały określone w Międzynarodowej Karcie Charakterystyki Zagrożeń Zawodowych. Karta ta dostępna jest na stronie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego.

Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich negatywne skutki dla zdrowia

Wyżej wymieniona karta wymienia czynniki, które mogą wywoływać wypadki. Są to m.in. śliskie nawierzchnie, igły i ostre narzędzia, prąd elektryczny, gorące urządzenia sterylizacyjne, butle ze sprężonymi gazami, substancje chemiczne oraz podnoszenie ciężarów. To ostatnie może wywołać nagłe wystąpienie zespołu bólowego pleców. Karta opisuje także czynniki fizyczne takie jak promieniowanie laserowe i rentgenowskie. W ich rezultacie możliwe są uszkodzenia oczu, poparzenia skóry oraz wystąpienia chorób nowotworowych. Czynniki chemiczne i pyły, które mogą skutkować uczuleniami, zatruciami a nawet zapaleniami skóry i śluzówek. Następnie czynniki biologiczne w postaci mikroorganizmów chorobotwórczych w tym wirus HIV i wirusy zapalenia wątroby typu B i C.

Niebezpieczeństwo w pracy mogą wywołać również czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy. Zalicza się do nich m.in. praca w wymuszonej pozycji ciała, z pacjentami ciężko poszkodowanymi, praca zmianowa, nocna, w godzinach nadliczbowych. Pracownicy służby zdrowia często narażeni są na agresję ze strony pacjentów. Dzisiaj skupimy się na omówieniu czynników ergonomicznych oraz sposobów na ich niwelowanie.

Zagrożenia związane z pracą w wymuszonej pozycji 

Choroby z grupy MSD, czyli choroby układu mięśniowo-szkieletowego (Muscle Skeleton Disorder) są jedną z najczęstszych schorzeń występujących w pracy pielęgniarek i opiekunów medycznych. Praca w pozycji stojącej, długotrwałe wykonywanie pracy w pozycji siedzącej, jak i przyjmowanie wymuszonej pozycji ciała po dłuższym okresie aktywności zawodowej mogą powodować choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Są to w szczególności choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, obręczy barkowej i nadgarstków. 

Normy ręcznego przenoszenia

Normy ręcznego przenoszenia ciężarów są ściśle określone w przepisach prawa. Nie są one jednak sprecyzowane jeśli chodzi o sektor ochrony zdrowia i pracę z pacjentem. Zgodnie z § 13. 1 Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:

1) dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej,

2) dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.

W związku z powyższym niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie pacjentów o masie ciała większej niż 12 kg dla kobiet oraz 30 kg dla mężczyzn.

Zasady prawidłowego podnoszenia ciężaru

  • unikamy dużej częstotliwości podnoszenia ( duże tempo),
  • staramy się utrzymać ciężar w rękach jak najkrócej,
  • podczas podnoszenia minimalizujemy ruchy tułowia (pochylenie, skłony, skręcenia),
  • unikamy podnoszenia obiektów z przemieszczającym się środkiem ciężkości.  Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

Ciężkie przedmioty podnosimy z ziemi z przysiadu , plecy powinny pozostać proste, pracujemy na zgiętych kolanach a czynność wykonujemy powoli.

 

Aby zapobiegać schorzeniom a także zmniejszyć codzienne zmęczenie po pracy wykonując takie czynności jak podnoszenie i przenoszenie pacjenta, przy zabieraniu go na badania,  pielęgnacji, karmieniu i toalecie:

  • dbaj, aby sprzęt i meble w pomieszczeniach pracy zapewniały swobodny dostęp do stanowisk,
  • stosuj sprzęt pomocniczy przeznaczony do danej czynności: stoliki zabiegowe, wózki funkcyjne, podnośniki, pionizatory, rolki, maty ślizgowe,
  • ograniczaj lub eliminuj konieczność podnoszenia pacjentów leżących,
  • jeżeli pacjent korzysta z łóżka specjalistycznego wykorzystaj jego możliwości i dostosuj wysokość do swojego wzrostu,
  • podnoszenie ciężkich przedmiotów z ziemi powinno odbywać się na niskich nogach,
  • nie podnoś niczego z ziemi mając nogi wyprostowane i zgięte plecy. Ciężar, który przenosisz rozkładaj równomiernie na obie strony ciała,
  • pamiętaj o wykorzystaniu całej powierzchni siedziska, podparciu okolicy lędźwiowej kręgosłupa i przedramion na podłokietnikach,
  • unikaj skrętów tułowia i utrzymywania przez dłuższy czas nieruchomej pozycji ciała,
  • noś wygodne obuwie na grubej antypoślizgowej podeszwie,
  • regularnie korzystaj z przerw na odpoczynek, podczas których możesz wykonać kilka prostych ćwiczeń rozciągających i rozluźniających.

         

                                        

Podnoszenie pacjenta z podłogi i z łóżka przy pomocy podnośnika jezdnego Solar 185 

 

 W przypadku braku w zakładzie pracy sprzętu pomocniczego do przemieszczania pacjentów leżących/niepełnosprawnych lub jest on niesprawny powinno się zgłosić ten problem przełożonemu, służbie bhp lub społecznemu inspektorowi pracy. Po pracy pomyśl o aktywności fizycznej. Pomoże ona wzmocnić mięśnie grzbietu, brzucha i utrzymać w dobrym stanie Twój kręgosłup. Możesz zapisać się na zajęcia z jogi, pływanie, aerobik. Dowiedz się czy w Twoim miejscu pracy istnieje możliwość dofinansowania takich zajęć lub wykupienia kart abonamentowych. Pamiętaj, że przyjazna atmosfera w pracy niweluje stres, który wpływa negatywnie na obciążenie i napięcie mięśni, potęguje zmęczenie i dolegliwości.

 

Źródła:

https://www.ciop.pl/

https://www.pip.gov.pl/

Normy wodoodporności – podział i zastosowanie do wyrobów medycznych

Czym jest wodoodporność i co oznaczają normy IPX?

Wodoodporność jest cechą określającą wytrzymałość materiału na szkodliwe działanie wody. IPX jest międzynarodową normą określającą wodoodporne właściwości różnego rodzaju przyrządów i sprzętów specjalistycznych. Parametr wodoodporności określany jest za pomocą 9-stopniowej skali IPX wg standardu IEC 529, gdzie zero określa najniższą wodoodporność, a 8 najwyższą.

Sprzęty medyczne i ich wodoodporność

Sprzęty oraz artykuły o parametrze IPX 8 są produktami o najwyższej klasie wodoodporności. W rezultacie produkty, które posiadają takie oznaczenie są przystosowane do długotrwałego zanurzenia. Nie powinniśmy używać przyrządów o parametrach poniżej IPX3  w sytuacjach, podczas gdy mogą ulec znacznemu zalaniu wodą np. w pomieszczeniach kąpielowych. Możemy przyjąć, że produkty posiadające parametr IPX4 będą odpowiednio chroniły zawartość w takich sytuacjach. W związku z tym pamiętajmy, aby wybierać opakowania posiadające minimum takie oznaczenie. Przede wszystkim oznakowania szukamy na opakowaniu (obudowie) danego artykułu oraz w instrukcjach obsługi. Pamiętajmy również, że na naszą prośbę takich informacji chętnie udzielą pracownicy firmy Winncare.

Skala i oznaczenie wodoodporności

  •         IPX 0 – brak ochrony,
  •         IPX 1 – to ochrona przed opadami wody, która jest równoważna opadowi deszczu o natężeniu 3-5mm na minutę przez 10 minut,
  •         IPX 2 – warunki takie, jak dla IPX 1, ale woda spada z różnych kierunków pod kątem do 15 stopni,
  •         IPX 3 – zabezpieczenie przed spryskiwaniem wodą pod ciśnieniem 80-100 kN/m2 o natężeniu 10 l/min w czasie 5 minut. Woda dociera pod kątem odchylonym od pionu do 60 stopni,
  •         IPX 4 – warunki takie, jak dla IPX 3, ale woda dociera pod wszelkimi kątami,
  •         IPX 5 – obrona przed strumieniami wody, które docierają pod wszelkimi kątami z dysz o średnicy 6,3mm z odległości 3 metrów pod ciśnieniem 30kN/m2 o natężeniu 12,5 l/min przez 3 minuty,
  •         IPX 6 – zabezpieczenie przed wystawieniem na bardzo intensywny kontakt z wodą. Woda dociera z odległości 3m pod wszelkimi kątami pod ciśnieniem 100kN/m2 o natężeniu 100 l/min przez 3 minuty,
  •         IPX 7 – ochrona przed zanurzeniem w wodzie na głębokość 1 metra na czas do 30 minut,
  •         IPX 8 – pełna ochrona przed ciągłym zanurzeniem w wodzie.

Jakie oznaczenie posiadają urządzenia firmy Winncare?

Wyroby Winncare wyróżniają się innowacyjnością oraz najwyższą jakością wykonania więc bez obaw udzielamy na nasze produkty do 5 lat gwarancji. Nieustannie wdrażamy nowości technologiczne, które poprawiają komfort i bezpieczeństwo pacjenta i opiekuna. Przy wyborze sprzętu zarówno do placówki specjalistycznej oraz opieki nad pacjentem w domu sprawdzajmy jakie parametry wodoodporności posiada dany artykuł. Bezsprzecznie pozwoli to nam uniknąć jego uszkodzenia a często nawet niebezpiecznych wypadków. Jeżeli planujemy użytkować sprzęt w łazienkach i pomieszczeniach, w których wilgotność jest duża to ochrona na poziomie IPX4 jest niezbędna. Zastosowaliśmy w naszych podnośnikach sufitowych Luna oraz Luna Move ochronę IPX4, ponieważ umożliwia to Państwu bezpieczne stosowanie tych urządzeń w łazienkach i pokojach kąpielowych.

wózkowanna LAMBDA

Pełna klasa wodoodporności podwodnej IPX7

Piloty Luna są dostępne w klasie ochrony IPX4 i IPX7, gdzie IPx4 toleruje ochlapanie, a IPx7 chroni przed skutkami całkowitego zanurzenia w wodzie do 1 m przez 30 minut. Podobnie, w pełni wodoodporny pilot posiada nasz podnośnik wannowy Archimedes. Wysoką ochronę przed zachlapaniem posiadają także inne nasze urządzenia np. fotel TRITON/DUAL– IPX6, w którym zastosowaliśmy zmywalny materiał LINAK IPX6 DURA™. Miejsca połączeń śrubowych / łączeń są uszczelnione a fotel jest w pełni wykonany jako konstrukcja spawana ze stali. W rezultacie zapobiega to dostawaniu się wody do rurek, z których wykonano konstrukcję. Fotel pokryliśmy podwójną powłoką, dzięki czemu jest odporny na rdzę. Wózkowanna LAMBDA posiada ochronę na poziomie IPX5, piloty i sterowniki w pionizatorze STELLAR 170 oraz podnośnikach HELIOS 150 i SOLAR 185 –  IPX4.

Zastosowanie podnośnika Luna oraz fotela Triton/Dual

Dla bezpieczeństwa użytkowania poddajemy produkty Winncare rygorystycznym testom i kontroli jakości. Nasi przedstawiciele przedstawią szczegóły oferty oraz pomogą dobrać najlepsze produkty dostosowane do Państwa potrzeb. Skontaktuj się z naszym przedstawicielem.

Wyżej wymienione urządzenia są dostępne nie tylko dla dużych placówek i gabinetów, ale także dla pacjentów w opiece domowej. Istnieje możliwość otrzymania dofinansowania na podnośnik sufitowy z PFRON. Może ono wynieść nawet 95%.

By otrzymać dofinansowanie ze środków PFRON, należy złożyć pisemny wniosek. Jest ono realizowane w ramach likwidacji barier architektonicznych oraz likwidacji barier technicznych. Więcej o dofinansowaniu z PFRON przeczytasz we wpisie: Podnośnik sufitowy na PFRON. Jak zdobyć nawet 95% dofinansowania?

Pomocy w dofinansowaniu sprzętów rehabilitacyjnych udzielają również PCPR, MOPS i GOPS.

Dieta i rola wody u starszych osób

dieta

W wieku podeszłym dochodzi do zmian fizjologicznych w przewodzie pokarmowym, które powodują zmniejszenie możliwości trawienia i wchłaniania wielu składników pokarmowych, zmniejsza się przemiana materii, obniża się również aktywność fizyczna a to za sprawą tego, że z upływem lat organizm pracuje wolniej. Zmniejsza się ilość wydzielanej śliny i soków trawiennych, trudniej więc trawić pokarm. Badania dowodzą, że seniorzy odżywiają się bardzo źle. Odpowiadają za to złe nawyki żywieniowe, braki w uzębieniu utrudniające przeżuwanie, „chudszy portfel” i pogorszone samopoczucie, często spowodowane osamotnieniem.

Zdrowe odżywianie chroni przed chorobami

Z wiekiem spada zapotrzebowanie na tłuszcze, natomiast wzrasta zagrożenie niedoborem wapnia spowodowane wolniejszym metabolizmem. Organizm w wieku podeszłym narażony jest na niedobór żelaza i cynku. Bardzo ważne jest spożywanie odpowiednich ilości antyoksydantów – karotenoidów, tykoferolu i witaminy C. Chronią one przed powstawaniem wolnych rodników, które wywołują takie czynniki jak stres, palenie tytoniu czy choroby degeneracyjne. Antyoksydanty chronią komórki przed uszkodzeniami, im ich więcej tym spada ryzyko zachorowania na zaćmę, nowotwory czy choroby układu krążenia. U osób w podeszłym wieku wzrasta ryzyko niedoboru witamin b6i b12 oraz kwasu foliowego. Spowodowane to jest często zapaleniem błony śluzowej żołądka oraz zaburzeniami czynności wątroby.

Dieta u osób starszych

Najważniejszym źródłem składników odżywczych powinno być pożywienie a przy doborze diety osób starszych należy wziąć pod uwagę towarzyszące im choroby i przyjmowane leki, które mogą zmniejszać lub zwiększać łaknienie, obniżać wchłanianie lub zmniejszać wydalanie składników odżywczych. Pamiętajmy że złe odżywianie i brak ruchu przyspieszają starzenie się organizmu, zwiększają ryzyko chorób i negatywnie wpływają na samopoczucie.
Dieta osób starszych powinna uwzględniać dużą zawartość składników odżywczych przy ilości kalorii odpowiedniej do zużywania energii, a co za tym idzie aktywności fizycznej. Nadmiar energii prowadzi do otyłości a następnie chorób takich jak miażdżyca, cukrzyca czy nadciśnienie, zaś niedobór może prowadzić do depresji czy niedożywienia.

Pamiętaj aby jeść zróżnicowane posiłki

Należy pamiętać o tym aby spożywać urozmaicone posiłki, najbardziej wartościowe czyli zbożowe (pieczywo, kasze czy makarony razowe), owoce i warzywa, nabiał (kefir, jogurty, chude sery) oraz okresowo rośliny strączkowe i jaja. Można wspomagać się produktami wzbogacanymi wapniem, witaminami (np. sokami, napojami mlecznymi, makaronami czy płatkami śniadaniowymi). Pamiętajmy o spożywaniu małych i świeżych porcji i o tym, że wygląd posiłku również ma znaczenie.

Jakie są zalety urozmaiconego jedzenia?

  • większa szansa na dostarczenie wielu składników odżywczych,
  • mniejsze ryzyko narażenia na substancje chemiczne, np. pestycydy, konserwanty, metale ciężkie,
  • większa ochrona przed chorobami przewlekłymi,
  • mniejsze ryzyko interakcji między lekami i składnikami odżywczymi.

obiad rodzinny

U podstawy piramidy żywienia u osób starszych znajduje się woda.

Zaleca się spożywanie co najmniej ośmiu szklanek napojów, dlatego że ryzyko odwodnienia u osób starszych wzrasta. Nie czują one często pragnienia a odpowiednia ilość płynów chroni nerki, zapobiega infekcjom układu moczowego, powstawaniu kamieni i zaparciom. Pamiętajmy jednak, że spożywanie większej ilości kawy i alkoholu często prowadzi do odwodnienia. Woda jest składnikiem budulcowym i doskonałym rozpuszczalnikiem dla składników odżywczych oraz odpowiada za prawidłowy proces trawienia i regulacji temperatury ciała. Duże odwodnienie organizmu może prowadzić nawet do zatrzymania pracy nerek a następnie jego zatrucia. Niedobór wody jest szczególnie niebezpieczny w wysokich temperaturach, ponieważ zaburza termoregulację ciała – chłodzimy się przecież wydzielając pot przez skórę, która u osób starszych jest dużo cieńsza co powoduje szybszą utratę wody.
Jakie mogą być skutki odwodnienia:

  • bóle i zawroty głowy,
  • zaburzenia mowy,
  • choroby układu moczowego,
  • zmiany ciśnienia krwi,
  • spadek masy ciała,
  • zaparcia,
  • suchość skóry i śluzówek.

Jak możemy szybko uzupełnić niedobór wody w organizmie?

Zaleca się spożywanie czystej wody, wzbogaconej ewentualnie odrobiną soli kuchennej, często ale w małych porcjach. Nie jest prawdą, że podczas wysokich temperatur powinno się ograniczyć picie wody, ponieważ organizm gdy nie ma dostatecznej ilości wody nie może wydalić nadmiaru ciepła co prowadzi do przegrzania. Należy unikać picia dużej ilości napojów gazowanych ponieważ hamują one uczucie pragnienia. Pamiętajmy również, że spożywanie dużej ilości piwa powoduje częste oddawanie moczu i nadmierną utratę wody z organizmu. Pamiętajmy że właściwe nawodnienie organizmu jest kluczowe dla zdrowia, dobrego samopoczucia i sprawności, szczególnie dla osób starszych.

Źródła:
Jarosz M. (2018). Żywienie i styl życia osób w starszym wieku. IŻŻ. Warszawa

Wypoczynek seniorów – pomysły na skuteczny relaks

senior ćwiczy

Wspólne oglądanie telewizji dla wielu z nas jest przyjemnym zakończeniem dnia. Siedząc obok siebie, wpatrując się w jakąś historię na ekranie, jesteśmy razem, ale niezobowiązani do mówienia i aktywności. Odpoczywamy… Oglądanie telewizji to nie jedyny sposób na efektywny relaks dlatego poniżej wyjaśniamy co możemy zrobić żeby dobrze wypocząć, i dlaczego odpoczynek jest tak bardzo istotny dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia.

Dlaczego odpoczynek jest tak bardzo ważny?

Jest nam potrzebny, wręcz konieczny do życia — jak powietrze, woda czy jedzenie. Stan relaksu charakteryzuje się zmniejszeniem napięcia mięśniowego, tempa pracy serca i ciśnienia krwi oraz spowolnieniem oddechu. Osoby potrafiące efektywnie odpoczywać są mniej podatne na bezsenność, stres, depresję, lęki i bóle głowy.
Odpoczynek wcale nie musi oznaczać lenistwa ani bezczynności. Dlaczego? Odpoczynek to przerwa w jakimś wysiłku i polega on na robieniu tego co sprawia nam przyjemność. Jest nam potrzebny, aby odzyskać właściwą perspektywę patrzenia. Zwłaszcza w chwilach, gdy wydaje nam się, że czegoś się nie da, że zabrnęliśmy w ślepą uliczkę. Odpoczynek pomaga nam również właściwie dbać o relacje z bliskimi, przyjaciółmi czy też znajomymi. Poprawia pamięć, koncentrację, myślenie i daje więcej motywacji do działania. Wypoczęci lepiej radzimy sobie ze stresem.

Seniorze, czy umiesz dobrze odpoczywać?

Pierwszy krok to pozwolenie samemu sobie na odpoczynek. Gdy jesteśmy zmęczeni i brak nam siły to tylko dzięki odpoczynkowi zdobędziemy energię, aby wykonać wszystkie czekające nas obowiązki. Odpoczynek trzeba zaplanować, potraktować go jak każdą inną ważną aktywność i wpisać do kalendarza. Pamiętajmy, aby codziennie przeznaczyć minimum pół godziny dla siebie, na czynności które sprawiają nam przyjemność np. spacer, kąpiel, słuchanie muzyki, czytanie, krzyżówki – to czego dusza potrzebuje!

Sposoby odpoczywania

Nie ma jednego dobrego sposobu na relaks. Każdy z nas ma swoje osobiste upodobania, coś innego sprawia nam przyjemność. Telewizor wcale nie musi być jedyną formą odpoczynku osób starszych.
Aktywność fizyczna

  • korzystnie oddziałuje na układy: oddechowy, krążenia, kostno-stawowy i pokarmowy,
  •  poprawia nastrój,
  • zwiększa odporność na stres i regeneruje,
  • zapobiega chorobom przewlekłym takim jak cukrzyca, choroba wieńcowa czy miażdżyca,
  • podnosi odporność organizmu i pozwala kontrolować masę ciała.

    Nigdy nie jest za późno na codzienne ćwiczenia czy przyłączenie się do znajomych spacerujących z psami.
    Pamiętajmy o przeciwwskazaniach do podejmowania aktywności ruchowej u osób starszych. Są one rzadkie, ale jednak istnieją. Zalicza się do nich m.in. obecność tętniaka aorty, krańcową niewydolność krążenia czy bardzo wysokie ciśnienie tętnicze krwi.

    dziadkowie w podróży
    Wędrówki, spacery to rekomendowane formy relaksu. 

    Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rekomenduje, aby osoby starsze podejmowały aktywność fizyczną na umiarkowanym poziomie przez co najmniej 30 minut, co najmniej 5 dni w tygodni, ponieważ przynosi ona korzyści na wielu płaszczyznach. Regularne ćwiczenia pomagają utrzymać gęstość kości – która spada wraz w wiekiem, poprawiają mobilność i wzmacniają mięśnie. Pozwalają także zachować niezależność i czujność psychiczną. Odpowiednią i mającą bardzo korzystny wpływ formą ruchu dla osób starszych mogą być codzienne spacery – ze średnią prędkością. Coraz większym zainteresowaniem cieszy się marsz z kijami tzw. nordic walking. W trakcie marszu należy zwrócić uwagę na równy, rytmiczny chód i skupienie się na swobodnym oddechu. Osobom starszym zaleca się także pływanie, tenis, golf ( bez użycia wózka ), wodny aerobik, jazdę na rowerze, taniec czy rower stacjonarny. Joga łagodzi ból pleców, zaś gimnastyka i ćwiczenia rozciągające pomagają w zwykłych czynnościach dnia codziennego jak np. zakładanie skarpet czy wiązanie butów.

    A może zatańczymy?

    Rozrywka nie jest zarezerwowana tylko dla młodych. Pozwala skutecznie oderwać myśli od codziennych problemów. Taniec jest wspaniałą formą aktywności (oczywiście jeżeli lekarz pozwoli), ponieważ pozwala w miły sposób rozciągać mięśnie i likwidować źródło bólu. Doskonale też wpływa na koordynację ruchów. Osoby starsze także mogą wyjść ze znajomymi do restauracji, kina czy teatru. Nie zapominajmy, że wspaniałą formą relaksu jest masaż (różne formy), wizyta w spa lub salonie piękności. Nawet kąpiel z dodatkiem olejków np. lawendowego świetnie koi i uspokaja.
    relaks z babcią
    Seniorze, rób to co sprawia Ci przyjemność! Czy będzie to taniec, łowienie ryb czy haftowanie, a może majsterkowanie!
    Spędzaj czas z bliskimi i przyjaciółmi. Ta forma odpoczynku jest szczególnie potrzebna, bo przecież każdy z nas potrzebuje poczucia bliskości, troski i zrozumienia. Wybierz się z wnukami do parku lub do zoo, wykonajcie przepiękną abstrakcję akwarelami – to wpłynie na nasze samopoczucie i pozytywną atmosferę w rodzinie, wszyscy będą szczęśliwi.
    Pamiętajmy jednak, że odpoczynek należy wspierać poprzez racjonalne odżywanie oraz przestrzeganie zasad higieny osobistej, które mają ogromny wpływ na nasze dobre samopoczucie. Nadużywanie alkoholu i palenie tytoniu oprócz tego, że zagrażają życiu i zdrowiu nie pozwalają na racjonalne odpoczywanie. Pijmy dużo wody, wysypiajmy się i myślmy pozytywnie, korzystnie wpłynie to na zdrowie oraz podniesie znacząco jakość codziennego życia.

     

    • Wakacje osoby z niepełnosprawnością ruchową – najlepsze pomysły

    Wakacje osoby z niepełnosprawnością - praktyczne wskazówki

    Nie ma chyba osoby, która, gdy nadchodzi lato, nie marzy o wakacyjnym wyjeździe. Choć wakacje osoby z niepełnosprawnością wymaga nieco większych przygotowań niż przeciętnie, coraz więcej hoteli, restauracji i atrakcji turystycznych w Polsce (oraz na świecie) pozbawiono już barier architektonicznych i dostosowano je do szczególnych potrzeb osób m.in. na wózkach.

    Zorganizowana wycieczka czy samodzielny wyjazd?

    Pierwsza decyzja, którą osoba z niepełnosprawnością będzie musiała podjąć, jest taka sama jak zawsze: czy skorzystać z oferty biura podróży i niczym się nie martwić, czy zorganizować wyjazd samodzielnie, zachowując niezależność? W pierwszym przypadku możemy liczyć na specjalne oferty, a nawet wyspecjalizowane biura podróży. Doświadczone biura znają hotele i restauracje pozbawione barier, zapewniają odpowiedni transport (także na wycieczkach fakultatywnych), wiedzą, które atrakcje turystyczne dostosowano do potrzeb osób np. na wózkach. Do wyboru są zarówno wycieczki krajowe, jak i zagraniczne.

    Samodzielny wyjazd również ma sporo zalet. Prawdopodobnie będzie tańszy niż z biurem, zapewnia też większą swobodę i poczucie niezależności. Zarezerwowanie noclegu w odpowiednim hotelu czy sprawdzenie dostępności atrakcji nie nastręczy problemów nikomu, kto swobodnie korzysta z Internetu. Nieco bardziej problematyczne może być zorganizowanie odpowiedniego transportu, jeśli nie dysponujemy autem. Najwygodniejszy będzie prawdopodobnie pociąg. Aktualnie już na niemal 60 polskich dworcach możemy liczyć na pomoc asystenta.

    Wakacje w uzdrowisku

    Połączeniem samodzielnego wyjazdu ze zorganizowaną wycieczką jest pobyt w sanatorium. To dobry pomysł nie tylko dlatego, że osoba z niepełnosprawnością może otrzymać skierowanie z NFZ, a opłata za pobyt i wyżywienie będzie symboliczna (w porównaniu do komercyjnych wakacji). Polskie sanatoria znajdują się w bardzo atrakcyjnych turystycznie, tętniących życiem miejscowościach. Szczególnie w wakacje są to miejsca zapewniające niezapomniane wrażenia. Oprócz tego możemy oczywiście liczyć na zabiegi lecznicze, masaże i profesjonalny personel medyczny.

    Morze, góry, jeziora czy ciekawe miasto?

    Oferta biur podróży, hoteli i sanatoriów jest tak duża, że ograniczeniem jest jedynie wyobraźnia. Warto jednak wziąć pod uwagę kwestie praktyczne. Miejscowości górskie i część miejscowości nadmorskich zaskakują pagórkowatym ukształtowaniem terenu. Dla osób korzystających z wózków elektrycznych nie będzie to problemem, jednak warto to wziąć pod uwagę. W dużych miastach można zwykle liczyć na windy, jeśli atrakcja znajduje się na wzgórzu. Względnie płaskie, rozległe tereny znajdziemy np. na Mazurach.

    Koszty wakacji osoby z niepełnosprawnością

    Wakacje zwykle kosztują tyle, ile możemy na nie w danej chwili wydać – nie można więc oszacować konkretnego kosztu. Najmniej po kieszeni uderzy pobyt w sanatorium. Koszty wszystkich innych pomysłów na urlop będą zbliżone do tych, jakie poniesie osoba pełnosprawna. Choć osoba mająca problemy z poruszaniem nie wybierze raczej ciasnej kwatery i poniesie wyższe koszty noclegów w komfortowym hotelu, liczne zniżki na wstępy do atrakcji zrekompensują straty.

    Niepełnosprawność nie musi oznaczać zamknięcia w czterech ścianach. Polska, Europa i świat stoją otworem przed każdym spragnionym przygody, a niemal we wszystkich atrakcyjnych miejscach można liczyć na udogodnienia. Życzymy udanych wakacji i jak najmniej barier na Państwa drodze.

    Dzieci z niepełnosprawnością – jaka pomoc przysługuje rodzicom?

    Kiedy w rodzinie pojawia się dziecko z niepełnosprawnością (wrodzoną lub nabytą z powodu choroby czy wypadku), życie wszystkich jej członków przewraca się do góry nogami. Nie oznacza to jednak, że zostaną pozostawieni z problemami sami. Rodzice mogą ułatwić sobie opiekę na wiele sposobów, korzystając z refundowanych rozwiązań. Wkrótce ma zmienić się także największa bolączka opiekunów osób z niepełnosprawnością – zakaz wykonywania pracy.

    Opiekunowie pójdą do pracy

    Zacznijmy od nadziei na dobre zmiany. Wiosną 2021 roku do konsultacji społecznych trafił bardzo korzystny projekt zmian w przepisach. Obecnie, by otrzymać świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 1971 zł miesięcznie, opiekun osoby z niepełnosprawnością musi powstrzymać się od wykonywania pracy zarobkowej – w przeciwnym razie zasiłek przepada. Nawet jeśli rodzic pozostający z dzieckiem w domu miałby możliwość dorobienia do skromnego budżetu, na przykład pracą zdalną lub chałupniczą, zarobienie choćby 10 zł wiąże się z utratą świadczenia.

    Te przepisy mają ulec zmianie. Nie znamy jeszcze szczegółów i terminów. Nieoficjalnie wiadomo, że wypłata świadczenia będzie powiązana ze średnią krajową, która w 2020 wynosiła 5371 złotych brutto. Paweł Wdówik z Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej poinformował o planowanym “suwakowym” mechanizmie przyznawania świadczenia. Im więcej zarobi opiekun, tym niższa kwota zasiłku. Dopiero przekroczenie średniej krajowej całkowicie pozbawi opiekuna prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

    Jakie środki mogą otrzymać rodzice dzieci z niepełnosprawnością?

    Na razie przepisy pozostają bez zmian – rodzic opiekujący się chorym dzieckiem nie może podjąć pracy. Jakie świadczenia przysługują takim opiekunom?

    • Największym świadczeniem, na jakie mogą liczyć opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością, jest wspomniane wyżej świadczenie pielęgnacyjne – 1971 zł.
    • Kolejnym jest zasiłek rodzinny. W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764 zł. Wówczas rodzice mogą liczyć na od 95 do 135 zł, w zależności od wieku dziecka.
    • Dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego wynosi miesięcznie od 90 do 110 zł (w zależności od wieku dziecka).
    • Zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 239,66 zł miesięcznie przysługuje m.in. niepełnosprawnemu dziecku do 16 roku życia. Obejmuje także osobę do 24 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności.
    • Specjalny zasiłek opiekuńczy, wynoszący 620 zł miesięcznie, związany jest z kryterium dochodowym i przysługuje opiekunom powstrzymującym się od pracy zarobkowej.
    Podnośnik sufitowy Luna Mover w użytku.
    Opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością mogą otrzymać 95% dofinansowania ze środków PFRON na likwidację barier architektonicznych i technicznych. Można przeznaczyć je na montaż podnośnika sufitowego, np. Luna Mover.

     

    Dofinansowanie celowe – nawet 15 średnich krajowych

    Zasiłki i świadczenia otrzymywane co miesiąc nie są jedynymi środkami, na jakie mogą liczyć opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością. Dostępne są także liczne możliwości dofinansowań celowych.

    • Do PCPR / MOPS / MOPR warto zgłosić się o dofinansowanie turnusu rehabilitacyjnego – dla dziecka i opiekuna. Dofinansowanie wynosi maksymalnie 27% przeciętnego wynagrodzenia (dla dzieci i uczącej się młodzieży) oraz 18% przeciętnego wynagrodzenia dla opiekuna.
    • Z PFRON można uzyskać zaopatrzenie w sprzęt rehabilitacyjny, ortopedyczny oraz środki pomocnicze. Chodzi tu m.in. o pieluchy, aparaty słuchowe czy okulary, kule, obuwie ortopedyczne, wózki inwalidzkie czy materace przeciwodleżynowe. Szczegółowe informacje na ten temat można uzyskać na stronie PFRON.
    • Na szczególną uwagę zasługuje dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych. Wniosek należy złożyć we właściwym miejscowo centrum pomocy rodzinie (PCPR, MOPR). Wysokość dofinansowania to nawet 95% wartości inwestycji. Jego maksymalna wartość to aż piętnastokrotność przeciętnego wynagrodzenia. Dofinansowanie może dotyczyć np. zakupu podnośnika jezdnego lub montażu podnośnika sufitowego, które ułatwiają codzienne przemieszczanie dziecka z niepełnosprawnością.

    Jeśli jesteś opiekunem dziecka z niepełnosprawnością i nie korzystałaś/eś jeszcze w tym roku z dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych, skontaktuj się z przedstawicielem Winncare z Twojego regionu. Pomoże on dobrać właściwe rozwiązanie dla Ciebie i Twojego dziecka. Dokona też wyceny, co umożliwi złożenie wniosku do PCPR / MOPS.

    Rehabilitacja po COVID-19 – nowe zasady

    rehabilitacja po COVID-19 - nowe zasady kwiecień 2021

    Pod koniec kwietnia 2021 roku Narodowy Fundusz Zdrowia ogłosił kompleksowy program rehabilitacji po COVID-19, realizowany w trybie stacjonarnym i w leczeniu uzdrowiskowym. Co to oznacza dla ozdrowieńców, których dotknęły powikłania po przebytej chorobie?

    Rozszerzenie programu – łatwiejszy dostęp do rehabilitacji

    Program, dotychczas realizowany w placówkach z oddziałami rehabilitacyjnymi i w uzdrowiskach, został rozszerzony o rehabilitację w trybie ambulatoryjnym. Teraz usługi takie mogą pełnić i rozliczać z NFZ także fizjoterapeuci z gabinetów zajmujących się rehabilitacją leczniczą. Zabiegi mogą odbywać się zarówno w gabinecie, jak i w domu pacjenta.

    Rehabilitacja po COVID-19. Kto może skorzystać?

    Aby skorzystać z refundowanej rehabilitacji po przebytym COVID-19, wystarczy otrzymać skierowanie od lekarza rodzinnego. Lekarz wystawi takie skierowanie wszystkim osobom, które:

    • są ozdrowieńcami,
    • przebyły COVID-19 w ciągu ostatnich 6 miesięcy,
    • borykają się z powikłaniami choroby, takimi jak np. duszności, które utrudniają codzienne funkcjonowanie.

    Warto wspomnieć, że wymagana przez NFZ siła duszności, oceniana w 5-stopniowej skali mMRC (modified Medical Research Council), to minimum 1. Do rehabilitacji kwalifikują się zatem nawet ozdrowieńcy, którzy odczuwają jedynie zadyszkę przy szybkim marszu czy wchodzeniu na wzniesienie.

    Dodatkowo o zakwalifikowaniu do rehabilitacji w domu decydują:

    • ocena 3-9 w skali oceny funkcjonalnej (0-10),
    • ocena siły mięśniowej MRC (0-5),
    • występowanie zespołu słabości po pobycie pacjenta na oddziale intensywnej terapii.

    Przebieg rehabilitacji po COVID-19

    Według przygotowanego przez NFZ planu, program rehabilitacyjny dla ozdrowieńców po COVID-19 obejmuje trzy fazy.

    Wizyta wstępna

    Pierwsza wizyta w gabinecie fizjoterapeuty trwa co najmniej 50 minut, a jeśli zapraszamy go do domu – minimum 90 minut. Jej głównym celem jest zbadanie pacjenta i ocena jego stanu. Rehabilitant najpierw przeprowadzi szczegółowy wywiad, a potem podstawowe próby i badania, m.in. oddechowe i wysiłkowe. Po zakończeniu programu posłużą one do oceny postępów.

    Wizyty terapeutyczne

    Terapeuta ustala z pacjentem indywidualny plan ćwiczeń i rehabilitacji. Założenia programu obejmują trzy wizyty tygodniowo, jednak, jeśli zdrowie pacjenta tego wymaga, możliwe jest zwiększenie częstotliwości spotkań. Terapia polega na wykonywaniu treningów oddechowych, wytrzymałościowych i interwałowych.

    Jak podnośniki jezdne i sufitowe poprawiły warunki w DPS im. L. i A. Helclów?
    Rehabilitacja w dobrze wyposażonym gabinecie pozwala szybciej odzyskać sprawność. Na zdjęciu rehabilitacja pacjenta z wykorzystaniem podnośnika Luna w DPS im. L. i A. Helclów w Krakowie.

     

    Zależnie od miejsca spotkań z rehabilitantem, ich przebieg będzie się różnił. Dobry gabinet fizjoterapii wyposażony będzie w sprzęty ułatwiające ćwiczenia, takie jak system wspierający rehabilitację czy pionizatory, których próżno szukać w przeciętnym domu. Nie oznacza to jednak, że rehabilitacja domowa nie będzie skuteczna – najwięcej zależy od systematyczności i zaangażowania pacjenta. Podczas ćwiczeń w domu również można wykorzystać różne sprzęty, na przykład system podnośników sufitowych Luna dla osób z niepełnosprawnością, który wspiera pionizację, podnoszenie i przenoszenie pacjenta

    Kilkanaście spotkań z fizjoterapeutą to nie wszystko – do odzyskania zdrowia po zakażeniu SARS-COV-2 niezbędna jest również własna, codzienna praca pacjenta. Dlatego zadaniem rehabilitanta jest także edukacja. Powinien on pokazać pacjentowi zestaw ćwiczeń, które można bezpiecznie wykonywać w domu pomiędzy wizytami, a także już po zakończeniu programu. W zależności od potrzeb i stanu zdrowia chorego możliwe jest włączenie dodatkowych elementów terapii, m.in. treningu równowagi, technik odksztuszania czy specjalnych metod rehabilitacji dla pacjentów z problemami neurologicznymi.

    Wizyta końcowa

    Podczas końcowej wizyty powtórzone zostaną badania z wizyty wstępnej (oddechowe, zmęczeniowe i inne). Dzięki temu możliwa będzie ocena postępów, które poczynił pacjent w trakcie programu.

     

    Pokonanie COVID-19 to często dopiero początek drogi do pełni zdrowia. Jeśli należysz do osób, które po przebyciu choroby odczuwają duszności, zmęczenie, bóle mięśniowo-stawowe, zmniejszoną sprawność – nie wahaj się i skorzystaj z refundowanej rehabilitacji dla ozdrowieńców.

    Zobacz także: Pionizacja pacjenta po COVID-19

    Czynności pielęgnacyjne w opiece domowej i instytucjonalnej 

     W przypadku ograniczonej mobilności, pacjenci potrzebują pomocy w wielu sytuacjach – także związanych z higieną i pielęgnacją ciała. Hi­giena całego ciała osoby chorej, czynności toaletowe i odpowiednia pie­lęgnacja skóry są podstawowymi ele­mentami opieki, równie ważnymi jak odpowiednie żywienie. Zapewniają choremu nie tylko dobre samopoczucie, czystość i poczucie godności – są również elementem profilaktyki odleżyn i zapobiegają odparzeniom.  

     Podstawowe zasady pielęgnacji pacjenta  

    1. Ciało każdego człowieka, także tego z ograniczoną mobilnością, powinno być myte przynajmniej raz dziennie. Używamy do tego wody i łagodnych środków myjących o pH 5,5.  
    2. Częstszego mycia mogą wymagać narządy intymne (w razie potrzeby po wypróżnieniu).  
    3. Ważne jest zachowanie higieny jamy ustnej. Zęby pacjenta myjemy co najmniej dwa razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku.  
    4. Jeśli to możliwe, warto zapewnić pacjentowi kąpiel w wannie lub pod prysznicem co najmniej 1-2 razy w tygodniu.  
    5. Włosy powinny zostać umyte 1-2 razy w tygodniu, chyba że wymagają częstszego mycia ze względu na dużą potliwość pacjenta. Pamiętaj o codziennym czesaniu. 
    6. Jeśli to tylko możliwe, aktywizuj podopiecznego. Wyposaż sypialnię i łazienkę pacjenta w drabinki i uchwyty lub podnośnik. Pomogą zwiększyć jego udział w czynnościach higienicznych.  
    7. Istotna jest właściwa kolejność. Zaczynamy od mycia zębów, poprzez mycie głowy i twarzy, ciała, kończąc na myciu nóg i miejsc intymnych. Używamy do tego kilku myjek, dbamy także o regularną wymianę wody. 
    8. Raz na dwa tygodnie obetnij paznokcie dłoni, raz w miesiącu – stóp. Możesz wygładzić skrócone paznokcie pilniczkiem i zadbać o skórki. Jeśli opiekujesz się panią, która zawsze dbała o manicure, pomalowane na ulubiony kolor paznokcie z pewnością sprawią jej dużą przyjemność. 
    9. Dbaj o swoje bezpieczeństwo, zwłaszcza w zakresie potencjalnych urazów kręgosłupa. Pomocne tu będą podnośniki (sufitowe lub jezdne) i inne sprzęty ułatwiające transport i pielęgnację.  
    10. Zadbaj o komfort osoby, którą pielęgnujesz oraz o odpowiednie warunki. Oznacza to nie tylko zapewnienie intymności, ale także odpowiedniej temperatury w pomieszczeniu.  
    11. Rozmawiaj z osobą, którą pielęgnujesz, informując o kolejnych czynnościach. Nawet, jeśli pacjent nie odpowiada na komunikaty, nigdy nie wiesz, co słyszy i odczuwa.  
    12. Nie zapomnij o regularnej zmianie pościeli i piżamy – zawsze wtedy, gdy jest brudna lub przepocona, nie rzadziej niż raz w tygodniu. 

    Czego potrzebujesz do właściwej pielęgnacji osoby z problemami z mobilnością? 

    Warto zgromadzić wszystkie przybory higieniczne tak, aby były dostępne pod ręką. Dobrym pomysłem jest przeznaczenie na nie podręcznej szafki czy wózka.  

    Podstawowe produkty to jednorazowe rękawiczki, duża miska, myjka i dzbanek z ciepłą wodą, odpowiednie środki do mycia skóry, ręczniki, podkłady higieniczne, szczoteczka i pasta do mycia zębów, kosmetyki i preparaty do pielęgnacji skóry (balsam, środki ochronne). Dla mężczyzn potrzebne będą także przybory do golenia, a jeśli występują problemy z nietrzymaniem moczu lub nie ma możliwości transportowania pacjenta do toalety, także czyste pieluchomajtki czy basen.  

    Ważne jest również to, aby myć chorego przynajmniej dwiema, a najlepiej trzema różnymi myjkami. Jedna myjka powinna służyć do mycia ciała chorego, druga wyłącznie do podmywania, trzecia – do mycia twarzy.  

    Ogromnym ułatwieniem są wszelkie sprzęty, które możemy wykorzystać w czasie transportu do łazienki czy podczas czynności pielęgnacyjnych. Część z dostępnych rozwiązań, jak wózkowanny, sprawdzi się głównie w instytucjach zapewniających opiekę – wymagają one większej przestrzeni i łazienek dostosowanych do specjalnych potrzeb osób z problemami z poruszaniem. Inne, jak krzesła kąpielowe i toaletowe, sprawdzą się także w domu czy mieszkaniu – wymagają jedynie odpowiedniego prysznica (z kabiną walk-in, czyli bez brodzika).  

    Zadbaj o swój kręgosłup

    W przetransportowaniu pacjenta do łazienki czy toalety pomocne będą podnośniki – tu, w zależności od możliwości architektonicznych i finansowych, możemy zdecydować się na podnośnik sufitowy lub jezdny. Jest to szczególnie ważne dla bezpieczeństwa obu stron. Przy częstym podnoszeniu pacjenta opiekun ryzykuje kontuzjami i przewlekłymi schorzeniami kręgosłupa i stawów. Pacjent asekurowany wyłącznie siłą mięśni opiekuna ryzykuje natomiast upadkiem, który wiąże się nie tylko z potencjalnymi obrażeniami i bólem, ale także późniejszą traumą i lękiem przed wykonywaniem czynności higienicznych.  

    Jeśli musisz dźwigać pacjenta siłą własnych mięśni, zadbaj o właściwą postawę. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w artykule Pacjent i opiekun. Komfort oraz bezpieczeństwo pacjenta i opiekuna podczas przemieszczania. 

     

    Wykonywanie codziennych czynności staje się dużo łatwiejsze, gdy mamy do dyspozycji właściwe sprzęty, jak podnośnik sufitowy Luna i fotel toaletowo-kąpielowy HERA II 140.

     

    Czym pielęgnacja bliskiego różni się od pielęgnacji pacjentów w instytucji?  

    Choć w wielu przypadkach  procedura dbania o higienę pacjenta jest identyczna i wynika z logiki, w praktyce pielęgnacja osoby bliskiej w domu różni się od tego, jaką profesjonalni opiekunowie i pielęgniarki zapewniają podopiecznym w DPS-ach, szpitalach, hospicjach i innych instytucjach. 

    • Jeśli profesjonalnie zajmujesz się opieką nad osobami z ograniczoną mobilnością, z jednej strony doskonale wiesz, jak zajmować się pielęgnacją podopiecznych i postępujesz zgodnie ze sprawdzoną rutyną. Z drugiej – stoi przed Tobą wyzwanie, jakim jest pielęgnacja wielu osób każdego dnia. Dlatego kluczowe jest zadbanie o zdrowie Twoich pleców. Jeśli placówka, w której pracujesz, nie zapewnia ułatwień w postaci podnośników do transportu pacjentów, powiedz im o dofinansowaniu z ZUS na poprawę warunków pracy dla pracowników. 
    • Jeśli zajmujesz się osobą bliską w warunkach domowych, możesz czuć się zagubiona/y, bo większość poradników w Internecie skierowana jest do profesjonalistów. Odwagi. Nie ma niczego złego w tym, że początkowo czujesz skrępowanie czy lęk przed popełnieniem błędu. Pamiętaj, że zawsze możesz skorzystać z pomocy pielęgniarki czy profesjonalnego opiekuna – taka osoba pokaże Ci, jak prawidłowo zadbać o osobę bliską oraz jak wykonywać codzienne czynności w ergonomiczny sposób. Choć Twój bliski potrzebuje mniejszej lub większej pomocy z Twojej strony, wciąż jest Twoim bliskim – w warunkach domowych nie musisz przestrzegać wszystkich zaleceń idealnie. Na przykład – jeśli nie czujesz takiej potrzeby, gumowe rękawiczki będą zbędne przy większości czynności, jak mycie zębów i głowy czy manicure. Sięgnij także po ułatwienia, na które przysługuje dofinansowanie z PFRON – możesz otrzymać aż 95% środków na zakup podnośnika. 

     

    Codzienna pielęgnacja i higiena jest sporym wyzwaniem w opiece nad osobą z ograniczoną mobilnością. Istnieje jednak wiele nowoczesnych rozwiązań, które odciążają opiekuna i sprawiają, że pacjent może wykonać wiele czynności samodzielnie. Warto po nie sięgnąć, tym bardziej, że na wszystkie można otrzymać duże dofinansowania, sięgające nawet 95% (w przypadku podnośników). 

    Odporność seniorów – jak o nią zadbać?

    Aktywność fizyczna seniorów

    Odporność osób po 65 roku życia spada z każdym rokiem. Spowalniający metabolizm, schorzenia wieku podeszłego – to wszystko sprawia, że organizm seniora jest bardziej narażony na infekcje, a to może skończyć się nieprzyjemnymi powikłaniami. Odporność zależy jednak od wielu czynników – nie tylko wieku, ale także stylu życia. Przyjrzyjmy się najlepszym metodom budowania odporności u seniorów.

    Ruch to zdrowie… i odporność

    Gdy dni stają się coraz dłuższe, a przyroda odżywa, dbanie o odporność staje się znacznie przyjemniejsze niż jesienią i zimą. Niezbyt forsowna, ale regularna aktywność fizyczna jest bodźcem wzmacniającym układ odpornościowy, a ciepłe dni zachęcają do spędzania czasu na zewnątrz. Spacer do parku, wycieczka rowerowa, nordic-walking – to doskonałe sposoby na pobudzenie makrofagów i limfocytów T, czyli komórek krwi kluczowych dla zwalczania patogenów.

    Najlepsze pomysły na aktywność fizyczną dla seniorów:

    • Taniec – to nie tylko ruch, ale też integracja z innymi, która również pozytywnie wpływa na budowanie odporności.
    • Piesze wycieczki – marsz, połączony ze zwiedzaniem lub podziwianiem przyrody, najlepiej w towarzystwie bliskich lub przyjaciół, pozwala uniknąć nudy i dostosować intensywność do kondycji.
    • Uprawianie działki / ogródka – uprawa warzyw i owoców zapewni nie tylko sporą porcję wysiłku, ale także źródło witamin.
    • Joga – zwiększa zakres ruchów i siłę mięśniową, łagodzi bóle pleców i poprawia stabilność postawy.

    Witaminy, minerały i prebiotyki na poprawę systemu immunologicznego

    Na liście składników wspierających układ odpornościowy znajdują się witaminy: C, A, D, B6 i B12 oraz kwasy omega – 3, kwas foliowy, cynk, miedź, selen i żelazo. Jakie są ich źródła? Możemy oczywiście sięgnąć po suplementację, jednak pełnię składników odżywczych i witamin zapewni tylko zróżnicowana, bogata w owoce i warzywa oraz zawierająca zdrowe tłuszcze dieta.

    • Najważniejszym źródłem witamin są oczywiście świeże warzywa i owoce. Owoc dzikiej róży, czarna porzeczka, papryka, cytrusy, ale też szpinak czy brukselka to główne źródła witaminy C, powszechnie – i słusznie! – kojarzonej z odpornością.
    • Niedobór witaminy A wiąże się z częstymi infekcjami. Wzmacnia ona błony śluzowe, będące naturalną barierą dla patogenów. Jej źródła to m.in. mleko, tran i warzywa bogate w karoteny, jak marchewka, papryka czy dynia. Warto pamiętać, że witamina A rozpuszczalna jest w tłuszczach, dlatego posiłki powinny zawierać dodatek zdrowego oleju.
    • Witamina D syntetyzowana jest w skórze wystawionej na słońce, dlatego tak ważna jest aktywność na świeżym powietrzu. Możemy także dostarczyć ją do organizmu drogą pokarmową, jedząc tłuste ryby i jajka.
    • Źródła wit. B12 to między innymi mleko, żółtko jaja, mięso.

    Istnieje jeszcze jeden element, który łączy dietę z odpornością. Są to jelita, a dokładniej flora jelitowa, czyli bakterie żyjące w jelitach. Za pomocą probiotyków (szczepów bakterii zawartych w lekach, ale także… w nabiale i kiszonkach) możemy przywrócić równowagę mikrobioty, jednak równie ważne jest zapewnienie naszym bakteriom właściwych warunków do życia. Pomogą w tym prebiotyki. Ich źródłem są m.in. cykoria, mniszek lekarski, cebula, czosnek, ziemniaki i por, które powinny znaleźć się w diecie seniora.

    Uprawa ogródka czy działki to podwójne korzyści dla zdrowia. Fotografia: gpointstudio – www.freepik.com

    Śpij długo i bądź zdrów

    Powszechnie sądzi się, że seniorzy potrzebują o wiele mniej snu niż osoby w sile wieku. To mit. Według badań, osoby w wieku 70+ śpią średnio o godzinę krócej niż przeciętny 20-latek. Różnica nie jest zatem duża, a seniorzy, którzy śpią poniżej 6 godzin na dobę, narażają się m.in. na znaczący spadek odporności. Jeśli senior ma problemy z bezsennością, warto wprowadzić zasady związane z higieną snu. Wywietrzony pokój, odpowiednia temperatura, brak źródeł światła (zaciemniające zasłony), wygodny materac – to tylko niektóre elementy, które znacząco poprawią jakość snu seniora, a co za tym idzie – zmniejszą ryzyko złapania przez niego infekcji.

    Relaks dla odporności

    Stres ma bardzo negatywny wpływ na odporność organizmu w każdym wieku – od dzieci po seniorów. Dziedzina, która zajmuje się tym zagadnieniem, to psychoneuroimmunologia. Szczególnie ważne jest unikanie stresu długotrwałego, który ma większy wpływ na układ immunologiczny niż stres krótkotrwały. Jeśli niemożliwe jest wyeliminowanie jego źródeł, warto, aby senior nauczył się technik relaksacyjnych. Ćwiczenia rozciągające mięśnie, świadome oddychanie, medytacja, słuchanie muzyki relaksacyjnej czy odgłosów lasu – to tylko kilka pomysłów na rozluźnienie.

    Krótko mówiąc, seniorzy nie muszą być narażeni na ciągłe infekcje. Zdrowszy tryb życia związany z ruchem, zróżnicowaną dietą, zdrowym snem i relaksem pozwoli skutecznie zapobiegać chorobom, a oprócz tego może dostarczyć wielu przyjemności.

    Więcej pomysłów na poprawę jakości życia seniorów znajdziesz w Akademii Winncare.